Tíminn - 04.05.1991, Blaðsíða 8

16
HELGIN
Laugardagur 4. maí 1991
Kætumst meðan kostur er
Þá er dagur verkalýðs-
ins genginn um garð
rétt einu sinni. Ræð-
urnar á Lækjartorgi
voru með skörulegra
móti. Hafnarverka-
maðurinn talaði í þeim
anda sem menn gerðu
hér áður og fyrr meir
og það var hressandi að
heyra og minnti á and-
ann í þriðja erindinu í
Sósíalistamarsinum:
„Á heimilum vorum er
hungur og sorg/ fólk
horað og nakið og
kalt./ í auðmannsins
gluggum, sem glitra
við torg/ er glóbjart og
skínandi allt ..." Ég
hefi ekki í mörg ár
heyrt skeleggari ræðu
fyrsta maí og þótt for-
maður BSRB hvessti
sig að sönnu sæmilega,
þá glitti í hagfræðilega
hugsanaganginn milli
orðanna, sem maður
er orðinn svo þreyttur
á. Eiginlega er það afleitt hve
komið er úr móð að tala til til-
finninganna. En þrátt fyrir
nokkuð góðan fund er ósenni-
legt að þarna hafi tekist að blása
út nokkurn baráttukraft, því
samstaða alþýðusamtaka á bágt
þessi árin. Sennilega hafa menn
gengið frá fundinum ráðnir í að
treysta fremur á það er þeim má
takast að klóra upp sér til bjarg-
ræðis hver í sínu skoti, fremur
en treysta á mjög svo ótryggan
samstöðumátt.
Fréttirnar herma líka að 1. maí
hafi verið dauflegur víðast hvar
um heiminn nema þá víst helst í
Tyrklandi, þar sem samsafnaður
þennan dag er blátt áfram harð-
bannaður. Minnti iögregla ein-
hverja á þetta með þeim hætti
sem Tyrkir hafa getið sér svo
mikið orð fyrir í aldanna rás. En
hví er allri verkalýðsbaráttu svo
mjög siginn larður? Er það ekki
hin ógurlega riðlan og hrap
„verkalýðsríkisins" sem búið var
að fórna slíkum ósköpum til að
kom á fót í A-Evrópu? Verða
ekki allir að kannast við að það
sé líklegasta skýringin? Þetta
„ríki“ sem fyrir svo skömmu
minnti á voldugan björn er
bauð af sér mikinn ótta, er nú
lúið og mætt af stórum sárum.
Mætti halda að fagnaðartíð væri
gengin í garð meðal
þeirra er fyrr skulfu
frammi fyrir mætti
þess og þeirra er ekki
fengu sig hrært undir
hrammi þess. En svo
ætlar ekki að reynast
og enn verður mann-
leg skammsýni sér til
athlægis. Jóhannes
Páll páfi notar sér líka
verkalýðsdaginn til að
vara menn við í post-
ullegu umburðarbréfi
að fagna ekki um of.
Boðskapurinn um
jafnaðrríki undir
kommúnisma hefur
reynst loftsýn. En
hann tryggði vissan
stöðugleika um ára-
tugaskeið, sem nú er
rokinn út í veður og
vind. Og þá er ekki
um annað að gera en
finna upp nýjar vit-
ieysur handa þeim
sem þjást við ein-
hverjar af þúsund
plágum mannlegrar tilveru og
markaðshyggjan mun vissulega
lítið fá hjálpað upp á. Hverjar
þær verða mun vissulega koma
nógu snemma á daginn. En
meðan ómarnir af „Internation-
alinum" deyja út í fjarska og við
bíðum baráttuhljómkviðu nýrr-
ar aldar verður „intermessóið"
hjá flestum lfklega bragurinn
gamli: „Kætumst meðan kostur
er“.
Gettu nú
Það var Stóra-Borg
undir Eyjafjöllum
sem síðast var hér í
„Gettu nú“.
Nú er það sér-
kennileg en lagleg
kirkja á Suðurlandi
sem við biðjum les-
endur að þekkja.
Hver er hún?
KROSSGÁTA
51 llll \ Z< fRft íNHLANDI V ■* SPjÍA'/V’ ruWl SOGJD © ti&ti MoskV' flufl mm ÍSf. . SWfLR GflEIU- IK rusKfl
••• TÚNPl
SvfluflK SflRG
9 STOTT- fl 7? { 2
srnFui\ fUvr dHRe/n- KIR ► & ORG bvorvo 5
Fl/GL SKlSfl ÚTÚR
0 \ £/■. i■ íírs. Tur. 5 YÍPRfl Lvr
0 r 7?£IK- AR GB/ENL. 80'HG,
KRDPP- ftR 6 G£Rpl £ TrJj ‘tí/an VflKN'4 5
SK/ÍLD
5 51 SKflfil JoRp H MWNS L
Dc-rre ■ LYKT flRTuG
VEIN Hfírib- OFFWF, KÍN DUNI 8 BrBLtLi- BuRií MEN EF/vrs 1
LEGIL Smr.
RtlLL/lK ffíTI 1 flfH. UM - FKRM 1 ENN- FftMUR S6/ N - ftrruR ’
sinp fiypj/i GFTfl
VáJKV- ARI TíflNG - flL-fl R GtES
HflSfl R þEFAF
•So // yviK- INDfl f\N SA a IvÆFt- VÓM[ VDfNS FJoRÍI^ /6
SIN /M ÖSF I'EIKRI
Fálm FULiG - ,V£i- d/e am /vor HNUSl 4o
STarf ELDUÐU LYUDU
Æ. FREF f\ - Hó GRuW - I'oPai' S VLTfl mp /2
7o M pýpi
■iOoo "Z.AST 'fyrr ► EINS BJ.ÓMI i3 stór
LINK- UN N dflUL KRÍT Kdrn
F L /5 ShlEODí SKI P- AÐ\ HMLS fijDT /H
*— « 'R.VlK. 'flfT
fticT ~xr ► Ul T- INN ÍH tz