Fréttablaðið - 28.02.2009, Qupperneq 20

20 28. febrúar 2009 LAUGARDAGUR
S
tundum er skammt
stórra högga á milli og
ekki gott að vita hvar þau
lenda. Grímur sigraðist á
krabbameininu, en besti
vinur hans, Guðjón Ægir
Sigurjónsson, sem stóð þétt við bakið
á honum meðan á baráttunni stóð,
lést hins vegar í janúar síðastliðn-
um þegar hann varð fyrir bifreið.
Guðjón og Grímur æfðu meðal ann-
ars maraþon og hlupu mikið saman
um Selfoss. Grímur veit því betur
en margur að lífið er óútreiknanlegt
fyrirbæri.
Hafði engar áhyggjur
Það kom Grím í opna skjöldu að
greinast með krabbamein vorið
2007. „Það er engin saga um krabba-
mein í fjölskyldunni. Ég hélt, eins og
flestir halda alltaf, að ég væri mjög
hraustur og taldi mig ekki í neinum
áhættuhópi. Ég fann ekki fyrir nein-
um slappleika, hita eða veikindum.
Það eina var að smá kúla kom allt í
einu á hálsinn sem ég hélt að myndi
bara fara. Hún stækkaði hins vegar
smám saman og ég fékk óþægindi
eins og ég væri með hálsbólgu. Þó
tengdi ég kúluna og særindin í háls-
inum alls ekkert saman og var ekk-
ert að drífa mig til læknis. Það var
því mjög skrítið þegar ég fór loks til
heimilislæknisins, að heyra á honum
að þetta gæti verið eitthvað alvar-
legt.“
Hafði gengið með krabbameinið
lengi
Krabbameinið sem Grímur greind-
ist með var svokallað flöguþekju-
krabbamein sem birtist oftast sem
húðkrabbamein utan á líkaman-
um og í þeim tilfellum er auðvelt
að sjá strax að um frumubreyting-
ar er að ræða. Krabbameinið lagðist
á slímhúðina í hálsi Gríms og háls-
kirtlana. Því var hann að mati lækn-
is búinn að vera með krabbamein
lengi, jafnvel allt upp í eitt ár. Háls-
kirtlakrabbamein er mjög sjaldgæft
en á ári hverju greinast aðeins um
tveir Íslendingar með þessa tegund
krabbameins. Fjórum dögum eftir
sjúkdómsgreininguna var Grímur
drifinn í umsvifamikinn uppskurð.
Fjögurra barna faðir
„Þetta var mjög óraunverulegur
tími og hræðslan er mikil fyrstu
dagana og maður veit ekki hvernig
meðferðin mun ganga, hverjar líkur
manns eru eða í raun hvað fram-
haldið býður manni upp á. Læknarn-
ir sögðu mig eiga ágætis líkur þótt
ekki sé kannski verið að gefa manni
nákvæmlega upp hverjar þær eru.
Maður finnur hvernig maður þráir
að vita allt nánar og fer á netið og
leggst í rannsóknarvinnu. Mér reikn-
aðist til út frá því sem ég las að ég
ætti að eiga í það minnsta fimmtíu
prósent líkur á sigri,“ segir Grím-
ur og bætir við að margar hugsanir
þjóti í gegnum kollinn þessa fyrstu
daga sem þó séu þokukenndir. „Ég á
fjögur börn og það skýrist allt fyrir
manni hvað það er sem skiptir máli
í lífinu. Manni finnst maður þurfa
að nýta tímann með fjölskyldunni
til hins ítrasta.“
Borðaði hafragraut í marga mánuði
Krabbameinið var á það alvarlegu
stigi að opna þurfti háls Gríms
Áfallið fylgir manni alltaf
Fyrsti vinnudagur Gríms Hergeirssonar á lögfræðistofu á Selfossi varð meira en örlagaríkur en ekki bara vegna nýs vinnuum-
hverfis. Á hádegi fékk Grímur þá greiningu að hann væri með krabbamein í hálskirtlum sem hafði dreift sér í eitla. Júlía Margrét
Alexandersdóttir hitti Grím, rúmu ári eftir að meðferð lauk og tveimur mánuðum eftir að besti vinur hans varð fyrir bíl á Selfossi.
STUTT STÓRRA HÖGGA Á MILLI Líf Gríms hefur tekið óvæntar beygjur síðustu árin og hann segist hafa lært að það er ekki
hægt að gera ráð fyrir lífinu. Hann sé heppinn að geta farið út að hlaupa og sinnt börnunum sínum. FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
og skera í burtu eitla í hálsi, undir
tungu og niður á bringu. Þetta var
afar stór aðgerð en hér á landi er
talið að áhrifaríkast sé að skera
allt sem hægt er að skera burt við
krabbameini af þessu tagi. „Þegar
örið var að mestu gróið tók við
geislameðferð í sex vikur. Hálsinn
er afar viðkvæmt svæði og hún var
því mjög sársaukafull og ég brennd-
ist allur innan í hálsi og koki.“ Mán-
uðum saman var hafragrautur því
það eina sem Grímur gat nærst á
og við tók langur og strangur tími.
„Ég var mjög veikur allt sumarið og
langt fram á haust. Konan mín er
ljósmóðir og gat tekið sumarfríið sitt
og sinnt mér en annars eru veikinda-
réttindi maka engin þegar svona ber
undir og helst að stóla á liðlega yfir-
menn. Við vorum með yngstu dótt-
ur okkur þarna aðeins rúmlega eins
árs og svo tvö börn á aldrinum tíu til
tólf ára. Elsta stelpan okkar var hins
vegar orðin tvítug svo hún gat hjálp-
að mikið til.“
Hljóp maraþon sex mánuðum eftir
greiningu
Grímur og kona hans tóku þá ákvörð-
un að setja börnin alveg inn í málin
eins og þau voru enda ekki hægt að
komast hjá því að þau fylgdust með
baráttu föður síns. Grímur ákvað þó
snemma að þetta væri verkefni sem
hann ætlaði að setja sér markmið í.
Þannig var hann í lögfræði í Háskóla
Íslands, á þriðja ári, þegar hann
greindist, og tók þá ákvörðun að skrá
sig í kúrsa um haustið. „Mér hefur
kannski gengið betur, en ég náði að
klára. Í nóvember skráði ég mig svo í
maraþonhlaup sem átti að fara fram
í London í apríl 2008. Maraþonið
var þarna sem gulrót. Ég fór smám
saman að byggja mig upp, gekk stutt-
ar vegalengdir og fór svo út að hlaupa
með konunni minni og vinum hér á
Selfossi. Ég á því mikið að þakka að
ég var í góðu formi þegar ég veikt-
ist og hafði hlaupið mikið áður. Það
hefur eflaust haft mikið með það að
gera að ég var fljótari að ná mér en
menn bjuggust við.“
Þunglyndi getur sótt á
Þegar sjúkdómurinn hefur verið
sigraður tekur við strangt eftirlit og
í dag fer Grímur á tveggja mánaða
fresti í athugun. Það er mikil spenna
í kringum þann tíma. „Stundum er
eins og fólk búist við því að maður
hafi kvatt krabbameinið að fullu, lifi
fjarri sjúkdómnum fyrst maður hafi
sigrast á honum. Það er ekki svo auð-
velt. Sjúkdómurinn fylgir manni alla
tíð og áfallið sem maður lendir í er
kannski bara eins og að lenda í snjó-
flóði, maður er breyttur maður og
hugsanirnar geta ásótt mann: Mun
sjúkdómurinn taka sig aftur upp?
Og það er alltaf mikil gleði að vera
kominn úr skoðun og allt kom vel út.
Kannski rjátlast þetta af manni. En
það er alveg hætt við að margir, sem
hafa kannski ekki góða að tala við,
finni fyrir þunglyndi þegar slíkar
hugsanir sækja á.“ Grímur mælir
eindregið með því að þeir sem eru
í þessum sporum og eru að há þessa
baráttu leiti til ráðgjafarþjónustu
Krabbameinsfélagsins. „Þar eru sér-
fræðingar sem geta hjálpað manni
alveg ótrúlega mikið og eru alltaf
boðnir og búnir til að svara öllum
spurningum.“
Grímur segir að það sé kannski
ekki alltaf efst á óskalistanum að
ræða sjúkdóminn í þaula við kunn-
ingja sem maður hitti á götum úti.
„Maður vill halda áfram og verður
fljótt leiður á því að svara spurn-
ingum um hvernig manni líði. Ég
skil það samt alveg, fólk spyr af
umhyggjusemi. En það kemst upp í
vana að segja bara að manni líði vel
þótt maður sé kannski enn þá mjög
veikur.“
Heppinn
Örið á hálsi Gríms minnir hann á
hvað er að baki og hvað muni fylgja
honum næstu árin. „Ég flý ekki sjúk-
dóminn og það er margt breytt. Ég er
með skerta munnvatnsframleiðslu og
þarf því að drekka mikið til að mat-
urinn festist ekki í hálsinum. Ég er
alveg tilfinningalaus öðrum megin í
andlitinu og langt niður á bringu. Ég
tel mig hins vegar lukkunnar pamfíl.
Oft þegar ég fer út að hlaupa hugsa
ég með mér hvað ég sé heppinn að
geta verið úti að hlaupa en ekki undir
grænni torfu. Og að ég gæti háð bar-
áttu, það eru ekki allir sem eiga kost
á því. Baráttan er verkefni og þannig
verður maður að líta á það.“
Berlín í haust
Grímur er þessa dagana að klára
mastersritgerð úr lögfræði og vinn-
ur með skólanum á lögmannsstofunni
sem hann byrjaði fyrsta vinnudaginn
svo eftirminnilega á. Hann hleypur
mikið og segir að þessa dagana sé
hann eins og flestir aðrir Íslending-
ar að vona að framtíðin beri eitthvað
bjartara í skauti sér en flestir ótt-
ast. „Það sem skiptir máli er auðvit-
að heilsan og ef maður nær að eiga
húsnæði fyrir sig og börnin getur
maður verið sáttur. Þetta snýst ekki
um neitt annað. Það er samt auka-
álag að vera veikur get ég ímynd-
að mér á svona tímum. Og ég finn
það sjálfur að ég hugsa meira um
hvað verði ef ég veikist aftur. Er ég
tryggður og hvaða réttindi hef ég á
krepputímum? Það er erfitt að ganga
í banka í dag og redda sér yfirdrætti
hvenær sem er. En ef það kemur að
því þá kemur bara að því. Maður
verður bara að gíra sig upp í verk-
efnið sem krabbameinsbaráttan er.
Nú er ég hins vegar að undirbúa mig
undir maraþon í Berlín í haust sem
og að útskrifast í sumar úr lögfræð-
inni. Það skiptir mestu máli á þess-
um tíma að halda vinnu og húsnæði.
Annað er hjóm eitt.“
Sjúkdómur-
inn fylgir
manni alla
tíð og áfallið
sem maður
lendir í er
kannski bara
eins og að
lenda í snjó-
flóði, maður
er breyttur
maður og
hugsanirnar
geta ásótt
mann: Mun
sjúkdómur-
inn taka sig
aftur upp?
Árlega greinast um 630 karlar með krabbamein á Íslandi, almennt gera þeir sér
seinna grein fyrir einkennunum en konur.
Á morgun hefst formlega átak Krabbameinsfélagsins Karlmenn og krabbamein.
Yfirskrift viðtalsins í ár er Lífsstíll, heilsa og mataræði og er höfuðáherslan á að
með því að stunda heilbrigða lífshætti sé hægt að draga úr líkunum á krabba-
meini.
Þar má benda á þætti eins og heilbrigt mataræði, að vera í kjörþyngd, að forðast
reykingar, að drekka sem minnst af áfengi og varast sólbruna.
Mælt er með því að borða mikið af tómötum, hvítlauk og gulrótum. Mikið af
grænmeti og ávöxtum og eins er gott að neyta mikilla trefja, t.d. grófs korns og
bauna.
Átakið hefst með pomp og prakt í Vodafone-höllinni á morgun kl. 14 en þá etja
kappi helstu knattspyrnuhetjur landsins eldri en fjörutíu ára og núverandi lands-
liðshetjur.
Í tengslum við átakið verður sala á „miðum“ í matvöruverslunum – sem fólk getur
keypt fyrir 250, 500 eða 1000 kr. Þá verða falleg bindi með litum átaksins (blátt,
fjólublátt og hvítt) til sölu í verslunum Herragarðsins. Litlar álnælur (svipaðar og
bleiki borðinn) verða einnig seldar til fyrirtækja.
Peningurinn sem safnast fer til Ráðgjafarmiðstöðvarinnar, sem veitir körlum og
konum ókeypis ráðgjöf, námskeið og þjónustu af ýmsum toga, og í frekari forvarn-
ir.
Karlmenn og krabbamein