Morgunblaðið - 03.05.2007, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. MAÍ 2007 33
við svilarnir þrír að vinna við breyt-
ingarnar, en Maggi, eiginmaður
Ingu Dísar, var einnig með okkur í
þeim. Kom þá í ljós hversu klár og
handlaginn Heiðar var. Var alveg
sama hvað kom upp á og þurfti að
gera – hann gat það.
Heiðar var mikill fjölskyldumaður.
Fjölskyldan var honum mikils virði
og voru allar stundir notaðar til að
vera með henni.
Fyrir tveimur mánuðum kom í ljós
að Heiðar var alvarlega veikur. Allt
til síðustu stundar tók hann því sem
að höndum bar með kjarki og hug-
hreysti. Hann bar þjáningu sína í
hljóði, aldrei bugaðist hann og aldrei
heyrðist hann kvarta. Í þessu erfiða
veikindastríði stóð Sigga við hlið
hans og veitti honum allan þann
stuðning sem unnt var. Þrek hennar
og æðruleysi sýndi vel mannkosti
hennar og sálarstyrk.
Heiðar var hvers manns hugljúfi.
Hann var trygglyndur og traustur
vinum sínum og þeim sem honum
stóðu nærri. Hann hafði flest það til
að bera sem góðan dreng má prýða.
Hans verður sárt saknað, en sökn-
uðinum fylgir einnig gleði, gleði yfir
að hafa fengið að kynnast svo góðum
dreng. Við þökkum fyrir samveruna,
sem aldrei bar skugga á, fyrir allar
góðu stundirnar, hjálpsemina og
hlýjuna sem hann sýndi okkur.
Við biðjum góðan guð að styðja
Siggu og börnin í mikilli sorg og öllu
því sem á þau er lagt.
Blessuð sé minning Heiðars V.
Hafsteinssonar.
Jóhanna og Gunnar.
Takk fyrir allt, elsku vinur. Megi
Guð geyma þig.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem)
Elsku Sigga og fjölskylda, við
vottum ykkur okkar dýpstu samúð,
Guð styrki ykkur.
Þorbjörn, Vigdís og Brynjar.
Fyrir 14 árum fékk ég að kynnast
Heiðari Hafsteinssyni sem þá var
orðinn svili minn. Við höfum því átt
nokkuð náin kynni síðan, margar
góðar samverustundir sem mér er
ljúft að minnast. Heiðar var heill og
sannur félagi, traustur maður, æðru-
laus, hjálpsamur og hvers manns
hugljúfi. Fjölskylda mín átti mikið
samneyti við heimili hans og Siggu
og við fórum oft saman í útilegur,
hvar Heiðar naut þess ríkulega að
grilla undir heiðum himni og fá sér
bjórkollu.
Ég átti með honum bát, færeying
sem við nefndum Gæfuna, ásamt
bræðrum hans þeim Danna og
Hadda, sem og Vigni og Jóa. Þar leið
Heiðari svo sannarlega vel þegar
báran fór að rugga bátnum. Hann
var sjómaður að eðlisfari sem naut
þess að draga fisk úr sjó og um leið
björg í bú. Við félagarnir höfum nú
þegar ákveðið að breyta um nafn á
bátnum sem hér eftir mun bera nafn
Heiðars, svo hann megi fylgja okkur,
leiðbeina og vernda í sérhverri sjó-
ferð. Hver okkar sem siglir, mun
Heiðar vera með í för, sérhver alda
sem rís, mun minna okkur á hann.
Heiðar var tilfinningarík persóna
og þótti yfirleitt vænt um allt og alla,
en þó sér í lagi börn sín sem hann var
sérlega natinn við og þolinmóður.
Aldrei sá ég hann atyrða þau, enda
var fráfall hans þeim harmur stór.
Ég minnist þess eitt sinn er setið
var við veisluborð á heimili hans þeg-
ar hann leggur handlegg yfir axlir
bróður síns og segir: „hrikalega þyk-
ir mér vænt um þig“. Einmitt þannig
var Heiðar, átti auðvelt með að tjá já-
kvæðar tilfinningar sínar en nei-
kvæðar heyrðust sjaldnar eða ekki.
Ef til vill hefur Heiðar aðeins eignast
einn óvin um ævina en sá læddist aft-
an að honum, kom sér fyrir í líkama
hans og hjó þar sverði sínu ótt á báða
bóga og þar sem Heiðar var ekki
vanur að kljást við óvini, var hann nú
heldur ekki viðbúinn, frekar en
nokkurt okkar hinna. Þegar óvinur
þessi uppgötvaðist, var það um sein-
an. Varnir reyndust ekki gagnast og
stríðið stóð stutt. Fyrr en okkur
varði var hetjan unnin, hetja sem þó
gafst aldrei upp, var staðráðin í að
berjast, en varð að lúta.
Heiðar lést í faðmi fjölskyldu sinn-
ar á Landspítalanum. Við trúum því
að þeir deyi ungir sem guðirnir
elska, en fyrir mér er ljóst, það var
gott að kynnast sem vini Heiðari
Hafsteinssyni. Sigl þú í friði um him-
inblá.
Fjölskyldu hans, móður, systkin-
um og öllum sem nutu hans sam-
fylgdar óska ég farsældar og votta
samúð mína.
Maggnús Víkingur Grímsson.
arssúpan, heimagerði ísinn og Kon-
ungsættin er eitthvað sem við
tengjum alltaf við ömmu Ossý. Jólin
verða aldrei söm án hennar.
Amma var alltaf vel til höfð og
okkur stelpunum fannst freistandi
að skoða allt snyrtidótið á baðher-
berginu hennar. Í ísskápnum í
þvottahúsinu geymdi hún líka allt
naglalakkið sitt, við vissum ekki að
svo mörg afbrigði af bleikum og
rauðum lit væru til. Amma var mik-
ill sóldýrkandi. Um leið og sást til
sólar var hún komin út í garð í sól-
bað, í Vesturbæjarlaugina eða heita
lækinn með afa. Oftar en ekki
heyrðist hún segja „ég hef bara tek-
ið lit“ um leið og hún bar framhand-
legginn upp að hvítum handleggjum
okkar. Hún virtist hafa verið ónæm
fyrir kulda. Í minningunni finnst
okkur hún alltaf hafa verið létt-
klædd og tiplandi berfætt í háhæl-
uðu skónum með naglalakkaðar
tærnar, sama hvernig viðraði.
Amma var alltaf einstaklega góð
og gjafmild. Hún var ósérhlífin og
setti alltaf aðra í forgang. Hún hafði
einlægan áhuga á öllu því sem við
tókum okkur fyrir hendur og fylgd-
ist vel með okkur.
Við kveðjum elsku ömmu okkar
með söknuði og erum þakklát fyrir
allar góðu minningarnar sem hún
gaf okkur. Hún verður í hjörtum
okkar að eilífu.
Barnabörnin.
Nú er komið að því að kveðja
elskulega mágkonu og vinkonu
mína, Oddnýju.
Kynni okkar hafa varað í 67 ár
eða frá 1940 þegar við hófum nám
við Kvennaskólann í Reykjavík.
Síðar giftist ég Sigurði bróður
hennar og eignaðist yndislega mág-
konu og tengdafjölskyldu.
Systkinin Ossý og Siggi misstu
föður sinn ung að árum. Þau voru
svo lánsöm að búa í húsi í Garða-
stræti með Guðrúnu föðurömmu
sinni, Ólöfu föðursystur og Ólafi Th.
Sveinssyni, eiginmanni hennar. Allt
þetta fólk ásamt Ólöfu móður þeirra
umvöfðu systkinin ást og hlýju sem
þau bjuggu að alla tíð. Móðir þeirra
giftist seinna Alberti P. Goodman,
sem var Vestur-Íslendingur, og
gekk hann börnunum í föðurstað.
Heimili systkinanna var fallegt og
smekklegt. Fósturfaðir þeirra var
listunnandi og bar heimilið þess
merki. Til Ólafar og Ólafs komu
systkinabörn þeirra utan af landi til
mennta í Reykjavík. Þar bjó stór-
fjölskyldan í sama húsi og var sam-
komulagið og vináttan í fyrirrúmi.
Ossý og Siggi voru mjög samrýnd
og samband þeirra kærleiksríkt.
Ossý giftist Jóni Sigurðssyni og
eignuðust þau 5 börn sem bera for-
eldrum sínum fagurt vitni. Sam-
band Ossýjar við tengdafólkið var
sérlega gott. Ágústa tengdamóðir
var henni eins og besta móðir og
Ossý og Stella mágkona hennar
voru miklar vinkonur.
Ossý var glæsileg kona með sitt
fagra rauða hár. Hún var glaðleg,
heiðarleg og ljúf í viðmóti og laðaði
það besta fram í hverjum einstak-
lingi. Hún eignaðist marga vini á
lífsleiðinni og hennar bestu vinkon-
ur voru Elín Finnbogadóttir og
Inga Guðjónsdóttir. Starfsvett-
vangur Ossýjar fyrir utan húsmóð-
urstarfið var á Landsíma Íslands.
Henni féll starfið vel og eignaðist
þar gott samstarfsfólk.
Samgangur milli fjölskyldna okk-
ar hefur verið mikill. Systkinin
Ossý og Siggi fengu hús föðurafa
síns, séra Sigurðar Jenssonar í
Flatey á Breiðafirði. Hafa fjölskyld-
ur okkar unnið að endurbótum á
Klausturhólum á undanförnum ár-
um. Jón eiginmaður Ossýjar hefur
unnið mest við húsið af einstakri
vandvirkni enda smiður góður. Við
höfum átt margar ánægjulegar
samverustundir í Flatey þrátt fyrir
mikla vinnu. Þetta sameiginlega
verkefni hefur tengt fjölskyldurnar
enn nánari böndum.
Mágkona mín átti við mikið
heilsuleysi að stríða síðari ár. Hún
tók veikindum sínum með æðru-
leysi og þrautseigu. Hún var skýr í
hugsun, alltaf vel til höfð og þótti
gaman að punta sig. Alls staðar
kom hún sér vel og voru allir henni
góðir sem önnuðust hana. Nú síðast
á Hrafnistu í Reykjavík og eru
starfsfólkinu færðar innilegustu
þakkir. Börn Ossýjar og Jóns hafa
annast foreldra sína af einstakri
umhyggju og dæturnar, sem allar
eru búsettar hér á landi, hafa verið
samstilltar í hjálpsemi sinni og að-
hlynningu við þau.
Innilegar samúðarkveðjur til
Jóns og fjölskyldunnar. Megi Guð
vera með ykkur.
Elsku Ossý mín, ég þakka sam-
fylgdina og allar góðu minningarn-
ar.
Guðlaug Á. Hannesdóttir
(Lauga).
Kæra föðursystir okkar Ossý er
látin. Við systkinin vorum ekki rík
af frænkum, en áttum því betri
frænkur. Þessar tvær frænkur, ein
úr hvorri fjölskyldu, áttu það sam-
eiginlegt að vera báðar rauðhærðar
– og þykja afskaplega vænt um okk-
ur. Við höfum þegar kvatt móður-
systur okkar og í dag kveðjum við
Ossý föðursystur okkar.
Minningarnar eru margar og ein
af þeim er frá æskuárunum þegar
mamma var ekki enn farin út að
vinna og Ossý vann vaktavinnu hjá
Landssímanum. Hún kom þá stund-
um við á leið í eða úr vinnu, gjarnan
um kaffileytið. Það var alltaf jafn
spennandi að fá þessa glaðværu og
ljúfu konu í heimsókn og hlusta á tal
þeirra mömmu. Þær höfðu um
margt að spjalla, enda góðar vin-
konur. Þegar við urðum táningar
fór mamma út að vinna og heim-
sóknir Ossýjar urðu sjaldgæfari.
Allir voru uppteknir við sitt og var
þá aðallega hist í fjölskylduboðum.
Mörgum árum seinna varð sam-
gangurinn meiri við Ossý, Nonna og
börn þeirra þegar fjölskyldur okkar
fóru að gera upp Klausturhóla í
Flatey, hús sem afi þeirra Ossýjar
og föður okkar byggði. Þótt vinnan
hafi verið mikil þá standa samt upp
úr hinar mörgu góðu minningar frá
þessum ferðum. Ossý og Nonni
stóðu fyrir helstu framkvæmdunum
fyrstu árin ásamt foreldrum okkar.
Hin hefðbundnu húsverk voru í
höndum Ossýjar og mömmu og var
auðséð að þrátt fyrir mjög frum-
stæðar aðstæður skemmtu þær sér
konunglega.
Ossý var skemmtileg kona, með
dillandi hlátur sem náði til augn-
anna. Hún var hlý og gjafmild, við-
kvæm og góð manneskja. Okkur
þótt mjög vænt um hana og hversu
innilegt samband var á milli hennar
og pabba okkar. Það leyndi sér ekki
hvað þau báru mikla umhyggju fyr-
ir hvort öðru.
Við þökkum innilega fyrir vinátt-
una og kærleikann og vottum Jóni
og fjölskyldu innilega samúð.
Jón, Hannes, Lóa og Albert.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐLAUG HULDA VALDIMARSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu við Kleppsveg laugardaginn 21. apríl.
Útför Guðlaugar Huldu fór fram frá Grafarvogskirkju miðvikudaginn 2. maí
í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Eysteinn Hreiðar Nikulásson,
Bára Reynisdóttir,
Þórunn Ingibjörg Reynisdóttir,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR NIELSEN
frá Hlíð í Vestmannaeyjum,
Söndervigvej 98,
Kaupmannahöfn,
lést mánudaginn 16. apríl síðastliðinn.
Jarðarförin hefur farið fram.
Fjölskylda hinnar látnu.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, sonur, bróðir og
afi,
JÓN GEIR GUÐNASON,
Sörlaskjóli 13,
áður til heimilis á Kirkjubraut 35,
Akranesi,
lést föstudaginn 27. apríl.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju á morgun,
föstudaginn 4. maí kl. 14.00.
Sigríður Björk Jónsdóttir, Sigurður Einarsson,
Brynjar Freyr Jónsson,
Sigurður Aðalsteinn Jónsson,
Ingi Páll Jónsson,
Sigríður G. Hjartardóttir,
barnabörn og systkini.
✝
Okkar ástkæri eiginmaður, faðir og bróðir,
NÍELS J. KRISTJÁNSSON,
lést í Calgary, Kanada, þriðjudaginn 17. apríl.
Útför verður frá Hveragerðiskirkju laugardaginn
5. maí kl. 11.00.
Shannon Lee Dunning, Kristjan Laural Kristjansson,
Daníel Jón Kjartansson,
Alda Kjartansdóttir,
Edda M. Kjartansdóttir,
Anna María Kristjánsdóttir,
Karen S. Kristjánsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐLAUG GUNNARSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Lundi,
Hellu,
lést sunnudaginn 29. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Gunnar Karlsson, Ásgerður Þórðardóttir,
Guðrún D. Karlsdóttir, Sigurjón Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
BJÖRGVIN RAGNAR ÞORGEIRSSON,
áður til heimilis
á Mánagötu 22,
lést á heimili sínu í Holstholm, Danmörku, fimmtu-
daginn 29. mars.
Jarðarförin fór fram í kyrrþey miðvikudaginn
18. apríl sl.
Jonalyn Tabura Laroya,
Kristín Eyrún Líf Björgvinsdóttir
og systkini hins látna.