Tíminn - 05.09.1992, Blaðsíða 12

12 Tíminn
Laugardagur 5. september 1992
Það mun sjaldgæft að nokkur rétt-
ur fái jafnauðdæmt mál til með-
ferðar og það sem varð af andláti
frú Barböru Alexander. Eiginmaður
hennar, James Alexander háskóla-
prófessor, lýsti þeirri sök á hendur
sér fyrir lögreglu og dómurum að
hann væri valdur að dauða konu
sinnar og dómurinn var kveðinn
upp án tafar. Alexander prófessor
var sekur fundinn um óráðið morð
og dæmdur í fangelsi, ekki skemur
en fimm ár og ekki lengur en tutt-
ugu og fimm ár.
James Alexander prófessor var
mikilsvirtur fræðimaður í Banda-
ríkjunum. Hann hafði kennt heim-
speki við ýmsa háskóla þar og auk
þess verið boðið til fyrirlestrahalds
við erlenda háskóla.
Flókin
fjölskyldumál
Alexander-fjölskyldan var almennt
vel látin í bænum Casper þar sem
hún var búsett. Árið 1954 olli hún
þó miklu umtali í þessu litla bæjar-
félagi, en þá slitu þau samvistir pró-
fessorinn og Rósa kona hans. Vissi
enginn af hvaða orsökum.
Ári síðar var enn mikið rætt í bæn-
um um prófessorinn. Hann kom þá
heim úr fyrirlestraferð — kvæntur
öðru sinni og seinni konan í fylgd
með honum. Hún hét Barbara, 27
ára gömul ekkja og tveggja bama
móðir. Hún var átján árum yngri en
prófessorinn.
Alexander lét reisa nýtt hús handa
sér og seinni konunni. Fyrst í stað
Fjölskyldumál Alex-
anders prófessors
voru dálítið flókin.
Hann og seinni kona
hans bjuggu í næsta
nágrenni við fýrri
konu hans. Honum
þótti vænt um börnin,
sem hann átti með
þeim báðum, og það
dró svo sannarlega
dilk á eftir sér.
bjuggu þau þó öll undir sama þaki,
hann og fyrri konan og seinni konan
og öll bömin.
Árið 1956 fluttu þau í nýja húsið,
Alexander prófessor og Barbara
kona hans, þó svo að húsið væri ekki
fullklárað.
Barbara varð fljótt að horfast í augu
við það að eiginmaður hennar gerði
sér tíðförult heim til fyrri konunnar
og bama þeirra tveggja. Var það al-
talað meðal nágrannanna að oft
slægi í brýnu með þeim hjónum
vegna þessa.
Svo gerðist það að Barbara fæddi
manni sínum dóttur og um skeið
ríkti eindrægni og hamingja á heim-
ilinu.
Barbara hverfur
Hinn 16. júní 1958 gekk Alexander
prófessor snemma til náða. Hafði
hann unnið í garðinum við húsið
allan daginn. Þegar hann vaknaði
morguninn eftir, var Barbara horfin.
Hún hafði ekki skilið eftir neina vís-
bendingu um brottför sína. Seinna
um daginn fór Alexander prófessor
heim til fyrri eiginkonu sinnar,
Rósu.
Vitni skýrðu svo frá að hann hefði
setið inni í bfl sínum og rætt við
Rósu út um opinn hliðargluggann.
Hafði hún staðið spölkom frá bfln-
um, þegar Alexander prófessor
mælti:
,14ér barst símskeyti um að koma
til starfa í St. Louis. Getur þú ekki
annast börnin þrjú á meðan? Bar-
bara er horfin, hún hefur ekki verið
heima í nótt og er ekki farin að láta
sjá sig enn. Ég geri ráð fyrir því að
hún sé alfarin — kannski stungin af
með öðrum manni. Hún hefur víst
aldrei verið fyllilega hamingjusöm í
sambúðinni með mér.“
Rósa taldi hins vegar að Barbara
kæmi aftur innan skamms. En hún
lofaði því að annast börnin, það væri
alveg sjálfsagt mál.
Alexander prófessor kom síðan
með bömin þrjú, sem hann fól í um-
sjá Rósu fyrri konu sinnar. Sjálfur
var hann fjarverandi í nokkrar vikur.
Barst Rósu bréf frá honum þar sem
hann bað hana um að líta líka eftir
nýja húsinu, ef Barbara væri ekki
komin aftur.
En Alexander prófessor fékk aldrei
neinar fréttir af seinni konu sinni.
Rósa Alexander bíöur þess að dómur veröi kveöinn upp yfir prófess-
ornum.
Þannig liðu tvö ár. Var mikið skrafað
um þetta í bænum og að sjálfsögðu
fór ekki hjá því að orðrómurinn
bærist til Iögreglunnar.
Leitin hefst
Loks taldi Delgarno, lögreglustjór-
inn í bænum, ekki stætt á öðm en
að ræða málið við prófessorinn.
Ekki bar það þó neinn árangur. Alex-
ander lýsti þeim gmn sínum að Bar-
bara hefði hlaupist á brott með ein-
hverjum elskhuga og dveldist þá ef
til vill einhvers staðar undir fölsku
nafni. Hefði kannski ekki kjark til að
koma heim aftur. Hún hefði oft haft
í hótunum um að yfirgefa hann, ef
hann hætti ekki að heimsækja fyrri
konu sína og bömin.
Alexander prófessor hafði ekki til-
kynnt lögreglunni formlega um
hvarf seinni konu sinnar. Lögreglan
gat því ekki aðhafst neitt opinber-
lega í málinu að svo stöddu. En tor-
tryggni hennar var vakin. Það var
ekki með felldu, að konan væri horf-
in svo af yfirborði jarðar án þess að
þess sæjust engin merki.
Misseri seinna varð sú breyting á að
foreldrar Barböm fóm fram á að leit
yrði hafin að henni og tók lögreglan
þá tafarlaust til óspilltra málanna.
Var lýst eftir konunni um gjörvöll
Bandaríkin samtímis, þannig að öll