Réttur - 01.01.1943, Blaðsíða 38

Á VARGÖLD
SAGA EFTIR ANDRÉ MALRAUX
Fyrsti kafli
Um leið og Kassner var ýtt inn í varðstofuna, lauk fangi í yfir-
heyrslu við setningu, sem drukknaði í stígvélaharki og skjalaskrjáfi.
Innan við borðið sat nazistaforinginn, trútt eintak þeirrar mann-
tegundar: Sterklegir kjálkar, köntótt höfuð, snöggklippt hár, Ijóst,
nærri rakað yfir eyrunum.
„.... fyrirmæli flokksins.“
„Hvað lengi?“
„Frá 1924.“
„Hvert var aðalstarf þitt í leynifélögum kommúnista?“
„Mér er ókunnugt um leynistarf flokksins. Fram að janúar 1933
voru störf mín í Kommúnistaflokki Þýzkalands eingöngu tækni-
störf.“
Kommúnistinn færði sig til og sneri að heita mátti baki að
Kassner. Raddirnar og andlitin skiptu ekki lengur máli. Rödd fang-
ans var í lægra lagi og ópersónuleg, eins og hann vildi tjá það með
sjálfum raddblænum, að það væri ekki hann, sem svörin gæfi, held-
ur einhver ábyrgðarlaus maður, tilneyddur. Rödd foringjans var
kæruleysisleg, enn strákslegri en unglingslegur vangasvipurinn. —
Kassner reyndi að gera sér sem gleggsta hugmynd um ungling
þennan, sem einnig átti að fjalla um mál hans, af rödd og talshætti.
Foringinn leit á fangann, sem horfði út í bláinn.
„Þú hefur verið í Rússlandi?“
„Já, sem sérfræðingur. Eg vann í Elektrosavod."
„Það skal verða athugað. Hvað hafðirðu fyrir stafni í Þjóð-
verjalýðveldinu við Volga?“
„Hef ekki komið þangað. Aldrei séð Volga.“
„I hvaða sellu varstu í Berlín?“
„Ex—1015.“