Réttur - 01.01.1943, Side 53

RIÍTTUR
57
misskipting auðæfanna verði ennþá meiri en áður, hinir ríku verði
gerðir ríkari, og hinir fátæku fátækari. Þær eru ekki til einskis
„fórnirnar“, sem íslenzka þjóðin færir til þess að svona hagkvæm
viðskipti milli amerísks og íslenzks auðvalds megi takast(l)
Þetta er til athugunar fyrir þá, sem halda að íslenzk valdastétt
sé til þess kjörin að hafa forustuna í réttinda- og sjálfstæðisbaráttu
þjóðarinnar.
Alþýðusambandið og verkalýðsfélögin hafa mótmælt harðlega
frumvarpi ríkisstjórnarinnar. Og hefði slíkt kauplækkunarfrumvarp
verið borið fram á Alþingi af ríkisstjórn íslands fyrir rúmu ári
síðan, hefði vissulega verið ástæða til að blása í herlúðra. En nú
geta menn leyft sér þann munað, að henda góðlátlegt gaman að til-
lögum stjórnarinnar. Víst er að frumvarp hennar verður kolfellt
á Alþingi í þeirri mynd, sem það er fram borið. Þrír flokkar hafa
lýst andstöðu sinni við það. Og fjórði flokkurinn, Sjálfstæðisflokk-
urinn, kveðst hafa margt við það að athuga.
Hvað veldur þessari gerbreytingu á hinu pólitíska ástandi í land-
inu? Enn er yfirstéttarstjórn í landinu. Og enn er yfirgnæfandi
meirihluti Alþingis skipaður sömu mönnum og flokkum og þjóð-
stjórnin sæla studdi sig við. Flokkarnir, sem samþykktu kauplækk-
unarlögin 1939 og gerðardómslögin 1942 eru þar enn í miklum
meirihluta. Skyldi hugarfar þessara manna hafa breytzt svo mjög
a einu ári? Skyldu þeir nú vera orðnir á móti kauplækkunum?
Vissulega ekki. Vissulega girnist hjarta þeirra ekkert meir en kaup-
lækkanir og „fórnir“ af hálfu alþýðunnar, alveg eins og á árunum
1939—1942.
En það er annað, sem hefur gerzt. Styrkleikahlutföll stéttanna
hafa gerbreytzt á árinu 1942. Verkalýðurinn hratt gerðardómslög-
unum og þjóðsljórninni með samtökum sínum. Hann skapaði sér
orugga jorustu í veigamestu verkalýðssamtökunum og sameinaði
þau í einu samhandi. Og í tvennum sigursælum kosningum efldi
hann jlokk sinn, Sósíalistajlokkinn, svo mjög, að hann er nú orð-
inn, máUugt pólitískt vald í landinu.
Eins og nú standa sakir er t. d. alveg tilgangslaust að ætla sér
l’á dul að lækka dýrtíðaruppbót launastéttanna um 20%. Það