Morgunblaðið - 27.10.2007, Page 44

44 LAUGARDAGUR 27. OKTÓBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Elsku Sveinn minn.
Ég er svo dofin og ekki
búin að meðtaka al-
mennilega að þú sért
farinn frá okkur. Ég er
með stóran klump í brjóstinu sem
vonandi á eftir að dofna en ég er ekki
viss um að hann hverfi nokkurn tím-
ann. Mér finnst ég ekki hafa getað
kvatt þig almennilega, faðmað né
kysst. Þú reyndist mér alltaf svo vel,
varst svo góður og hjartahlýr.
Við áttum góða stund saman
skömmu áður en þú fórst, ég, Valli,
Alda Ósk, þú og Benjamín þinn sem
þú elskaðir svo mikið og þú sást ekki
sólina fyrir honum. Ég hafði boðið
ykkur í mat á sunnudagskvöldi, þið
feðgar voruð að koma af fótboltaleik
en það gerðuð þið oft þegar þú varst í
landi. Þú varst svo glaður því þú
varst að fara til Bandaríkjanna að
heimsækja prinsessuna þína hana
Sigrúnu og tengdasoninn Magnús.
Þú kveiðst svolítið fyrir ferðinni en
ég sagði við þig að þú þyrftir þess
ekkert, þú myndir bjarga þér, og það
gerðir þú. Heima beið hin prinsessan
þín, hún Linda, og tengdasonurinn
Sævar. Ég heyrði svo fljótlega í þér
eftir að þú komast heim, ánægður
með ferðina sem gekk svo vel.
Síðan hittumst við í hinni árlegu
sviðaveislu hjá Unni föstudagskvöld-
ið fyrir andlát þitt. Þú ljómaðir þegar
þú varst að segja okkur frá ferðinni,
komst með myndir sem þú sýndir
okkur. Þú varst að segja Valla og
Valgeiri frá golfvellinum sem þú
fórst á og þú færðir þeim forláta golf-
kúlur að gjöf. Þú kvaddir okkur sæll
og glaður. Síðan á sunnudaginn koma
þessar hræðilegu fréttir, þú dáinn,
það getur ekki verið, þetta hlýtur að
vera einhver annar. Þetta verður
skrítið fyrir okkur systkinin, það
vantar einn, þig, við fáum ekki að
heyra þig og Unni æsa ykkur og
þræta eins og þið voruð vön að gera.
Vantar að heyra þig hlæja og háværa
tóninn þinn. Ég ætla að láta staðar
Sveinn Rúnar
Vilhjálmsson
✝ Sveinn RúnarVilhjálmsson
fæddist í Hafnar-
firði 8. október
1957. Hann lést á
heimili sínu 7. októ-
ber síðastliðinn og
var jarðsunginn frá
Víðistaðakirkju 23.
október.
numið hér elsku bróð-
ir, ég mun ævinlega
hugsa til þín og biðja
fyrir þér. Ég veit að
þér líður vel núna þar
sem þú ert í fangi
mömmu og pabba. Ég
bið Guð að passa upp á
gimsteinana þína þrjá,
Sigrúnu, Lindu og
Benjamín, og ég lofa
að ég skal gæta þeirra
eins og ég get.
Hvíl í friði elsku
bróðir og hafðu þökk
fyrir allt. Þín elskandi
systir,
Sigurbjörg.
Elsku bróðir. Það er erfitt fyrir
okkur að setjast niður og skrifa um
þig. Við bjuggumst alltaf við því að
þú yrðir hjá okkur sem lengst. Við
hefðum viljað hafa brotthvarf þitt á
annan veg en svona er lífið. Minning-
arnar hafa komið upp í hugann hver á
eftir annarri og við höfum verið að
rifja ýmislegt upp úr okkar æsku.
Þú varst alltaf grallarinn í okkar
hópi og varst duglegur að stríða okk-
ur og erta. Þegar þú varst búinn að
æra alla léstu þig hverfa og komst
svo glaðhlakkalegur til baka og
spurðir hvort ekki væri í lagi með
okkur.
Ungur fórstu að leggja öðrum lið,
meðal annars varstu um 12 ára ald-
urinn þegar þú byrjaðir að hjálpa til
hjá Jóni Matthiesen kaupmanni í
Hafnarfirði og varst oft á hlaupum
með töskuna í hönd að selja. Einnig
varstu í sölumennsku fyrir ýmis góð-
gerðarfélög í Hafnarfirðinum.
Þú varst þúsundþjalasmiður og
allt lék í höndunum á þér. Þú varst
úti um allt að hjálpa vinum og ætt-
ingjum og aldrei sagðir þú nei við
neinn.
Fyrir tveimur árum áttum við góð-
ar stundir systkinin og fjölskyldur að
Miklaholti á Snæfellsnesinu og var
setið að spilum, og var þetta eins og
þetta var á Smyrlahrauninu oft og
tíðum.
Við eigum eftir að sakna þín þegar
við hittumst, t.d. í jólaboðum og á
spilakvöldum, en við tókum upp á því
að spila eins og var gert á heimili for-
eldra okkar þegar við vorum lítil.
Það er erfitt að hugsa um börnin
þín sem eftir eru en við reynum að
hjálpa þeim eins og við getum og rifja
upp með þeim ýmsar góðar stundir.
Hafðu þökk fyrir allt og við vitum
að þér líður betur þar sem þú ert
núna.
Esther og Unnur.
Kveðja frá bróður
Svo fljótt muntu finna,
svo hljótt er þögnin hér.
Fékkstu verk þín að vinna,
fékkstu von sem hæfði þér?
Með tárum og trega
þér tekst að fara á Drottins fund,
óskin þín endanlega
eignast hvíld á helgri stund.
Svo fljótt er það búið.
Svo sé ég þig seinna meir.
Svo fljótt muntu finna,
svo hjótt er þögnin hér.
Fékkstu frjálst þín verk að vinna,
fékkstu söng sem hæfði þér?
Svo fljótt, svo fljótt er það búið.
Svo sé ég þig seinna meir.
Svo fljótt, svo fljótt er það búið.
Svo sé ég þig seinna meir.
Takk fyrir okkar ár saman og með
söknuði.
Þinn bróðir,
Þorgeir.
Sunnudagurinn 7. október rennur
okkur seint úr minni. Þá bárust okk-
ur þær harmafregnir að Linda mág-
kona og Sveinn fyrrverandi mágur
hefðu látist þann sama dag. Hugur
okkar leitaði til Ragnars bróður og
barnanna hans og Helgu systur og
barnanna hennar. Við vitum að
harmur Helgu er mikill þó að þau
Svenni væru skilin fyrir nokkrum ár-
um síðan enda veit hún manna best
hversu góðum föður börnin hennar
sjá nú á eftir.
Svenni var ekki bara fyrrverandi
mágur minn, hann var mikill vinur
okkar allra og hluti af fjölskyldu okk-
ar enda mikill samgangur búinn að
vera okkar á milli í rúman aldarfjórð-
ung. Svenni var þannig gerður að
maður var fljótur að sjá hvern mann
hann hafði að geyma, því hann var
opinn og lá ekki á skoðunum sínum
eða tilfinningum. Hann var harðdug-
legur, vandvirkur, samviskusamur
og svo heiðarlegur og ábyggilegur að
við hefðum ekki hikað við að lána
honum hvað sem er, með orð hans ein
að veði. Hans aðalstarf var sjó-
mennska, lengst af á Brimnesi, með-
an hann bjó á Patreksfirði en síðustu
árin á togaranum Venusi, eftir að
hann flutti í Hafnarfjörð. Honum féll
sjaldan verk úr hendi og greip hann
bæði í smíðar og flísalagnir milli túra
á Venusi. Sérstaklega hafði hann
gaman af því að rétta ættingjum og
vinum hjálparhönd ef eitthvað þurfti
að lagfæra eða breyta. Svenni átti
sínar tómstundir og hafði hann sér-
staklega gaman af golfi, stangveiði
og bridds.
Margt kemur upp í hugann þegar
við lítum yfir farinn veg og minnumst
Svenna vinar okkar. Sérstaklega
minnumst við þeirra mörgu jóla sem
fjölskyldur okkar áttu saman en það
var venja hjá okkur að hittast alltaf á
aðfangadagskvöld. Eftir miðnætti
var gjarnan spilað Trivial, skipt í lið
og spilað langt fram á nótt. Þá kom
upp keppnisskapið í Svenna, hann
vildi hafa lið sitt þannig skipað að það
væri líklegt til sigurs. Þá var glatt á
Hjallabrautinni og mikið hlegið. Góð-
ar minningar eigum við frá ferð okk-
ar til Portúgals, í sumarbústaði og
margt fleira mætti nefna. Svo nánar
voru fjölskyldur okkar á meðan þau
Helga bjuggu í sama stigagangi og
við, að börnin okkar voru frekar sem
systkini en frændfólk. Ennþá nánari
fannst okkur við vera fyrir það að
Benjamín litli sonur þeirra kallar
mig afa sinn sem kom til af því að
annar afi hans býr í Ástralíu og hinn
er látinn. Svenna fannst það ófært að
sonur hans hefði engan afa að leita til
þegar hann sjálfur væri á sjó sem oft
var á annan mánuð í einu.
Nú er Svenni lagður af stað í lengri
túr en mánuð á togara og það vissi
hann, þegar hann lagði í þessa löngu
ferð að afi sér um drenginn hans eins
og hann mögulega getur og að sama
á við um Sigrúnu og Lindu Guðrúnu.
Við viljum biðja börnin hans að muna
að Guð er alltaf til staðar til að
styrkja ykkur, hugga og leiðbeina.
Okkur langar svo mikið til að gera
slíkt hið sama en finnum vanmátt
okkar og getum því lítið annað gert
en reynt að vera til staðar með vilj-
ann að vopni.
Elsku Helga, Sigrún, Maggi,
Linda Guðrún, Sævar og Benjamín,
við vottum ykkur öllum okkar dýpstu
samúð. Einnig sendum við samúðar-
kveðjur til systkina Svenna og ann-
arra ættingja hans og vina.
Sigursteinn og fjölskylda.
Elsku hjartans frændi minn.
Það að ég þurfi að kveðja þig hér
og nú er svo óendanlega sárt og með
öllu óraunverulegt. Það er svo stutt
síðan þú komst í mat til mín og sast
hérna með okkur og spjallaðir. Ég
vissi að þér leið illa elsku hjartað
mitt, en gerði mér enga grein fyrir að
svona væri komið. Ég hélt að við fjöl-
skyldan þín gætum komið þér í gegn-
um þennan erfiða tíma með ást og
umhyggju, sem svo sannarlega er
nóg til af, enda erum við svo lánsöm
að vera náin og höfum alltaf átt svo
gott samband við hvert annað.
Mér finnst svo sárt að á þessum
tíma þar sem við Haddi erum að bíða
eftir að litla krílið okkar fæðist þurfi
ég að kveðja þig sem mér þykir svo
undurvænt um. Þú varst ekki bara
frændi minn, heldur líka vinur og þá
sérstaklega seinni árin eftir að ég elt-
ist. Engan þekki ég eins bóngóðan og
þig, enda var viðkvæðið alltaf það
sama ef ég hringdi og vantaði aðstoð:
„Geri ég ekki allt fyrir þig elskan
mín …“ og það gerðirðu svo sannar-
lega. Af öllu þínu hjarta, alltaf svo
einlægur og baðst aldrei um neitt í
staðinn. Ég minnist þess þegar við
Haddi fluttum inn í Skólagerðið fyrir
tæpum tveimur árum með prinsinn
okkar og frændi mætti að sjálfsögðu
á svæðið til að hjálpa. Þú varst hér
fram á kvöld, dag eftir dag, að mála,
dytta að og gera fínt, enda einn af
þeim sem geta allt. Gullna reglan á
okkar heimili var, eins og Haddi
sagði alltaf; það er klárt mál að ef
Svenni biður um eitthvað þá verður
aldrei sagt nei! Elsku karlinn minn
með stóra hjartað þitt, kannski var
það of stórt og of brothætt? Ég mun
alltaf hugsa til þess hve þú varst allt-
af góður við okkur og prinsinn okkar.
Honum fannst ekki leiðinlegt að vera
í heimsókn og pössun hjá Svenna
frænda að leika við Benjamín stóra
frænda sinn.
Í dag er ég þakklát fyrir kveðju-
stundina með þér, okkar síðustu
samskipti þar sem ég fékk að knúsa
þig og kyssa, segja þér hversu mikið
ég elskaði þig og að ég væri tilbúin til
að gera allt sem í mínu valdi stæði til
þess að láta þér líða betur. Þetta er
falleg minning að eiga og faðmlagið
sem ég fékk frá þér sagði meira en
þúsund orð. Ég bið góðan guð að
styrkja fallegu, yndislegu börnin þín
sem elska þig svo mikið og þú elsk-
aðir meira en allt annað og okkur hin
sem þykir svo óendanlega vænt um
þig. Ég veit að þú veist það, en ég
ætla að segja þér einu sinni enn í síð-
asta sinn hvað ég elska þig mikið og
hversu heppin við vorum og hversu
mikil forréttindi það voru að fá að
hafa þig í lífi okkar. Guð gefi þér frið
elskan mín.
Þín,
Kristín Berta.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem.)
Hvíl þú í friði, elsku vinur okkar.
Þínir vinir
Oddur og Freyja.
Mig langar að minnast félaga okk-
ar sem fallinn er nú frá. Ég hafði ekki
þekkt hann Svenna lengi, en nógu
lengi til að þykja ofboðslega vænt um
hann. En þegar ég byrjaði á Venusi
fyrir um einu og hálfu ári var ég sett-
ur á hlera með honum og vorum við
meira og minna alltaf saman á hlera
eftir það og áttum oft mjög gott spjall
saman um lífið og tilveruna.
Hann Svenni var mikill félagi og
algjör sprelligosi og alltaf var brosið
til staðar hjá öllum sem voru í kring-
um hann því alltaf var hann Svenni
eitthvað að gantast. Við strákarnir á
Venusi fengum algjört sjokk þegar
við fengum þær fréttir út á sjó að
hann Svenni væri dáinn og höfðum
við talað um það í túrnum að hans
væri sárt saknað því hann ætlaði að
fara að vinna í landi til að geta verið
meira með fjölskyldunni sem hann
talaði svo oft um. Það eru engin orð
sem fá því lýst hversu mikið við sökn-
um hans nú þegar við vitum að við
eigum aldrei eftir að njóta samvista
við hann meir. Ég veit að Svenni vak-
ir yfir okkur og er kominn á þann
stað þar sem honum líður vel.
Hvíl í friði.
Örn Árnason.
Svenni vinur minn er fallinn frá og
hans verður sárt saknað. Ég kynntist
Svenna fyrir ellefu árum er hann réð
sig um borð á frystitogarann Venus
HF 519 en síðan höfum við starfað
þar saman nánast hlið við hlið.
Svenni var gull af manni, sérlega
glaðlyndur, ávallt brosandi og þægi-
legur í allri umgengni. Hann var
mjög opinn persónuleiki og sagði vin-
um sínum alltaf frá ef eitthvað bját-
aði á. Hann var einnig mjög stoltur af
börnunum sínum og ófáar sögur
heyrði ég af góðum árangri Sigrúnar
í spjótkastinu og veru hennar í
Bandaríkjunum.
Þá var hann einstaklega greiðvik-
inn er lýsti sér í því að alltaf ef hann
mögulega kom því við var hann boð-
inn og búinn að hjálpa til ef einhvern
vantaði aðstoð, hvort sem var í landi
eða til sjós, enda var hann mjög lið-
tækur til allrar vinnu hvort sem það
var flísa- eða parketlögn, smíðar eða
annað sem til féll.
Við Svenni áttum okkur sameig-
inlegt áhugamál sem var golfið, hann
var mjög liðtækur golfspilari og
margar ferðir fórum við saman á
golfvöllinn. Það var virkilega þægi-
legt að spila með Svenna því hann
var alltaf svo jákvæður, alltaf var
hægt að gera betur næst ef kúlan rat-
aði ekki rétta leið, en ein af stóru
stundunum í lífi hans var er hann fór
holu í höggi á 10. braut á Hvaleyrinni
með sérlega fallegu höggi.
En lífið var ekki alltaf dans á rós-
um. Svenni lenti í erfiðum skilnaði
fyrir nokkrum árum, það tók mjög á
hann, en hann var búinn að ná sér
upp úr þeim öldudal.
Fyrir um tveimur árum kynntist
Svenni annarri konu er hann varð
mjög hrifinn af og giftu þau sig í des-
ember síðastliðnum. Hamingjan
geislaði af honum Svenna, enda leið
honum mjög vel, kominn aftur með
fastan punkt í tilveruna.
En hamingjan er hverful. Eitt sím-
tal í miðri veiðiferð batt enda á þau
framtíðarplön er hann hafði sett sér
og heimurinn hrundi, og hann náði
ekki að vinna úr sínum málum.
Ég er þakklátur fyrir að hafa haft
tækifæri til að kynnast jafn traustum
og góðum dreng og honum Svenna.
Vil ég með þessum orðum kveðja
minn góða vin með þökk fyrir þau ár
er ég fékk að njóta þess að þekkja
hann.
Börnunum hans og öðrum að-
standendum sendi ég mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur og megi guð
geyma ykkur og styrkja.
Elliði Norðdahl Ólafsson.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim fjölmörgu
sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför okkar ástkæru
KRISTÍNAR EGGERTSDÓTTUR,
Búhamri 21,
Vestmannaeyjum.
Enn fremur þökkum við stuðning við hana í
veikindum hennar og þá ómetanlegu vináttu sem
hún fann fyrir.
Guð blessi ykkur öll.
Jósúa Steinar Óskarsson,
Steinunn Ásta Jósúadóttir, Ásmundur Kristberg Örnólfsson,
Óskar Jósúason, Guðbjörg Guðmannsdóttir,
Ragnheiður Ásmundardóttir og Nikulás Ásmundarson.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS HELGASONAR
tæknifræðings,
Árskógum 6,
Reykjavík.
Valgerður Þorsteinsdóttir,
Þorsteinn A. Jónsson, Martha Á. Hjálmarsdóttir,
Helgi Jónsson, Jónína Sturludóttir,
Þórður Jónsson, Jytte Fogtmann,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800