Tíminn - 24.05.1990, Page 6

6 Tíminn
Fimmtudagur 24. maí 1990
Tíminn
MÁLSVARI FRJÁLSLYNDIS, SAMVINNU OG FÉLAGSHYGGJU
Utgefandi: Framsóknarflokkurinn og
Framsóknarfélögin I Reykjavík
Framkvæmdastjóri: Kristinn Finnbogason
Ritstjórar: Indriði G. Þorsteinsson ábm.
Ingvar Gíslason
Aðstoðarritstjóri: Oddur Ólafsson
Fréttastjórar: Birgir Guðmundsson
Eggert Skúlason
Auglýsingastjóri: Steingrímur Gíslason
Skrifstofur: Lyngháls 9, 110 Reykjavík. Sími: 686300.
Auglýsingasími: 680001. Kvöldsímar: Áskrift og dreifing 686300,
ritstjórn, fréttastjórar 686306, íþróttir 686332, tæknideild 686387.
Setning og umbrot: Tæknideild Tímans. Prentun: Oddi h.f.
Mánaðaráskrift kr. 1000,-, verð í lausasölu kr. 90,- og kr. 110,- um
helgar. Grunnverö auglýsinga kr. 660,- pr. dálksentimetri
Póstfax: 68-76-91
Batnandi þjóðarhagur
Horfur í atvinnumálum eru mjög batnandi. At-
vinnuvegimir hafa bætt rekstrarstöðu sína í kjölfar
endurreisnaraðgerða ríkisstjómarinnar og betri
markaðsskilyrða. Verðlagsþróunin er hagstæð, sem
þakka má því allsherjarsamkomulagi sem varð um
lausn kjaradeilna í febrúar og samstiga þróun kjara-
mála og efnahagsmála til haustsins 1991.
Aætlanir um hjöðnun verðbólgu hafa staðist eins og
við var búist, enda góðar horfúr um að verðbólgan
haldist áffam innan ráðgerðra marka. Það er því full
ástæða til að gera sér vonir um að launþegar fái kjör
sín bætt með stöðugu verðlagi og minnkandi verð-
bólgu eins og að hefur verið stefht. Þrátt fyrir þá
verðbólguhættu sem löngum hefúr einkennt íslenskt
eíhahagslíf, ríkir nú meiri skilningur en áður meðal
almennings og ráðamanna að sameinast um varð-
stöðu gegn verðbólgu. í rauninni veltur allt á slíkri
varðstöðu, hvemig framhaldið í þeim efnum verður.
Hvað það snertir hvílir mikil skylda á ríkisvaldi og
aðilum vinnumarkaðarins og öðmm sem standa að
þjóðarsátt um skynsamlega eíhahags- og atvinnu-
þróun.
Bankar og lánastoínanir lögðu m.a. sitt af mörkum
með bættum vaxtakjörum, sem kemur launþegum til
góða í lækkandi vöxtum og minnkandi greiðslu-
byrði. Sú réttarbót sem felst í sanngjömum vaxta- og
lánakjörum verður seint ofmetin, enda má virða
hana til kauphækkunar og betri afkomu heimilanna.
Eyðslustefna íhaldsins
Stundum er sagt að ekki sé kosið um almenn lands-
mál í sveitarstjómarkosningum. Ekki er þetta nema
hálfur sannleikur, því að tekjur og ffamkvæmdageta
sveitarfélaga ráðast af því hver afkoma atvinnuvega
og vinnandi fólks er á hveijum stað.
Þetta á við um Reykjavík eins og önnur bæjarfélög,
þótt vitað sé að höfiiðborgin hefur sérstöðu hvað
varðar tekjuvonir og ffamkvæmdamöguleika. Öflug
staða Reykjavíkurborgar að þessu leyti er á engan
hátt til orðin fyrir tilverknað ráðandi meirihluta. Því
ræður almenn þjóðfélagsþróim. Hins vegar notfærir
Reykjavíkuríhaldið sér stærð og sérstöðu höfuð-
borgarinnar með þeim einstæða hætti að ná af borg-
urunum öllu því fé sem þeir geta, en ráðstafa tekjum
borgarinnar úr öllu hófi í ónauðsynlegar og kostnað-
arsamar ffamkvæmdir á borð við ráðhúsið og veit-
ingahúsið á Öskjuhlíð, kaup á Hótel Borg og nætur-
klúbbnum Broadway, gerð fáránlegs dýragarðs, sem
stríðir gegn nútímadýravemdunarsjónarmiðum og
alls kyns ffumstæðu pjatti. Allt er þetta gert á kostn-
að félagslegrar uppbyggingar og gegn þörfúm hins
almenna borgara, ungs fólks og aldraðra. Þessi
steftia er auk þess í andstöðu við skynsamlega að-
haldsstefnu í opinberum fjármálum. Fjármálastefha
Reykjavíkuríhaldsins er ekki síður hneykslanleg en
standið kringum einstakar útvaldar persónur í
skuggatilvem nafhleysingjanna á D-listanum.
! GARRI
Ríkisútvarplð cr stofnun, scni á
scxtíu ára fcrti bcfur ústundað bJul-
leysi í stjóriiniúluin ují fréttaflutu-
íngi og gengið vandrataöa slóÖ ún
þess að verða fyrir miklum
áfiillum. Má það merkUegt heita,
einkum á timnm þegar verulega
heitt var í koltinum á stjórnmái-
sviðinu, og óhjákvæmiiegt var að
starfsmenn, jafnt dagskrúrgerðar-
mcim scm frcttaritarar, hefðu sinar
persönulegu skoðanir á hiutunum.
AUt gckk þó stórslysalaust. J‘aö cr
ekJú fyrr en núna i aðfara borgar*
sfjórnarkosninga, sem mikUI mis-
brestur Iiefur orðið á róniuðu hJut*
leysi ríkisJjðlmiðla, og er það
athygJisverður vitnisburður um
kvnslóðaskiptin hjá ríkisstofnun-
inni. Dagskrárgerðarmenn þar á
bæ virðast ákveðnir í að virða regl-
ur og hefðir Ríkisútvarpsins að
engu, og má búast við skrautlegum
útgáfum ú hiulieysiuu fari sem
horfir í kosniugum sem á eftir
Tveir flokkar
í framboöi?
Vitað múl er, og raunar í talct við
timann, að í hinum ýmsu dcUdum
Rfkisútvarps starfar fólk scm er
friðlaust af að geta ekJd stjórnað
landinu eða einstökum hlutum
þess. hetla er stððugt að koma í Jjðs
í hinum nýrri ijölmiðJum, sent
reynst hafa meira en lítið varasam*
ir af þessum sðkum. Þar eiga hlut
að múli fjðlmiðJafræðingar, sem
virðast ekJd hafa Jært ýkjatnikið
um hlutieysi, en teJja að fjölmiðill
scm sh'kur cigi að taka þátt í pólitik
þóft valdið sé ekkert og gctí ekkert
orðið nema á vetfvangi áróðurs. Á
þriðjudaginn urðu iiiusfendur ú
Rás 2 vitni að einu stórfelldu brotíú
hJutleysisreglum Ríkisútvarpsbts,
þegar frainiijóðendur tvcggja
flokka voru kvaddir á vcltvang íil
að ræða í útvarpið um dagvistunar-
mál, Aoua K. Jónsdóttír á fram-
boðsHsta Sjáifstíeðisflokksins og
Ólína Þorvaróardóflir á Jista Nýs
vettvangs. Dagskrárstjóra, Stefáni
Hafstein, sem telur sig mikinn hóg í
fjölmiðlafræðum og hefur gefið út
bók u«n Ijölmiðlun, ætti aó vcra
fullkunnugt um að fleiri flokkar
cru í framboði í Reykjavík cn þcír
tvcir scin licr luifa vcrið ncfndir til
sögu, og hafa alUr ýinislcgt um dag-
vistunarmúl að segja,
Fjölmiðlaframboð Ólínu
Það grófa hlutJeysisbrnt í niiðri
kosningahríð að kveðja aðeins til
tvo frambjóðendur á sér ekhcrt for-
dæmi hjú Ríkisútvarpinu. Mcð
þcssu háttariagi cr úfvarpiö að fcta
i spor annarra ríktsrckinna út-
varpsstöðva, þar sem starfsfólk hef-
ur tekið reglugeröir í cigin hendur.
Svo er í Noregi og Svíþjóð og svo er
um BRC í Bretlandi. Hins vegar er
sptirning hvort við erum reiðubúin
iii að taka þegjandi \ið sjálfsstjóm
starfsliðs úvarpsins. Aður hefur
komiö í ljós, að fyrrum starfsfélag-
ar Ólínu iHirvarðardóttur á fréfta-
stofu sjúnvarps, hafa verið undan-
látssamir við hana og leyfl henni að
þusa í fréttatíma sjónvarps um
framboösmú) ún þess að um al-
menna reglu sé að ræða í þyi efni
hvað aðra framhjóðendur snertir.
Ólína reyndi ennfremur að komast
í fréttafíma Stöðvar 2, en þar var
máiið stöðvað, cnda hefur hún ekJd
vciið starfsféiagi á þcirrí frctta-
stofu. Siðan kom Stefún Hafstein og
taldi sig kjörinn til að vcita Ólínu og
pexa um stund ú Rús 2 um fram-
boðsmáL
Með veldissprota
í heridi
Stefán Hafsfein var úður fréttarit-
ari í Wasliington og löldu hJustciul-
ur að þar færi maður, sem væri í
stjómarandsföðu við Ronald Reag-
an. Hvort sem þaö orðspor var rétt-
mæft eða ekki hefur hann nú fekið
af skarið um að honum er heldur
ósýnt um hlutieysi og hefur bklcga
ckld lesiö rcglugerðir útvarpsins
þar að Jútandi, þótt hann hafi skrif-
að bók um fjölmiðiun. I>ú virðisl
hauu ekki hafa heyrt af þeirri venju
Rikisútvarps að boða til einskonar
framboðsfuodar, þar sem hver
flokkur í framboði fær skammtað-
an ræðutima. í staðinn tekur Stefán
Hafstein sér í hond vcidLssprotann
og gerist sjálfur eins konar yfir-
maður Ríkisútvarps, víkur til iilið-
ar sextíu úra gamalli reglu, og kem-
ur að einhliða sjónarmiðum ÓJínu,
cins og enginn annar sé að berjasl
við mcirihluia íbaJdsins i borginni
nema þetfa sjónvarpsbarn. Ekki
væri gott að búa við víðsýnl Stefúns
kæmist hann einhvern tinia til
valda, sem er mjög líklegt Þau
dæmi virðast hafa gefist vei, svona
kosningaicga sM, sc fjöhniðlafólk
drifid á Usta. Ólína Þorvarðardótfir
er gott dæmi um það. TUvist henu-
ar í framboði hcfur sýnt okkur
hvað Rikisúlvarpið er sneytf því að
vera hlutlaust, taki framagosar ú
þeim bæ völdin yflr dagskránni i
trássi við reglugeröir þess. Miðað
við spár um útkomu Alþýðubanda-
Stefáni næsl þegar þcir reyna.
Þangaö tii getur hann sctiú í starfi
sínu verndaður af hlutíeysi og fund-
ið hve sælf það er að hjáipa tíl á
þjóðmálavetivanginuni.
VÍTT OG BREITT ■
Logið með þögninni
„Vilji kjósendur veita þeim styrk
sem þeir þekkja og vita að hafa stað-
ið vel að stjóm Reykjavíkur leggja
þeir Sjálfstæðisflokknum lið til að
halda áfram meirihlutastjóm á skýr-
um forsendum. Þeir sem vilja sund-
urlausa stjóm með óljósa stefnu í
Reykjavik kjósa andstæðinga Sjálf-
stæðisflokksins."
Þeim til upplýsingar sem bulla í
fjölmiðla um fjölmiðlun af litlu viti
og enn minni þekkingu er rétt að
taka ffam að þessi klausa er úr leið-
ara hins hlutlausa og vammlausa
Morgunblaðs, sem samkvæmt áróð-
ursmaskinunni miklu tekur ekki
flokkspólitíska afstöðu til mála.
Fjölmiðlunarfríkunum, sem tyggja
hvert upp úr öðm að öllu sé treyst-
andi nema „litlu fiolcksblöðunum
sem enginn vill lesa“, til enn ffekari
vitneskju er vert að athuga að til-
vimunin erúr 115. tbl. 1990.
Hinn óttalegi leyndardómur lærðr-
ar fjölmiðlaffæði er að Morgunblað-
ið er fyrst og síðast málgagn Sjálf-
stæðisflokksins og ekki ögn
ffjálslyndara eða hlutlausara en
önnur málgögn sem gefin em út á
íslandi þótt maður gangi undir
manns hönd og reyni að sanna hið
gagnstæða með dyggri aðstoð
virðulítilla ffæðigreina.
Þægilegur
andstæöingur
Og Moggi gerir betur en að hvetja
lesendur sína til að kjósa Sjálfstæð-
isflokkinn og engan annan. Hann
kýs floklaium einnig höfuðandstæð-
ing í höfuðborginni og í það hlut-
verk velur blaðið auðvitað það
ffamboð sem því er hugstæðast,
næst á eftir borgarstjórafloklcnum.
Það er Nýr vettvangur.
Á aðra flokka er ekki minnst auka-
teknu orði í herhvöt málgagns Sjálf-
stæðisflokksins.
Afstöðu sína byggir blaðið á því að
borgaríhaldið sé afburða duglegt að
uppíylla kosningaloforð og að Nýr
vettvangur geti aðeins gefið kosn-
ingaloforð og hafi engin verk að
vetja og sé þar ofan í kaupið svo
dónalegur að gagnrýna Utaldið.
Óskaplega þarf góða sjálfstæðis-
menn til að sporðrenna svona rök-
um.
En fyrst þau em í Mogga hljóta þau
að vera pottþétt.
Það em einnig gerðar fimamiklar
lcröfur til minnisleysis kjósenda
þegar því er haldið tfam í „hlut-
lausa“ málgagninu, að ffambjóð-
endur séu nánast pólitískt hreinar
meyjar og þar af leiðandi hafi Nýr
vettvangur engin verk að veija.
Það em aðeins tveir af þrem efsm
mönnum á lista Nýs vettvangs sem
sæti eiga i borgarstjóm og hafa átt
allt síðasta kjörtímabil.
Það telur málgagn Sjálfstæðis-
flokksins að sé „að hafa lireinan
skjöld í borgarmátum.“
Nýtt framboð, gamlir
frambjóðendur
Málgagn Sjálfstæðisflokksins leik-
ur það samtímis að fara með rangt
mál og þá vafasömu list, að Ijúga
með þögninni.
Andstæðinga íhaldsins í kosninga-
baráttunni er víðar að finna en innan
nýja floklcsins með gömlu fram-
bjóðenduma. Viljandi er farið á svig
við þann ffambjóðanda sem næstur
er því að ná manni af Sjálfstæðis-
flokknum samlcvæmt síðustu skoð-
anakönnun. Málgagnið vísar til
kannana þegar það kýs flokki sinum
andstæðing og væri því eðlilegt að
veitast að þeim sem næstur er því að
bijóta skarð í íhaldsmúrinn, en það
er Sigrún Magnúsdóttir, ífambjóð-
andi Framsóknarflokksins.
Dyggilega er þagað yfir því að hún
hefiir verk að veija eftir það kjör-
tímabil sem nú er að renna út. Full-
trúi Framsóknarflokksins í borgar-
stjóm og varamaður hans, Alffeð
Þorsteinsson, hafa lagt ffam margar
tillögur í borgarstjóminni og flest-
um hefiir verið hafnað en þó nokkr-
ar náð ffam að ganga.
Þau hafa einnig lagt öðmm góðum
málum lið og em áífam reiðubúin
að styðja hvetja þá tillögu sem til
farsældar horfir fyrir borgarbúa,
hvaðan svo sem hún er upprunnin.
En þar sem Framsóknarflokkurinn
er íhaldinu greinilega skeinuhætt-
astur og flokka líklegstur til að
draga úr ofurvaldi þess í höfuðborg-
inni sneiðir málgagn Sjálfstæðis-
flokksins hjá B-listanum til að velja
sér notalegri höfuðandstæðing.