Tíminn - 30.05.1996, Blaðsíða 9

Fimmtudagur 30. maí 1996
9
Hi& öfluga sýningarstarf, sem
hófst meb tilkomu Listagils-
ins á Akureyri, heldur áfram
og nú í maí er boðib uppá
fimm sýningar í gilinu. í
Listasafninu sýna Sólveig
Baldursdóttir höggmyndir og
Gunnar J. Straumland olíu-
málverk meb trúarlegu ívafi.
Erlingur Valgarbsson sýnir
landslagsverk í Deiglunni og
Tómas Ponzi sýnir fibrildi á
Café Karólínu. Þá sýnir Birna
Kristjánsdóttir þema úr ís-
Ienskri náttúru í Gallerí Allra-
Handa.
Sýning Sólveigar Baldursdótt-
ur er að mestum hluta hin sama
og sett var upp í Gerðarsafni í
Kópavogi í vetur þar sem hún
sýndi höggmyndir unnar með
handverkfærum úr marmara,
eins og hin klassíska högg-
myndalist býbur. Sólveig er
meðal annars menntuð í högg-
myndalist í Carrara á Ítalíu, sem
oft er kölluð Mekka
höggmyndalistar-
innar og menn á
borð við sjálfan
Michelangelo taldir
hafa dvalið þar öðru
hverju. Tengsl verka
hennar við hið hefb-
bundna form eru
augljós, þótt hún
fari einnig eigin leið-
ir í túlkun sinni á
viðfangsefninu. Har-
aldur Ingi Haralds-
son segir í sýningar-
skrá að skírskotanir
og táknrænar tilvís-
anir Sólveigar séu þó
aldrei prédikanir,
heldur sé þeim safn-
að saman, þannig að
ára þeirra megi eiga
augastað við áhorf-
andann og niðurstaðan verði
einkamál. Þannig kemst hann
að kjarna málsins varðandi list
hennar. Með fágubu hand-
bragði listamannsins nær
marmarinn að varpa fram
myndum sem fremur vekja
spurningar en leggja ákveðna
niðurstöðu fyrir áhorfandann.
Gunnar J. Straumland heldur
sig einnig á slóðum menningar
fyrri tíma, þótt með öðrum
hætti sé. Hann sýnir olíumál-
verk á veggjum Listasafnsins og
deila þau rými sýningarsalanna
á skemmtilegan hátt með skúlp-
túrum Sólveigar. Ætla mætti að
jafn sterk verk og þessir rnynd-
listarmenn tefla fram rækjust á í
sameiginlegu sýningarrými, en
svo er ekki, heldur njóta þessi
ólíku form sín vel í návist hvors
annars.
Gunnar J. Straumland er Hús-
víkingur og stundaöi nám við
Myndlistarskólann á Akureyri
Raub staba. Rosso Verona marm-
ari. Eftir Sólveigu Baldursdóttur.
og Myndlista- og handíðaskóla
íslands, en síðar í Bretlandi og
Hollandi. Á sýningunni í Lista-
safninu á Akureyri ræðst hann
ekki á garðinn þar sem hann er
lægstur, heldur tekst á við bob-
skap fyrstu Mósebókar og til-
einkar verkin versum hennar. í
sýningarskrá segir listamaður-
inn að myndlistin hafi ásamt
öðrum listgreinum verið mis-
notuö af stofnunum, sem kenni
sig við kristna trú, í hreinum
Krossinn er þekktasta tákn krist-
innar trúfræbi og birtist í litum
Cunnars j. Straumland á sýningu
hans í Listasafninu á Akureyri.
trúarpólitískum tilgangi sem
tæki til þess að halda fram „rétt-
um" túlkunum valdhafa kirkj-
unnar á Guðs orði. í myndun-
um er hann trúr þessum orðum,
því þar er vart hefðbundna túlk-
un trúfræðinnar að finna, enda
segir Gunnar í sýningarskrá að
ekki sé beinlínis um myndlýs-
ingar versanna að ræða, heldur
séu versin orðlýsingar mynd-
anna.
Vera má að texti fyrstu Móse-
bókar opni áhorfendum sýn inn
í þessi verk, sem fyrst og fremst
byggja á meðferð lita, enda hef-
ur hann trúlega orðið kveikja
þeirra að einhverju leyti. Sterk
litameðferðin talar á hinn bóg-
inn til áhorfenda án tillits til
hvort um trúarlega innsýn eba
reynslu er ab ræða.
Erlingur Valgarðsson er Akur-
eyringur, menntaður á Akureyri
og í Svíþjóð þar sem hann lagði
stund á fjölþætt myndlistar-
nám. Hann hefur ábur sýnt á
Akureyri og einnig í Svíþjóð. Á
myndunum, sem hann sýnir í
Deiglunni, sjást ýmis kennileiti
úr íslenskri náttúru, sem hann
mótar af tilfinningu sem formið
gefur hverju sinni. Erlingur
vinnur myndirnar í olíu á dúk
og akríl á ál og hefur valið að
bregba á þær geómetrískum
blæ, sem gefur þeim nokkuð
skarpar útlínur og auðveldar
honum að draga aðalatriðin
fram fyrir augu áhorfenda. Er-
lingur er vaxandi myndlistar-
maður og þótt hann kjósi að
tefla nokkuð fast formuðu
landslagi fram á þessari sýn-
ingu, þá gefur sú hugsun og
handbragð, sem felst í myndum
hans, fyrirheit um frekari fram-
þróun á sviði listarinnar.
Tómas Ponzi sýnir fiðrildi á Ca-
fé Karólínu. Tómas starfar við
tölvunarfræði, en hefur einnig
fengist við ýmislegt tengt mynd-
sköpun í gegnum tíöina og á síð-
asta vetri sýndi hann fiðrilda-
myndir sínar á Mokka við Skóla-
vörðustíg í Reykjavík. Með fiðr-
ildamyndum sínum leitar hann
inn í heim ævintýris — sögu
geimfólksins sem lýst er í sýning-
arskrá — en tvö ung börn hans,
Guðrún Theódóra og Gabríel,
hafa aðstoöað hann við að gefa
fiðrildunum nöfn.
í Gallerí AllraHanda sýnir Birna
Kristjánsdóttir myndverk sem
byggö eru á þema tengdu ís-
lenskri náttúru. Birna notar
blandaða tækni við gerb verka
sinna, sem flest birtast sem smá-
myndir er mynda eina sjónlínu í
uppsetningu listakonunnar. í
sýningarskrá kveðst hún nota
tækni og prufustærðir handa-
vinnukennslunnar og vísar í
óblandaöa liti og tæra sýn æsk-
unnar. Smámyndir Birnu stand-
ast þessa tilvitnun. í einfaldleik
skapa þær tæra sýn, sem nýtur sín
vel sem heildstæð sýning. Þannig
tengjast verkin hvert öbru og
verða eins og fjölskylda, en njóta
sín síður án þess stuönings sem
sýningin er í heild. -ÞI
Þorkell Pétursson
Þorkell Pétursson var fœddur í
Kasthvammi í Laxárdal 17. maí
1936, dáinn 20. maí 1996. For-
eldrar hans voru Pýtur fónsson,
bóndi í Árhvammi í Laxárdal, og
kona hans Regína K. Frímanns-
dóttir. Kona: Sólveig Guðrún Jón-
asdóttir, fœdd 2. júní 1938. For-
eldrar hennar eru Jónas Sigurgeirs-
son, bóndi á Helluvaði í Mývatns-
syeit, og kona hans Hólmfríður
ísfeldsdóttir. Böm þeirra: 1. Hólm-
fríður, f. 1. júlí 1958. Húsmóðir í
Fagranesi í Aðaldal. M. Guð-
mundur Á. Jónsson. 2. Regína, f.
16. september 1959. Húsmóðir á
Egilsstöðum á Héraði. M. Aðal-
steinn Gíslason. 3. Jónas, f. 28.
okt. 1961. Býr á Húsavík. 4.
Drengur, óskírður, f. 14. apríl
1966, dáinn 30. apríl sama ár. 5.
Stúlka, andvana fœdd 28. desem-
ber 1969. Auk þess hefur Guð-
mundur Helgi, dóttursonur þeirra,
að miklu leyti alist upp hjá þeim
hjónum. Bamabömin em orðin
sjö, en eitt þeirra er látið.
Hjartfólgnar þakkir,
hjartans vinurgóði,
fylgja þér héðan í friðarlönd.
Sœlt verður síðar
sœlan þig að finna
á sumarlandsins sólskinsströnd.
(Hulda)
t MINNING
Þorkell bróbir okkar, eða Keli
eins og hann var alltaf kallaður, er
genginn á vit feðra sinna löngu
fyrir aldur fram. Hann féll fyrir ill-
vígum sjúkdómi, sem engum hlíf-
ir hvorki háum né lágum, en glað-
ur og reifur gekk hann mót örlög-
um sínum svo að aldrei heyrðust
frá honum nein æðruorð. Við
bræður fyrir sunnan undruðumst
hve létt var yfir honum þegar
hann kom suður í læknisskoðanir
oft á ári, síðustu átta ár. Margar
ógleymanlegar ánægjustundir átt-
um við meb honum þá og það ber
að þakka hér. Það er sárt aö þurfa
að horfa upp á sína nánustu, á
besta aldri, berjast af alefli við svo
skæðan sjúkdóm og bíða lægri
hlut.
Keli ólst upp í stórum systkina-
hópi, fyrst í Kasthvammi og síðan
í Árhvammi í Laxárdal þar sem
foreldrar okkar bjuggu. Hann var
ekki hár í loftinu þegar hann byrj-
aði að hjálpa til við búverkin, en
óbilandi áhuga og dugnað fékk
hann í vöggugjöf og var alþekktur
dugnaðar- og eljumaður sem sjald-
an féll verk úr hendi, fljótur og
hraðvirkur.
Seint mun gleymast eitt sinn
síðla sumars þegar við eldri bræöur
og pabbi vomm við heyskap úti í
Rauðhólaey í Laxá. Keli, sem var
þá níu eða tíu ára, færði okkur
kaffi og bað pabbi hann að snúa
stórum heyflekk í Heygarðsnesi,
sem er stórt landsvæði fyrir svo
ungan dreng. Þetta tók um þrjá
tíma, en alltaf hélt Keli áfram
þangað til verkinu var lokið. Lík-
lega þætti þetta mikil vinna í dag
fyrir svo ungan dreng og hafði
pabbi orö á því hvað hann væri
seigur, sem síðar kom svo oft í ljós.
Hér verður stiklað á stóm um
ævidaga Kela. Hann kvæntist ung-
ur Sólveigu sinni, sem hann unni
alla tíð hugástum. Á æskuámm
eignaöist Keli vömbíl og hafði at-
vinnu við akstur í nokkur ár. Keli
og Sólveig byggbu sér íbúðarhús í
Árhvammi og hófu þar búskap
1962 og bjuggu þar til ársins 1965,
en þá hættu þau búskap og Keli fór
að læra húsasmíðar. Þau vom í Ár-
hvammi á sumrum, en niðri við
Laxárvirkjun á vetmm, meðan á
náminu stóð. Síðan byggðu þau
íbúðarhús í Holtagerði 3 á Húsavík
og fluttu þangað 1972 og hafa átt
þar heima síðan. Keli vann við
smíðar fyrstu árin á Húsavík, en
seinni ár var hann starfsmaður
Kaupfélags Þingeyinga á Húsavík.
Keli átti mörg áhugamál, svo
sem garbrækt, útiveru, ferðalög og
hestamennsku sem hann því mib-
ur varö aö láta af vegna veikinda
sinna. Dansmaður var hann góður
og hafði gaman af að dansa og var
hrókur alls fagnaðar á góbra vina
stundum. Hann var ávallt glaður
og hress í viðmóti, afar bóngóður
og vildi allra vanda leysa. Hann
var starfi sínu trúr og tryggur
vinnuveitendum sínum, og heill í
öllu sem hann tók sér fyrir hend-
ur.
Keli var sérstaklega umhyggju-
samur eiginmaöur og faðir og lét
sér mjög annt um fjölskyldu sína.
Mjög var gestkvæmt í Holtagerði 3
og þar áttu vinir og vandamenn
margar ánægjustundir meb þeim
hjónum, sem bæði voru með af-
brigðum gestrisin, vinsæl og vina-
mörg. Oft dáðumst við að hinum
fagra og vel hirta garði hjá þeim
hjónum og rósunum stóru og fal-
legu sem þar skörtuðu svo fagur-
lega líkt og þær væru á ódáinsakri
eilífðarinnar, þar sem bróðir okkar
dvelur nú.
Elskulegi bróðir. Nú er baráttu
þinni lokið og þú hefur fengið
hvíld og friö í faðmi guðs. Við
þökkum þér allar samverustund-
irnar og þó sérstaklega systkina-
mótið á Löngumýri síðastliðið
sumar, sem þú komst á sárþjáður,
meira af vilja en mætti, til þess að
við systkinin gætum verið þar öll
saman. Minningin um bróður, vin
og góðan dreng mun lifa áfram í
hjörtum okkar og veita okkur öll-
um styrk á erfiðum stundum.
Haföu þökk fyrir allt og allt.
Elsku Sólveig okkar, Fríða, Reg-
ína, Jónas, tengda- og afabörn. Við
vitum að þessi fátæklegu orð okkar
megna engan veginn að slæva
hinn sára harm fjölskyldunnar, og
biðjum algóðan guð að styrkja og
vera með ykkur á þessari sorgar-
stundu. Við sendum ykkur öllum
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Hver minning dýnnœtperla, að
liðnum lífsins degi
hin ljúfu oggóðu kynni afalhug
þakka hér.
Þinn kœrleikur í verki vargjöfsem
gleymist eigi
oggœfa var það öllum sem fengu
að kynnast þér.
(i-s.)
Systkinin