Morgunblaðið - 27.10.2007, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. OKTÓBER 2007 41
með vísur, spila, læra að spinna á
rokkinn eða lesa. Heimurinn var
þaulkannaður með Helga og bókin
lesin af innlifun og með leikrænum
tilburðum í hvert einasta skipti, gott
ef vottar ekki enn fyrir hræðslu við
álftir hjá okkur. Ósjaldan voru
haldnar tískusýningar þar sem allir
klæddust gömlu kjólunum hennar
ömmu.
Varla er hægt að hugsa sér Gunn-
arsstaði án ömmu og afa eða hvernig
hefði verið að alast upp án þess að
hafa þau í næsta húsi. Það væri efni í
langa og skemmtilega bók að rifja
upp allar minningarnar um þau og
hver veit nema hún verði skrifuð
einhvern daginn.
Elsku amma og afi, takk fyrir allt
sem þið hafið gefið okkur.
Berglind, Ragnheiður,
Sunna Björk og Þórarinn.
Það eru ótal minningar tengdar
ömmu og afa úr eldhúsinu á Gunn-
arsstöðum. Þær eru allar ljúfar og
dýrmætar. Þegar ég bjó hjá þeim
vegna starfa minna sem ferðamála-
fulltrúi sátu þau gjarnan með mér
við kvöldmatarborðið og sögðu sög-
ur af Drauma-Jóa, Napóleon Bóna-
parta, fransmönnum og ýmsum at-
vikum sem gæddu byggðalagið allt
miklu lífi. Amma hafði sterka frá-
sagnargáfu og mjög skemmtilegan
talanda. Hún var stríðin og ögrandi
og tók oft sérstakan vinkil í um-
ræðunni til að skerpa áherslur. Hún
stóð oft með þeim sem hallað var á.
En meiri væntumþykju um sveitina
sína og héraðið er vart hægt að tjá
betur en þau gerðu og mátti vart
mun á milli sjá hvort þeirra hafði þá
betur í mælskulistinni.
Það er eitthvað alveg einstakt við
gamla húsið, ekki síst eldhúsið. það
hefur verið vettvangur fjölskyld-
unnar á svo mörgum gleði- og ærsla-
stundum, en einnig rólegum og
notalegum stundum í næði með
ömmu, sem var svo víðsýn og fróð.
Amma hafði alltaf einstakt sam-
band við barnabörnin sín, fylgdist
með öllu sem þau tóku sér fyrir
hendur og sagði umbúðalaust álit
sitt á ýmsum uppátækjum. Henni
var í mun að fólkið stæði sig, lyki því
sem það hafði tekið að sér.
Það var falleg, tregafull stund
þegar Sigfús afi minn var kvaddur í
sumar. Samspil umhverfisins, veð-
urs og kirkjugesta skapaði fallega
umgjörð við greftrunina, þótt rign-
ingin væri eins og hressandi fossúði.
Þarna var amma í síðasta sinn á
peysufötunum með dætrum og
tengdadætrum öllum á þjóðbúningi.
Um kvöldið safnaðist fólkið saman í
eldhúsinu hjá ömmu, þar sem var
sungið og sagðar sögur fram á nótt.
Amma mín var alsæl og þegar upp
er staðið, var þetta nokkurs konar
kveðjustund hennar þar sem hún sat
umvafin ástvinum.
Amma kepptist við að hekla teppi
handa barnabarnabörnunum og var
að ljúka við teppi handa ófæddu
barni okkar Margrétar. Hún var bú-
in að sjá sónarmynd í tölvu af
barninu og þótti það mikil undur að
sjá svo skýra mynd af því.
Nú hafa orðið mikil kaflaskil hjá
okkur Gunnarsstaðafólkinu þegar
amma, ættmóðirin sjálf er gengin.
Með einlæga ást í hjarta og eftirsjá
kveð ég elskulega ömmu mína á
Gunnarsstöðum.
Sigfús Ólafsson.
Við amma sátum í eldhúsinu í
gamla bænum í sumar og ræddum
hið nýtilkomna hlutverk mitt sem
móðir er amma sagði við mig:
,,Veistu, það á að leika við börnin,
maður er aldrei of góður við þau og
þeim líður aldrei of vel.“ Í ljósi
minninganna eru þetta ekki orðin
tóm. Skemmtilegastir þóttu mér
leiðangrarnir með ömmu út að sjó.
Hún sagði okkur alltaf að vaða ekki
of langt útí, sem ég gerði samt alltaf
og fékk sjó ofan í stígvélin. Amma
var ekki lengi að bjarga því, dreif
mann úr sokkunum, hellti úr stígvél-
unum og lánaði manni vettlingana
sína til að hafa á fótunum í stígvél-
unum. Við tíndum fullt af skeljum og
hver og ein þeirra var gersemi, kuð-
ungarnir voru samt bestir. Ef amma
fann fallega skel eða kuðung þá virt-
ist hann alltaf rata til þess sem
minnst hafði fundið. Í þessum sjó-
ferðum kenndi hún okkur vísur og
lög og var ég sannfærð um að hún
kynni allar þær vísur og öll þau lög
sem til væru í heiminum. Amma
kenndi okkur að veiða í net, tína
kríuegg og gá að æðakollunum í
varpinu. Eina skilyrðið var að okkur
varð að semja ágætlega og við átt-
um að vera góð hvert við annað.
Það stoppaði hana ekkert að vera
með hópinn af krökkunum í kring-
um sig. Hún dreif okkur bara með
sér, að setja niður kartöflur, tína
ber, sjóða sultu, svíða hausa eða í
þau verk sem lágu fyrir; vinnan
varð leikur. Hún kenndi okkur
hvernig við áttum að gera þetta og
hafði ótrúlega þolinmæði í að leyfa
okkur að vera með. Svo í þakkar-
skyni fyrir vel unnin störf var alltaf
til eitthvað gott í gamla skápnum
inni í fataherberginu á móti búrinu.
Manni fannst maður vera svo rosa-
lega duglegur.
Mörg ár eru liðin síðan þetta var.
Við krakkarnir uxum úr grasi eitt af
öðru og fórum að sækja skóla og
vinnu fjarri sveitinni. Seinna meir
er ég kom heim í sveitina sá ég að
amma var farin að bera þess merki
að hún væri að eldast. Líkaminn,
sem hafði unnið langa og erfiða
daga, fór smám saman að gefa sig
en hugurinn var enn í fullu fjöri.
Það var alltaf notalegt að setjast
niður með henni og spjalla. Heil-
ræðin voru þau sömu og þegar við
vorum krakkar. Að vera góð hvert
við annað, semja við fólkið í kring-
um okkur, taka þátt í því sem er um
að vera í samfélaginu og að maður
er aldrei of gamall til að leika sér.
Minningarnar munu ávallt fylgja
mér og heilræðin munu lýsa mér
leiðina hvert sem ég fer.
Katrín.
Það er erfitt að finna orð til að
lýsa ömmu minni og mannkostir
hennar voru fleiri en svo að þeir
verði taldir hér. Sýn hennar á lífið
var svo falleg og að alast upp á bæj-
arhlaðinu hjá henni gerði mig að
betri manni. Þegar ég kom heim
með Emilíu mína nýfædda kom
amma strax í heimsókn, mér er það
svo minnisstætt þar sem hún stóð
við vögguna hennar og bað guð að
blessa elsku barnið. Hún leit svo
upp og sagði „að ég sé orðin
langamma, ég er ekki nógu löng til
þess“ og hló dátt. Dóttir mín er svo
heppin að hafa alist upp að hluta
heima í sveitinni og að kynnast
langömmu sinni. Hún ber minningu
hennar hátt og sagði við mig um
daginn „mamma, heldurðu að þú
verðir einhvern tíma eins og
amma“. Ég svaraði því neitandi, því
það yrði enginn eins og hún. Hún
brosti þá og sagði að það væri auð-
vitað ekki hægt, „hún var alltaf með
skólann heima og alla þessa óþekku
stráka“. Eflaust hafa þeir látið hana
hafa fyrir hlutunum og dagsverkin
verið mörg, en amma kvartaði aldr-
ei, lífið var svo aldeilis bærilegt og
gott.
Fjöruferðirnar með ömmu voru
ófáar þar sem við systur og frænkur
trítluðum með henni að tína
kríuegg, finna fallegar skeljar, gá að
netum eða bara til að syngja fyrir
selina. Þolinmæðin sem hún átti til
var ótrúleg, þegar við komum með
gorkúlur til steikingar, litla fiskititti
sem við veiddum í ánni, rennblauta
vettlinga og sokka eftir sleðaferðir
eða þar sem við sátum í kring um
hana og hún skóf nýja rófu ofaní sís-
vanga munna. Æðavarpið var henni
kært og við fórum með í árlegar
vorferðir í Lödunni hans afa til að
setja upp flögg og fuglahræður og
tína rusl úr hreiðrunum. Síðar sát-
um við með henni fyrir framan
gamla bæinn að hreinsa dúninn,
sem okkur fannst nú reyndar ekk-
ert sérlega skemmtilegt, en amma
sagðist ekki vorkenna okkur það
neitt.
Fjöruferðin okkar í vor var okkur
báðum ómetanleg, amma svo ánægð
með að heyra í fuglunum og sjá fjör-
una sína, augun á henni lýstust upp í
einlægri gleði. Þá minningu geymi
ég sem gull í hjarta mér.
Guð blessi minningu merkrar
konu.
vindurinn hvíslar
í hljóðlátri sorg
fallin er hetja
liðinna tíma
öldurnar syngja
við sandinn okkar
hetjudáð mikla
henni til heiðurs
Gréta Bergrún Jóhannesdóttir.
Elsku amma. Frá því að ég man
eftir mér var heimsókn til Gunnars-
staða eitt mesta tilhlökkunarefni
sem til var, enda varst þú indælasta
manneskja sem ég hef nokkurn tím-
ann kynnst. Ég man hve gaman það
var að koma inn í gamla húsið eftir
langa bílferð norður, enda vaktirðu
alltaf eftir manni og bauðst mann
velkominn með mjólk og kleinum.
Þegar maður var svo kominn til
Gunnarsstaða var alltaf farið út og
hjálpað til, hvort sem það var að
gefa hænunum eða þrífa fjárhúsin,
allt var unnið með fúsri hendi enda
var ekkert skemmtilegra en að gera
þig stolta.
Ég leit líka ofsalega mikið upp til
þín. Þú varst alltaf góð og réttlát við
alla, enda vinguðust allir við þig og
vildu alltaf gera allt fyrir þig. Þú
komst mér líka sífellt á óvart, þú
kenndir mér margt og varst svo
sterk og sjálfstæð að ég vissi alltaf
að ég vildi líkjast þér. Ég er þakk-
látur fyrir allan þann tíma sem ég
fékk að eyða með þér og ég mun allt-
af elska þig og líta upp til þín, amma
mín, og ég vona að þú sért komin á
betri stað því þú átt það svo sann-
arlega skilið.
Bjartur Steingrímsson.
Nú er hún amma á Gunnarsstöð-
um búin að kveðja, aðeins tveimur
mánuðum eftir að hún fylgdi afa til
hinstu hvílu. Amma hafði á orði eftir
að afi dó að hún væri fegin að hann
fékk að fara á undan því að honum
hefði annars leiðst svo án sín.
Ég á margar góðar minningar frá
því að ég dvaldi hjá ömmu og afa á
Gunnarsstöðum. Þegar ekki fengust
lengur barnapíur á Akureyri til að
passa mig var ég oft sendur í Gunn-
arsstaði. Þar undi ég mér vel við bú-
störfin og gat gengið að mjólk og
kleinum vísum hjá ömmu ef á þurfti
að halda. Amma gaf sér tíma til að
spjalla. Amma söng mikið í eldhús-
inu og yfirleitt eitthvað mér fram-
andi í eyrum, eitt nýtt lag á hverjum
degi.
Það var oft margt um manninn í
eldhúsinu á Gunnarsstöðum og
amma hafði gaman af að taka á móti
gestum. Það kom sér vel því að afa
þótti gaman að bjóða fólki heim.
Einu sinni lögðu ítalskir ferða-
menn húsbíl í hlaðið á Gunnarsstöð-
um til að borða nesti. Amma bað mig
að bjóða þeim inn. Þegar þeir vildu
ekki þiggja það gerði amma pönnu-
kökur og færði þeim.
Amma var góður leiðbeinandi og
hafði gott lag á börnum. Hún brást
vel við bón dætra okkar síðasta sum-
ar og kenndi þeim að prjóna. Fékk
þá hver og ein prjóna við hæfi. Síðan
hefur mikið verið prjónað á okkar
heimili.
Við amma lögðum net í sjó í mörg
sumur og spjölluðum margt í ferð-
um okkar út í fjöru.
Þegar lundin þín er hrelld
þessum hlýddu orðum:
„Gakktu með sjó og sittu við eld“,
svo kvað völvan forðum.
Á síðustu vikum voru kraftarnir á
þrotum og ljóst að amma mundi ekki
prjóna meir.
Ég færi starfsfólki Dvalar- og
hjúkrunarheimilisins Nausts á Þórs-
höfn og starfsfólki lyflækningadeild-
ar FSA bestu þakkir fyrir góða
umönnun.
Lýður Ólafsson.
Í dag er útfarardagur Sigríðar Jó-
hannesdóttur, Sillu á Gunnarsstöð-
um. Þá eru liðnir rétt rúmir tveir
mánuðir frá láti manns hennar, Sig-
fúsar Jóhannssonar, Adda á Gunn-
arsstöðum – svo það varð ekki langt
á milli þeirra hjóna eins og sagt er.
Reyndar var ekki heldur langt á
SJÁ SÍÐU 42
✝
Okkar elskulega
LÁRA Ó. KJERÚLF
frá Hrafnkelsstöðum í Fljótsdal
andaðist á sjúkrahúsinu á Seyðisfirði mánudaginn
22. október. Útför hennar fer fram frá Vallaneskirkju
laugardaginn 27. október kl. 15.00. Jarðsett verður
í Valþjófsstaðarkirkjugarði.
Fyrir hönd aðstandenda,
Haukur J. Kjerúlf,
Guðrún J. Kjerúlf,
Sigurbjörg Ármannsdóttir,
Ingeborg Beck.
✝
Elskuleg sambýliskona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
KOLBRÚN VALDIMARSDÓTTIR,
Skipasundi 5,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
fimmtudaginn 18. október.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Alfreð Hjaltalín,
Ellý Helga Gunnarsdóttir, Sverrir Ólafsson,
Guðrún Linda Ólafsdóttir, Skúli Heimir Sigurjónsson,
Gísli Ólafsson, Guðrún Björg Lúðvíksdóttir,
Sigurborg Ólafsdóttir, Börkur Brynjarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUÐMUNDUR KRISTINN ERLENDSSON,
Neðstaleiti 2,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 24. október á Landspítalanum við Hringbraut.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík föstudaginn
2. nóvember kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Krabbameinsfélagið.
Sigursteina M. Jónsdóttir,
Sigursteinn Guðmundsson, Therese Thøgersen,
Kári Guðmundsson, Jytte Guðmundsson,
Elín S. Guðmundsdóttir, Hjörtur Árnason,
Guðmundur Kr. Guðmundsson, Unnur Ólafsdóttir,
Þröstur Guðmundsson, Helle Rosenlyst Guðmundsson,
Jórunn Guðmundsdóttir, Magnús Þór Sveinsson,
Bjarki Guðmundsson, Dagmar G. Þorleifsdóttir,
Jón E. Guðmundsson, Hanna Björnsdóttir,
Þórarinn F. Guðmundsson, Rannveig Björnsdóttir
Gunnar S. Guðmundsson, Jóna Kristín Halldórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
A. HELGI BERNHARÐSSON,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
mánudaginn 22. október. Jarðarförin fer fram frá
Kotstrandarkirkju mánudaginn 29. október
kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Lydia A. Helgadóttir,
Helgi B. Helgason.
✝
Okkar hjartkæra eiginkona, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÁSA EIRÍKSDÓTTIR
frá Dvergstöðum,
til heimilis í Helgamagrastræti 6,
Akureyri,
andaðist á Hjúkrunarheimilinu Seli föstudaginn
26. október.
Ragnar Skjóldal,
Kristín S. Ragnarsdóttir, Jakob Jóhannesson,
Ragnar S. Ragnarsson, Inga Úlfsdóttir,
barnabörn og langömmustrákarnir.