Tíminn - 19.08.1995, Síða 15

15
Laugardágur 19. ágúst 1995

Herra og frú Willis voru þab sem
kallab er gubhrætt og gott fólk.
Þau voru ætíb tilbúin ab rétta ná-
grönnum hjálparhönd í sínu
litla samfélagi, Cherryville í
Norbur Karólínu.
Þab var mánudagsmorguninn 9.
september 1991 ab dóttir hjón-
anna gekk, eins og oft ábur, upp ab
tvílyftu húsinu sem var umkringt
fallegum og velhirtum garbi. Hún
fór inn bakdyramegin og virtist allt
meb kyrrum kjörum. Henni fannst
þó eins og óeölilega kyrrt væri í
húsinu því hún heyröi ekki í hvers-
dagslegum samræöum foreldra
sinna sem iðulega yfirgnæfðu sí-
byljuna í sjónvarpinu. Dyrnar .voru
ólæstar líkt og venjulega í þessari
friðsælu sveit þar sem kornakrarnir
teygja úr sér svo langt sem augað
eygir. En þegar dyrnar opnuöust
blasti við henni hryllileg sjón.
Pabbi hennar, 71 árs gamall, lá
með andlitiö niður í blóðpoll á eld-
húsgólfinu. Hann var enn í nátt-
fötunum og við hlið hans lá
göngustafurinn hans. Þegar dóttir
hans hafði náö sér eftir fyrsta áfall-
ið hljóp hún úr blóðugu eldhúsinu
inn í þetta gamalkunnuga hús til
þess eins að finna móður sína, 67
ára, blóðuga á náttfötunum í bað-
herberginu.
Dóttirin fór að öskra og síðar
mundi hún ekki eftir sér fyrr en
hún var komin heim til sín, en
hún bjó rétt hjá heimili foreldra
sinna, þar sem hún hringdi í lög-
regluna.
Þegar lögregla og hjúkrunarfólk
kom nokkrum mínútum seinna á
Verjendur Ingles reyndu í fyrstu ab fá kvibdóminn til ab samþykkja hann ósakhœfan vegna persónuleikatruflana og misnotkunar í œsku.
Eldri hjón finnast myrt á heimili sínu:
Eg nýt þess að sjá fólk
E.Z. og Sarah Willis fundust lemstrub og blóbug á sveitaheimili sínu þar
sem þau höfbu búib öll sín 45 hjónabandsár.
Þegar fréttir af morbunum fjórum fóru ab berast um bœjarfélagib greip
um sig mikil hrcebsla mebal bæjarbúa. Aldrabar konur og abrir þeir sem
töldu sig varnarlausa keyptu sér vopn og margir íbúar fóru ab ganga meb
byssur á sér.
heimili Willys hjónanna kom í ljós
að þau voru bæði látin. Og höfðu
veriö þaö í nokkrar klukkustundir
eftir líkamshitanum að dæma. Við
rannsókn og leit í húsinu kom ekk-
ert fram sem bent gæti til morö-
ingjans. Hann hafði engu stoliö og
allt húsið var meö eölilegum hætti
nema rúða hafði verið skorin úr
glugga í einu bakherberginu.
En þegar rannsóknarlögreglan
mætti á svæðið fundu þeir slóð af
blóði sem benti til þess aö Sarah
Willis hefði verið dregin frá eld-
húsinu og inn í baöherbergiö þar
sem hún fannst. Bæöi fórnarlömb-
in virtust hafa veriö barin til
dauöa. Vinstra lófafar fannst á
einni gluggakistunni en kanna
þurfti hvort það væri ekki af ein-
hverjum úr fjölskyldunni. Lögregl-
an fínkembdi svæðið í kring í leit
að sönnunargögnum en það var án
árangurs.
Bæjarbúum þótti máliö enn
óhugnanlegra fyrir þá sök aö önn-
ur eldri hjón voru myrt við svipað-
ar aðstæður aðeins tveimur mán-
uðum áður í nærliggjandi bæjarfé-
lagi. Þaö mál var óleyst og lögregl-
an hafbi í hvorugu morömálinu
nokkra glóru um hvaða ástæðu
morðinginn hefði getaö haft til
verksins.
Á þriöjudagsmorgun var staðfest
af réttarlækni aö hjónin hefbu ver-
ið barin til dauöa. E.Z. hafði verið
barinn 13 sinnum í hausinn og
einu sinni á framhandlegg en
Sarah fékk 11 högg á höfuðiö.
Rannsókn var nú hafin að fullu
með sameiginlegum liðsafla úr
báðum morðmálum enda kom í
ljós aö morðinginn heföi bóriö sig
afar líkt að. Jafnvel sjónvarpið var
á fullu á báöum heimilum.
En ekkert virtist annars geta
tengt þessi tvenn hjón saman.
Þannig aö eina sjáanlega sönnun-
argagnið var lófafarið sem var
rannsakað af sérfræðingum. Það
kom upp úr dúrnum að fariö pass-
aði ekki við Willis- hjónin og hlaut
því að vera af morðingjanum.
Tíu dögum eftir morðin barst
lögreglunni loks ábending frá bæj-
arbúa aö nafni Wick Farley. Þetta
var 19. september og maöurinn
benti þeim á aö tala viö kunningja
sinn, Philip Lee Ingle, þrítugan
starfsmann í verksmiðju. í ágúst
hafði Philip sagt Farley aö hann
heföi barið eldri hjón til bana með
axarskafti. „Vá, maður, ég drap
tvær manneskjur í einu, ég baröi
þau til bana."
Þetta samtal átti sér stað ábur en
lík Willisanna hafði fundist en eft-
ir að Davis-hjónin fundust látin.
SAKAMÁL
Farley hélt hins vegar aö Ingle væri
að fíflast. En nokkrum klukku-
stundum seinna kom Ingle heim
til Farleys og sagði honum frá því
með æstum róm og gljáandi augu
aö hann hefði notiö þess aö sjá
fórnarlömbin deyja.
„Ég nýt þess að horfa á fólk deyja
í kvölum, pínu og þjáningu," sagði
Ingle. Hann sagðist einnig þrá
blóð, þab geröi hann á einhvern
hátt ofurmannlegan.
Sakavottorð Ingles var ekki hvít-
þvegið en hann haföi einungis ver-
ið kæröur fyrir smáafbrot. í kjölfar-
iö kom í ljós að Ingle var í þrot-
lausri drykkju og hafði verið í með-
ferðum hjá geölæknum frá því
hann var barn aö aldri. Reyndar
komst lögreglan aö því ab Ingle
hefði veriö sleppt af geðsjúkrahúsi
abeins nokkrum dögum fyrir
morðið á Willis- hjónunum. Hann
hafði ekki farið inn fyrr en 17. ág-
úst og var því laus þegar Davis-
hjónin voru myrt. Þegar lófafariö
úr húsi Willisanna var borið saman
við handarför Ingles sem voru í
fómm lögreglunnar kom í Ijós að
þau pössuðu.
Daginn eftir, föstudaginn 20.
september, kom lögreglan að hjól-
hýsi Ingles og hann samþykkti að
koma í.yfirheyrslur. Viö leit í hjól-
hýsinu kom ekkert sönnunargagn
fram en lögreglan hafði heppnina
með sér í bílnum hans, þar sem
hún fann felgulykil sem talið var
ab hefði veriö notað til morðanna.
Við yfirheyrslur byrjaöi Ingle að
tala um hörmulega æsku sína og
sjálfsmoröstilraunir en sneri talinu
loks aö moröunum. Hann sagbist
hafa farið inn um gluggann á húsi
Willis- hjónanna að kvöldi sunnu-
dagsins 8. september. Þar hefði E.Z.
Willis komið á móti honum og
barið hann í hausinn með göngu-
stafinum. Þá tók Ingle upp fel-
gulykilinn og sló til E.Z. með hon-
um. Síðan sneri hann sér að Söruh
Willis og sló hana líka til dauöa.
Hann viðurkenndi einnig aö hafa
myrt Davis-hjónin. Hann var ekki
viss um hvers vegna hann hefði
framið þessi fjögur morb en bar við
ab hann hefði verið að drekka á
þessum tíma. Áfengi vekti alltaf
með honum minningar um æsku
sína og þá misnotkun sem hann
hefbi orðiö fyrir barðinu á.
„Ég er feginn að þið náðub mér!"
Sagði Ingle við lögguna. „Ég hefbi
örugglega gert þetta aftur."
Philip Lee Ingle var síöar fund-
inn sekur um fjögur morð að yfir-
lögðu ráði og var hann dæmdur til
dauöa. Hann bíður þess nú ab
þeim dómi veröi fullnægt. ■