Morgunblaðið - 02.05.2007, Qupperneq 17

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 2. MAÍ 2007 17
MENNING
SKAÐI AF VÖLDUM
RAFMAGNSSLYSA
Málþing 4. maí fyrir starfsfólk heil-
brigðisstofnana og fagfólk í rafiðnaði
Aðalfyrirlesarar: Bo Veiersted yfirlæknir og Lars Ole Goffeng
sérfræðingur, báðir frá Statens arbeidsmiljøinstitutt í Noregi.
Dagsetning og tími: Föstudagur 4. maí frá kl. 08.30-16.00.
Staður: Askja, hús náttúruvísinda við Háskóla Íslands.
Málþingið er haldið af Rafstaðlaráði (RST) í samvinnu við
Rafiðnaðarsamband Íslands, Samorku, RARIK, Orkuveitu Reykjavíkur,
SART, Neytendastofu, Læknadeild Háskóla Íslands,
Landlæknisembættið, Slysadeild LHS, Heilbrigðistæknifélag Íslands,
Rafteikningu og Vinnueftirlit ríkisins.
Skráning og nánari upplýsingar á vef Staðlaráðs
Íslands, www.stadlar.is eða í síma 520 7150
ÞAÐ ríkti sannkölluð stórhátíðar-
stemning í Varmahlíð á flutningi La
Traviata á fyrsta degi Sæluviku, en
þetta var fyrsta verkefni Óperu
Skagafjarðar, félags sem stofnað var
í desember sl. Eflaust hefur mörg-
um þótt það vera ofdirfska í upphafi
að ráðast í þessa vandasömu og um
leið eina allra þekktustu óperu allra
tíma. En með fullhug frumkvöðl-
anna, hjónanna Jóns Hilmarssonar
og Alexöndru Chermyshova, söng-
konu frá Úkra-
ínu, vannst mikill
sigur á sviðinu í
Varmahlíð. Sviðs-
myndin var fá-
brotin og hefði án
mikillar vinnu
mátt að ósekju
gera hana glæsi-
legri. En það
voru einsöngvar-
arnir á sviðinu,
óperukórinn og
Sinfóníuhljóm-
sveit Norðurlands sem sköpuðu þá
listrænu sviðsmynd sem réð úrslit-
um að heilla með sýningunni upp úr
skónum þéttsetinn bekkinn af sjóð-
heitu fólki, í bullandi hita þrátt fyrir
loftræstingu á fullu, sem truflaði ögn
með nið í veikum köflum, þá héldu
flytjendur manni spenntum við efnið
allan tímann. Afreksmaður sýning-
arinnar er Alexandra, því hún er
söngkona í fremstu röð og túlkaði líf
og dauða Violettu sannfærandi. Hún
dregur, sem hin sanna fyrirmynd,
aðra söngvara með sér. Góð frammi-
staða Ara Jóhanns og Þórhalls sem
Germont er ekki síst samsöng með
Alexöndru að þakka. Þarna gerist
það sem er svo gaman að upplifa að
mörkin milli atvinnumennsku og
leikmennsku verða óljósari, því leik-
mennirnir í hita leiksins „gera betur
en þeir eiga að geta“. Ari Jóhann er
með mikla rödd og söng oft glæsi-
lega, mér fannst helst að skorti meiri
mýkt, aría hans „De miei bollente“
var einstaklega fallega flutt. Þór-
hallur var radd- og sönglega sann-
færandi í hlutverki Germont, en var
ekki hægt að búa honum aldurslegra
gervi, því hann virtist vera yngri en
sonurinn í útliti? Óperukórinn var
kjölfestan í sýningunni og frammi-
staða hans eins og best verður á kos-
ið. Hlutur píanóleikarans og nú
skagfirðingsins Thomas R. Higger-
son var stórgóður. Guðrún Ás-
mundsdóttir náði fram í leikstjórn
sinn mikilli einlægni, ég hefði þó
kosið enn sterkari andstæður.
Munnleg kynning hennar kom þeim
sem óperan er framandi, í gott sam-
band við söguna, mér fannst þó text-
inn hefði að ósekju mátt vera knapp-
ari. Guðmundur Óli var sannarlega
maður á réttum stað sem hreif flytj-
endur og áheyrendur með sér. Í lok-
in var ég djúpt snortinn af hrífandi
kveðjuaríu Violettu „Addio“ og loka-
söngurinn þeirra fjögurra var
töfrandi.
Ævintýrin gerast enn, áfram
Ópera Skagafjarðar.
Ævintýrin gerast enn
ÓPERA
Íþróttahúsið Varmahlíð
í Skagafirði
Listrænn stjórnandi: Alexandra Chermys-
hova. Framkvæmdastjóri: Jón Hilmars-
son. Flytjendur: Óperukór Skagafjarðar
og Sinfóníuhljómsveit Norðurlands.
Einsöngvarar: Violetta: Alexandra Cher-
myshova. Alfredo: Ari Jóhann Sigurðs-
son.Germont: Þórhallur Bragason.
Doctor: Jóhannes Gíslason. Annina: Sig-
ríður Margrét Ingimarsdóttir. Flora: Íris
Baldvinsdóttir. Gastone: Birgir Þórðar-
son. Marquis: Ólafur Sigurgeirsson.
Dansarar: Logi Vigfússon og Inga Birna
Friðjónsdóttir. Konsertmeistari: Jan Ala-
vere. Píanó: Thomas R. Higgerson.
Leikstjóri og kynnir: Guðrún Ásmunds-
dóttir. Stjórnandi tónlistar: Guðmundur
Óli Gunnarsson.
Á vegum Óperu Skagafjarðar. 29. apríl
2007 kl. 16.
La Traviata  Jón Hlöðver Áskelsson
La Traviata Ævin-
týrin gerast enn.
TÓNLEIKAR þeirra Hlínar Péturs-
dóttur í Salnum báru yfirskriftina
„Um heimþrá, útþrá og ástina“. Á
dagskrá voru Fimm grísk þjóðlög
eftir Ravel, Toskönsk serenaða e.
Fauré, 4 Mädchenblumen e. Richard
Strauss, 2 lög e. Wolfgang Rihm, 2 e.
Arnold Schönberg og Cabaret Songs
(4) eftir Britten auk íslenzkra laga
eftir Sigurð Þórðarson, Árna
Björnsson og Hjálmar H. Ragnars-
son kringum hlé. M.ö.o. oftar í lýr-
ískum en dramatískum kanti.
Langt er frá því undirr. heyrði
síðast Hlín koma fram. Einkum
tvennt einkenndi þá raddbeitingu
þessa að mörgu leyti glæsilega sópr-
ans, þ.e. óþvinguð hæð, en á móti
frekar laus fókus sem til lengdar gat
verkað heldur þreytandi í einsleitni
sinni. Svo var einnig að þessu sinni,
og kom því ekki lítið á óvart þegar
söngkonan afhjúpaði mér áður
ókunna hæfileika til kankvísrar
Broadwaytúlkunar síðast eftir hlé,
jafnvel þótt brjósttónasviðið virtist
enn nokkuð vanrækt og aflvana.
Sviðsframkoman var að auki þokka-
full, og við ávallt vel samvægan
undirleik Hrefnu Eggertsdóttur
komu Kabarettsöngvar Brittens
bráðskemmtilega út.
Óvænt léttúð á 11. stundu
TÓNLIST
Salurinn
Lög eftir m.a. Ravel, R. Strauss og Brit-
ten. Hlín Pétursdóttir sópran og Hrefna
Eggertsdóttir píanó. Laugardaginn 28.
apríl kl. 16.
Einsöngstónleikar  Ríkarður Ö. Pálsson
HEFÐBUNDIÐ verkefnaval ein-
söngstónleika er farið að sýna ýmsa
tilburði til útvíkkunar og endurnýj-
unar, bæði hér og erlendis, og víða
farið að taka mið af léttari mótunar-
tónlist yngri kynslóða. Hefði því eins
mátt teygja sig fram í rokksöng-
leikjalög 9.–10. áratugar á þriðju-
dag, þó látið væri staðar numið upp
úr miðri 20. öld.
Blanda af síðrómantík og kabarett
útheimtir vitaskuld mun ólíkari
strengi á tjáningarhörpunni en al-
klassískt prógramm, fyrir nú utan
auknar sveiflukröfur síðastgetinna
höfunda til píanistans sem slapp
þokkalega fyrir horn en varla meira.
En viðleitnin var lofsverð, og kabar-
ett-strengir Sesselju eftir hlé virtust
alltjent í bullandi framrás með við-
eigandi glettni og leikhúsdaðri sem
sízt er öllum óperusöngvurum gefið.
Músíkalskt séð þótti mér samt
mest til alþýðulaga de Fallas og
sönglaga Bizets koma í fyrsta hluta,
þar sem suðræn litadýrð glampaði
og skein úr gullbarka Sesselju þótt
textaskýrleikinn léti nokkuð að sér
hæða. Og þó að rytmísk snerpa pí-
anósins hefði stundum mátt vera
hvassari, var það ljúft og líflegt yfir
þessum tónleikum að óhætt mætti
hvetja flytjendur til að halda áfram á
vandrataðri braut léttleikans.
Léttleikinn vandrataði
TÓNLIST
Salurinn
Sönglög eftir de Falla, Bizet, Weill,
Bolcom, Hollaender og Spoliansky.
Sesselja Kristjánsdóttir mezzósópran
og Guðríður St. Sigurðardóttir píanó.
Þriðjudaginn 17. apríl kl. 20.
Einsöngstónleikar
 Ríkarður Ö. Pálsson
KRISTJANA Stefánsdóttir hefur
blómstrað á undanförnum mánuðum
sem aldrei fyrr. Enn eru tíu ára af-
mælistónleikar hennar og Agnars
Más í fersku minni og enn leiða þau
saman hesta sína – að þessu sinni
með enn blússkotnara lagavali en þá
– en vel að merkja; alltaf í stjörnu-
merki djassins. Það var gaman að
heyra menn sem sjaldan leika sam-
an sameinast í sterkri hrynsveit:
annarsvegar bassaleikarann Gunnar
Hrafnsson og hinsvegar gítaristann
Ómar Guðjónsson og trommarann
Scott McLamore. Allir léku þeir fína
sólóa ekki síður en Agnar Már, sem
tókst að laða næstum píanókenndan
hljóm úr gömlu rafmagnsfjölinni.
Enn og aftur; fátt rýrir DOMO eins
sem tónleikastað að ekkert píanó
skuli fyrirfinnast þar. Það var mikið
fjör þegar Kristjana söng Horace
Silver-sólóinn við texta John Hend-
ricks í Doodlin’ og túlkun hennar á
Billie Holliday-ballöðunni Don’t
Explain var príma – þó getur varla
ólíkari söngkonur en þær – fram-
anaf klassísk djasstúlkun en nálg-
aðist hina svörtu sálarsýn er á leið.
Ekki er hægt að skiljast við þessa
tónleika án þess að geta magn-
þrunginnar túlkunar á ballöðu Sy
Colemans, With Every Breath I
Take; þar var allur tilfinningaskal-
inn þaninn. Kristjana einsog hún
gerist best.
Blá djasssveifla af bestu sort
TÓNLIST
Múlinn á DOMO
Fimmtudaginn 26. apríl 2007.
Tregasveit Kristjönu Stefánsdóttur
 Vernharður Linnet
EFTIR flestu að dæma þreytti KHÍ
frumraun sína sumardaginn fyrsta.
Enn ein vísbending um hve marg-
falt meira býðst orðið af fram-
bærilegum kórsöngskonum en körl-
um.
Fyrri hluti dagskrár skartaði fjöl-
breyttu úrvali smálaga frá ýmsum
löndum, fyrst „Í nótt mig dreymdi
hamingjuna“ eftir Gunnar Reyni
Sveinsson en lauk á „Go down
Moses“. Hljómur kórsins var ung-
legur en tær, og furðuhrein inn-
tónun hans minnti á ómetanlegar
kóruppeldisstöðvar á við MH-kór-
inn, þó sízt skuli vefengt vandað
framlag stjórnandans.
Það kom gerr fram í seinni hluta,
átta lögum úr „Jónasarbálki“ Atla
Heimis Sveinssonar, í tilefni af af-
mælisári listaskáldsins góða. Það er
prýðis prófsteinn á líklegt endingar-
gildi tónverka hvort tilhöfðun þeirra
eykst eða dvín með nýjum útsetn-
ingum. Í útgáfu Atla fyrir kvenna-
kór, klarínett og píanótríó öðluðust
þessar postrómantísku „Sumarferð-
ar“-smáperlur viðbótarglampa sem
satt að segja kom manni í opna
skjöldu og sýndi hvað innblásinn
einfaldleiki getur leynt á sér. Ekki
spillti fyrir fágaður flutningur stúd-
ína Margrétar Bóasdóttur, og ár-
angur þeirra markaði raunar ein-
hverja glæsilegustu kórfrumraun
sem ég man eftir frá seinni árum.
Heiðtær Sumarferð
TÓNLIST
Hátíðasalur HÍ
Kvennakór Háskóla Íslands undir stjórn
Margrétar Bóasdóttur. Fimmtudaginn
19. apríl kl. 17.
Kórtónleikar
 Ríkarður Ö. Pálsson