Réttur - 01.07.1982, Síða 58

inn. — En hann hafði fjarlægst fólkið —
og þegar blóðugar óeirðir urðu í Gdynia
í desember 1970, sagði Gomulka af sér
sem flokksritari og Gierek tók við. — (í
„Neistum“ þessa heftis má lesa nokkuð af
gagnrýni þeirri, sem Gomulka flutti 1956
og Gierek 1970, sem sýnir hvert aðalmein-
ið var, sem úr þurfti að bæta.)
Gomulka tókst með staðfestu sinni og
hetjuskap að bjarga þjóð sinni á örlaga-
stundu — og þess munu Pólverjar lengi
minnast, þrátt fyrir allt.
En viðureignir við þau tímabundnu
vandamál, sem Yalta-samningurinn skóp,
mun standa alllengi enn.
Og örlagaglíman við þau þjóðfélags-
legu vandamál, sem tilvera ríkisvalds
almennt og sérstaklega hervalds þess,
ekki síst yfirdrottnunarsjúkra stórvelda
sem Bandaríkjanna, mun að líkindum
standa enn öldum saman — ef mannkynið
lifir hættu atómstríðs af.
Skýríngar:
1. Sjá í „Rétti“ 1974 nánar um þetta í greininni
„Upphaf bandarískrar ásœlni gagnvart íslandi“
einkum eftir bls. 119 og áfram.
2. Svo ótrúlegar voru þessar játningar stundum,
að jafnvel hjá hinum tortryggna Stalín, höfuð-
paur í baráttunni gegn „titoismanum“, skaut
upp þeirri hugmynd að bandaríska leyniþjónust-
an væri að leika á hann og fá hann til að drepa
heiðarlega flokksfélaga, — en hann áttaði sig
þó ekki á að einmitt þetta var verið að gera. —
Sjá bók Stewart Steven: „Operation Splinter
Factor“ bls. 188—189.
3. Sjá nánar um ofsóknirnar í Bandaríkjunum í
greininni „Dómsmorð amerískrar aldar“ í
„Rétti“ 1971, bls. 194—205.
186