Lesbók Morgunblaðsins - 06.10.2007, Qupperneq 8

8 LAUGARDAGUR 6. OKTÓBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
lesbók
Eftir Sigurbjörgu Þrastardóttur
sith@mbl.is
K
atrín Hall stingur upp á því að
við hittumst á sunnudegi
klukkan fimm í Borgarleikhús-
inu, enda sé sýning hjá Ís-
lenska dansflokknum um
kvöldið og hún eigi því hvort
sem er leið í húsið. Hva, mætirðu í alvörunni á
allar sýningar? spyr þá grandalaus blaðamaður
– sem einhvern veginn hafði gert ráð fyrir því að
aðrir væru í kvöldvafstrinu. Listrænn stjórn-
andi hlyti að vera meira í því að draga upp stóru
línurnar, funda og fylgjast með alþjóðlegum
straumum. Í ljós kemur að Katrín Hall gerir
reyndar einmitt það, skrifstofan hennar er full
af dansmyndböndum, bréfum og tímaritum úr
alþjóðlega dansheiminum, auk kraumandi tölvu
sem hýsir samskipti við listamenn um víða ver-
öld. Næstu skrifborð tilheyra framkvæmda-
stjóra, æfingastjóra, tæknistjóra og kynning-
arfulltrúanum en þá eru daglegir stjórnendur
Íslenska dansflokksins líka upptaldir. Engin
deild sem sér um kvöldvafstrið.
„Ég held ég geti talið á fingrum annarrar
handar sýningarnar sem ég hef ekki mætt á,“
segir Katrín hlæjandi og býður til sætis á skrif-
stofunni. Hún sér til þess að allur undirbún-
ingur gangi snurðulaust fyrir sig, greiðir jafnvel
einum og einum dansara ef þarf og moppar gólf-
ið í hléi ef svo ber undir. „Hjá svona lítilli stofn-
un er það bara þannig að allir ganga í öll störf ef
á þarf að halda. Og ég geri það með glöðu geði.
Hins vegar er til þess að taka að við sýnum ekki
vikulega allt árið, þetta eru tarnir á meðan
hvert verk er í sýningu.“
En ekki horfirðu á allar sýningarnar líka?
Blaðamaður er enn pínulítið undrandi. „Jú,
hverja einustu sýningu frá a til ö. Ég tek nótur í
glósubókina mína sem svo er farið yfir á næstu
æfingu, því það er alltaf eitthvað hægt að betr-
umbæta. Oft vinnum við líka með erlendum
danshöfundum sem fara af landi brott eftir
frumsýningu og þá verður þekkingin á verkinu
eftir hjá mér og æfingastjóranum. Það er í okk-
ar verkahring að sjá til þess að sýningin haldi
sér,“ segir Katrín og sækir kaffi.
Hugsaði sig vandlega um
Hún hefur verið listrænn stjórnandi Íslenska
dansflokksins frá árinu 1996 og dansaði þar áð-
ur um árabil með flokknum, áður en hún hóf
sólódansferil hjá Tanzforum í Köln. Í kjallara
Borgarleikhússins – eða á hæð númer 0 eins og
stendur á hurðum – er hún því hagvön. Eig-
inlega eins og heima hjá sér, því þótt olnboga-
rýmið á hæð 0 sé ekki mikið er það hlýlegt og
heimilislegt.
Nú hefur menntamálaráðherra nýlega skipað
þig listdansstjóra til næstu fimm ára í viðbót. Er
engin hætta á valdþreytu í listum, eins og í
stjórnmálum? Eða réttara sagt, hvað geturðu
gert meira fyrir flokkinn en þú hefur þegar
áorkað?
Katrín kinkar kolli. „Það er alveg réttmætt að
velta fyrir sér þessum spurningum – og auðvit-
að þurfti ég sjálf að hugsa þær mjög djúpt á
meðan ég var að ákveða hvort ég ætti að sækj-
ast eftir áframhaldi. En í hjarta mínu finnst mér
vera búið að sá svo mörgum fræjum í starfinu á
undanförnum misserum að mér finnst mik-
ilvægt að vera til staðar þegar blómin byrja að
spretta, eins og nú er að gerast. Meðbyrinn er
þannig, og margt á teikniborðinu, að mér finnst
ég geta leitt flokkinn til enn frekari árangurs.
Það vó líka þungt við þessa ákvarðanatöku að
hafa fullan stuðning stjórnar og allra dans-
aranna. Ég hefði aldrei gert þetta annars,“ seg-
ir hún og bætir við: „Auk þess finnst mér að tal
um þak á stöðum og hámarkslengd tímabila
hljóti að vera afstætt. Það fer eftir aðstæðum.
Af hverju að hætta því sem gengur vel? Það á
ekki bara við um þennan flokk, heldur víða. Mér
finnst synd þegar áralöngum árangri eða árang-
ursríkum aðferðum er ýtt út af borðinu, bara til
þess að byrja upp á nýtt. Við þurfum ekki alltaf
að vera að finna upp hjólið.“
Eru einhver brýn verkefni sem liggja fyrir
núna, viðmið eða markmið?
„Við höfum alltaf sett okkur markmið og for-
gangsraðað þeim vandlega. Mitt markmið í upp-
hafi var að gera flokkinn sýnilegri og hækka
„standardinn“, gera hann samkeppnishæfan á
alþjóðavettvangi. Það hefur tekist, finnst mér.
Eitt af því sem ég hef beitt mér fyrir á und-
anförnum árum er að efla okkar ungu, íslensku
danshöfunda. Það gerum við til dæmis með
danssmiðjuverkefninu okkar, þar fá höfundar
tækifæri til að þróa sig í samvinnu við okkar
dansara og líka dansara úr lausamennskugeir-
anum. Að sama marki vinnur dansleikhúss-
amkeppnin sem haldin er árlega í samstarfi við
Leikfélag Reykjavíkur. Einnig nýstofnað dans-
leikhús LR og Íd sem var starfrækt á síðast-
liðnu leikári og samanstendur af hópi dansara
og leikara sem þróa dansleikhúsverk og sýna í
lok hvers leikárs. Svo viljum við auðvitað alltaf
auka áhorfendafjöldann, það hefur verið mark-
mið númer eitt, tvö og þrjú og við munum halda
því áfram.“
Katrín nefnir einnig að Íd sé skylt að auka al-
menna þekkingu í samfélaginu á listforminu. Að
því hafi verið unnið með fjölskyldusýningum –
uppsetningu verka sem höfði til breiðs aldurs-
hóps – og ekki síður Strákaverkefninu svokall-
aða, en þar er áhugasömum strákum úr efstu
bekkjum grunnskóla boðið að sækja dans-
námskeið hjá karldönsurum Íd. „Við höfum
hingað til unnið það út fyrir okkar ramma, ef svo
má segja, en nú höfum við fengið styrk frá
Reykjavíkurborg og getum þannig gert þetta
bæði markvisst og samfleytt og ég er sannfærð
um að það mun skila árangri. Við viljum kveikja
og efla dansáhuga íslenskra stráka.“
Samhentur og sterkur flokkur
En heyrðu, allt þetta sem þú telur upp virðist
geta nægt fyrir skrifstofu af þessari stærð. Svo
er allt hitt eftir?
„Já, við erum ekki einu sinni farnar að tala um
stærri sýningarnar, alþjóðlega samstarfið og
allt. Þetta eru bara hliðarverkefnin okkar, gælu-
verkefnin sem eru samt svo mikilvæg,“ segir
Katrín brosandi. Hér gefst ekki færi á að rekja
verkefnalistann, aðeins skulu nefnd alþjóðlega
verkefnið Trans Dance og nýtt norrænt/
baltneskt samvinnuverkefni, Keðja, sem les-
endur munu án efa heyra meira af síðar, en bæði
verkefni teygja sig yfir nokkur ár. „Ég verð líka
að fá að nefna samruna tveggja norrænna dans-
flokka á sviði, Íslenska dansflokksins og Carte
Blanche-flokksins frá Noregi, verkefni sem er
búið að vera í undirbúningi lengi og verður tekið
til sýninga á þessu leikári, nánar tiltekið 23. maí
hér á Íslandi og 2. júní í Bergen í samstarfi við
Listahátíð í Reykjavík og Listahátíðina í Berg-
en.“
Segðu mér aðeins frá dönsurunum tólf sem
eru núna í Íd. Er samkeppni milli þeirra eða
samkennd? „Það ríkir jákvæð samkeppni innan
flokksins. Dansararnir hafa mikinn metnað til að
gera betur en þeir styðja líka hver annan. Það er
Blómin eru að sprett
„Af hverju að hætta því sem vel gengur?“ spyr
Katrín Hall, sem skipuð hefur verið listdans-
stjóri til næstu fimm ára, eftir ellefu ára far-
sælt starf sem listrænn stjórnandi Íslenska
dansflokksins. Hún segir flokkinn, sem er eini
ríkisstyrkti dansflokkurinn hér á landi, loksins
kominn á þann stað sem hún hafi stefnt að frá
upphafi, í spennandi sóknarfæri og sam-
anburðarhæfan á alþjóðavettvangi.
Morgunblaðið/Golli
Katrín Hall „En í hjarta mínu finnst mér vera búið að sá svo mörgum fræjum í starfinu á undanförnum misserum að mér finnst mikilvægt að vera til
staðar þegar blómin byrja að spretta, eins og nú er að gerast. Meðbyrinn er þannig, og margt á teikniborðinu, að mér finnst ég geta leitt flokkinn til
enn frekari árangurs.“
Í HNOTSKURN
»Katrín Hall hóf snemma dansferil hjáÍslenska dansflokknum og tók þátt í
langflestum uppfærslum flokksins á ár-
unum 1981-8.
»Var sólódansari hjá Tanzforum, dans-flokki óperuhússins í Köln, 1988-96.
»Tók við listrænni stjórn Íd árið 1996og síðan hefur flokkurinn sýnt verk
eftir marga af fremstu danshöfundum
Evrópu og ferðast víða.
»Katrín var sæmd Fálkaorðunni árið2000 fyrir störf í þágu listdans á Ís-
landi.