Tíminn - 19.01.1991, Side 8

16
T HELGIN
Laugardagur 19. nóvember 1990
„Lagðist þá Ogautan djúpt“
Það hefur löngum loðað við
mikla fólkstjóra að minni
mönnum er venjulega ekki gef-
ið að skilja eftir hvaða leiðum
þeir hugsa. Svo er auðvitað um
einvaldinn í írak. Þótt hann hafi
enn ekki reynst svo stórhöggur
sem flestir ætluðu, þykir ekkí
vonlaust um að á einhverju
óvæntu muni hann nú luma
samt. Kannske reynist hann
klókari á endanum en nokkurn
uggði. Menn hafa að vísu haft
uppi getgátur um að árásin hafi
komið í opna skjöldu og að í
Bagdad hafi þeir feilreiknað sig
á einhvern hátt. En það er ótrú-
legt. Assad eyddi löngum tíma í
Genf til þess að árétta það enn
og aftur að löndum hans væri
svo vel ljóst í hvað stefndi sem
mest mætti vera. Því er sjálfsagt
að gera ráð fyrir að sá ágæti „ár-
angur“, sem bandamenn hafa
náð í fyrstu hrinu, sé ekki ann-
að en það sem alltaf var reiknað
með þar á bæ, þ.e. í Bagdad.
Annað mikilmenni, sem stend-
ur í stórræðum, er Gorbatsjov í
Kreml. Menn fá alls ekki skilið
hver ósköpin hafa komið yfir
þennan fyrirtaks mann, er hann
nú ber blak af ódæmilegri
hegðan hersins í Vilnius. í
fyrsta skipti hefur hann nú sést
skipta skapi svo um munar í
ræðustólnum á sovéska þing-
inu. Þar var hann hreint út sagt
saltillur á dögunum, baðaði út
handleggjunum og setti upp
ygglibrún. Aldrei hefur honum
virst meira niðri fyrir.
Svonefndu venjulegu fólki er
ekki annað eftir látið en spá og
spekúlera í hverjir þeir dular-
fullu kraftar eru sem ráða gerð-
um slíkra manna. Það er skraf-
að og skeggrætt, prentað og
sjónvarpað, en enga óyggjandi
niðurstöðu er að hafa. Eins og
vegir Guðs eru órannsakanlegir
er ekki að vænta að það komi í
Ijós fyrr en löngu seinna hvað á
spýtunni muni hafa hangið.
Fram í lengstu lög munu
menn þó trúa að liðsoddinn
muni vita hvað hann syngur:
Napóleon karlinn setti upp
mikinn stjórnvitringssvip í
sieða sínum á heimieiðinni frá
Moskva og virtist ekki á því að
neitt hefði gengið svo sérstak-
lega úrskeiðis. Frakkar hættu
heldur ekki að trúa á hann,
frekar að þeir hnöppuðu sér því
fastar um hann. Þeir Stalín og
Hitler urðu líka því dularfyllri í
augum umheimsins sem til-
tæki þeirra gerðust einkenni-
legri í blöskran sinni. Menn
þóttust margir sjá í hendi sér að
nú „legðist Ógautan djúpt“ og
eitthvað sérlega heillavænlegt
mundi spretta upp af öllu sam-
an.
Eins grunar marga í leynum
hjartans að Hussein karlinn sjái
gegn um holt og hæðir og langt
inn í ókomna tíma — þótt eitt-
hvað annað kunni að koma í
Ijós seinna, miklu einfaldara og
nærtækara. Eða þá Gorbatsjov.
Er hann ekki að leika einhvern
pólitískan snillingsleik, sem
síðar mun á sannast að var sá
eini rétti á ögurstundu — nema
eitthvað annað komi seinna í
ljós, einnig miklu einfaldara og
nærtækara. En hvað er að fást
um þetta? „Mikilmennin" hafa
víst löngum á oss leikið og tekst
það vísast enn um hríð.
Gettu nú
Já, það var Kirkju-
vogskirkja í Höfnum,
sem við síðast sáum
hér á myndinni. Nú
bregðum við okkur
austur á iand og
nemum staðar í Ör-
æfasveitinni. Þar er-
um við stödd í fögr-
um dal, kjarri vöxn-
um. Hvað heitir
hann?
KROSSGATA
H ■? XY Þúfq~ v * tm 3£R G FlSKfl^ 'OÐ {
-X-j" KVÍH. FJóRlR
, * H SVI K 2
fj í 1 v -scy/ /A „ .. í >
,ni mm 5 NAFN' ¥— 3
m í: . 4004
roxs. ~Tr BílSKT KflKA FIN3 H
PlÝJUN VE-tN' F0LL13 £kk ARRfí
VÖnH x YTJ wn TJARfí' SflMÍJiL 3 VoKtfc VlTJ { 5
HKflS - fíNIR árr mw
GíOV SKípr- uP, . i ÖFU6 7?oP_ sru~ VJÓRF- ONGi 6
rvtfi- ‘fítás
q SLfídS N .. mtHN sz.iv (o ^ ■■ 7
JÓXEK .HóTEL iBúPJP BEY6/NN TFtfHN i'
▲ /LRfl TÁmi mm —r— \ - í
T Ké ó<SNft HMWJM
8 CPUG - L£S WÍLÞl - rnfísr Himsr X5 sióíyöt/
RflGNfj rÍMA MÆL/)
► f ► FOKS. w Bor vrm lo
KÆf/i YfíTT. rmtfDn UWR
SfíMT
n jk 4H T/trVVp KYRRÞ m áku M(\L M U
krot PFftífl SVA-K
•••• hs6l - MóVtR ÓPRlf /0 EFNI zsoo VEFK *? n
tf/ELIR P ÝR
eiN n EINNIi 45 > ► TLSÓT LfíHaUI{ TÍMl \ smm • n
um RfíS
hum
l L0K1 í^m \ HUUPfí- M'AL SÉRfíLd ll 4H
flN/v'/lR o — *
SfÁ-Nbí nL s • —> 43 }ÓFI HREYF. ÍST 45