Fréttablaðið - 30.03.2009, Page 22

14 30. mars 2009 MÁNUDAGUR
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Kjölturakkar Eftir Patrick McDonnell
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Golfleik-
ur? Spilar
þú golf?!
Frábært
upp-
hafs-
högg...
Jamm!
Ég hélt ég væri búinn að
kenna þér þetta! Svona,
kláraðu þetta! Gerðu þér
mat úr sérþekkingu
minni! KOMA SVO!
Glæsilegt!
Ég er að
rústa Tiger!
Viltu
prófa?
... á beinni
leið á flötinni
en fór svo í
glompu! En
svo, með
flottri vippu...
Lauma sér
rólega burt,
læsa að sér
og kalla á
aðstoð!
Ókei...
Daginn eftir var ég mjög
hugsi... mér fannst eins og ég
væri að verða fullorðinn.
Fimmtán er ekki
aldur, meira eins og
fangelsi.
Svo fattaði ég að
ég er á aldur við
Harry Potter.
Litli ljósrauði sokkur.
Litli ljós...
Það er sandur í
sokknum mínum!
Ókei, hér er ég.
Leyfðu mér að sjá
hvar þú varst
stungin!
Stungin
hvað?
Hannes sagði
að þú hefðir
stigið á býflugu.
Ég gerði
það. Í
skónum.
Nú, svo það er
allt í góðu.
Hvar er stíflaða
klósettið?
Alli
pípari
Ekki hjá
býflugunni.
A
u
g
lý
si
n
g
a
sí
m
i
– Mest lesið
Það var nokkuð skemmtileg frétt sem ég rakst á í þessu blaði fyrir nokkr-um dögum. Ég rak augun í hana vegna
þess að við hana var mynd af Köngulóar-
manninum, sem er ekki algeng
sjón svona í fréttakafla blaða.
Fréttin fjallaði sem sagt um
ellefu ára gamlan strák sem
hafði klifrað upp á svala-
handrið og neitaði að koma
þaðan niður, sama hvað
móðir hans og slökkvi-
liðsmenn reyndu. Einn
slökkviliðsmannanna heyrði
móður hans tala um dálæti
hans á ofurhetjum og stökk
á slökkvistöðina þar sem
hann átti Köngulóarmanns-
búning, einhverra hluta vegna.
Hann klæddi sig í búninginn
og mætti aftur og það var sem
við manninn mælt, drengurinn litli stökk í
fangið á slökkviliðsmanninum. Það var sem
sagt ekki fyrr en ofurhetjan mætti á svæð-
ið að hægt var að sannfæra drenginn um að
hann yrði að koma niður.
Nú hef ég aldrei verið mikill aðdáandi
nokkurrar ofurhetju, en ég veit um ein-
hverja stjórnmálamenn sem hafa lýst
aðdáun sinni á hetjum. Til dæmis er frægt
dæmið um Björn Bjarnason og Die Hard-
myndirnar. Ég man hins vegar ekki eftir
að hafa heyrt neitt sérstakt um hetjudýrk-
un Geirs Haarde eða Ingibjargar Sólrúnar,
en það hefði kannski getað komið sér vel ef
við hefðum vitað um eitthvað slíkt. Kannski
hefði til dæmis Davíð blessuðum gengið
eitthvað betur að sannfæra ríkisstjórnina
ef hann hefði mætt til Geirs og Ingibjarg-
ar sem Batman eða Súperman. Og þó, hann
þarf kannski ekkert ofurhetjubúning til
þess að finnast hann vera ofurhetja.
Ofurhetjukomplexar
NOKKUR ORÐ
Þórunn
Elísabet
Bogadóttir