Tíminn - 29.12.1995, Blaðsíða 9

I
hostudagur i\i. desemoer IWi
9
UTLOND
UTLOND
UTLOND
UTLOND
UTLOND
UTLOND
UTLOND
UTLOND
t áöu pei miðn t\ rii kl !0. a laugai ttaginu.
Hugmyndir uppi í þýsku verka-
lýöshreyfingunni um sveigjan-
legri vinnutíma og minni yfir-
vinnu til aö skapa ný störf:
Hægt a ð
minnka at-
vinnuleysiö
um helming
fyrir aldamót
Frankfurt — Reuter
Dieter Schulte, formaður sam-
taka þýsku verkalýðsféiaganna
(DGB), sagði aö hægt væri ab
minnka atvinnuleysið í Þýska-
landi um helming á fimm árurn
meb því að grípa til aðgerða á
borð vib ab fækka yfirvinnutím-
um, koma á fót sveigjanlegri
vinnutíma og fjölga tíma-
bundnum störfum. Þessi um-
mæli endurspegla aukinn vilja
meðal þýskra verkalýðssamtaka
til þess aö gefa atvinnurekend-
um frjálsari hendur um vinnu-
tilhögun, ef hægt væri að draga
úr atvinnuleysinu í staðinn, en
nú eru um 3,7 milljónir manna
atvinnulausar í Þýskalandi, sem
telst vera 9,3% atvinnuleysi.
Schulte sagði öll sú yfirvinna
sem unnin væri í Þýskalandi
samsvaraöi 1,7 milljón störfum.
Meb því aö minnka yfirvinnuna
um helming mætti þannig
skapa um 800.000 ný störf.
Meðal annars er sú hugmynd í
umræbunni, að launþegar
fengju yfirvinnu borgaða meb
frídögum frekar en í peningum,
og mætti þannig skapa fleiri
störf.
Þessar hugmyndir eru þó um-
deildar í Þýskalandi. Rudol Gre-
er, starfsmaður vinnuveitenda-
samtakanna Gesamtmetall,
kallaði þetta „heimskulega"
áætlun og sagði að samkeppnis-
hæfni fyrirtækja væri stefnt í
voða ef banna ætti yfirvinnu.
Hann sagði í viðtali við dag-
blaðið Tageszeitung að fjöldi yf-
irvinnutíma væri breytilegur
eftir tímabilum og engin leið
væri að breyta þeim í föst störf.
Trú o g list í Langholtskirkju
Fiestum er okkur, mannanna
börnum, ásköpuð bergmálsþrá.
Við viljum að rödd okkar
heyrist þar sem við höslum okk-
ur völl.
í þeim efnum láta flestir sér
heimili sitt nægja eöa vinnustaö
og vinahóp. Aðrir ganga í félög
eða stjórnmálaflokka og vænta
þess, að á mál þeirra sé hlýtt. Og
ekki má gleyma okkur blek-
skvettumönnum. Heldur þykir
okkur lakara, ef skrif okkar
slengjast utan í þagnarmúr og
falla þar dauö.
Eitt er það þó, sem við berg-
málsfólk verðum að hafa hug-
fast, nefnilega það, áð orð okk-
ar, hvort heldur þau eru mælt af
munni fram, rituð eða sungin,
eru okkar verk og þarafleiðandi
dauðleg, eins og við sjálf. Dauða
þeirra ber að vísu misskjótt að,
en kemur þó fyrr eða síðar.
Öbru máli gegnir um orð
Drottins. Eðli málsins sam-
kvæmt eru þau eilíf og óum-
breytanleg, þótt hverjum sé
frjálst ab skilja þau með sínum
hætti. Því er kirkjan fyrst og síð-
ast boðunarstaður orða hans.
Nú er það svo, að guðsþjón-
ustum kristinna manna fylgir
fleira en það sem í Biblíunni
SPJALL
PJETUR
HAFSTEIN
LÁRUSSON
stendur, þ.ám. tónlist. Og víst
getur hún, eins og önnur list,
orðib hvati og jafnvel leiðarljós
í leit manna að Guði. En það
breytir ekki því, að í trúarlegum
skilningi er hún aukaatriði. Því
það, sem leiðir í átt til trúar, er
ekki trúin sjálf, ekki frekar en
vegur í átt að áfangastað er stað-
urinn sjálfur.
Auk páska, eru jólin helgust
hátíða kristinna manna. Kirkju-
sókn er þá meiri en á öðrum
tímum ársins, og dettur víst fá-
um annaö í hug en aö friður ríki
um mesjugjörð á jólum, sem og
raunar árið um kring. í þennan
frib hefur nú komið brestur í
Langholtssókn í Reykjavík. Sem
kunnugt er, neitaði söngstjóri
kirkjunnar og í framhaldi af því
kórinn allur, að syngja vib
jólaguðsþjónustur safnaðarins.
Ég ætla mér ekki þá dul ab
gerast dómari í þeim deilum
söngstjórans og prests safnaðar-
ins, sem leiddu til þessa óyndi-
súrræbis hins fyrrnefnda. Hitt er
ljóst, að sá þjónn kirkjunnar,
vígður eða óvígður, sem ekki
getur haldið frið um messuhald
og þab á sjálfum jólunum, hlýt-
ur frekar ab teljast þjónn eigin
duttlunga en þess Gubs, sem
honum er ætlað að lúta.
Kirkjur reisa menn hvorki
prestum né söngstjórum til
dýrðar og ekki heldur heilum
kórum eöa einsöngvurum
þeirra, hversu fögur hljóð sem
frá þeim berast. Þeir, sem ekki
skilja þetta, verða einfaldlega ab
finna bergmálshvöt sinni útrás
utan veggja kirkjunnar þar til
þeir ná áttum.
Hins skyldu menn minnast,
að þótt þeim í stundarbræði yf-
irsjáist sú staöreynd, að trú á
Guð er viðurkenning á eigin
smæð andspænis honum, og
geri sig því óþarflega breiða, þá
glatast þeir ekki Guði, eins þótt
þeir glati honum um sinn.
I ljósi þessa má vissulega
vænta sátta í jóladeilu Lang-
holtssóknar. ■
Fjórfaldur 1. vinningur!
Nú er að nota
tcek iftsrið!
Antonio Di Pietro, dómarinn sem hóf herferöina gegn spillingunni á Ítalíu:
Er sjálfur sokkinn í fenið
Antonio Di Pietro er ein aðal-
hetjan í herferbinni á hendur
spillingu í ítölskum stjórn-
málum og þjóblífi, sem hófst
fyrir nokkrum árum. Þab kom
því mörgum á óvart að frétta
af því ab hann á nú yfir höfbi
sér málssókn vegna spillingar-
mála.
Di Pietro var dómari í Míl-
anó og hafði yfirumsjón með
rannsókn á fjármálaspilling-
unni sem gegnsýrði allt þjób-
félagið. Hann var orðinn nán-
ast gobsagnapersóna í ítölsku
þjóðlífi fyrir baráttu sína, þar
til hann sagði óvænt af sér
embætti í desember 1994 og
vildi engar skýringar gefa á
þeirri ákvörðun. Uppsögnin
kom á sama tíma og rannsókn
á máli Silvios Berlusconi, fyrr-
verandi forsætisráðherra, stóð
sem hæst. Nú er skýringin ef
til viil að koma í ljós. Fyrrver-
andi starfsfélagar Di Pietros,
dómararnir í Brescia, sem er
iðnaðarborg rétt austan viö
Mílanó, hafa verið að rann-
saka mál Di Pietros í sjö mán-
uði og hafa nú komist ab þeirri
niðurstöðu að hann hafi sjálf-
ur verið á kafi í spillingunni
sem hann var að rannsaka og
berjast gegn opinberlega, og
ástæðan fyrir því að hann
sagði af sér hafi verið sú að
hafi verið neyddur til þess af
mönnum sem hótuðu því að
ljóstra upp um allt saman ab
öðrum kosti. Að öllum líkind-
um hafi þar verið um lög-
menn Berlusconis að ræða.
Di Pietro, sem áður var lög-
reglumaður í fátækum bæ á
Suður- Ítalíu, hóf baráttu sína
gegn einu helsta meini ítalskra
stjórnmála árið 1992. Enginn
framámaður í viðskiptum eða
stjórnmálum var óhultur,
hann réðst m.a. til atlögu gegn
stórum iðnfyrirtækjum á borð
vib Fiat og Ferruzzi og sumum
af frægustu tískuhönnuðum
-vertu viðbúinm vinningi
landsins. Jafnvel Bettino
Craxi, fyrrverandi forsætisráð-
herra og einn helsti stjórn-
málamaður landsins í hálfa
öld, varð fyrir refsivendi Di Pi-
etros, og hann sá ekki annað
ráb vænna en að flýja til Túnis
eftir að málsrannsóknin tók að
beinast ab fjármálum sósíal-
istaflokksins.
Di Pietro varð að tákni fyrir
baráttuna fyrir spillingunni og
vakti von með Itölum um aö
loksins væri farið að hilla und-
ir eölilegt stjórnmálalíf í land-
inu. Milljónir manna fylgdust
spenntir með honum á hverj-
um degi í sjónvarpinu meðan
réttarhöldin gegn Sergio Cus-
ani stóðu yfir árið 1993, og
hrifust með þegar hann æddi
um réttarsalinn, órakaöur í
svörtum klæðum, hrópandi á
vitnin sem hann leiddi fram
hvert af öðru.
Það var því allnokkurt áfall
þegar dómararnir tilkynntu
um niðurstöðu sína í síðustu
viku. Meðal annars mun Di Pi-
etro hafa þegið ólöglegt lán
upp á 4 milljónir ísl. króna og
Mercedes-Benz frá vini sínum
Giancarlo Gorrini, senr var
fyrrverandi forstjóri trygginga-
félags og hafði verið dæmdur í
fjögurra ára fangelsi fyrir að
draga sér fé frá fyrirtækinu.
Einnig á hann að hafa beitt
viðskiptamenn þrýstingi til
þess að borga 25 milljón króna
spilaskuldir fyrir Elauterio Rea,
yfirmann umferðarlögregl-
unnar í Mílanó.
Di Pietro neitar öllum þessum
ásökunum og segir að um sé ab
ræða samsæri gegn sér til þess
ab eyðileggja mannorð hans. En
margir telja að þarna sé komin
skýringin á skyndilegri uppsögn
hans fyrir ári síðan.
-GB/The Sunday Times
Víöa um helm er um þessar mundir verib aö halda upp á 100 ára afmœli kvik-
myndalistarinnar. Hér má sjá kvikmyndageröarfólk í Bangladesh gera sér glaöan dag í Dhaka í gœr í tilefni af-
mœlisins. Reuter