Morgunblaðið - 26.06.2006, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 26. JÚNÍ 2006 23
UMRÆÐAN
Útimálning
Viðarvörn
Lakkmálning
Þakmálning
Gólfmálning
Gluggamálning
Innimálning Gljástig 3, 7, 20
Verð frá kr. 298 pr.ltr.
Gæða málning á frábæru verði
ÍSLANDS MÁLNING
Allar Teknos vörur eru framleiddar skv. ISO 9001 gæðastaðli.
20%
Afsláttur af málningarvörum
Sætúni 4
Sími 517 1500
Sérhönnuð málning fyrir íslenskar aðstæður.

  




  






 
  ! "#$%& '(
' )*+%&
,-& ./ 0''
111!23+22!&
4

4
5
530246
Í FYRRI grein minni sagði ég frá
aðdraganda og forsendum þess að
mér þótti ástæða til að fá kvik-
myndaða sögu mína Ört rennur
æskublóð. Í þessari grein er sagt frá
viðbrögðum Alþingis og
stofnana við umleitan
minni.
Málalyktir 1
Það er skemmst frá
því að segja að engin
viðbrögð fékk ég frá
hinu háa Alþingi, sótti
samt næstu fjögur ár
um styrk. Árið 2004 vís-
aði fjárlaganefnd er-
indinu til mennta-
málanefndar. Ég mætti
á hennar fund en fékk
ekki annað út úr honum
en að vera vísað á Kvikmynda-
miðstöð Íslands (K). Hafði áður leit-
að þangað um styrk til handrits-
gerðar, en kújón af landsbyggðinni
fékk ekki hlýjar móttökur á þeim
bæ, ,,var til fárra fiska metinn.“
Næst drap ég á dyr mennta-
málaráðherra. Þorgerður Katrín
(ÞGK) tók erindinu ljúfmannlega, en
,,… því miður hef ég ekki svigrúm til
að styrkja gerð myndarinnar fjár-
hagslega þar sem að allar fjárveit-
ingar menntamálaráðuneytisins til
kvikmyndamála fara í gegnum K“
(úr bréfi 4 maí 2005).
Það má ÞGK eiga að hún svaraði
mér kurteislega, meira en aðrir
gerðu og kem að síðar. Að öðru leyti
sýndi ÞKG málinu ekki áhuga.
Finnst mér það sannast sagna dap-
urlegt miðað við hvað fyrir mér
vakti.
Þá hvarflaði að mér að leita til
bankanna. Það hlyti að vera metn-
aðarmál að styrkja og styðja íslenska
menningu, ekki síst
sem væri til hagsbóta
fyrir æsku landsins. Á
annan í hvítasunnu
2005 settist ég niður
og reit Landsbanka Ís-
lands bréf. Var það á
sömu nótum og bréfið
til fjárlaganefndar
haustið 2000.
Málalyktir 2
Ekkert svar barst
frá bankanum ,,mín-
um“ (viðskiptavinur í
35 ár) og sama þótt ég
sendi bréf í tvígang. Þann 9. ágúst
2005 reit ég eftirfarandi:
,,… Í góðri bók stendur eitthvað á
þessa leið: ,,Allt sem þér gerið mín-
um minnstu bræðrum það gjörið þér
mér“. Þetta hvarflaði að mér þegar
ég fór að glugga í tölvuna og sá að
hæstvirt bankaráð hafði ekki svarað
erindi mínu frá öðrum í hvítasunnu,
þ.e. 16. maí sl. Þar sem ég trúi yf-
irleitt á það góða í manninum, vildi
ég ekki kyngja því að bankaráð
Landsbanka Ísl. svaraði ekki bréfi
frá ,,einum af sínum minnstu bræðr-
um“. Falli ekki í þá gildru, sem er-
lendir ferðamenn tala um ,,að þeir
(Íslendingar) svari seint og illa bréf-
um“ taldi það þjóðarlöst – og glöggt
er gests augað …“ Þá drap ég á að
Guðmundur Gíslason Hagalín, sá
þekkti rithöfundur, skrifaði heilsíðu
ritdóm um bókina í Morgunblaðið.
Fór ekkert á milli mála að Hagalín
fannst mikið til um verkið. Þá var og
hafinn undirbúningur að þýða sög-
una á dönsku. En þýðandinn og út-
gefandinn, Birgitte Høvring, féll
skyndilega frá og þar með þýðingin.
Sama má segja um dr. Önnu Heiðu
Pálsdóttur, eina doktor landsins í
barna- og unglingabókmenntum.
Þær hefur hún kennt við Háskóla Ís-
lands. Er saga mín, Ört rennur
æskublóð, í talsverðu uppáhaldi hjá
henni.“. Þrátt fyrir að tefla fram
Guðmundi Hagalín, Birgitte Høvring
og Önnu Heiðu barst ekkert svar.
,,Skylt er skeggið hökunni“
Þá datt mér í hug að leita til út-
gerðar- og sjómanna. Það voru a.m.k
drengir góðir þegar á reyndi það ég
síðast vissi. Sendi ég LÍÚ erindi 3.
marz sl.
Í erindinu gerði ég stjórn LÍÚ
grein fyrir undirrituðum. Sagði m.a.:
,,Á árunum 1956–1964 tilheyrði ég
sjómannastéttinni og lauk Hinu
meira fiskimannaprófi frá Stýri-
mannaskólanum í Reykjavík vorið
1961. Afleiðingar veikinda gerðu það
að verkum, að haustið 1964 tók ég
pokann minn og fór að bjástra við
ritstörf.“ Lét þess getið m.m. að á
sjónum hefði ég tekið út minn end-
anlega þroska. Samrit sendi ég til
margra útgerðarfyrirtækja. Sendi
einnig ýmsum sjómanna- og alþýðu-
samtökum víða um land erindið.
Málalyktir 3
En það fór sem fyrrum – ekkert
svar. Sendi samt LÍÚ annað bréf 1.
maí sl. og lét þess getið að ávallt
hefði tíðkast í mínu ungdæmi að
kvitta fyrir móttöku jafnt á munn-
legum sem skriflegum erindum.
Móðirin mín góða hafði innprentað
það í barnssál mína. Óskaði eftir að
LÍÚ-menn legðu við hlustir og
hleruðu sjávarniðinn er legði af blöð-
um áðurnefndrar bókar.
Það er undarlegt að jafn efnuð
þjóð og vér Íslendingar erum, skul-
um ekki vilja leggja eitthvað af því
fjármagni, sem meðal annars hefur
runnið af fiskimiðunum, sameign
allra landsmanna, til íslensks æsku-
fólks og uppalenda þess. Talið er að
gerð myndarinnar gæti kostað um
100 milljónir króna (vönduð mynd).
Yrði þá hlutur hvers og eins útvegs-
fyrirtækis og sjómannasamtaka um
3–4 milljónir (og minna ef fleiri legðu
í púkkið). Vasapeningur, ekki satt?
Vera kann og að áður taldir aðilar
(þ.m.t. Landsbankinn) telji mig ekki
þannig vaxinn að rétt sé að svara.
Mér er sama um skoðanir á minni
eigin persónu. Hitt er annað mál, að
mér rennur til rifja sinnuleysi þeirra
sem stjórna huglægum og hlut-
lægum þáttum í landi voru. Talað var
um peningaleysi. ,,Ja, skítur minn á
spýtu.“ Fyrst og fremst vantar
metnað, góðvild og félagslega inn-
sýn, bæði inn og út á við. En nú er
lag, var eitt sinn sagt og menn lögð-
ust á árar, því ,,margar hendur vinna
létt (gott) verk“.
Það eru ekki síst viðbrögð Lands-
bankans og LÍÚ, sem gera það að
verkum að ég rita þessa grein. ÞKG
ritaði svarbréf. Ef ráðamenn þessara
stofnana halda að það auki þeim virð-
ingu að svara ekki erindum, er það
misskilningur. Vitaskuld stend ég
jafnréttur eftir – en þeim er vor-
kunn.
Ég tel enn að í hópi sjómanna séu
vel hugsandi menn (sem og margir í
þessu þjóðfélagi). Ég skora á ykkar
innri mann að hann taki á þessum
málum – og orð eru til alls fyrst.
Lengri útgáfu greina minna og
bréf mín til banka og stofnana má
finna á vefsíðu Morgunblaðsins
www.mbl.is/greinar
Rík þjóð – en fátæk í anda?
Guðjón Sveinsson skrifar
um tilraunir sínar til að fá
sögu sína Ört rennur
æskublóð kvikmyndaða
’… mér rennur til rifjasinnuleysi þeirra sem
stjórna huglægum og
hlutlægum þáttum í landi
voru.‘
Guðjón Sveinsson
Höfundur er rithöfundur
og býr á Mánabergi.
Í LJÓSI nýafstaðins kvenrétt-
indadags vil ég óska öllum konum, til
sjávar og sveita, innilega til ham-
ingju með bleika dag-
inn. Nú þegar konur
halda áfram baráttunni
með góðan byr í seglum
er viðeigandi að kynna
og minna á hugmyndir
einstaklingsmiðaðra
femínista (e. individual-
ist feminists).
Einstaklingsmiðaðir
femínistar berjast fyrir
jafnrétti kynjanna út
frá því að litið sé á kon-
ur og karla sem ein-
staklinga. Ein-
staklingsmiðaður
femínismi gerir ekki upp á milli
karla og kvenna þegar kemur að lög-
unum. Þær hugmyndir sem stund-
um hafa verið uppi um að leiða eigi í
lög reglur um hlutdeild karla og
kvenna í hinum ýmsu störfum eru
hættulegar. Jafnrétti verður ekki
náð með jákvæðri mismunun. Já,
hvað er eiginlega jákvætt við mis-
munun?
Á undanförnum árum hefur kon-
um tekist vel til í baráttu sinni en
það sem vantar e.t.v.
upp á er ákveðin hug-
arfarsbreyting í þjóð-
félaginu. Þegar konur
hafa náð jöfnum rétti
karla gagnvart lög-
unum er það jú þjóðin
sem þarf að breyta við-
horfi sínu til kvenna.
Það er hins vegar mik-
ilvægt, eins og áður
kemur fram, að þessi
hugarfarsbreyting
verði í þá átt að litið
verði á konur og karla
sem einstaklinga.
Þegar kemur að fyrirtækjum og
stjórnendum þeirra að ráða starfs-
fólk í hin ýmsu störf er það hagur
fyrirtækisins að velja þann ein-
stakling sem er hæfastur, burtséð
frá því hvort kynfærið hann hefur.
Ef ein kona og einn karl sækja um
sama starfið og konan er hæfari, þá
að sjálfsögðu er það hagur fyrirtæk-
isins að ráða konuna. Að sama skapi
er það hagur fyrirtækisins að ráða
karlinn sé hann hæfari.
En af hverju hefur raunin verið
önnur? Ég held að allir geti verið
sammála um að það sé ekki vegna
þess að konur séu almennt vanhæf-
ari en karlar. Ég trúi því að ef allir
leggjast á eitt að breyta viðhorfum
gagnvart konum, konur verði hvatt-
ar til dáða og að skapaður verði jafn
lagagrundvöllur milli einstaklinga,
burtséð frá kynferði, munum við sjá
að markaðurinn mun finna það jafn-
vægi sem alla femínista dreymir um.
Ég trúi á hugmyndir einstaklings-
hyggjunnar og get ég því sagt að ég
er femínisti.
Ég er femínisti
Ólafur Örn Nielsen fjallar
um konur og femínisma
’Ég trúi á hugmyndireinstaklingshyggjunnar
og get ég því sagt að ég
er femínisti.‘
Ólafur Örn Nielsen
Höfundur situr í stjórn Hugins, félags
ungra sjálfstæðismanna í Garðabæ.