Tíminn - 30.09.1995, Blaðsíða 16

Tíminn - 30.09.1995, Blaðsíða 16
16 Laugardagur BO. september 1995 JONA RUNA á mannlegum nótum: Stríbni Tæplega getur nokkurt okkar komist hjá því aö aörir og mis- vandaöir áreiti okkur eöa erti á einhvern hátt. Viö tökum stríöni og kerskni misjafnlega. Viö, sem bregöumst ókvæöa viö blekkingum og gabbi, erum oft hlaöin smæöarkennd og van- mati. Viö förum af þeim sökum í vörn viö áreiti og reynum aö verjast áleitni annarra af veik- um mætti. Jafnvel þó aö viö séum haldin óöryggi og óvissu varöandi ágæti okkar. Venjulega liggja ástæöur glettni og gabbs í meövitaöri eða ómeðvitaðri þörf stríöand- ans til aö koma af staö einhverj- um gebhrifum hjá þeim sem stríðnin beinist aö. Þaö þurfa þó alls ekki aö liggja neigjarnar á- stæöur á bak við þaö aö við glettumst viö aðra, þó stundum mætti ætla þaö. Trúlega er oftar um aö ræöa vanhugsaöan á- setning, fljótfærni, hugsunar- leysi eöa jafnvel okkar eigin vanlíöan þegar viö bregðumst viö hvert ööru á þennan hátt. Best er, aö fara varlega í að hrella aöra, vegna þess aö viö getum auöveldlega, ef við erum ekki því varkárari, sært og skap- raunað þeim sem fyrir gabbi okkar veröa. Við ættum t.d. aldrei aö hrella þá sem minna mega sín eða geta ekki borið hönd fyrir höfuö sér. Ágætt er, aö við íhugum vel og vandlega hvort réttmætt sé að svekkja og draga dár að öömm yfirleitt, án þess aö við athugum tilgang þess og mögulegar afleibingar fyrir þann sem fyrir veröur. Hugsanlega er sú tegund stríðni óþægilegust sem liggur í því aö gert er lítið úr okkur á ó- mildan máta. Engu líkara er þá, en að stríöandinn sé að reyna í gegnum illkvittni og ágang, aö upphefja sjálfan sig á kostnað okkar sem fyrir veröum. Hyggilegt er, að við sem vilj- um efla jákær samskipti veröum ekki til þess að gera öörum gramt í geði meö neigirni og ó- varkárni í þessum efnum. Þaö er vanvirðandi og óviðeigandi aö íþyngja öörum meö óþarfa stríðni. Ertni, sem er háösk og dregur dár aö þeim sem fyrir henni verða, er hvimleið og heftandi. Þaö er auðveldlega hægt að koma okkur úr jafn- vægi, meö því að hæðast að okkur og því sem okkur er kært. Við, sem erum viökvæm fyrir stríöni, gerum okkur grein fyrir því, að ef hún á sér stað fyrir framan aðra, erum við helmingi meövitaöri um áhrifamátt hennar og galla. Sanngjarnt er og raunhæft jafnframt, aö við séum ekki aö þreyta og íþyngja hvert ööru meö vanhugsuðum og óviðkunnanlegum glettum. Viö getum látið eftir okkur og boðið hvert ööru uppá þá glettni sem er góögjörn og mild, en ekki þá sem er meiðandi og vanvirðandi. Ekkert okkar er svo öruggt með sig aö við get- um sætt okkur viö það að verið sé að gera lítið úr okkur í viöur- vist annarra. Viturlegt er, aö viö höfnum ó- mannúðlegri og vanhugsaðri stríöni, en ýtum frekar undir þá kímni og glettur sem eru líkleg- ar til að færa okkur hvert að ööru á jálægan og viöfelldinn máta. Stríöni á rétt á sér, ef hún er skemmtileg og í eðli sínu mild og jágjörn. ■ 9Mtm KROSSGÁTAN NR. 39 LAUSN A GATU NR, 38 rionbr fíiiS HClTirK- ««< 1 3 TUL- iahiR lasuMt, > BiU- recuiio kuík Vi. '0 <AlL- nAOu* Wxr- V ♦ <r:iftii & T T1 w '0 L /E T / —> 7 — 3 £ K K N U M íx 1 L HJb*- , .. }P A T A SMOI AfaUiA '1 L° E P P U R K Itfí- m KAK L Æ 0 As '0 P A K BL'ASI tíLTl H Æ £) 1 tW/CCI Su ItM. A R ér FIK 0 OIT- HAÍ.I h b R AuK K blu.o y E P A u G T fbom uonr N Æ R 1 ÍX/ÍKK stmum 6 Cl K EKfl SUCmt t l 'K A L I tl'iO naju-" UílTl ÍA i L 0 STYTTAM ÍJÖLCI L 'I K N E s K 1 TÖ WMST 1(T- LAutT R A" N G i LÍl£U £Y£I A U Al 1 7 Tfíí ífAWf. t 1 K TAfTA OUUSIK L J 'A U*J6X sniu- u»ir CKXI U N U HbM HM a £ R AÍJH- iOAK V 1 T Shf frirso F L u & ls I/ L StWA 'A R A I* 1 N HflLI STWuK 5 / 1 siónx KOHA K C( T DÝAlB £ fA I / tu. KWfíi H 1 T Yíifn MÆU- £ufiiCt (x £ / T u N Gc s iHent* L061 'A R ■L <úíiu- tL\‘* '0 1 K*T UCA- *tb TiiC K £ 1 F Tiíf tbO U N 1 Aturr- UiA jAfn 1 L L A Ö R 'A P GlaOuA HlTlUlM TAXl H Ý p ILLAlt- KA«I VACI 1 'A R SLbOAA fOfí F £ R 1 L S "o D V Kílfí. s 0 iAC&u ATT Gc £ 1 G SAUK1 SXl»A A T / & 1£jua F 1' T ,Jí u i A mout F 'E £ bCKKTu £ R a Gf u fíkjLCr N 'A 1 H Hrtf R K L g w Æ A m 6KATA T 'A R A* s T TaHtL H Y

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.