Tíminn - 08.12.1988, Blaðsíða 4

4 Tíminn
Fimmtudagur 8. desember 1988
Tilboð óskast
Tilboð óskast í flutning á áburði frá Áburðarverk-
smiðjunni í Gufunesi til framleiðanda á félags-
svæði Kaupfélags Hrútfirðinga.
Um er að ræða 400-600 tonn, sem þarf að flytja á
tímabilinu 1/1 ’89 til 15/5 ’89.
Tilboðum verði skilað á skrifstofu Kaupfélagsins
fyrir 31/12 ’88.
Áskilinn er réttur til að taka hvaða tilboði sem er
eða hafna öllum.
Kaupfélagsstjóri.
DAGVIST BARIVA
Forstöðumaður
Staða forstöðumanns á skóladagheimilinu Völvu-
koti er laus til umsóknar.
Upplýsingar gefur framkvæmdastjóri Dagvistar
barna í síma 27277.
DAGVI8T BARIVA
Umsjónarfóstra
Dagvist barna í Reykjavík óskar að ráða til starfa
umsjónarfóstru með dagvist á einkaheimilum nú
þegar eða eftir samkomulagi.
Upplýsingar veitir Fanný Jónsdóttir deildarstjóri
fagdeildar Dagvistar barna, í síma 27277.
Efnisflutningaprammi
til söiu
Kauptilboð óskast í efnisflutningapramma (split Barge) B-935.
Flutningsgeta prammans er 150 m3 eða 300 tonn og er hann
smíðaður árið 1977 á Seyðisfirði.
Allar nánari upplýsingar veitir Gústaf Jónsson hjá Hafnarmálastofnun
ríkisins í síma (91) 27733.
Kauptilboð þurfa að berast skrifstofu Innkaupastofnunar ríkisins fyrir
kl. 11.30 f.h. föstudaginn 16. desember n.k. þar sem þau verða opnuð
í viðurvist viðstaddra bjóðenda.
Innkaupastofnun ríkisins
Borgartúni 7
105 Reykjavík.
Hús til sölu á Húsavík
Kauptilboð óskast í húseignina Laugarbrekka 22,
Húsavík samtals 840 rúmmetrar að stærð. Bruna-
bótamat kr. 7.314.000.- Húsið verður til sýnis í
samráði við Björn H. Jónsson, sími (96) 41808.
Tilboðseyðublöð eru afhent á staðnum og á
skrifstofu Innkaupastofnunar ríkisins, Borgartúni
7, Reykjavík. Kauptilboð þurfa að berast skrifstofu
vorri fyrir kl. 11.00 f.h. föstudaginn 16. desember
n.k.
ÓKEYPIS
hönnun auglýsingar þegar þú auglýsir í
TÍMANUM
AUGLÝSINGASÍMI 680001
Opiö bréf til útvarpsráðs frá Stéttarsambandi:
Ofbeit og haugakjöt
ekki stimpill á fólk
í sjónvarpsþættinum „Maður vikunnar“, sem var á dagskrá
ríkissjónvarpsins laugardagskvöldið 3. desember 1988, var
nokkuð fjallað um hugsanlega gróðureyðingu af völdum
beitar, einkum sauðfjárbeitar.
Þegar sauðféð bar á góma var
brugðið upp myndum af jarðýtu að
urða kjötsicrokka eða af sauðkind
við rofabarð. Myndir þessar hafa
sést áður í sjónvarpinu, en notkun
þeirra umrætt kvöld virtist hafa þann
tilgang að lýsa sauðkindinni sem
allsherjar gróðurníðingi, nánast
moldarætu, og sauðfjárrækt sem fár-
ánlegri starfsemi er endaði í því að
framleiðslan væri urðuð með jarð-
ýtu.
Hvað fyrra atriðið varðar eru
skiptar skoðanir um þátt beitar í
gróðureyðingu. Ljóst er þó að hann
er nokkur og einnig hitt að ofbeit
lands er á sama hátt og smáfiskadráp
og rányrkja á fiskimiðum, óverjandi
í okkar menningarsamfélagi. Jafn-
framt er augljóst að mestur hluti
kindakjötsins er framleiddur á hóf-
lega beittu landi þar sem engin hætta
er á uppblæstri lands. Sauðkindin
við rofabarðið er því undantekning
- ekki regla.
Um kjötið á sorphaugunum er
það að segja að sumarið 1987 var 112
tonnum af gömlu kindakjöti fleygt á
haugana. Sama ár var innanlands-
neysla kindakjöts 9.060 tonn sem
var 54% af allri kjötneyslu íslend-
inga það ár. Víst var það óviðeigandi
að fleygja kjötinu á haugana með
þessum hætti en það sem fór var
gölluð vara, aðeins 1,2% af innan-
landsneyslu og því myndræn lygi að
sýna það sem einu afdrif kjötsins.
Öllum geta orðið á mistök, slíkt
verður oft fréttaefni. Ljóst er að
stundarmistök annarra stétta, sem
fengu mikla umfjöllun í fréttum
þegar þau gerðust, hafa verið fyrir-
gefin og eru ekki talin einkenna
stéttina. Þannig hefur handleggs-
brotinn maður ekki orðið einkennis-
merki lögreglunnar, þjóðkirkjunni
var fyrirgefin óreiða hjá Hjálpar-
stofnuninni, læknastéttin nýtur al-
mennrar virðingar og tiltrúar þrátt
fyrir að þar hafi orðið mistök og
væhtanlega verður flaskan ekki gerð
að merki Hæstaréttar, svo mætti
áfram telja.
Á sama hátt þurfa sauðfjárbændur
að njóta sannmælis og umfjöllun um
starfsgrein þeirra að byggjast á stað-
reyndum. Stundarmistök eins og
ofbeit og haugakjöt eiga ekki að
vera stimpill á því fólki sem hefur
atvinnu sína af framleiðslu sauð-
fjárafurða.
Með hliðsjón af framansögðu er
þess óskað að allir hópar þjóðfélags-
ins njóti sömu mannréttinda þegar
um mál þeirra er fjallað.
Haldi ríkissjónvarpið áfram á
sömu braut og umrætt laugardags-
kvöld er athugandi að nafni þáttarins
verði breytt í „Lastarinn" með hlið-
sjón af vísunni þar sem segir:
Lastaranum ei líkar neitt,
lætur hann ganga róginn.
Finni hann laufblað fölnað eitt
fordæmir hann skóginn.
Þórólfur Sveinsson
varaformaður
Stéttarsambands bænda
DISNEYRÍMUR
Á HLJÓMDISK
Háskólakórinn hefur hljóðritað
og gefið út á tveim hljómdiskum
Disneyrímur Þórarins Eldjárns við
tónlist eftir Árna Harðarson stjórn-
anda kórsins. Flytjandi ásamt kórn-
um er Halldór Björnsson leikari.
Disneyrímur komu fyrst út á
prenti fyrir tíu árum og hafa þær
notið umtalsverðra vinsælda. Rím-
urnar fjalla um Walt Disney, sem
með „markaðssetningu" Mikka
músar og fleiri teiknimyndahetja
lagði grunninn að öflugu kvik-
mynda- og framleiðslufyrirtæki sínu.
í sex rímum, sem ortar eru undir
mismunandi bragarháttum, er fylgst
með Disney, lífi, störfum og draum-
um, segir í tilkynningu frá kórnum.
Árni Harðarson stjórnandi kórs-
ins samdi tónlistina, með flutning á
leiksviði í huga. Útkoman er eins-
konar kórkabarett þar sem kór og
leikari skiptast á að rekja söguna í
tali og tónum. Um helmingur textans
er í höndum leikarans Halldórs
Björnssonar, auk þess sem sjö kór-
félagar koma fram sem einsöngvar-
ar.
Hljóðritun Disneyrímna var gerð
í Stúdíó Stemmu og var Sigurður
Rúnar Jónsson upptökumaður.
-ABÓ
LÖGBANN?
Sá kvittur hefur komist á kreik, að ættingjar Ólafs
Ketilssonar hygðust setja lögbann á nýútkomna bók um
hann. Þar sem fréttir hafa birst í fjölmiðlum, auk ýmissa
smágreina þessu viðkomandi, gefur það tilefni tii að skýra
örlítið frá gangi þessara mála.
Við vinnslu bókarinnar kom fljótt í Ijós að tillögur þess
sem hún er kennd við voru léttvægar fundnar hvað orðaval
og lýsingar varðar, því þar varð varla nokkru haggað.
Undirrituð hafði fjölmargt við
bókina að athuga og lagði þar
megináherslu á heildarmyndina,
sem sjálfsagt væri að hafa í öðru
formi. í stórum dráttum má segja
að athugasemdir mínar hafi verið
sama eðlis og koma frarn í skrifum
Indriða G. Þorsteinssonar um bók-
ina. Ég taldi nauðsynlegt að skola
ofan af og komast að kjarna efnis
um stórbrotið lífshlaup þessa at-
hafnamanns, en ekki skrá óljósar
lýsingar og endurtekningar um það
sem fjöldi fólks hefur ekki áhuga
á. Auk þess fannst mér sjálfsagt að
leggja megináherslu á þann hluta
ævi Ólafs sem frásagnarverðastur
var, þ.e. meðan hann var í blóma
lífsins. Af nógu var þar að taka
bæði til fróðleiks og skemmtunar.
Persónuleiki hans færof einhliða
meðhöndlun, þar sem vantar já-
kvæðar og gamansamar lýsingar á
samskiptum og gagnkvæmri virð-
ingu milli hans og samferðamann-
anna. í frásögnina mátti gjarnan
flétta lýsingar á hjartahlýju og
hjálpsemi, sem var ríkur þáttur í
þjónustustarfi hans. Ekki er nóg
að þeir sem þekkja Ólaf í dag sjái
gegnum frásagnir á hrjúfu yfir-
borði, eins og fram hefur komið í
skrifum um bókina, hún þarf sjálf
að standa fyrir sínu.
Ólafur Hannibalsson kemst vel
að orði er hann líkir frágangi bókar
við rallakstur, en nafni hans, aðal-
sögupersónan, sat þar ekki við
stjórnvöl, enda hefur það lífsmottó
hans, að aka hægt, ekki breyst.
ítrekaðar tilraunir voru viðhafð-
ar til að fá ýmsar breytingar á
bókinni, þar sem Ólafur lagði meg-
ináherslu á mildari lýsingar, en án
árangurs. Þá var einnig farið fram
á að fresta útgáfu hennar með það
í huga að vanda betur efni og
efnismeðferð, en ekki var sú beiðni
heldur tekin til greina. Það er með
ólíkindum að honum hafi verið
sýnt slíkt tillitsleysi á ævikvöldi, að
löngum og ströngum starfsdegi
loknum.
Það er ekkert launungarmál að
hringt var í lögfræðing til að leita
ráða og afla upplýsinga um hvaða
möguleikar væru á að stöðva út-
gáfu bókarinnar að sinni. Þá gæfist
tóm til að bæta og breyta. Sam-
kvæmt upplýsingum var eina ráðið
að setja lögbann á bókina, en ekki
þótti ástæða til að fara út í svo
harkalegar aðgerðir, einkanlega
með tilliti til öldungsins sjálfs.
Þegar séð varð að engu yrði um
þokað krafðist ég þess, að eitt orð
yrði fjarlægt, en ekki var hægt að
uppfylla þá ósk mína (gelti bls.
217).
Vegna óánægju föður míns með
bókina þá fór hann fram á að skrifa
eftirmála. Sú heimild fékkst um-
yrðalaust. Nú skyldi ætla að það
hafi gengið á eðlilegan máta, en
því fór víðsfjarri. Hann skrifaði
niður frá eigin brjósti og sýndi
útgefanda, sem taldi þetta vera í
lagi. Að athuguðu máli þótti
ástæða til að breyta orðalagi og
stytta eftirmálann örlítið. Það var
gert, prentsmiðjan setti textann,
Ólafur ritaði þar nafn sitt og átti
eiginhandarundirskrift hans að
birtast sem lokaorð bókar. Ekki
tókst betur til en svo að uppkastið
var tekið til prentunar og útgáfu í
bókinni, en eftirmálinn, sem var
yfirfarinn, mun hafa lent í rusla-
körfunni - og þar við situr. Engu
er líkara en þar hafi ekki dugað
rallakstur, heldur þurft að beita
næsta hraðastigi - kappakstri.
Kæru landar! Ég hef víða komið
með öldungnum mínum og viðmót
ykkar og framkoma við hann hlýjar
mér um hjartarætur. Fyrir það færi
ég bestu þakkir. Því miður fór verr
en efni stóðu til með útgáfu bókar
um hann. Það á víst við um fleira í
þjóðlífi okkar, að betur færi að
flýta sér hægar.
Katla Ólafsdóttir