Tíminn - 03.05.1991, Blaðsíða 15

Föstudagur3. maí 1991
Tíminn 15
Hákon Guðröðarson,
minning
Minningin er kær, allt frá því að
ég sem barn kom með foreldrum
mínum á sumrin til Norðfjarðar,
þá voru Silla og Hákon að hefja
búskap í Efri-Miðbæ. Ég fyllist
þakklæti yfir að hafa fengið að
njóta samvistar við Hákon þótt
allt of stutt væri. Orð mega sín lít-
ils, en mig langar að kveðja Hákon
með þessu erindi úr Hávamálum.
Deyr fé,
deyja frændr,
deyr sjálfr et sama.
En orðstír
deyr aldrigi,
hveims sér góðan getr.
Kæra Silla og fjölskylda, innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Bjöm Júlíusson
Kveðja frá Kaupfélaginu Fram,
Neskaupstað
Miðvikudaginn 24. apríl, síðasta
vetrardag, lést Hákon Guðröðar-
son af slysförum. Fráfall Hákonar
er mikill missir sem erfitt er að
sætta sig við. Frá því ég kom fyrst
til starfa hjá félaginu hefur mér
verið tekið af miklum hlýhug í
Efri-Miðbæ. Hákon Guðröðarson
var mikill persónuleiki og engin
lognmolla í kringum hann þegar
hann átti erindi í bæinn. Annað
sem einkenndi Hákon var baráttu-
gleðin sem var meiri í þeim manni
en öðrum sem ég hef kynnst. Þá á
móti blési var uppgjöf ekki til í
hans orðabók.
Hákon Guðröðarson tengdist
Kaupfélaginu Fram á margan
hátt. Hann ólst upp í Kaupfélag-
inu en faðir hans var kaupfélags-
stjóri um áratuga skeið. Hákon
var lengi starfsmaður kaupfélags-
ins, bæði sem mjólkurbílstjóri og
í sláturhúsi. Frá árinu 1977 til
dauðadags átti hann sæti í stjórn
kaupfélagsins. Það að hafa Hákon
sem stjórnarmann í félaginu var
mér mikill stuðningur enda mað-
urinn fylginn sér og ávallt tilbú-
inn til aðstoðar.
Missir félagsins er því mikill við
ótímabært fráfall Hákonar Guð-
röðarsonar. Vil ég þakka mikil og
óeigingjörn störf hans í þágu
kaupfélagsins.
Ég færi eiginkonu hans, Sigur-
laugu Bjarnadóttur, börnum og
öðrum aðstandendum mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Ingi Már Aðalsteinsson
Neskaupstað
Ég sit heima í stofu sumardaginn
fyrsta. Úti lemja élin bleika sinu.
Hugurinn er fjarri í sams konar
húsi austur í Norðfjarðarsveit, þar
sem fólkið hans Hákonar er og ber
þessa daga byrðar sem enginn trú-
ir að óreyndu að hægt sé að bera.
Þó munu þær bornar, en enginn
er samur er slíkt ber. Inni í fólki
verður auðn, sem seint grær. Þó
mun hún gróa og eftir standa dýr-
mæt minning um fágætan mann.
Bágt er að geta ekki létt ykkur.
Hugurinn reikar um kærar slóð-
ir milli Kjálkalækjar og Grófargils
og tíminn hefur stöðvast og geng-
ið til baka og það sem var líður
fyrir augum mínum. Hlaðið í
gamla Neðra- Miðbæ iðandi af lífi
og athafnasemi. Hlað feðra minna.
Þreklegir menn og konur; gömlu
Miðbæjarsystkinin hýr og aldrei
hálf í gjörð sinni. Mannspartafólk.
Fremst á hlaðinu er ungur dreng-
ur með hár sem aðeins stjórnast af
vindi .og sól. Svipur hans er opinn
og glaður, drengurinn sem afi má
ekki missa, því þá getur hann ekki
búið, segir hann. Hann skilur
tengsl hans til moldarinnar, gamli
maðurinn sem sjálfur hafði forráð
sjóklæddra manna en kaus kotið
sem nú er stærsta bú sveitarinnar
með fjósi sem þurfti til Danmerk-
ur eftir teikningu á því menn voru
ekki farnir að hugsa svo stórt á ís-
landi. Hann skilur gamli maður-
inn þó ef til vili skorti hann orð og
segir kannski aðeins „amm“.
Kannski sér hann þó ekki fýrir að
afkomendur hans, jafnvel þó þeir
nemi kjarnorkuvísindi og eigi
kosti með öðrum þjóðum, verði að
snúa aftur heim og handfjatía
mold. Hún skilur líka drenginn
gamla höfðinglega borgfirska kon-
an sem styðst við hækju sína eftir
byltu á svelli á þessu hlaði. Hún
notar heldur ekki mörg orð um
sína væntumþykju en hann er hlýr
lófinn hennar þegar hann strýkur
yfir kollinn og hann man þennan
íófa alla ævi, drengurinn. Fastar
og fastar dregst hann að Miðbæ frá
mömmu og pabba í kaupfélaginu
og e.t.v. er það mömmu áhyggju-
efni, en hún fær ekki aðgert og
pabbi er haldinn sömu áráttu og
fólkið hans, en heilsuleysi á unga
aldri ákveður framtíð hans. Við
búskap getur hann þó ekki skilið
og eignast hinn Miðbæinn sem
þessi drengur sem ekki vill ganga
menntaveginn á eftir að yrkja til
síðasta dags og moldin kallar það-
an á afkomendur hans því það er
kannski hægt að ná þessu fólki úr
sveitinni en það er ekki hægt að
ná sveitinni úr því. Þau þurfa þó
ekki að hafa áhyggjur af þessu for-
eldrarnir því drengurinn verður
ásamt dótturinni ellistöðin þeirra
síðasta tímann í Mið-Miðbæ. Hin-
ir bræðurnir fara í önnur héruð en
eru þó fastbundnir uppruna sín-
um. hann er hýr á þessari mynd á
hlaðinu drengurinn og sjálfsagt
grunar hann ekki að hann eigi
seinna eftir að standa styr lítil-
menna sem reyna að hafa af hon-
um æru og lífsbjörg. En af því þarf
hann ekki að hafa áhyggjur þessi
maður sem neitar að bera hönd
fyrir höfuð sér og senda aftur
óþverrann. Hann veit að réttlætið
sigrar og þegar það gerist slær
hann því ekki upp í blöðum. En
rétturinn til að vinna fyrir sér,
sem á að kallast fullvirðisréttur,
hann er aftur heima í Efri-Miðbæ
síðasta vetrardag 1991 og þökk sé
þeim er þar til komu. Myndirnar
koma of ört. Bræður að verki á
vori Iífsins. Nátengdir þó þeir beri
það ekki á torg, ekki þá. Hann er
orðinn fjárbóndi þessi snáði sem
áðan var á hlaðinu og afi sagðist
ekki geta misst, því þá yrði hann
að hætta að búa og afi er hættur
að búa því hann er dáinn, en samt
er búið í hans Miðbæ því jörðin er
eilíf. Þar eru vinnufúsar hendur
og drenglundað fólk út af afa,
tengt afa, og fólkið styður dreng-
inn fyrstu skrefin í búskapnum og
drengurinn styöur fólkið þegar sá
tími kemur. í honum rætist
draumur Björns Iangafa á Þverfelli
um 500 fjár. Hann verður stærsti
fjárbóndi í Norðfirði, en þá kemur
riðan og kvistar niður stofninn.
Viðbrögðin eru ekki uppgjöf. Það
orð vantar í hans orðasafn. Hinn
sjúki stofn er felldur og aftur er
byggt og alinn upp heilbrigður
bústofn, kýr. Og fjósið með
mjaltagryfju og nútímatækni
tandurhreint þolir samanburð við
hvað sem er og mjólkin flæðir úr
kúnum. En fjárbóndinn, er hann
ánægður? Hann leggur alúð í verk
sitt og nýtur þannig.
Ég sé glæsilega konu og mann-
vænleg börn. Lífshamingju. Síðan
ekki meir.
Bróðir:
„Esa kastar maður
sds köggla ber
froenda hrörs
af fletjum niður. “
Farðu nú vel.
Ágúst Guðröðarsen
Sauðanesi
KOMA ÞER VIÐ!
Málþing um Genfarsáttmála
og önnur mannúðarlög
í Háskólabíói laugardaginn 4. maí frá kl. 13-17.
Allir velkomnir.
Rauði kross íslands gengst fyrir málþingi um Genfarsáttmála og önnur
mannúðarlög laugardaginn 4. maí nk. í Háskólabíói. Við höfum fengið
valinkunnan hóp fólks til þess að fjalla um þessi mál, reynslu af
styrjöldum, hlut fjölmiðla, börn og mannréttindi, mannréttindi og
mannréttindakennslu í skólum hérlendis og fleira athyglisvert.
Við bjóðum alla velkomna sem láta sig mannúðarmál einhverju skipta
og hvetjum þá til að mæta.
Málþingið sett - Bjðrn Friðfinnsson formaður Alþjóðanefndar RKÍ
1. Fórnarlömb styrjalda
Dr. Guðjón Magnússon formaður RKÍ
2. Genfarsáttmálar - (almenn kynning)
Sölvi Sölvason lögfræðingur
3. Methods ot Warfare and the Law of War
Dr. Esbjörn Rosenblad
4. Með stríðshrjáðum börnum
Hildur Magnúsdóttir hjúkrunarfræðingur
5. Á meðal fórnarlamba stríðs og ofbeldis
Dr. Gísli Sigurðsson læknir
6. Mannréttindi og mannúðarlög
Gréta Gunnarsdóttir lögfræðingur
7. Hvernig og hvaða fréttir fær almenningur
af stríði og mannréttindabrotum?
Ólafur Gíslason blaðamaður
8. Ríki laganna
Atli Harðarson heimspekingur
9. Mannréttindi á íslandi
Ragnar Aðalsteinsson lögfræðingur
10. Börn og mannréttindi \
Anna G. Björnsdóttir lögfræðingur
11. Uppeldi til mannúðar - þáttur
grunnskóians
séra Ingólfur Guðmundsson
Rauði kross íslands