Tíminn - 10.02.1990, Síða 2

2 Tíminn
Laugardagur 10. febrúar 1990
Ódýrasti alvörujeppinn á markaðinum og\
' hefur 10 ára reynslu að baki við þær
margbreytilegu aðstæður sem íslensk
náttúra og vegakerfi búa yfir.
' Veldu þann kost sem kostar minna! / ■ /
^iBIFREIÐAR & LANDBÚNAÐARVÉLAR HE
IMk' Ármála 13 - 108 Reykjavík - s 681200 . —
Verð frá
kr. 655.000,-
Undanfarna mánuði hafa
birst auglýsingar í DV þar
sem fullorðinsmyndbönd
eru boðin til sölu. Tíminn
ákvað að kanna hvað hér
byggi að baki og sendi inn
fyrirspurn samkvæmt aug-
lýsingu.
Myndbönd þessi fyrir fullorðna
reyndust hinar svæsnustu klám-
myndir, þar sem samfarir eru
myndaðar frá hinum ýmsu hliðum
og hvers kyns ónáttúra fær að njóta
sín og er gert hátt undir höfði.
Myndgæði myndbandanna eru
bágborin og líkast til eru þau í
réttu hlutfalli við umfang þessarar
starfsemi.
Greinilega er um fjölföldun á
lélegum spólum að ræða og má
draga þá ályktun út frá því að um
heimilisiðnað með ófullkomnum
tækjum sé að ræða.
Ferlið við að komast yfir
klámmynd, í því tilfelli sem Tíminn
átti aðild að, er einfalt. Við skrifuð-
um og óskuðum eftir pöntunarlista
og sendum með hundrað krónur.
Þetta fór í pósthólf 3009 í pósthús-
inu í Kringlunni. Ekki liðu margir
dagar þar til okkur barst pöntunar-
bæklingur, þar sem 29 myndir eru
kynntar. Myndir þessar virðast
misjafnlega sóðalegar en óhætt er
að segja að boðið sé upp á „allt“ í
þessum geira. Pöntunarlistinn
samanstendur af ógreinilegum Ijós-
ritum af kápum þeirra mynda sem
í dreifingu eru. Hver mynd fær
stutta umsögn. Dæmi: „Station
sex“ Um hana er sagt; „Mjög góð
og fjölbreytt mynd sem skeður að
mestu leyti á sjúkrahúsi. Ýmis
hjálpartæki ástarlífsins eru notuð
hér. Myndin er full af góðum
atriðum."
Töluvert er um þýskar myndir.
Við skulum líta á annað dæmi þar
sem ónáttúran er í algleymi. Mynd-
in heitir því frumlega nafni „Ich,
die pissende Analstute." Ekki
verður farið í að þýða slíkt í
Tímanum.
Nú, við fylltum út pöntunar-
eyðublað sem fylgdi með kynning-
arbæklingnum og pöntuðum mynd
sem ber nafnið Science friction.
(Það var nú bara vegna þess að hún
var flokkuð sem „venjuleg") Þegar
búið var að fylla út seðilinn þurfti
kaupandi að ákveða með hvaða
móti hann vildi að spólan bærist
ferðinni fleiri en einn aðili en hann
vildi ekki greina frá hvað rannsókn
miðaði.
Gísli telur að starfsemin sé ekki
umfangsmikil og dregur hann þá
ályktun m.a. af myndgæðum þeirra
spóla sem í umferð eru. „Sennilega
er hér um fremur lélegan heimilis-
iðnað að ræða og greinilegt að
tækin eru ófulIkomin.“ sagði Gísli.
Umræða um klám og þá um leið
skilgreining á hugtakinu skýtur upp
kollinum annað veifið. Gott dæmi
um það er mál ákæruvaldsins á
hendur fyrrum sjónvarpsstjóra
Stöðvar 2, Jóni Óttari Ragnars-
syni. Málið er þessar vikurnar fyrir
sakadómi og hefur fjölskipaður
dómur þingað um það fyrir luktum
dyrum. Þar eru til umfjöllunar
tvær myndir sem Stöð 2 sýndi ekki
alls fyrir löngu við misjafnar undir-
tektir.
Ekki er langt síðan Tíminn
greindi frá því að fyrsti íslending-
urinn hefði verið dæmdur fyrir
hórmang. Með þessar staðreyndir
í huga vakna spurningar hvort
Reykjavík sé að taka á sig blæ
stórborga á sviði klámiðnaðar.
Sem betur, segja flestir, er langt í
land með að svo verði. f flestum
tilfellum sem slíkar bólur hafa
skotið upp kollinum hefur verið
um fikt að ræða og hafa þær
tilraunir yfirleitt runnið út í
sandinn. En eftir stendur að þessar
tilraunir eru skýlaust brot við 210.
grein almennra hegningarlaga frá
1940, þar sem lagt er bann við
framleiðslu og dreifingu á klám-
myndum að viðlögðum sektum,
varðhaldi eða fangelsi allt að 6
mánuðum.
Ástæða er til að hafa áhyggjur af
því að börn eða unglingar eigi
greiðan aðgang að slíkum
myndum. Þó mega þeir eiga það
sem senda kynningarbæklinginn að
þeir gátu þess að myndirnar væru
alls ekki við hæfi barna og við-
kvæms fólks. En ljóst er að eftir
þeim leiðum sem í boði eru getur
hver sem er pantað slíkar myndir.
Eitt vakti sérstaka athygli Tím-
ans við þetta umstang allt saman.
Um helgar birtir „fyrirtækið" aug-
lýsingar sínar og þá er einnig
höfðað til Akureyringa. Þegar þær
auglýsingar birtast er þess sérstak-
lega getið að fyllsta trúnaðar verði
gætt. Hvort dreifingaraðili telur
Norðlendinga viðkvæmari en borg-
arbúa er ekki gott að segja til um.
-ES
„Okkar maður“ tekur við spólunni
forboðnu á miðvikudagskvöld.
Honum varð að orði: „Þetta var
ósköp venjulegur maður.
Tímamynd: Pjetur
við afhendingu og kostar krónur
1.900 sem er algengasta verðið.
Hér virtist heiðarlega að málum
staðið gagnvart því opinbera því
okkar maður fékk nótu og jrar
kemur fram að „fyrirtækið" hefur
virðisaukaskattnúmer og greiðir þá
væntanlega 24,5% virðisaukaskatt
af klámmyndunum. Nótan er núm-
er 89710. Við efúmst þó um að það
sýni fjölda sendinga í Reykjavík.
Hafandi gengið gegnum þetta
ferli og séð hversu auðvelt er að
verða sér úti um klámspólur hafði
Tíminn samband við Rannsóknar-
lögreglu ríkisins. Þar varð fyrir
svörum Gísli Pálsson lögreglufull-
trúi. Staðfesti hann að RLR hefði
kannað þær auglýsingar sem birst
hafa um sölu á fullorðinsmynd-
böndum. Sagði Gísli að þar væri á
í hendur. Boðið er upp á
heimkeyrslu, póstkröfusendingar
og póstútburð. Við tókum þann
kostinn að fara fram á heimsend-
ingarþjónustu, enda segir í bækl-
ingnum að hún sé mjög vinsæl.
Rúmum sólarhring eftir að
pöntunin fór í póst var bankað upp
á hjá „okkar manni" og maður um
þrítugt sagðist vera með pakka til
húsráðanda. Var maðurinn sposk-
ur og dró það kjark úr okkar manni
og mun hann hafa orðið eilítið
vandræðalegur. Spólan var greidd
Klámmyndir bodnar til sölu gegnum smáauglysingar, bæöi í Reykjavík og á Akureyri:
Klámspólur keyrðar
heim til kaupenda