Morgunblaðið - 11.09.2006, Síða 23

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. SEPTEMBER 2006 23
✝ Þórunn ElísabetBjörnsdóttir
fæddist á Reyð-
arfirði 14. ágúst
1909. Hún lést á
Hjúkrunarheimilinu
Skjóli 31. ágúst síð-
astliðinn. Faðir
hennar var Björn
Gíslason, f. 18. febr-
úar 1888, d. 10.
mars 1973. Móðir
Þórunnar var Rann-
veig Björnsdóttir, f.
7. maí 1891, d. 26.
mars 1976.
Bróðir Þórunnar var Jón Jó-
hann f. 8. febrúar 1911, d. 3. júlí
1985, kvæntur Nönnu Þorsteins-
dóttur, f. 7. nóvember 1916, d. 7.
september 1997, kjörsonur þeirra
er Björn Jónsson, f. 22. október
1943. Systir Þórunnar var María
Gíslína, f. 4. nóvember 1913, d. 2.
nóvember 1990. Fyrri maður
hennar var Björn Jónsson í Miðbæ
í Norðfirði, f. 25. febrúar 1906, d.
18. febrúar 1967. Fósturdóttir
þeirra er Sigríður Flosadóttir frá
Norðfirði, f. 29. sept. 1944. Seinni
maður Maríu var Ólafur Ágúst
Kristjánsson, f. á Garðstöðum í
Vestmannaeyjum
12. ágúst 1909, d.
21. apríl 1989.
Hinn 16. maí 1936
giftist Þórunn
Björgvini Jónssyni,
f. 26. maí 1906, d.
9.3. 1983, verslunar-
og kaupmanni,
lengi kenndur við
fiskbúðina Sæ-
björgu, sem hann
rak um árabil ásamt
Óskari Jóhann-
essyni. Þórunni og
Björgvini varð ekki
barna auðið.
Þórunn vann mörg fyrstu árin í
Sjóklæðagerðinni, eitt ár hjá
manni sínum í Sæbjörgu, en
þekktust var hún fyrir störf sín í
versluninni Exeter, sem þau hjón
áttu með öðrum. Þar vann Þór-
unn í rúmlega 40 ár. Þau Björgvin
og Þórunn tóku þátt í ýmsum fé-
lögum sem höfðu bindindi á
stefnuskrá sinni, svo sem IOGT,
stúkunni Víkingi nr. 104 o.fl.
Þórunn Elísabet verður jarð-
sungin frá Fríkirkjunni í Reykja-
vík í dag og hefst athöfnin klukk-
an 13.
Þórunn Elísabet var komin af
dugmiklu alþýðufólki. Móðir henn-
ar, Rannveig Jónsdóttir, var frá
Vöðlum í Vöðlavík og voru for-
eldrar hennar Jón bóndi Eyjólfs-
son þar og Þórey Marteinsdóttir
frá Sandvíkurseli í Norðfjarðar-
hreppi. Alsystir Rannveigar var
Mekkín, seinni kona Hans J. Beck,
bónda á Sómastöðum. Björn, faðir
Þórunnar, var sonur Gísla bónda
Nikulássonar í Bakkagerði og
konu hans, Maríu Sigfúsdóttur frá
Stóru-Breiðuvík í fyrrum Helgu-
staðahreppi. Gísli var sonur Niku-
lásar bónda Gíslasonar í Teiga-
gerði og fyrri konu hans, Önnu
Magnúsdóttur, sem fædd var á Fá-
skrúðsfirði.
Í daglegu tali var Þórunn Elísa-
bet gjarnan kölluð Tóta og heima á
Reyðarfirði kennd við Gröf, húsið,
sem hún fæddist í. Þar var hvorki
hátt til lofts né vítt til veggja. Hús-
ið var aðeins 22 fermetrar að flat-
armáli. Upphaflega hét það Mark-
úsarhús eftir Markúsi Gissur-
arsyni, sem byggði það árið 1900.
Ekki veit ég, hvenær Björn og
Rannveig flytja þangað, en sam-
kvæmt manntali 1910 eru þau
komin í Björnshús eins og það
nefndist þá með litlu Tótu á öðru
ári. 1917 var það nefnt Ósmelur,
en á manntali 1930 heitir húsið
Gröf. Aldamótakynslóðin var
nægjusöm, bjartsýn á framtíðina
og lét baslið ekki smækka sig.
Björn var sjómaður, lá löngum við
úti í Breiðuvík og aflaði oft vel.
Rannveig var hjartahlý kona og
hugsaði vel um börnin sín, en var
jafnframt boðin og búin til að
hjálpa og aðstoða lasburða og veikt
fólk, og þar að auki var hún fædd
með ljósmóðurhendur og tók á
móti ekki færri en 23 börnum.
Tóta vandist öllum venjulegum
störfum á unglingsárunum, beitti
línur og aðstoðaði föður sinn við
hin ýmsu störf við útgerð hans.
Snemma hleypti Tóta heimdrag-
anum. Ung að árum fór hún í hús-
mæðra- og alþýðuskólann í Mjóa-
nesi, sem var undanfari
Hússtjórnarskólans á Hallorms-
stað. Þar á eftir var haldið suður
til Reykjavíkur og segja má, að
hún væri alkomin þangað um 1930.
Þórunn Elísabet var sjálfstæð
kona og einörð, hafði ákveðnar
skoðanir á mönnum og málefnum
og lá ekki á þeim. Hún vann öll sín
störf af dugnaði og festu, sem
einkum voru við verslun og við-
skipti. Þau Tóta og Björgvin áttu
glæsilegt heimili, sem prýtt var úr-
vals málverkum eftir marga af
okkar bestu listmálurum. Bókasafn
áttu þau gott. Tóta gaf Reyðar-
fjarðarkirkju það fyrir allmörgum
árum. Það ber ljósan vott um
tryggð hennar við æskustöðvarnar,
enda áttu þau hjón margar ferð-
irnar austur. Góð voru þau heim að
sækja og tóku á móti gestum sín-
um af rausn og myndarskap. Bæði
höfðu þau bindindi í hávegum og
það þurfti engar „guðaveigar“ til
að gleðjast á þeirra heimili. Að lok-
um vil ég minnast þeirra góðu
samskipta, sem ætíð voru á milli
heimila okkar Tótu, fjölskyldnanna
í Gröf og Bifröst. Þar var vináttan
gagnkvæm. Tóta minntist oft á
móður mína, Rósu Sigurðardóttur,
og sagði að oft hefði verið gott og
uppörvandi fyrir unga stúlku að
ræða við hana um lífið og til-
veruna.
Við andlát þessarar 97 ára
gömlu vinkonu minnar færi ég
henni bestu þakkir fyrir góða við-
kynningu allt frá æskudögum
eystra. Hún naut frábærrar
umönnunar á Skjóli, sem aðstand-
endur þakka af alhug.
Sigríður Flosadóttir, systurdótt-
ir hennar, heimsótti hana nánast
daglega og var það gömlu konunni
mikill styrkur og stoð. Blessuð sé
minning Þórunnar E. Björnsdótt-
ur.
Guðmundur Magnússon.
Þórunn Elísabet
Björnsdóttir Í dag hefði amma
mín og alnafna Ólöf
Sigvaldadóttir orðið
aldargömul hefði hún
lifað. Hún fæddist í
Stykkishólmi 11.
september 1906 og
lést á St. Jósefsspít-
alanum í Hafnarfirði
níutíu og fjögurra ára
gömul 19. október
2000.
Foreldrar hennar
voru hjónin Guðlaug
Halldóra Jóhanns-
dóttir, f. 15.9. 1877, d.
31.1. 1946, húsmóðir í Stykkis-
hólmi, og Sigvaldi Valentínusson,
skipstjóri og hafnsögumaður í
Stykkishólmi, f. 22.6. 1885, d. 28.1.
1924. Hinn 9. júlí 1933 giftist Ólöf
Ara Guðmundssyni frá Skálpastöð-
um í Lundarreykjadal sem lengst
af var vegaverkstjóri í Borgarnesi.
Hann lést af slysförum 21.5. 1959.
Frá árinu 1933 bjuggu Ólöf og Ari í
Borgarnesi og varð sjö barna auðið.
Seinni maður Ólafar var Jón Sig-
urðsson frá Skíðsholtum, skrif-
stofumaður í Borgarnesi. Hann lést
31.1. 1992.
Amma var tvo vetur við nám í
Kvennaskóla Reykjavíkur 1924–
1926 og einn vetur í hússtjórnar-
deild Kvennaskólans 1927–1928. Á
þessum árum nam hún orgelleik
hjá Páli Ísólfssyni og var orgelleik-
ari í Stykkishólms- og Helgafells-
kirkjum og síðar í Borgarkirkju á
Mýrum um áratuga skeið. Hún sat
í stjórn Kvenfélags Borgarness og
Bridsfélags Borgarness, auk þess
sem hún starfaði mikið með fyrri
manni sínum að málefnum Hesta-
mannafélagsins Faxa. Amma var
heiðursfélagi í öllum þessum fé-
lögum.
Olla amma var stórbrotinn per-
sónuleiki, fljúgandi greind og
mælsk og af henni geislaði mikill
lífskraftur. Hún var stjórnsöm á já-
kvæðan hátt og hélt sinni stóru
fjölskyldu saman. Hún átti sjö
börn, nítján barnabörn og fimmtán
barnabarnabörn á dánardægri
sínu. Hún var stálminnug og mundi
alla afmælisdaga, ártöl, nöfn og at-
burði og var sannkölluð móðurtölva
fjölskyldunnar. Amma hélt dagbók
á hverjum degi í hálfa öld sem nú
er merkileg heimild fjölskyldunnar,
spilaði brids reglulega, lék kröft-
Ólöf Sigvaldadóttir
uglega á orgelið,
hafði sterkar skoðan-
ir á pólitík og fylgdist
enn vel með þjóð-
málaumræðunni,
komin á tíræðisaldur.
Það var alltaf gam-
an að heimsækja Ollu
ömmu, því hún var já-
kvæð, framsýn og
ung í anda. Hugurinn
var skýr og skop-
skynið gott. Hún var
ávallt fljót til svars og
talaði enga tæpi-
tungu. Hún gat verið
nokkuð dómhörð en átti ófá gull-
kornin. Amma var sérstaklega
snögg að skipta um umræðuefni
þegar hentaði eða þá er í óefni var
komið og vakti það ósjaldan kátínu
hjá fjölskyldunni. Hún var afar fé-
lagslynd og gestrisin enda ávallt
fullt hús gesta. Henni leið líka best
þegar mikið var að gerast. Hún var
mikil hannyrðakona, músíkölsk,
átti stóran vinahóp og var hrókur
alls fagnaðar hvar sem hún kom.
Og þá skipti aldur engu máli,
amma gat allt eins verið á sama
aldri og viðmælendur hennar. Hún
var svo mikill grallari í sér.
Á tíræðisaldri bjó amma á
Hrafnistu í Hafnarfirði þar sem
hún átti góð ár og marga góða vini.
Ég held að hún hafi getað litið stolt
um öxl. Hún átti tvö gæfurík hjóna-
bönd og stóra fjölskyldu sem hún
var hreykin af. Hún hefur líklega
þjáðst meira líkamlega á efri árum
en við gerðum okkur grein fyrir en
hún lét ekki á því bera. Hún kunni
þá list vel að leita að björtu og já-
kvæðu hliðunum og bar alltaf með
sér mikla reisn. Hún var mikil
kempa. Sagt er að hver sé sinnar
gæfu smiður. Mér finnst það hafa
sannast á ömmu. Með dugnaði,
viljafestu og bjartsýni gekk hún
sína lífsbraut. Hún Olla amma mín
var okkur öllum í fjölskyldunni
sönn fyrirmynd og minning hennar
yljar okkur um ókomna tíð.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Ólöf Sigvaldadóttir.
ALDARMINNING
Mín kæra amma.
Minningarnar hell-
ast yfir og bros færist
yfir andlitið en tárin
flæða engu að síður.
Ég man … Reykjahlíð, afi Eiríkur
uppi og ævintýraveröldin í risinu fal-
in í pappakössum og skáp … hvað
mig langaði að kíkja.
Næturgisting hjá ömmu og afa í
Reykjahlíðinni, fékk að sofa á milli
ykkar, á öruggasta stað í heimi.
Norðurbrúnin, þegar við vorum að
flytja til Noregs, þá fannst mér sár-
ast að kveðja þig. Minningin um þig
vera að kveðja mig 8 ára er mér ljós-
lifandi eins og það hefði gerst í gær.
Leikhúsið, fara á leikrit með
ömmu, fara að týna með ömmu, hitta
Lilla klifurmús og Mikka ref bak-
svið … ómetanlegt barninu.
Allar veislurnar, læra að vinna,
læra borðsiði, þjóna, dekka borð,
brosa og vera glöð.
Rútuferðirnar sem þú stóðst fyrir,
allt þetta fólk, frændur og frænkur,
hver og einn karakter á sinn
há … ógleymanlegt okkur öllum.
Matarboðin, jólaboðin hlaðin mat
og fólki.
Skeifan, afi og Eiríkur, alltaf til-
búnir að kíkja á bíla, laga og dytta að.
Sögurnar úr Laugardalnum, af
Malínarbæ, um húsið og samferða-
menn: Sagan af því þegar þið afi
Bergþóra Eiríksdóttir
✝ Bergþóra Ei-ríksdóttir fædd-
ist í Reykjavík 17.
október 1921. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Skjóli 20.
ágúst síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Áskirkju
29. ágúst.
bjugguð í Malínarbæ
og beðið var eftir blað-
beranum, hvort ykkar
fengi blaðið fyrst,
amma í eldhúsinu við
gluggann að vaska
upp, afi annarstaðar í
húsinu að fylgjast með
og bíða. Blaðberinn
nálgast Malínarbæ,
amma við vaskinn og
afi hleypur í átt að
dyrunum, amma
sneggri og rekur
höndina útum
gluggann, í gegnum
glerið og sagði: … hérna.
Hún fékk blaðið. Hún var sneggri.
Bæði skellihlógu.
Afi sem var hávaxinn, með dökkt
yfirbragð, stæðilegur og yfirvegað-
ur, amma sem var smágerð ljós yf-
irlitum, röggsöm, drífandi og glað-
lynd. Svona voru afi og amma.
Þú og afi rædduð oft dauðann,
hvort ykkar færi fyrst og hversu
þakklát þið væruð fyrir allt sem ykk-
ur hafði hlotnast í lífinu og þakklæti
fyrir þennan tíma sem þið höfðuð
fengið úthlutaðan saman.
Núna þegar ég minnist þín þá
minnist ég þeirra, afa, mömmu og
Eiríks sem fóru öll á sjö mánaða
tímabili á árunum 2000 og 2001.
Þvílíkt áfall.
Að fylgja 2 elstu börnum sínum til
grafar með rúmlega mánaðar milli-
bili hálfu ári eftir andlát maka síns er
ólýsanlegur sársauki og ekkert fær
neinn undirbúið í þá þrekraun.
En nú eru þið sameinuð í friði.
Elsku amma, megir þú hvíla í friði
og hafðu þakkkir fyrir allt, þitt líf
gerir mitt fyllra.
Þín
Bergdís.
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
Sambýlismaður minn og frændi,
EINAR G. EGGERTSSON,
hjúkrunarheimilinu Skjóli,
áður Sólheimum 23,
Reykjavík,
lést laugardaginn 9. september.
Útför auglýst síðar.
Knútur Einarsson
og systkinabörn.
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning