Tíminn - 08.11.1990, Síða 6

6 Tíminn
Fimmtudagur 8. nqvember 1990

ÞegarjGuðtnundur^J. Guðmunds*
sitlina snerflr.
brún áttí þar i sjóM, var meira um
táknraenan atburð aö raða en aft
aðdnMn hefði atórfeOda bvöimtu

ur, aem voru
Dagsbrún ataöiö vörö um bjóöar- sárt um {dóöarsáttina og Guö- miöuöu aö því aö efl
sáttina og sýnt þar bæöi frumkvœði muodi J. En hann er t þeim ein- manna. teiddust fori
óg hörku, eem er óvenjukg á {tees- kennliegu atiiÖu aö þurfa aö gseta citthvaö annaö iétu
um vettvangi. Harkan t Dagsbrún hagsmuna banka á sama tima og það kyrrt liggja, en
sín í verölagsmálum. Þessi varö- aritwar, Asmundur hefur sjálfur
staöa Dagsbrúnar hefur boriö góö- orðað að þetta tvennt fari ekki sam-
anárangurogáttþátt íþvíaðþjóö- an og því lákle^t aÖ hann hætti af-
arsáttin befur tekiet særoilega. Þaö skiptum af ákvaröanatökum f ís-
þarf því engan að undra þótt GuÖ- Jandsbanka. En á meöan svo er eldd
tnundur J. btygöist hart við þegar eiga Guömundur J. og samstarfs-
heisti viðskjptabanki Dagsbrúnar menn hans í Dagsbrún og Verka-
tók eíg öl og hœkkaði vextí, án þess mannasambandinu leikinn. Á tneö-
að því er virðist að hafa athugað an Ásmundur situr bergnumiim í
ur aö mestu gengið fyrif björgin.
úr sír geagnum
vegna eru þeir samtaka um for-
því, að viðbrögðin við vaxtahækk- J. fyrir trtan og kaliar f múrinti aö
Tíminri
MÁLSVARI FRJÁLSLYNDIS, SAMVINNU OG FÉLAGSHYGGJU
Útgefandi: Framsóknarflokkurinn og
Framsóknarfélögin í Reykjavfk
Framkvæmdastjóri: Kristinn Finnbogason
Ritstjórar: Indriói G. Þorsteinsson ábm.
Ingvar Gislason
Aöstoðarrltstjóri: Oddur Ólafsson
Fréttastjórar: Birgir Guðmundsson
Stefán Ásgrimsson
Auglýsingastjóri: Steingrímur Gfslason
SkrifstofurLyngháls 9,110 Reykjavlk. Simi: 686300.
Augfyringasimi: 680001. KvSWrfmar Áskrift og dreifing 686300,
ritstjóm, fréttastjórar 686306, iþróttir 686332, tæknideild 686387.
Setnlng og umbrot: Tæknideild Tlmans. Prantun: Oddi hf.
Mánaöaráskrift kr. 1100,-, verð i lausasölu kr. 100,- og kr. 120,- um
helgar. Grunnverð auglýsinga kr. 725,- pr. dálksentimetri
Póstfax: 66-76-91
Húsnæöismálin
Þótt staðreynd sé að íslenska þjóðin hefur lyft
grettistökum í byggingu íbúðarhúsnæðis á síðustu
áratugum, svo að Islendingar búa almennt við rúmt
og gott húsnæði, er ekki þar með sagt að skipulag
og fjármögnun húsnæðiskerfisins hafi ætíð verið
eins og best varð á kosið á þessum miklu athafna-
tímum, sem staðið hafa í 40-50 ár. Það hefur löng-
um skort festu í skipulagið og fremur treyst á
bráðabirgðaúrræði og tilfallandi fyrirgreiðslu úr
ýmsum áttum um fjáröflun en heildstætt kerfi sem
reist væri á skilgreindum markmiðum.
Það er ekki fyrr en á árinu 1986 að sett vora lög
sem segja má að séu heildstæð húsnæðislöggjöf að
því leyti að reynt væri að tryggja fjármagnsþörf
húsbyggjenda með árvissu ráðstöfunarfé í kerfinu
og haga lánskjörum þannig að húsbyggjendur rísi
undir lánunum. Á bak við lögin frá 1986 — sem nú
er allt í einu farið að kalla „gamla kerfið“, þótt það
sé í rauninni nýtt og í fullu gildi — lá sú hugsun að
byggja húsnæðiskerfið þannig upp að það miðaðist
við almannaþörf og getu hins almenna launamanns
til að standa undir byggingarkosmaði. Þetta megin-
sjónarmið að húsnæðiskerfíð sé fyrst og fremst
skipulagt í þágu launafólks var undirstrikað með
samkomulaginu um að byggingasjóðunum væri
tryggt fjármagn frá lífeyrissjóðunum.
Enginn vafi er á því að mikil framför var að hinni
nýju húsnæðislöggjöf frá 1986. Með réttri fram-
kvæmd hefði kerfið getað sýnt langtímagildi sitt.
Með góðum vilja og skynsemi af hálfu viðkomandi
ráðherra í samstarfi við Alþingi og hagsmunaaðila
hefði verið leikur einn að sníða þá annmarka af
lögunum sem þar mátti finna. í stað þess að fram-
kvæma nýja húsnæðiskerfíð og endurbæta það í
ljósi reynslunnar fór svo að húsnæðisráðherra sá
sem tók við því embætti stuttu eftir að lögin vora
sett, lagði allan metnað sinn í að koma í veg fyrir
að húsnæðiskerfið starfaði eðlilega. Jóhanna Sig-
urðardóttir hefur allan sinn embættistíma hrósað
sér af því að hún vinni gegn nýja húsnæðiskerfinu.
Hún hefði strengt þess heit að koma því fyrir katt-
amef.
Ef svo er orðið að það húsnæðiskerfi sem stjóm-
völd og launþegahreyfingin sameinuðust um að fá
lögfest árið 1986 sé komið á fallanda fót, þá verður
enginn kallaður til ábyrgðar í því efni nema félags-
málaráðherra. Því miður er ekki í augsýn að Jó-
hanna Sigurðardóttir hafi tryggt launþegastéttinni
annað kerfi í stað þess sem hún hefiir unnið mark-
visst að að leggja í rúst. Þótt húsbréfahugmyndin
eigi fullan rétt á sér sem hliðargrein í húsnæðis-
kerfinu hefur félagsmálaráðherra rekið það mál
áfram af slíku offorsi að húsbréfasalan er nú kom-
in í strand. Lánamarkaðurinn þolir ekki offramboð
húsbréfa.
Vel lukkuð framboðssprell
Prófkjör og niðurröðun verðugra á
lista stjórnmálaflokkanna stendur
sem hæst þessar vikurnar og geng-
ur á ýmsu í þeim uppákomum öll-
um. Mikill spenningur var þegar
prófkjörið var haldið hjá Reykja-
víkuríhaldinu, þar sem borgar-
stjórinn og varaformaður Sjálf-
stæðisflokksins gaf í fyrsta sinn
kost á sér til þingsetu og brilleraði
hann inn með ekki síðri glæsibrag
en Albert Guðmundsson, þegar
hann var upp á sitt allrabesta og
augasteinn reykvískra sjálfstæðis-
manna. Þá hlaut Morgunblaðið
glæsilega kosningu og fulltrúi
Borgaraflokksins náði öruggu sæti
meðal lögfræðinganna, en kven-
fólk og launþegaleiðtogar ráku
lestina eins og vera ber.
Á Suðurlandi fór allt settlega
fram meðal sjálfstæðismanna.
Flokksformaðurinn náði kosningu
og Árni Johnsen spilaði sig með
sínu sérstaka lagi í öruggt sæti og
hér eftir verður Haukdal að láta sér
nægja að standa i útistöðum við
prestinn.
Vestfirðingar kæra sig ekkert um
Þorvald Garðar á þing lengur og
Tíminn gerði góða tilraun til að
lengja þingsetu hans með því að
bjóða hann fram í öðru kjördæmi,
en Þorvaldur fúlsar við því og mun
blaðið ekki oftar rétta honum
hjálparhönd.
Og kratinn stendur
einn
Það er sem sagt allt í sómanum
hjá íhaldinu en ruglið með sósíal-
ismann og framtíð hans og fortíð
endurspeglast í framboðsmálum
sósíalistaflokkanna.
Alþýðuflokkurinn vill að öllu
jöfnu bjóða krata fram á sínum
listum, nema formaðurinn. Hann
kærir sig helst ekki um aðra en
komma eða sjálfstæðismenn í ör-
uggum sætum. Vill helst vera eini
kratinn í Alþýðuflokknum.
Hann býður Ellert mági tryggt
þingsæti fyrir Alþýðuflokk. Össuri
er líka boðið á óskalistann og þar
sem Þröstur, fyrrum formaður Al-
þýðubandalagsfélags Reykjavíkur,
hlýtur ekki náð annarra krata, ætl-
ar Jón Baldvin að gera hann að að-
stoðarmanni sínum í utanríkis-
ráðuneytinu. Þar með verður vest-
rænni samvinnu borgið í bráð og
lengd.
Mesti sigurvegari krataflokksins
fyrr og síðar, Guðmundur Árni í
Hafnarfirði, þykir óhæfur til fram-
boðs fyrir flokkinn og er honum
sagt að halda kjafti, hlýða og vera
góður eftir aö hann er búinn að
opinbera framboð sitt. Það þarf
nefnilega að tryggja Jóni viðskipta
þingsæti næsta kjörtímabil til að
viðreisnarstjórnin sem þá tekur
við kafni ekki undir nafni.
Skipting út og suður
Að venju er mestur ævintýraljóm-
inn yfir Alþýðubandalaginu. Geir
sparkað úr Reykjanesinu til að
rýma fyrir Ólafi Ragnari og Aust-
firðingar fórna Hjörleifi, sínum
besta komma, því þar er pere-
strokjan gengin í garð.
í Reykjavík veit enginn lengur
hver er hvað í Alþýðubandalaginu,
sumir eru í Birtingu og Nýjum
vettvangi og öðrum Borgara-
flokkssamtökum. Formenn Al-
þýðubandalagsfélagsins eru komn-
ir á tvist og bast eða hægri og
vinstri og til að greiða úr þeirri
flækju allri er ráðið að senda Svav-
ar úr bænum, vestur eða norður.
Skúli Alexanders er fastur fyrir á
Vesturlandi og neitar að víkja og
verður tekinn stalínskum fang-
brögðum, ef annað dugir ekki til.
Norðlenskir allaballar vilja ekki sjá
kúltúrtröllið til sín, en sögulega
flokksnauðsyn ber til að Ragnar
Arnalds gefi sitt gamla kjördæmi
upp á bátinn og bjóði sig fram í
Reykjavík.
Það er góður kostur, því eins og
allir vita hefur Ragnar aldrei verið
kommi, heldur þjóðernissinnaður
friðsemdarmaður og menningar-
lega sinnaður og því eðlilega hafn-
að af ieikurum Þjóðleikhússins,
þegar til stóð að hann tæki þá
stofnun undir sinn verndarvæng.
Þar sem Alþýðubandalagið þarf
núna á flestu öðru að halda en
sósíalistum á framboðslista sína,
er ekki nema von að sviftingarnar
þar séu skrautlegar, svona rétt um
framboðsskeið.
Af Framsókn er svo sem ekkert
sérstakt að frétta. Flokksmenn eru
tryggir og trúir sínum þingmönn-
um og velja þá sem vilja til áfram-
haldandi þingsetu. Og það munu
kjósendur gera líka, þótt sprellið
sé óneitanlega fjörugra í hinum
flokkunum. OÓ