Réttur - 01.10.1987, Qupperneq 32

Það blóð, sem þeir þjóð vorri útsugu at',
það orkar ei tíðin að hylja:
Svo tókst þeim að meiða hana meðan hún
svaf
og mjög vel að hnupla og dylja;
og greiðlega rit vor þeir ginntu um haf —
Það geingur alt lakar að skilja.*
Hví myndi þó ísland ei minnast á hann,
sem meira en flestir því unni,
sem hvatti þess dreingi, sem dreingur því
vann
og dugði því alt hvað hann kunni,
og hjálpaði að reisa við helgidóm þann,
sem hruninn var niður að grunni.
Því Iætur það börnin sín blessa þann
manni
og bera sér nafn hans á munni.“
Hin dönsku yfirvöld urðu Þorsteini reið
fyrir kvæði þetta og var Þorsteini stefnt
fyrir háskólaráð til að hljóta harða á-
minningu vegna Ijóðsins. — Og mun sú
áminning meðal annars hafa gert Þor-
steini námið í Höfn erfiðara en ella hefði
orðið.
En það er til uppkast að kvæði, er Þor-
steinn orti eftir þessa áminningu frá þeim
voldugu háskólaherrum. En það kvæði
fuilkomnaði hann aldrei og eru partar úr
því aðeins til í vasabók hans. Árið 1925
fékk ég tækifæri til þess að skrifa þetta
uppkast og síðar, er Siguröur prófessor
Nordal reit formálann að 4. útgáfu Þyrna,
gat ég lánaö honum þessa afritun, svo
hann gæti birt part af uppkasti þessu í for-
mála, en þar sem þetta var í miðju síðasta
stríði voru handrit öll, sem Landsbóka-
* Hér mun Þorsteinn liöggva í vanmátt ýmsra
Dana til aö skilja handritin og mun Wimmer
prófessor sérstaklega hafa reiðst þessu.
safnið geymir, flutt á öruggan stað austur
í Árnessýslu, svo erl'itt var að fá aðgang
að slíku þá.
Nú skal birta fyrstu vísurnar í uppkasti,
en Réttur vonast til að geta síðar birt
uppkastið allt:
Þið hélduð meðan hryðjan stóð
það hug minn sárast skæri
hve aumur ég og íslands þjóð
hjá ykkar hátign væri.
Nei, annað hvarf í hug minn þá
ég hugði á Jótlandsskaga
þar opin öllum lýðum lá
hin langa raunasaga.
208