Tíminn - 04.05.1991, Blaðsíða 10

18
HELGIN
Laugardagur 4. maí 1991
SAKAMAL SAKAMAL SAKAMAL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
Lögreglan fer inn í íbúðina þar sem morðið var framið með skammbyssur á lofti.
Ungi maðurinn var á leið heim til
sín eftir næturvakt í kjötpökkunar-
verksmiðjunni þar sem hann vann,
þegar hann heyrði ópið. Langdregið
skerandi óp sem barst vel svona
snemma morguns um ganga fjöl-
býiishússins og benti helst til þess
að verið væri að kvelja líftóruna úr
einhverjum.
Fleiri heyrðu þessi hræðilegu vein
sunnudagsmorguninn 2. október
1988. Ljósin kviknuðu í íbúðinni á
móti þeirri sem veinin bárust frá.
Þegar ungi kjötpakkarinn þaut upp
stigann í átt að íbúð sinni heyrði
hann kallað og beðið um að hringt
yrði á lögregluna.
Þessir atburðir áttu sér stað í smá-
bænum Escondido sem er um það
bil 27 mílur norður af San Diego.
Innan fárra mínútna kom lögregl-
an á staðinn. Einkennisklæddir lög-
reglumenn þutu upp stigana með
byssurnar á lofti. Nánast á sömu
stundu kom rannsóknarlögreglu-
maðurinn Chuck Gaylor á vettvang,
en hann hafði heyrt kallið í talstöð-
inni sinni þegar hann var á leiðinni
heim eftir að hafa setið í fyrirsát alla
nóttina sem hafði endað með hand-
töku eiturlyfjasala. Þar sem hann
var staddur skammt frá fjölbýlis-
húsinu þegar kallið barst ákvað
hann að fara og athuga hvort hann
gæti aðstoðað.
Þegar lögreglumennirnir komu
upp stigann hittu þeir nokkra af
íbúum hússins sem stóðu frammi á
ganginum á náttfötunum og bentu í
áttina að íbúð JoAnn Clemons.
Lögreglumennirnir báðu fólkið
kurteislega um að snúa aftur til
íbúða sinna ef til átaka kæmi.
Nauðgun?
Þegar lögreglumennirnir komu
inn í íbúð JoAnn Clemons sáu þeir
hvers vegna nágrannarnir höfðu
heyrt skerandi neyðaróp. Konan,
sem var 41 árs, klædd rifnum nátt-
kjól sem hafði nær alveg verið ri-
finn utan af henni, lá á bakinu.í
dæmigerðri stellingu fórnarlambs
nauðgunar, fæturnir útglenntir og
hendur á mjöðmum.
Það lék enginn vafi á því að JoAnn
Clemons var látin. Rúmið var löðr-
andi í blóði og hvítir veggirnir útat-
aðir íblóðslettum. Blóð rann enn úr
djúpum hnífstungum á grönnum,
hvítum líkama hennar.
Samkvæmt starfsháttum þeim
sem tíðkast við rannsókn morða
komu á staðinn sérfræðingar frá
morðdeild lögreglunnar og tækni-
deildinni til þess að rannsaka vett-
vang. Gaylord rannsóknarlögreglu-
maður, sem ræddi við fjölmiðla fyr-
ir hönd lögregiunnar, sagði að svo
virtist sem um morð væri að ræða,
sem hefði greinilega verið framið
„milli klukkan ellefu og tólf um
kvöldið". Fleiri upplýsingar lágu
ekki á lausu hjá honum.
„Þetta virðast vera handaverk
brjálaðs slátrara," varð einum Ijós-
myndara lögreglunnar á orði þegar
hann myndaði hina myrtu og íbúð
hennar en gætti þess jafnframt að
spilla engu sem talist gæti sönnun-
argagn.
Lögreglan yfirheyrði nú nágrann-
anna um JoAnn Clemons og fékk
ýmist þær upplýsingar að hún væri
„aðlaðandi og færi mikið út að
skemmta sér" eða að hún væri „hlé-
dræg og þögul“.
Þó svo aö nágrönnunum bæri ekki
saman varðandi JoAnn Clemons var
annað að segja um dóttur hennar,
Christinu, 17 ára, sem bjó hjá móð-
ur sinni. Allir voru sammála um að
hún væri villtur og erfiður ungling-
ur. En hvar var hún nú? Lögreglan
vildi hafa tal af henni og það strax.
„Það telst nú ekki til tíðinda þótt
hún sé ekki heima,“ sagði einn ná-
granninn við lögregluna. „Christina
kom og fór eins og henni þóknaðist.
Móðir hennar réð ekkert við hana.“
Með því að yfirheyra fleiri fékk lög-
reglan það staðfest að JoAnn hefði.
enga stjórn getað haft á drykkju-
skap og skemmtanafíkn dóttur
sinnar.
Við nákvæma rannsókna á íbúð-
inni sást ekkert sem bent gæti til
innbrots. Dyrnar fram á ganginn
voru með þreföldum lás og allir
gluggar voru rammlega Iokaðir að
innan. íbúðin var traust eins og
virki.
,Annaðhvort hefur hún opnað
dyrnar eða viðkomandi hafði lykil,“
sagði einn af tæknimönnunum.
Hluti morðvopnsins, sem réttar-
læknirinn lýsti sem „þungum eld-
húshníf" hafði brotnað af, blaðið
stóð enn út bringu líksins. Lögregl-
an gat hvergi fundið skaftið.
Eftir að ljósmyndir höfðu verið
teknar var líkið flutt í líkhúsið.
Meinafræðingur fékk það
óskemmtilega hlutverk að kryfja
sundurskorið líkið að viðstöddum
rannsóknarlögreglumönnum.
Krufningin hófst klukkan átta um
morguninn og henni lauk ekki fyrr
en síðla dags.
Stellingin sem lík JoAnn hafði ver-
ið f og gauðrifinn náttkjóllinn
bentu til þess að um kynferðisglæp
hefði verið að ræða. Én ekkert sæði
fannst í leggöngum þannig að
nauðgun var talin útilokuð.
Rannsóknarlögreglumennirnir
spurðu hvort eitthvað benti til þess
að árásarmaðurinn hefði staðið yfir
fórnarlambi sínu þegar það lá á
gólfinu. Svarið var að möguleikarn-
ir væru of margir til að unnt væri að
giska á stöðu morðingjans eða Jo-
Ann á meðan glæpurinn var fram-
inn.
Á meðan var lögreglan upptekin af
að rekja fortíð JoAnn í þeirri von að
þar leyndust vísbendingar sem bent
gætu á mögulegan morðingja. Ná-
grannarnir skýrðu frá því að hvítur
Toyota pallbíll hefði oft staðið hand-
an götunnar gegnt fjölbýlishúsinu.
Einn nágranninn hafði meira að
segja skrifað hjá sér skráningar-
númerið „til vonar og vara“.
Lögreglan var ekki lengi fengi að
finna bifreiðina og eiganda hennar.
Eigandinn var þó fljótlega afskráður
þar sem hann hafði pottþétta fjar-
vistarsönnun þegar morðið var
framið.
Lögreglan hafði þegar staðfest það
að ekkert hefði bent til innbrots, en
eins og einn lögreglumaðurinn
sagði við blaðamenn þá eru „margar
leiðir fyrir vanan innbrotsþjóf til að
komast inn í íbúð án þess að skilja
eftir sig ummerki."
Allt benti til þess að morðingi Jo-
Ann hefði verið að minnsta kosti
fimm mínútur í íbúðinni, en vitni
sögðu að veinin hefði heyrst það
lengi. Eftir að hafa saxað niður
hjálparvana konuna hafði árásar-
mannir.um tekist að komast óséður_____
Móðirin hafði enga stjórn á táningnum dóttur sinni,
sem bjó hjá henni þó svo að hún héldi því fram að móðir sín
misþyrmdi sér á ýmsa vegu. Vinir hennar tóku þá til sinna ráða
í þeim tilgangi að leysa vinkonu sína undan þessu oki.