Morgunblaðið - 25.06.2006, Síða 22

22 SUNNUDAGUR 25. JÚNÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
Þ
að er 21. júní, sum-
arsólstöður, og
glampandi sól. Í
kennslustofu í Há-
skólanum í Reykja-
vík situr fólk og lærir
markaðsfræði. Út úr
stofunni stíga Mary,
Sarah, Audrey og Angeline og heilsa
glaðlega. Þarna eru líka Christine og
Grace og þeir Edward og Charles.
Þau koma frá mismunandi stofnun-
um sem látið hafa til sín taka í Úg-
anda. Blaðakona kynnir sig með fullu
nafni. „Þú ert sem sé dóttir Jóns?“
Íslensku nafnahefðirnar hafa aug-
ljóslega komið til tals.
Síðustu dagar hafa verið kaldir og
þungbúnir. Þótt fólkið sé vant rign-
ingu frá regntímabilunum heima í
Úganda er kuldinn töluvert meiri hér
en þar. Ofnarnir í kennslustofunni
reynast hafa verið mikið notaðir síð-
ustu daga.
Yfir kaffinu er boðið upp á flatkök-
ur með hangikjöti. Björtu sumarnæt-
urnar berast í tal og Edward lyftist
allur upp. „Maður vissi náttúrlega
vel að svona norðarlega væru bjartar
sumarnætur en það er skrýtið að
upplifa það sjálfur,“ segir hann bros-
andi. Mary bendir á að fyrir þann
sem ekki er vanur birtu 24 klukku-
stundir sólarhringsins sé skrýtið að
upplifa sólskin seint um kvöld. Það er
ef til vill táknrænt að þennan tiltekna
dag er lengstur sólargangur.
Að námskeiðinu loknu mun hópur-
inn halda aftur til Úganda og koma af
stað frumkvöðlafræðsluverkefni í
samvinnu við Þróunarsamvinnu-
stofnun Íslands. Fólkið þjálfar hóp
samlanda sinna sem aftur mun
kenna almenningi að reka fyrirtæki
og ýta eigin rekstri úr vör.
Hópurinn gistir í miðbænum og
gengur þaðan í skólann, sem stendur
við Kringluna. „Auk þess að ganga
höfum við tekið ólíka strætisvagna
heim eftir skóla klukkan fimm, til að
sjá sem flest svæði borgarinnar,“
segja konurnar. Þær hyggja einmitt
á ferð um kvöldið út á Álftanes með
tveimur strætisvögnum. „Við verð-
um nú að fara og sjá hús forsetans.“
Þegar blaðamaður og ljósmyndari
líta aftur við eftir hádegismat er
rektor Háskólans í Reykjavík, Guð-
finna S. Bjarnadóttir, stödd í
kennslustofunni og ræðir við hópinn
um frumkvöðlastarfsemi.
Svín og hænur en ekki gíraffar
Á sólríkum degi eftir rigningu síð-
ustu vikna á höfuðborgarsvæðinu
sjást brosandi Íslendingar hvarvetna
þegar kennarinn Magnús Orri
Schram ekur út úr bænum á 11
manna bíl sem hann hefur útvegað.
Hitamælirinn sýnir þó einungis 13
gráður. „Hvað segirðu, verður eitt-
hvað heitara hér en þetta?!“ heyrist í
gegnum hlátrasköllin í hópnum.
Hraunbreiðan á Reykjanesinu er
glæsileg í góða veðrinu. Grace bendir
út um gluggann. „Þegar við ókum af
flugvellinum áttaði ég mig ekki strax
á því að þetta væri hraun. Heima
gegnir það að yrkja landið svo stóru
hlutverki að maður hugsaði ósjálf-
rátt að það hlyti að vera mjög erfitt
að rækta nokkuð í landslagi eins og
þessu,“ segir hún og hlær. „Er ekki
sagt að maður læri í gegnum augu,
hjarta og hendur – það sem maður
sér, tengir við sig og þreifar á? Með
því að koma hingað til lands til að
læra námsefnið höfum við blandað
þessu þrennu saman,“ bætir hún við
og bendir sem dæmi á að athyglis-
vert hafi verið að sjá frumkvöðla-
starfsemina hjá Kaffitári.
Bíllinn ekur framhjá nokkrum
trjám sem hefur verið plantað. „Nei
sko, þarna er skógur!“ Allir hlæja.
Við Bláa lónið blakta fánar við hún.
„Hva, bara næstum því flaggað úg-
andíska fánanum og allt!“ heyrist úr
Frumkvöðlarnir frá Úganda kunnu vel að meta heita vatnið í Bláa lóninu, leirinn og landslagið í kring.
„Verður eitthvað
heitara hér en þetta?!“
Hvernig er að ferðast yfir
8.000 kílómetra til að
koma til Íslands í frum-
kvöðlafræðslu? Það hefur
átta manna hópur frá Úg-
anda reynt en hann hefur
síðustu tvær vikur setið
námskeið á vegum Háskól-
ans í Reykjavík og Þróun-
arsamvinnustofnunar Ís-
lands. Sigríður Víðis
Jónsdóttir og Eggert Jó-
hannesson slógust í för með
fólkinu þegar það leit upp
úr bókunum og brá sér í
Bláa lónið.
Morgunblaðið/Eggert
Charles Omusana slappar af í Bláa lóninu eftir strembna daga á frumkvöðlanámskeiðinu sem hann hefur setið á vegum Þróunarsamvinnustofnunar Íslands og HR.
Angeline, Audrey og Christine á leið í kennslustund í Háskólanum í Reykjavík.
Audrey Kahara Kawuki er kennari í
frumkvöðlafræðum og stjór un
smárra fyrirtækja og býr í Kampala í
Úganda ásamt eigi manni sínum og
fjórum börnum. Hún vinnur við
þekktan háskóla, Makerere-
viðskiptahá kólann og er yfirmaður
frumkvöðlaseturs skólans. A drey er
me BS-próf í landbúnaðarfræðum
og lagði í MBA-prófi sínu áherslu á
stjórnun smáfyrirtækja.
„Fólk í Úganda hefur veitt því at-
hygli að rík þörf r á að auka gæði
frumkvöðlastarfsemi í landinu. Marg-
ir vita til dæmis ekki hvernig þeir
eiga að gera eitthvað sem líkist við-
skiptaáætlun en með góðri áætlun
er líkl gra hægt sé að útvega
fj rmagn til verkefnisins. Ég er bjart-
sýn á að þetta eigi eftir að skila ár-
angri. Ég held að við höfum komið
hingað sem sterkt lið og frá þeim
lykilstofnunum sem þurfti. Við höf-
um bæði stuðning stjórnvalda heima
og stuðning Þróunarsamvinnustofn-
unar Íslands. Við höfum öðlast aukna
þekkingu á námskeiðinu og hvað
annað þurfum við núna nema að
vinna vel og leggja hart að okkur?“
spyr hún.
Audrey viðurkennir að hún hafi átt
von á því að hér á landi væri meiri ís.
„Síðan kom mér satt best að segja á
óvart hversu þróað landið er og
hversu mikið er af grænum gróðri.“
Bj rtsý
á árangur
Morgunblaðið/Eggert
Audrey Kahar Kawuki
Edward og Grace velta hitastiginu fyrir sér áður en haldið er út úr bænum.
’Bíllinn ekurframhjá nokkrum
trjám sem hefur ver-
ið plantað. „Nei sko,
þarna er skógur!“
Allir hlæja. ‘