Tíminn - 09.03.1994, Blaðsíða 4

4
'tfH ö
Mi&vikudagur 9. mars 1994
ÍÍMÉiW
STOFNAÐUR 1 7. MARS 1 91 7
11 i.'i.i, > ..- i. ....
Utgafufelag: Tímamót hf.
Ritstjóri: ]ón Kristjánsson
Ritstjórn og auglýsingar: Stakkholti 4, 105 Reykjavík
Inngangur frá Brautarholti.
Sími: 631600
Símbréf: 16270
Pósthólf 5210, 125 Reykjavík
Setning og umbrot: Tæknideild Tfmans
Prentun: Prentsmiöja
' Frjálsrar fjölmiölunar hf.
Mána&aráskrift 1400 kr. m/vsk. Ver& í lausasölu 125 kr. m/vsk.
Þörf á samstöðu en
ekki sundrungu
Þegar ríkisstjóm Davíös Oddssonar tók við
stjórnartaumunum fyrir fjómm ámm var það
eitt af gmndvallaratriðum í stefnu hennar að
allar aðgerðir í efnahagsmálum skyldu verða
almennar en ekki sértækar.
í anda þessa stefnumiðs var haldið af stað.
Það hefur komið í ljós að þetta rímar ekki við
hið sveiflukennda íslenska efnahagslíf, þar
sem 3/4 útflutningstekna em af útflutningi
sjávarafurða. Niðurskurður sjávarafla, einkum
í þorski, kallar á aðgerðir fyrir sjávarútveginn.
Ríkisstjórnin hefur nú, þótt seint sé, áttað sig
á því að sá timi getur komið að stjórnvöld
þurfi að veita atvinnulífinu stuðning með sér-
tækum aðgerðum.
Niðurskurður þorskkvóta á yfirstandandi
fiskveiðiári hefur víða komið illa við. Ekki á
þetta síst við um Vestfirði. Ákvörðun ríkis-
stjórnarinnar um að styðja fyrirtæki á Vest-
fjörðum er viðurkenning á vandanum og
góðra gjalda verð, en hins vegar er glæfralegt
að binda þessa aðstoð aðeins við einn lands-
hluta. Eðlilegt hefði verið að úttekt hefði farið
fram á stöðu sjávarútvegsfyrirtækja almennt
og aðstoðin miðuð við hana. Ástandið á Vest-
fjörðum er alvarlegt og verri staða þeirra hefði
komið í ljós í þessari úttekt. Þá hefði verið allt
annar gmndvöllur til aðgerða.
Eins og staðið er að þessu máli er hætt við að
það ýti undir deilur í landinu, milli byggðar-
laga eða landshluta. Það er mjög miður, því
við þurfum á samstöðu að halda en ekki
sundmngu.
Sú umræða, sem bryddað hefur á um þetta
mál, er engum til góðs, hvorki Vestfirðingum
né öðmm. Ríkisstjórnin verður að girða fyrir
illdeilur með því að binda ekki aðstoð við illa
stödd sjávarútvegsfyrirtæki við einn lands-
hluta.
Umræður um að halda áfram veiðum í trássi
við lög em heldur ekki til þess fallnar að bera
klæði á vopnin. Sá þáttur, sem varðar fisk-
veiðistefnuna, er mjög alvarlegur vegna þess
að ekkert samkomulag er um ákveðna þætti
hennar og ríkisstjórnin virðist ófær um að
leiða málið til lykta.
Það ber öllum að fara eftir þeim lögum, sem
gilda í landinu, og breytingar á heildarkvóta
verða að gmndvallast á ákvörðunum fiski-
fræðinga, annað er of mikil áhætta. Vonandi
kemur það í ljós að sú ráðgjöf hafi verið of var-
færin. Ef svo er, þá er ekki öll nótt úti að auka
aflann. Umræður um að halda áfram veiðum í
trássi við gildandi lög kalla aðeins á upplausn
og stjórnleysi.
Sex-strengja sinfóníusöngur
SO framsóknamiénn^,
Framsótaarmeimeruioll
JófetE#l»n£onto&«'ŒteirraeruÞmS^
Einhverju sinni söng Vil-
hjálmur heitinn Vilhjálmsson
lag um mann, sem langaði aö
spila fallega tónlist í hljóm-
sveit. Þetta lag Vilhjálms hét
„Eins manns sinfóníuhljóm-
sveit sex strengja" eða eitt-
hvað í þá áttina og snerist um
dagdrauma söguhetjunnar
sem spilaði á gamlan kassagít-
ar illa stilltan en síöan þegar
draumurinn náði hámarki
kom heil hljómsveit inn og
spilaði af krafti viðlagiö og
söngurinn hljómaði vel.
Hetja þessa gamla dægurlags,
raunar væri kannski nær að
tala um andhetju, virðist eiga
sér ótrúlega skýra samsvörun í
raunveruleikanum. Jónas
Kristjánsson, ritstjóri DV, situr
enn aleinn í „eins manns sin-
fóníuhljómsveit" sem leikur
til dýrðar Sighvati Björgvins-
syni viðskiptaráðherra. Þessi
eini meðlimur í aðdáenda-
klúbbi Sighvats ritar leiðara í
blað sitt í gær og býsnast mik-
ið yfir stjórnmálamönnum á
Islandi, einkum þó þeim sem
sitja á þingi. Öllum nema Sig-
hvati. Jónas dregur upp þá
mynd af íslenskum stjórnmál-
um að á þingi sitji 50 fram-
sóknarmenn og 12 einkavina-
væðingarsinnar. Sextugasti og
þriðji þingmaðurinn er svo
Sighvatur Björgvinsson sem er
frelsishetja.
Ólundarsöngur
Eins og sjá má, þá er erfitt að
gera Jónasi til geðs og úr því að
hann skilgreinir helftina af
þingmönnum sem óalandi og
óferjandi, dæmist hann til að
syngja sínar sinfóníur einsam-
all. Þegár hann skrifaði niður
tónlistina í leiðara DV í gær er
greinilegt að hann var kominn
aö viðlaginu í ólundarsöng
sínum um framsóknar-
mennskuna en í stað þess að
heil hljómsveit tæki undir
með honum eins og gerðist í
laginu hjá Vilhjálmi þá syngur
hann tvíraddað með viö-
GARRI
skiptaráöherranum. Ólundin
hefur leikið þjóðfélagsgagn-
rýnandann fyrrverandi grátt,
því þá fyrst eru menn komnir í
sjálfheldu í málflutningi þegar
tímabil Sighvats Björgvinsson-
ar í heilbrigðisráðuneytinu er
dregið fram sem pólitísk fyrir-
mynd!! -
Jónas Kristjánsson segir m.a. í
einmanalegum lofsöng sínum
í gær: „Eini ráðherrann, sem
reynir eftir mætti að losa um
höft, er Sighvatur Björgvins-
son, sem skar niður lyfjakostn-
að og ýmsan annan heilsu-
kostnað ríkisins og er nú að
reyna að gera olíuverzlun
frjálsa að meira en nafninu til.
Hann er auðvitað ráðherra Al-
þýðuflokksins."
Hremmingar í fersku
minni
Það er ekki svo langt síðan að
Sighvatur var í heilbrigðis-
ráðvmeytinu, að þjóðin hafi
haft tíma til að gleyma
hremmingunum sem þeim
ráðherradómi fylgdu. Slíkri
lífsreynslu mun þjóðin seint
gleyma og rétt eins og menn
minnast mikilla náttúruham-
fara munu menn minnast
krampakenndrar atlögunnar
sem gerð var að velferð þeirra
sem minna máttu sín á tímum
Sighvats í heilbrigbisráðuneyt-
inu. Þess vegna er það, þegar
allt kemur til alls, komplíment
fyrir íslenska pólitíkusa að
vera kallaöir framsóknarmenn
af formanni aðdáendaklúbbs
Sighvats. Hins vegar er það
raunar spuming hvort Sig-
hvatur sjálfur, - nú þegar
hann hefur öðlast meiri
reynslu og yfirsýn í ráðherra-
embætti - vilji ekki að sex-
strengja sinfóníusöngvarinn á
DV fari að kalla hann fram-
sóknarmann líka.
Garri
Styrk framsóknarstefna
Svo bar til í glæsilegustu skoð-
anakönnum DV um flokkafylgi
ab Framsóknarflokkurinn naut
meira fylgis en Sjálfstæðisflokk-
urinn og var þar með stærsti
flokkurinn í hugum lands-
manna. En vegur framsóknar-
stefnunnar er orðinn enn meiri
á síðum blabsins en hún er orð-
in einráb á þingi sem og hjá
framkvæmdavaldinu.
Þeir Egill á Seljavöllum og Jón-
as ritstjóri em búnir að hefja
framsóknarstefnuna til slíks
vegar og virðingar að aörar
stjórnmálahreyfingar blikna
bæði og blána í samanburði við
hana.
Leiðari Jónasar, sem er geysi-
mikill áhugamaöur um Fram-
sókn, hófst á svofglldum oröum
í gær: „Framsóknarmenn em í
öllum flokkum Alþingis, enda
sagðist Egill Jónsson hafa 50
þingmanna fylgi af 63 í slagn-
um um búvömfmmvarpið."
Flestir em Framsóknarmenn-
irnir í þingflokki sjálfstæðis-
manna, að sögn ritstjórans.
Ljúf lesning
Þaö hlýtur að vera erfiður biti að
kyrigja fyrir Pál Pétursson, þing-
flokksformann, aö Geir Haarde
skuli hafa yfir að ráða stærri
hópi framsóknarþingmanna en
hann sjálfur. Það er þó huggun
harmi gegn hve framsóknar-
stefnan nýtur mikils fylgis á lög-
gjafarsamkundunni þótt Páll og
aðrir flokksbundnir veröi að
deila henni með kjömum full-
trúum annarra flokka.
Fulltrúar Framsóknar í ríkis-
stjóm verja stefnu sína af hörku
jónas ritstjórí. Egill á Seljavöllum.
gegn ráðhermm Alþýðuflokks
og hafa nú tekiö upp sértækar
aðgerðir að hætti Steingríms og
em þeir nú að slá eigiö met í
hallarekstri ríkissjóðs.
Frjálshyggja er skammaryTÖi í
munni allra þeira sem sannar-
lega styðja og framfylgja fram-
Á víbavangi
sóknarstefnunni og er í skásta
falli brúkleg til að einkavæba
spillingu.
Það er ljúf lesning fyrir Fram-
sóknarmenn að meötaka boð-
skap Jónasar Kristjánssonar um
gott gengi stefnu sinnar og hve
margir ganga til liðs við hug-
sjónir þeirra.
Segja má með sanni að þab sé
rífandi gangur í framsóknar-
mennskunni á sama tíma og
fylgið hrynur af frjálshyggju og
* einkavæðingu spilíingar.
Þróunin
Enginn frýr Jónasi ritstjóra vits
og er hann ávallt málefnalegur
og rökfastur í skrifum sínum,
maður sem mark er takandi á.
Þegar svo glöggur þjóðfélags-
rýnir sýnir fram á að bestu fram-
sóknarmennimir séu hinir
yngstu í þingliði Sjálfstæðis-
flokksins er auðvelt að sjá hver
þróunin er. Frjálshyggjan mun
víkja með gömlu íhaldshlunk-
unum sem ekki þekkja sinn vitj-
unartíma.
Það verður heldur erfitt fyrir
flokksbundna Framsóknar-
menn að fóta sig í landsmála-
pólitíkinni þegar allra flokka
kvikindi, nema kratar ab séra
Gunnlaugi í Eydölum frátöld-
um, em farnir að lofa og prísa
framsóknarstefnuna í orði og á
borði og hún hefur styrkari
þingmeirihluta en dæmi em um
eftir endurreisn Alþingis.
Sérstaða Framsóknarflokksins
verður þá helst sú að hafa feng-
ið þingheim til liðs við sig og
vera ffumkvöbull þeirrar stefnu
sem allir, nema nokkrir kratar,
játast undir.
Ekki er nema gott og blessað ab
framsóknarstefnan veröi leiðar-
ljós öflugustu stjómmálaflokka
landsins, eins og Jónas sýnir svo
viturlega fram á. Hitt er undar-
legra að þeir þykjast vera í ein-
hverri andstöðu við Framsókn,
en það er líklegast meira af
gömlum vana en ab hugur fylgi
máli.
Nú væri upplýsandi að fá skoð-
anakönnun um fylgi framsókn-
armanna í öllum flokkum og
svo hvaða sérviska ræður því að
þeir skuli veita öðmm flokkum
brautargengi. En það er senni-
lega liðin tíð. Þegar þeir Egill á
Seljavöllum og Jónas ritstjóri slá
því föstu að á þingi sitji ekki
færri en 50 framsóknarmenn,
hlýtur það að vera marktækt og
vísbending um þingstyrk þeirra
eftir næstu kosningar. OÓ