Tíminn - 15.09.1988, Blaðsíða 15

Fimmtudagur 15. september 1988
Tíminn 15
MINNING
Sigtryggur Runólfsson
Fæddur 11. júlí 1921
Dáinn 7. september 1988.
í dag verður til moldar borinn frá
Fossvogskirkju tengdafaðir minn,
Sigtryggur Runólfsson húsasmiður.
Hann lést 7. sept. s.l. Sigtryggur
fæddist að Hvammi í Fáskrúðsfirði
þann 1. júlí 1921. Foreldrar hans
voru þau Runólfur Sigtryggsson og
Þórunn Jóhannsdóttir. Þeim var sex
barna auðið og eru fjögur eftirlif-
andi.
Þann 17. september 1948 kvæntist
Sigtryggur eftirlifandi konu sinni,
Guðbjörgu Sigurpálsdóttur frá Ósi í
Breiðdal. Þau hjónin hófu búskap
að Innri Kleif á æskuheimili
Sigtryggs. Fyrir um það bil 34 árum
flytja þau með börnin sjö til Reykja-
víkur að Suðurlandsbraut þar sem
þau höfðu keypt sér hús. Þar bættust
þrjú börn t' hópinn.
Eftir nokkurra ára búsetu þar
verður fjölskyldan fyrir þeirri þungu
lífsreynslu að hús þeirra brann og
þau missa aleigu sína. Dýrmætasta
sjóðnum halda hjónin eftir en það
eru börnin. Með einstökum dugnaði
og eljusemi tekst þeim hjónum að
koma þaki yfir höfuð sér á nýjan
leik, er þau kaupa sér hús að Heið-
argerði 11. Þá verða þau fyrir þeirri
sorg að missa yngsta barn sitt sem
var drengur.
Ég bast fjölskylduböndum við
fjölskylduna fyrir 23 árum er ég
kynntist Magnúsi syni þeirra hjóna
en hann er fjórði í systkinaröð. Ég
minnist þess hvað þau hjónin voru
samhent í öllum sínum störfum og
hvað þeim var annt um garðinn sinn
enda hirtu þau vel um hann. Þegar
ég kynntist Sigtryggi man ég vart
eftir honum öðru vfsi en sívinnandi.
Sigtryggur var sterkur persónu-
leiki, rólegur, yfirvegaður og flíkaði
ekki tilfinningum sínum. Hógværðin
var hans aðalsmerki. Hann átti bágt
með að þola að nokkrum manni væri
hallmælt enda talaði hann aldrei illa
um nokkurn mann heldur tók hann
upp hanskann fyrir náungann. Hann
var með afbrigðum heimakær og lítt
fyrir að vera í margmenni.
Sigtryggur var víðlesinn og hafði
yndi af ljóðum og átti sjálfur til að
setja saman vísu og er mér ekki
grunlaust um að eitthvað sé til eftir
hann, uppáhaldsskáld hans var
Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.
Oft hlustaði ég á hann yrkja upphátt.
Honum þótti gaman að taka í spil
og minnist ég sérstaklega jólaboð-
anna að Heiðargerði 11 en þá var
mikið spilað.
Mér er ofarlega í huga hvað hann
var alltaf góður við barnabörnin sín,
en þau voru orðin 28 þegar hann
lést. Alltaf vildi hann víkja einhverju
góðgæti að þeim er þau komu í
heimsókn og ef ekkert var við hend-
ina þá skaust hann sjálfur út í búð
eftir því.
Ég minnist tengdaföður míns með
þakklæti og hlýjug. Alltaf fór vel á
með okkur og fann ég mikinn styrk
frá honum þegar maðurinn minn átti
við veikindi að stríða. Honum var
mjög umhugað að fylgjast vel með
honum og ef hann gat ekki heimsótt
hann á sjúkrahús þá hringdi hann
ævinlega í mig. Tengdamóður minni
og öðrum aðstandendum votta ég
mína dýpstu samúð. Að lokum kveð
ég Sigtrygg með ljóði eftir Davíð
Stefánsson.
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin í djúpinu er,
og ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
Ég þakka tengdaföður mínum fyr-
ir vináttu hans og góðar samveru-
stundir. Fari hann í friði, friður
Guðs sé með honum.
Louisa Biering.
Hann afi starfaði margt um æfina,
meðal annar>- var hann bóndi í
Breiðdal, hu tsmiður, svo vann
hann hjá Sai mdinu. Skemmtileg-
ast fannst h um að starfa sem
bóndi, það t i hann bestu ár æfi
sinnar.
Hann var kkuð mikið fyrir að
húsasmiður
yrkja, og hafði mikið dálæti á ljóðum
og kvæðum, var Davíð Stefánsson
frá Fagraskógi í uppáhaldi. Eftir afa
er þó nokkuð af vísum og ljóðum og
safnaði hann vísum saman og hélt til
haga, vísum eftir sjálfan sig, vinnu-
félagana og fleiri sem honum fannst
mest varið í og voru vel ortar. Hann
las mikið af ljóðabókmenntum.
Einnig kenndi hann okkur eldri
systkinunum mikið um ljóð, hvernig
nota ætti stuðla og höfuðstafi.
Síðustu ár var hann veikur og
dvaldi nokkuð á sjúkrahúsum.
Við systkinin eigum eftir að minn-
ast hans sem afa, sem var blíður og
góður.
Elsku afi, við eigum eftir að sakna
þín en munum minnast þín og alls
þess góða sem þú gafst okkur og
muna þann tíma sem við áttum með
þér.
Blessuð sé minning þín.
Lóa, Unnsteinn, Jón Loftur og Guð-
björg Lilja.
Hjá því verður varla komist að
einhverntíma á lífsleið manns komi
fregnir svo á óvart að vant verði
orða. Þannig varð mér er hringt var
heim til mín að kvöldi miðvikudags-
ins 7. september s.l. og mér sagt lát
vinnufélaga míns og vinar Sigtryggs
Runólfssonar. Að vísu vissi ég að
hann hafði átt við nokkra vanheilsu
að stríða og orðið að hætta störfum
vegna þess, grunaði þó ekki að svo
snögglega slitnaði lífsþráðurinn. Það
tómaróm sem myndaðist við slíka
frétt varir ýmist lengur eða skemur
en eftir verður söknuðurinn og
minningin um góðan starfsfélaga og
vin sem gott og gagnlegt var að
blanda geði við.
Fljótlega eftir að ég hóf störf hjá
Innflutningsdeild Sambands ís-
lenskra samvinnufélaga í Holtagörð-
um í sept. 1977, kynntist ég Sig-
tryggi. Hann var þá í vinnu í Bús-
áhaldadeild eins og jafnan síðan
meðan vinnuþrek hans entist. Þá
voru þar að störfum nokkrir menn
sem skemmtu sér við hina aldagömlu
dægrastyttingu íslendingsins, að búa
til ferskeyttar vísur.
Ég hygg að við höfum báðir fundið
okkur vel í þeim hópi. í minningunni
eru það góðir dagar. Lengst af þann
áratug sem við Sigtryggur unnum á
sama vinnustað vorum við borðfé-
lagar í matsal. Gjama vitnaði hann
í vísur og kvæði er krydduðu um-
ræðuna og hitti tíðum í mark. Slík
firn kunni hann og gat haft yfir af
ljóðum að mér fannst með ólíkind-
um. Og þar fór hann ekki á mið
annars en hins besta og fegursta í
ljóðagerð góðskáldanna. Hvemig
honum gat unnist tími til að læra
þessi ljóð, erfiðismanninum sem
ámm og áratugum saman vann
strangan vinnudag verður mér jafn-
an ráðgáta. Einu sinni sagði hann
mér að, „ef ég heyrði eða las gott
ljóð myndi ég það síðar“ en bætti
svo við: „Það var nú þegar ég var
upp á mitt besta.“ Sjálfur var hann
vel hagorður en mér vitanlega stund-
aði hann þá iðju í ákaflega litlum
mæli en mat því meir slík verk
annarra.
Um lífshlaup Sigtryggs allt frá
æskuámm hef ég þær heimildir að
hann byrjaði snemma að taka til
hendi, stundaði hverskonar vinnu,
sjómennsku, vega- og brúarvinnu,
auk landbúnaðarstarfa sem seinna
varð hans aðalstarf um árabil. Vel
þótti hann liðtækur, áhlaupamaður
við vinnu og hugur hans allur að
duga sem best. Líkamsþrekið mun
hafa verið í betra lagi og íþróttir
stundaði hann á yngri árum, einkum
knattspyrnu og átti frá þeim leik
góðar minningar.
í mín eyru var hann ekki margorð-
ur um sjálfan sig. Hann bar ekki á
torg hvorki frásagnir unt afrek sín né
umsögn um erfiði. Hinsvegar dáði
hann þá sem hann kynntist og stóðu
vel fyrir sínu í daglegu starfi og ekki
síst þá sem sáu yfir strit og amstur
hverdagsins ljóðheiminn og áttu þar
með honum samleið.
Bernskustöðvarnar á Austurlandi
voru honum ætíð hugleiknar og þar
átti hann, sem og víðar, sína góðu
vini og var þeim aufúsugestur þegar
honum auðnaðist að eiga þangað
leið.
Sigtryggur Runólfsson var fæddur
11. júlí 1921 að Hvammi í Fáskrúðs-
firði. Barn að aldri fluttist hann með
foreldrum sínum að Innri-Kleif í
Breiðdal en þau voru Runólfur Sig-
tryggsson og Þórunn Jóhannsdóttir.
Þar ólst hann upp. Á Alþýðuskólan-
um á Eiðum var hann við nám í tvo
vetur.
Sautjánda september 1948 kvænt-
ist Sigtryggur Guðbjörgu Sigurpáls-
dóttur. Nokkru áður höfðu þau
byrjað búskap að Innri-Kleif og
bjuggu þar uns þau fluttu til Reykja-
víkur árið 1954. Eftir að þau fluttu
má segja að Sigtryggur hafi alla tíð
unnið hjá Sambandi ísl. samvinnu-
félaga. Hann hóf nám í trésmíði og
hlaut réttindi í þeirri iðn. Vann
síðan við trésmíðar þar til hann fór
til starfa á lager sem fyrr er getið.
Þau Guðbjörg og Sigtryggur eign-
uðust 11 börn og lifa 10 þeirra.
Þótt ég minnist margra ánægju-
legra stunda að spjalli yfir kaffibolla
um áhugamál okkar beggja eiga nú
við hin fleygu orð um ferð sem ekki
var farin því að ég ól þá von í brjósti
að þegar um hægðist í daglegu striti
manna sem komnir eru nokkuð til
aldurs gæfist meiri tími til skoðana-
skipta og umræðu. Að ekki væri
lokið þeim fundum er ég vænti.
Vinir og samstarfsmenn í Holta-
görðum kveðja góðan vinnufélaga
og ég hefi verið beðinn að tjá þakkir
þeirra fyrir samfylgdina og alla við-
kynningu og samúð aðstandendum.
Við hjónin þökkum Sigtryggi
Runólfssyni vináttuna og vottum
Guðbjörgu, börnum þeirra og þeirra
fjölskyldum hluttekningu á sorgar-
' stund.
Óskar Þórðarson
Sem betur fer hef ég ekki haft
ástæðu eða tilefni til þess í gegnum
tíðina að skrifa minningargreinar
um mér nákomið fólk. Því vefst mér
tunga um tönn þegar á að fara að
rifja upp 26 ára vinskap okkar Sig-
tryggs tengdaföður míns.
Sigtryggur var virkilega góður
maður sem ævinlega sýndi áhuga á
því sem ég og aðrir í fjölskyldunni
voru að framkvæma. Það var eigin-
lega einn hlekkur í lífsins keðju
þegar gömlu hjónin renndu í hlað,
komu inn og fengu sér kaffi, þá
spurði hann eins og fyrir aðeins
örfáum dögum, Kalli hvað ætlar þú
að gera í sambandi við bílaplanið
hjá þér? Mér þykir það mjög leitt að
geta ekki svarað honum því nú eða
þegið um þær framkvæmdir góð ráð.
Sigtryggur var mikill afi og veit ég
að yngstu meðlimir hans stóru fjöl-
skyldu eiga um sárt að binda og erfitt
verður að útskýra af hverju afi
kemur ekki í dag.
Það er kannski svolítið afstætt á
slíkri stundu að það situr bara eftir
gleði og ánægja yfir því að hafa haft
tækifæri til að þekkja slíkan mann
sem ávallt reyndi að sjá réttu hlið-
arnar á öllu. Okkar kynni byggðust
upp á virðingu og vinskap, við
skildum hvor annan mjög vel.
Hafðu þökk fyrir árin 26.
Mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur til eiginkonu ntinnar Rósu,
tengdamóður Guðbjargar og barna
þeirra Sigtryggs. Hinstu kveðjur
senda einnig til elskulegs afa
Guðbjörg, Rósa Björg, Kalli Maggi
og Ari.
Kalli
Hví ert þú horfinn, ó ástvinur minn?
sem hjarta mitt áttir, nú söknuð ég finn.
Pví enginn í veröld það gæti mér veitt
er veittir þú mér, ó við unnumst svo heitt.
Og brosið þitt bjarta var fagurt og hlýtt
er bauðstu mérfaðm þinn, mérfannst alltsvo nýtt.
Pú hjarta mitt sigraðir hljóðlega þá.
Pér helga ég líf mitt, uns fölnar mín brá.
Frá mörgu er að minnast þó stutt væri stund
er máttum við njótast á jarðneskri grund.
Pær minningar geymi með gleði hjá mér
því gleði og hamingju fékk ég hjá þér.
Pó dauðinn nú kveði sinn kveljandi dóm
á kyrrlátum degi við klukknanna óm.
Við sjáumst samt aftur til eilífðar þá
já sorganna myrkur þá hverfur mér frá.
Ó pabbi minn kærí við kveðjum þig nú
og kossa þérsendum mcð kærleik og trú,
við þakka viljum þér pabbi minn
er veikri hendi þú straukst okkar kinn,
við kveðjum þig öll í hið hinsta sinn
þú hjartkæri faðir og maðurinn minn.
Við klukknanna óma við kveðjum þig hljótt,
með kossi við bjóðum þérgóða nótt.
JÞS.
Kveðja frá eiginkonu og börnum
Elsku afi Diddi er dáinn. Okkur
barnabörnunum langar til að minn-
ast afa með nokkrum orðum. Við
eigum aldrei eftir að gleyma þeim
stundum sem við áttum með afa.
Það var alltaf gott að koma til ömmu
og afa í Heiðargerði og ekki eru
fáir bíltúrarnir sem afi fór með
okkur niður í sjoppu til að kaupa
nammi í poka á meðan amma bakaði
vöfflur eða kleinur.
Afi var afar hæglátur maður sem
lítið fór fyrir, en bar samt af. Hann
var hagyrðingur mikill og átti mikið
kvæðasafn eftir sjálfan sig og aðra.
Fallegasta gjöfin sem afi gaf okkur
voru vísur tileinkaðar hverju og einu
okkar eftir hann sjálfan; gaf hann
okkur þær gjarnan á afmælisdögum
okkar.
Einu sinni á ári hittumst við öll
heima hjá ömmu og afa í Heiðó, það
var á jóladag, nema um s.l. jól vegna
þess að afi var ekki nógu heilsu-
hraustur til að taka á móti okkur
öllum í einu og vantaði mikið upp á
að jólin yrðu eins hátíðleg og alltgf
áður.
Það er stór hópur barnabarna, 28
börn, það elsta 22ja ára og það
yngsta 3ja ára, sem syrgir afa. Sum
okkar eiga erfitt með að skilja það
að afi eigi aldrei eftir að vera með
okkur meir, en vissan um það að afa
líði betur þar sem hann er nú, gerir
okkur kleift að sættast við hvarf
hans.
Elsku amma, við biðjum algóðan
guð um að styrkja þig og treysta.
Ekkert getur fyllt það skarð sem afi
skildi eftir en við vonum innilega að
tíminn eigi eftir að deyfa þessa
miklu sorg.
F.h. barnabarnanna,
Sigríður, Bogga og Didda.
Það var miðvikudaginn 7. sept.
s.l. að mér barst sú harmafregn að
vinur minn Sigtryggur Runólfsson
væri dáinn.
Ef til vill kemur manni andlát
kunningja ætíð á óvart, en þrátt fyrir
að heilsa Sigtryggs hafi farið versn-
andi hina síðustu mánuði, grunaði
mig ekki að leiðir myndu skiljast svo
skjótt. Hann talaði ekki mikið um
veikindi sín og gerði frekar minna úr
þeim en ella, enda dulur um eigin
hagi.
Sigtryggur Runólfsson var fæddur
að Hvammi í Fáskrúðsfirði þann 11.
júlí 1921. Foreldrar hans voru þau
Runólfur Sigtryggsson bóndi frá
Klausturseli, Jökuldal og Þórunn
Jóhannsdóttir frá Hvammi, Fá-
skrúðsfirði og var hann næstelstur
sex systkina. Hann ólst upp í for-
eldrahúsum að Innri-Kleif í Breið-
dal, við leik og störf, eins og gerðist
til sveita á þeim tíma. Á unga aldri
tók hann þátt í störfum þeim sem til
féllu og aldur hans og geta gáfu
tilefni til. Að loknu bamaskólanámi
í farskóla sveitarinnar for hann í
Alþýðuskólann á Eiðum, eins og svo
margt af æskufólki þess tíma gerði.
Á Eiðum tileinkaði hann sér auð-
veldlega þann fróðleik sem þar var
að fá, enda vel greindur að eðlisfari.
Hann minntist oft með mikilli ánægju
dvalar sinnar á Eiðum en þar komst
hann í kynni við íþróttir, sem hann
stundaði af kappi, en knattspyrna
var hans uppáhaldsíþrótt. Ég er ekki
í nokkrum vafa um að hann hefði
náð langt í þeirri íþrótt ef aðstæður
hefðu leyft það.
Á árinu 1946 hóf hann búskap að
Innri-Kleif í Breiðdal ásamt verð-
andi eiginkonu, móðursystur minni,
Guðbjörgu Sigurpálsdóttur f. 9.
sept. 1926, frá Hóli í Breiðdal.
Foreldrar hennar voru hjónin Sig-
urpáll Þorsteinsson bóndi og Rósa
Jónsdóttir.
Sigtryggur og Guðbjörg giftu sig
17. sept. 1948. Þeim var 11 barna
auðið ogeru lOþeirraálífi. Þau eru:
Jón Guðlaugur f. 2. 11 1944, ógiftur.
Fríða Hrönn f. 11. 5. 1946, maki:
Garðar Andrésson. Rósa Pálína f.
12. 5. 1947, maki: Karl M.
Karlsson. Magnús Arnar f. 17. 5.
1948, maki: Louisa Biering. Sigrún
f. 3. 5. 1949, maki: Emil Karlsson.
Vilberg Smári f. 7. 4. 1951, maki:
Gerður Hjaltalín. Hreinn Ómarf. 9.
5. 1952, maki: Ólafía Ottósdóttir.
Svana f. 28. 5. 1953, maki: Ingólfur
Á. Sveinsson. Runólfur f. 31. 5.
1955, maki: Halldóra Sigurðardótt-
ir. Svala f. 3. 12. 1956, maki: Þórir
Sigurðsson. Óskírður f. 58 dáinn
1959. Barnabörn þeirra eru 30.
Haustið 1954 fluttu þau búferlum
til Reykjavíkur með sinn stóra
barnahóp. Er til Reykjavíkur kom
hóf Sigtryggur nám í húsasmíði hjá
Rósmundi bróður sínum og vann
hann við húsasmíðar og síðar við
lagerstörf hjá Sambandi ísl. sam-
vinnufélaga.
Ég held að ekki sé hægt að ljúka
þessum fátæklegu línum um ævi
Sigtryggs, án þess að minnast þess
atviks í lífi þeirra hjóna, er þeim
tókst á yfirnáttúrlegan hátt að bjarga
sér og börnum sínum út úr brenn-
andi húsi þeirra í febrúar 1958. Þar
brann allt sem brunnið gat og stóðu
þau öll á nærklæðum einum, enda
um hánótt og allir í fasta svefni er
eldurinn kom upp. En með einstök-
um dugnaði og harðfylgi tókst þeim
hjónum að koma sér upp heimili að
nýju og um haustið 1958 festu þau
kaup á Heiðargerði 11 hér í borg,
þar sem þau hafa búið síðan.
Sigtryggur var dulur í skapi en
hafði gaman af að gleðjast í góðra
vina hópi. Hann hafði yndi af lestri
góðra bóka og þá sérstaklega ljóða
og kunni hann mörg af ljóðum stór-
skáldanna. Hann var sjálfur hagyrð-
ingur þó hann færi leynt með það.
Ég vil þakka Sigtryggi nær hálfrar
aldar góð kynni og bið honum allrar
blessunar á ókunnum slóðum.
Ég og fjölskylda mín sendum
Guðbjörgu, börnum hennar, teng-
dabörnum og barnabörnum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Páll R. Magnússon
iR
BILALEIGA
meö útibú allt i kringurri
landiö, gera þér mögulegt
aö leigja bíl á einum staö
og skila honum á öðrum.
Reykjavík
91-31615/31815
Akureyri
96-21715/23515
Pöntumbíla erlendis.
interRent
Bilaleiga Akureyrar