Tíminn - 09.03.1994, Blaðsíða 11

Mi&vikudagur 9. mars 1994
Wl V W
11
Hádegistónleikar í Norræna húsinu
AHáskólatónleikum í Nor-
ræna húsinu í dag, mið-
vikudaginn 9. mars, leikur
Rúnar Þórisson gitarleikari. Tón-
leikamir hefjast kl. 12.30 og em
um hálftími aö lengd. Á tónleik-
unum verða flutt verk eftir Johan
Kaspar Mertz (1806-1856), Manu-
el de Falla (1876-1946) og WUU-
am Walton (1902-1983).
Mertz var sjálfur afburða gítar-
leikari og starfaöi sem hljóöfæra-
leikari við keisarahirðina í Vín.
Hann var afkastamikið tónskáld
og em flest verka hans annað-
hvort fyrir einleiksgítar eöa píanó
og gítar, en eiginkona Mertz var
píanóleikari og léku þau hjónin
oft saman. Elegie, sem veröur leik-
ið á tónleikunum, þykir meðal
hans bestu verka, en í því má
greina áhrif Vínarheiðríkjunnar
og rómantískrar tónlistar.
Manuel de Falla er eitt merkasta
tónskáld Spánverja, auk þess sem
hann er af mörgum talinn einn af
helstu frumkvöðlum nútímatón-
listar. Hann sótti efni í þjóðlaga-
tónlist lands síns og ekki síst í fla-
mencodansinn. Þó mun það verk,
sem flutt verður á tónleikunum,
Homenaje „Le Tombeau de De-
bussy", vera eina verk hans sem
var upphaflega samið fyrir gítar.
William Walton er meðal þekkt-
ari tónskálda Englendinga á þess-
ari öld. Hann hóf feril sinn á því
að semja kvikmyndatónlist og
tónlist með sterkum djassáhrif-
um. í þeim verkum, sem leikin
verða eftir hann, má finna áhrif
bæöi frá hefðbundinni klassískri
tónlist og frá dægurlagatónlist
samtímans.
Rúnar Þórisson lauk burtfarar-
prófi frá Tónskóla Sigursveins D.
Kristinssonar í Reykjavík árið
1989. Gítarkennari hans var Sím-
on H. ívarsson. Árið áður hafði
hann lokiö prófi frá kennaradeild
skólans.
Þá lá leiðin til Svíþjóðar þar sem
Rúnar nam gítarleik hjá þeim Per-
Olaf Johnson, Gunnari Spjuth og
Göran Söllscher. Auk þess hefur
hann tekið þátt í nokkrum gítar-
námskeiöum, meðal annars hjá
argentínska gítarleikaranum Ro-
berto Ausell og spænska gítarleik-
aranum José Luis González. Sam-
hliða gítamáminu stundaöi Rún-
ar nám við tónvísindadeild há-
skólans í Lundi og lauk það cand.
phil.-prófi í tónvísindum.
Auk tónleikahalds hér á landi
hefur Rúnar leikiö á tónleikum í
Svíþjóð og Danmörku, og vorið
1992 lék hann á menningarhátíö
í Greifswald í Þýskalandi. Jafn-
framt því aö leika á klassískan gít-
ar lék Rúnar um tíma á rafmagns-
gítar, lengst af með hljómsveit-
inni Grafík, og hefur meö félög-
um sínum leikið inn á allmargar
hljómplötur.
Handhöfum stúdentaskírteina er
boðinn ókeypis aðgangur, en aö-
gangseyrir fyrir aðra er 300 kr.
Eiríkur Gíslason
rafeindavirkjameistari, Mosfellsbœ
Fæddur 24. nóvember 1949
Dáinn 1. mars 1994
„Hratt flýgur stund." Á það er-
um við óþyrmilega minnt þegar
snögglega er slökkt á lífskveik
ungs manns, en svo varð um Ei-
rík Gíslason.
Ungur drengur kemur hann til
okkar hjóna austur í Skálholt, til
þess að létta af okkur snúning-
um við bústörfin.
Þaö var vor í lofti, sauðburði
rétt að ljúka og verið að leysa út
kýmar í fyrsta sinn eftir vetrar-
langa prísund. Kýmar heilsa
vorinu með því að bregða
hressilega á leik. Skvetta úr
klaufunum.
Ég man það birtist mikil opin-
bemn í sindrandi djúpum og
hreinum bamsaugum þessa fal-
lega, ljóshærða drengs yfir öllu
þessu undraverða sjónarspili,
sem sveitin hafði upp á aö
bjóöa.
Nokkur vor kom hann til okk-
ar austur í kjölfar mófuglanna
til sumardvalar ásamt fleiri ung-
lingum, sem sköpuðu á heimil-
inu glaöværð og gleði, sem aldr-
ei gleymist. Unnin vom ótrú-
legustu afrek af þessu unga fólki
við heyskap og bústörf. Eiríkur
var laginn viö alla hluti, hafði
mikið yndi af að aka gamla
Fergusontraktomum, fylginn
sér og fljótur til, þegar gera
þurfti handarvik. Okkur er nú
harmur í huga við fráfall þessa
góða drengs.
Eiríkur var fæddur 24. nóvem-
ber 1949, sonur hjónanna Vil-
borgar Kristbjömsdóttur og
Gísla Sigurtryggvasonar bif-
reiðastjóra. Hann var elstur
fimm bama þeirra hjóna, hin
em: Tryggvi, Kristín, Valgeir og
Ævar. Foreldramir stóðu sterk-
um rótum í bændasamfélaginu,
þó lengi hafi þau búið í Reykja-
vík. Þau sköpuðu bömiun sín-
um gott og glæsilegt menning-
arheimili. Alltaf vom tekin miö
af því besta sem þau höfðu not-
iö og horfði til heilla fyrir böm-
in. Áhersluatriðin vom áreiðan-
lega ráðdeild og vinnusemi,
hjálpsemi, cjrengskapur og um-
hyggja. Þetta bar ríkulegan
ávöxt fyrir þau.
Og íslenska þjóðin fékk nýta
og góða þegna frá þessu heimili.
Mér hefur orðið tíðrætt um
heimilið og umhverfið sem Ei-
ríkur ólst upp í, enda skapar þaö
oftar en ekki meistarann.
Að loknu skyldunámi fór hann
í iðnskóla, hóf nám í rafeinda-
virkjun. Fag sem hefur veriö ör
framþróun í og snertir hvert
t MINNING
einasta mannsbam á margvís-
legan hátt. Eiríkur komst á
námssamning hjá virtu og
grónu fyrirtæki Friðriks A. Jóns-
sonar; þar aflaði hann sér víð-
tækrar þekkingar og lauk þaðan
prófi í útvarpsvirkjun. Enn vildi
hann breikka grunninn og réðst
því til Kristjáns Ó. Skagfjörð; nú
vom það helst margbrotin fiski-
leitartæki sem hann fékkst við
að selja og gera viö fyrir sjávar-
útveginn.
Nokkmm ámm síðar stofnaði
Eiríkur sitt eigið innflutnings-
fyrirtæki í Mosfellsbæ, sem
hann nefndi „eico" og er aðal-
skipstjóri
Fæddur 5. ágúst 1947
Dáinn 28. febrúar 1994
í dag kveöjum viö hinstu
kveðju kæran vin og samstarfs-
mann, Jón Sævar Amórsson
skipstjóra. Okkur setti hljóö, að
morgni þess 28. febrúar s.L, þeg-
ar það spurðist aö Jón hefði orð-
iö bráðkvaddur á sjúkrahúsinu í
Neskaupstað þá um nóttina.
Kvöldið áður hafði hann komib
á skipi sínu, m.s. Mælifelli, til
Neskaupstaðar og leitað sér
læknisabstoðar á sjúkrahúsinu.
Þar skildu leibir hans og skipsfé-
laga í hinsta sinn. Skipib sigldi
áfram eftir áætlun, en Jón skip-
stjóri varð eftir í landi.
Jón Sævar Amórsson fæddist á
Siglufiröi þann 5. ágúst 1947.
Foreldrar hans vom Amór Sig-
urðsson frá Hnífsdal, síðar
bankastarfsmaöur í Reykjavík,
og kona hans, Aðalheiður Jó-
hannesdóttir frá Hlíb í Álftafirði
vestra.
Jón ólst upp á Siglufiröi og í
Borgamesi. Snemma valdi hann
sér hafiö sem starfsvettvang,
fyrst sem háseti á fiskiskipum;
árib l963 var hann háseti á v.b.
Sigurbjörgu frá Fáskrúösfirði. Ár-
ib eftir gerðist hann messa-
drengur á m.s. Hvítanesi; frá
þeim tíma var farmennska hans
aöalstarf, fyrst sem háseti. Árið
1971 lauk Jón farmannaprófi frá
Stýrimannaskólanum í Reykja-
vík. Aö því loknu var hann stýri-
mabur á ýmsum skipum Haf-
lega sérhæft í sjónvarpsloftnet-
um og því tilheyrandi.
Ekki em ófá húsþökin sem
hann hefur klifið til að gera viö
eða setja ný loftnet. Fyrirtækið
skapaði Eiríki ekki forstjórastól,
til að sitja í uppábúinn, slíkt var
honum fjarri skapi. Hann vann
hörðum höndum að hverju því
verki sem hann tók sér fyrir
hendur.
Eiríkur var fróðleiksfús, sótti
námskeið m.a. í ættfræði og las
sér til um hluti, sem hann vildi
kynna sér. Þó hann væri fámáll í
fjölmenni, hlédrægur og vildi
hvergi ýta sér fram til mann-
viröinga, hef ég óljósan gmn
um aö félögum hans í Meistara-
félagi rafeindavirkja hafi þótt
gott að hafa hann með í ráðum.
skipa, Skipadeildar SÍS og Ríkis-
skipa og síðar afleysingaskip-
stjóri á skipum Ríkisskipa til árs-
ins 1984, að undanskildum ár-
unum 1974-1976, en þau ár
vann hann í landi viö verslunar-
og málarastörf.
í júlímánuði 1984 varð Jón
fastráðinn skipstjóri á m.s.
Heklu. í desembermánuði árið á
eftir tekur Jón viö skipstjóm á
m.s. Esju, sem upp frá því verður
hans skip allt til ársins 1993 að
hann tekur við skipstjóm á m.s.
Mælifelli, sem hann svo stýrbi
til dánardags.
Að vera skipstjóri í strandsigl-
ingum við Island er ekki þaö
auðveldasta sem einn maður
getur valib sér að ævistarfi.
t MINNING
Margt má þar til nefna, svo sem
válynd vetrarveður og misjafnar
og erfiöar hafnaraðstæbur, sem
valda því að ekki er alltaf auð-
velt fyrir stóm skipin að athafna
sig við bryggju, ásamt því aö þau
em nær alltaf upp viö haröa
land. Siglingar við slíkar aðstæð-
ur og það að áætlanir skipanna
em oftar en ekki þab stífar, ab
ekkert má útaf bera svo skipinu
seinki, einkum þegar vond veð-
ur em, þá er mikilvægt að hag-
ræða og skipuleggja fram í tím-
ann, svo viðkoma á hverri höfn
verði svo stutt sem kostur er. Til
Lífið er margslungið og tor-
rætt, þaö gengur ekki alltaf eftir
þeim brautum sem ætlað er. Það
fékk Eiríkur ab reyna.
Kona Eiríks er Eygló Haralds-
dóttir. Áttu þau tvö börn, Eirík
Fannar og Sunnu Mjöll, auk
þess sem Eygló á þrjá syni. Þetta
hjónaband varð Eiríki mikiö
gæfuspor. Eygló bjó honum og
að þetta allt megi takast sem
giftusamlegast þarf skipstjóri að
vera gæddur ýmsum góðum
kostum, og þaö var Jón vinur
okkar svo sannarlega meb sinni
hæversku ró og þjónustulund,
sem einkenndi hann svo mjög.
í hinni erfiðu innsiglingu um
Homafjarðarós var hann sá skip-
stjóri er hafnsögumenn á Höfn
töldu hvaö færastan og kunnug-
astan og allstaðar var hann jafn
velkominn, er búiö var að binda
skipið og hann brá sér í land til
að spjalla viö umboðsmenn meö
sitt ljúfa bros á vör.
Jón kvæntist þann 8. desember
1973 eftirlifandi konu sinni,
Berghildi Gísladóttur. Börn
þeirra em: Aðalheiður, fædd 22.
júní 1973, og Ragnar, fæddur
12. febrúar 1975.
Nú, þegar leibir skilja um sinn,
er okkur efst í huga þakklæti fyr-
ir gott og ánægjulegt samstarf
og biöjum vib Guð að veita ást-
vinum Jóns styrk í sorginni og
vottum þeim samúð okkar.
Far þú í friði, vinur.
Félagar í samtökum
umbobsmanna skipafélaga
Það var seint að kvöldi hins 27.
febrúar sl. að skip Samskipa, M/S
Mælifell, kom til hafnar hér í
Neskaupstað. Veður var sérlega
fallegt, stjömubjart og lygnt.
Jón hringdi skömmu ábur en
skipið kom og sagði okkur ab
bömunum fagurt heimili, um-
vafib ást og umhyggju, auk þess
að vinna ótrúlegt starf við efl-
ingu fyrirtækisins. Frá fyrra
hjónabandi átti Eiríkur þrjú
böm: Sigfús Rúnar, Gísla og Vil-
borgu.
Þungur kross er nú lagður á
herðar ekkjunnar ungu sem hef-
ur misst lífsfömnautinn trausta,
bamahópinn og foreldra hans.
Á þessum dimmu sorgardögum
emm við kristnir menn ab und-
irbúa hátíð hátíðanna. Senn fer
að bjarma af páskasólinni, sem
við biðjum að veröi svo björt og
fögur að hún megi lýsa upp
sorgarmyrkriö í ömggri vissu
um að lífið sigrar dauðann.
„Víst er það lögmál að öllum er
mörkuð stund."
Ég flyt ástvinum öllum inni-
legar samúðarkveðjur og bib
þeim Guðs blessunar fyrir hönd
fjölskyldu minnar.
Eirík kveðjum vib hinsta sinni
í virðingu og þökk.
Bjöm Erlendsson
hann þyrfti að hitta lækni. Ekki
gátum við séð á Jóni, þegar
hann gekk í land, ab um alvar-
leg veikindi væri að ræða. Það
var svo aö morgni næsta dags að
okkur bámst þau sorglegu tíð-
indi ab Jón hefði látist á sjúkra-
húsinu þá um nóttina, langt fyr-
ir aldur fram.
Það er erfitt með orðum ab lýsa
þeim tilfinningum sem sækja ab
við slík tíöindi. Minningar
hrannast upp og sannast sagna
kemst fátt annað að. Með þess-
um fáu oröum er ekki ætlun
okkar að rekja feril eða ættir
Jóns, enda aðrir betur til þess
fallnir.
íslendingar hafa um aldir átt
mikið undir farmönnum sínum.
Víst er að til slíkra starfa þurfa að
veljast traustir menn. Jón var I
alla stabi stétt sinni til fyrir-
myndar. Hann var mikill skip-
stjómarmabur, en séreinkenni
Jóns var þó óneitanlega hversu
góbum persónulegum tengslum
Jón náði við þá sem hann skipti
vib. Hann var einstakt Ijúf-
menni í allri framkomu, yfirveg-
aður, hógvær og traustur.
Við emm þakklátir fyrir að vera
þess aönjótandi að hafa fengið
aö kynnast Jóni. Eiginkonu,
bömum og öbmm aðstandend-
um vottum viö okkar dýpstu
samúð.
Guðmundur Sveinsson,
Fri&geir Gu&jónsson,
Neskaupstaö
Jón Sævar Amórsson