Lesbók Morgunblaðsins - 28.04.2007, Blaðsíða 15

Ljóðið skrifaði ég síðasta vetur. Áhuginn fyrir íkornum á örugglega rætur
sínar að rekja í Andrésar andar blöðin og hrafninn er eins og skuggi manns
hér á Íslandi. Síðasta vetur fluttu skv fuglafræðingum mjög margir hrafnar
til Reykjavíkur. Svo fór ég til útlanda í nokkra daga og fylgdist þá pínulítið
með íkornum.
ef við værum íkornar í skógi mundum við eta sveppi
vafða rúkkólagrasi snigla með ræningjablómum ég
veit það ekki sólsteiktar hnetur jarðarber og hindber
á rósarblöðum með grænum stilkum
við mundum búa í holu leggja okkur eftir desertinn
hlusta á ugluvæl og laufin hlaup dádýrs á brothættum
leggjum við breiðum yfir okkur rautt teppi
íkornatærnar stinga sér útfyrir það
værum við hrafnar í reykjavík mundum við eta kríuegg
hundasúrur í pulsubrauði franskar kartöflur rababara
ormasultu síld í þara kúmenpoppkorn lambatær
með þingholtskóngulóarblóði vindsaltaða rottuhala
ég veit ekki meir
við mundum búa í gaddavírsgyrtu hreiðri á hárri syllu
hlusta á óminn í tómu dósunum kríunum flugvélunum
sem hefja sig til lofts svo skín í bert brjóstið eftir desert
bláber og blóðbergste sofnum við í rauðum svefnpoka
Ljóðabækur eftir Kristínu Ómarsdóttur: Í húsinu okkar er þoka (1987), Lokaðu augunum og hugsaðu um mig (1998), Sérstakur dagur (2000), Inn og út um gluggann (2003), Þerna á gömlu veitingahúsi (2003), Jólaljóð (2006)
Ljóðskáldið | Kristín Ómarsdóttir fædd í Reykjavík 1962
íkornar og
hrafnar
Morgunblaðið/Kristinn
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. APRÍL 2007 15
Morgunblaðið/Eyþór
Stefán Máni Sá sem ekki engist um af andlegri kvöl á meðan sýningu Rope eftir Hitchcock
stendur er andlegt ofurmenni af verstu sort, segir Stefán Máni.
þann þriðja af þeirri einföldu ástæðu að þeir
geta það og þá langar til þess. Sem forleik
að myndinni mæli ég með að fólk lesi sér til
(t.d. með hjálp Google) um dáðadrengina
Leopold og Loeb, sem trúlega eru fyr-
irmyndir félaganna í Rope. Í myndinni, sem
er hæg, sterk og dáleiðandi, er að finna
stórkostleg samtöl, stórar spurningar, sálar-
angist og hreinræktaða siðblindu. Sá sem
ekki engist um af andlegri kvöl á meðan á
sýningu stendur er andlegt ofurmenni af
verstu sort.
Stefán Máni rithöfundur.
Gláparinn
Af og til slysast maður til að sjá bíómyndsem nánast breytir lífi manns. Ég sá
eina slíka um daginn: Rope eftir meistara
Hitchcock. Handritið er byggt á leikriti sem
er greinilega undir áhrifum frá sögunni The
Tell Tale Heart eftir E.A. Poe, í bland við
pælingar Nietsches og hrollkaldan nihil-
isma. Þessi blanda er görótt, svo ekki sé
meira sagt! Sviðsmyndin er uppaíbúð í stór-
borg (held London eða N.Y.) og sagan segir
frá tveimur ungum mönnum sem drepa
Lesarinn
Það var á þessum löngu einmanalegu ár-um sem þráin eftir frelsi minna manna
varð að þrá eftir frelsi allra manna, hvítra
jafnt sem svartra. Ég var sannfærður um að
það var alveg jafn nauðsynlegt að frelsa þá
sem að kúguðu aðra og hina sem voru kúg-
aðir. Sá sem sviptir annan mann frelsinu er
sjálfur fangi hatursins, hann er umlukinn
rimlum þröngsýni og fordóma. Sá sem svipt-
ir mann frelsinu er jafn ófrjáls og sá sem
sviptur er frelsi. Þá er búið að ræna mann-
gæskunni bæði frá þeim sem kúgar og þeim
sem er kúgaður.“ (Long walk to freedom,
eftir Nelson Mandela. Lauslega snarað af
LV.)
Ég hef verið að glugga í þessa bók öðru
hverju síðasta árið því hún er of löng til að
lesa í striklotu. Hún er leiðarvísir um það
hvernig hægt er að sætta stríðandi fylkingar
með kærleikann sem skjöld og fyrirgefn-
inguna að vopni.
Linda Vilhjálmsdóttir skáld.
Linda Hún hefur verið að glugga í Long walk to freedom eftir Nelson Mandela.