Morgunblaðið - 18.12.2007, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. DESEMBER 2007 31
MINNINGAR
✝ Kristín Þórð-ardóttir fæddist
á Brúsastöðum í
Hafnarfirði 16.
febrúar 1930. Hún
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 4. desember
2007. Foreldrar
hennar voru Þórður
Kristinn Eyjólfsson,
f. á Þorláksstöðum í
Kjós 6. maí 1898, d.
6. febr. 1965 og Þur-
íður Salóme Sal-
omonsdóttir, f. á
Bíldudal 28. maí 1899, d. 8. des.
1966. Kristín átti 4 systkini: Unni,
f. 1923, d. 1987, Kristján, f. 1925,
d. 1935, Sigurð, f. 1928 og Sig-
rúnu, f. 1931, d. 2001.
Kristín giftist 27. maí 1950
Kristjáni Sigurðssyni vélstjóra og
sjómanni frá Hafnarfirði, f. 16.
júní 1927, d. 28. október 1986.
Foreldrar hans voru Sigurður
Kristjánsson, f. 23. apríl 1900, frá
Suðurkoti í Grímsnesi, d. 6. sept-
ember 1965, og Valgerður Jóna
Ívarsdóttir, f. 28. júlí 1901, d. 27.
ágúst 1989. Stína og Stjáni, eins
og þau voru oftast
kölluð, áttu 5 börn,
þau eru: 1) Ingveld-
ur Salome, 2) Þórð-
ur Kristján, maki
Vigdís Elma Cates.
3) Sigurður, maki
Anna J. Sigurbergs-
dóttir, 4) Valgerður,
maki Rúnar Smára-
son og 5) Kristín,
maki Magnús Þórð-
arson. Kristín átti
20 barnabörn og 13
barnabarnabörn.
Kristín fór að
vinna úti þegar barnaskarinn var
kominn á legg. Hún var verka-
kona og vann m.a. í Íshúsi Hafn-
arfjarðar, Norðurstjörnunni og
Sjóla. Síðustu árin vann hún á
næturvöktum á Hrafnistu í Hafn-
arfirði með systur sinni Rúnu.
Kristín sat í stjórn verkakvenna-
félagsins Framtíðarinnar um tíma
og var trúnaðarmaður á vinnu-
stað. Hún var mikið fyrir börn og
sóttu þau mikið til hennar.
Útför Kristínar verður gerð frá
Víðistaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Hún móðir mín er farin. Hún var
svo heppin að fá að deyja í friði og
ró. Reyndar var ég að frétta að það
hefði ekki bara komið lögga og
sjúkralið heldur líka slökkviliðið.
En hvað er ekki gert þegar fólk
finnst í bílnum sínum rænulaust.
Þann dag hafði hún komið öllu
því í verk sem hún ætlaði að gera.
Passa börn, fara í banka, borga alla
sína reikninga og kaupa sér snúð
sem hún ætlaði að gæða sér á þegar
hún væri komin heim. Henni tókst
þetta allt nema þetta með snúðinn.
Að lýsa henni móður minni er
ekki einfalt.
Hvernig á að lýsa kletti. Ekki get
ég hugsað mér betri móður eða
ömmu né langömmu. Það eru ófá
börn, barnabörn og langömmubörn
og óskyld börn sem hún leit eftir.
Núna á síðasta ári var ég svo hepp-
in að eignast eitt barnabarn. Í
hvert skipi sem ég var með hana
stuttu mína (rukkaði frekar stíft)
fórum við í okkar morgungöngu til
Stínu ömmu. Hún var snillingur
með börn. Sagði okkur ótal ævin-
týri. Sum samdi hún sjálf á meðan
hún sat við saumavélina og saumaði
á okkur föt. Man sérstaklega eftir
Þingvallaferðinni sem hún bjó til á
meðan hún steig saumavélina.
Eins og flestir vita var pabbi sjó-
maður. Samveru hennar og pabba
er best lýst með því að ég roðnaði
stundum þegar hann kleip hana í
rassinn þegar hún var að elda eða
vaska upp og þá sagði hún: Stjáni,
hættu!
Ekki það að hann gerði allt það
sem sjómaður getur gert á Þorláks-
messu. Það átti allt að vera til
reiðu, annað en það vantaði einar
buxur á einn bróðurinn. Því var
náttúrlega reddað. En á leiðinni
hrasaði mamma í brekkunni. Það
var árið 1959 og bara einn sími í
götunni. Og sá var svo fínn að ná-
granni okkar hljóp niður á löggu-
stöð til að panta lækni. Þar fæddist
mín yngsta systir. Ekki get ég sagt
að ég hafi verið hrifin, enda bara 9
ára. Það kom hins vegar í ljós þegar
átti að setja upp jólatréð á aðfanga-
dag að allt barrið hrundi af trénu
og pabbi ætlaði að redda því með
einhverjum grenigreinum. Þá gerði
ég uppreisn! Kallinn varð að fara að
kaupa rándýrt jólatré til að hafa
mig til friðs.
Undarlegt, ég átti minn yngri
son líka þá Þorláksmessu. Ákvað að
sauma ekki seinni ermina í kjólinn,
því mér fannst ekki taka því, var
viss um að ég myndi aldrei nota
hann. Hún móðir mín var ótrúlega
hraust.
Núna seinni árin höfum við
ferðast saman og hún móðir mín
hafði ótrúlega gaman af þessum
ferðalögum.
Þess vegna er ég viss um að í
hennar ferðalagi núna er hún að
upplifa eitthvað spennandi.
Ingveldur Salome (Sallý).
Elsku mamma.
Nú er komið að kveðjustund. Það
voru svo margir hlutir sem þú
kenndir mér sem ég mun aldrei
gleyma. Þegar ég hugsa um þig
koma margar minningar upp í hug-
ann. Í hjarta mínu er nú staður sem
þú munt alltaf eiga. Fallegur staður
sem er fullur af ást, kærleika og
hlýju. Ég kom oft í heimsókn til þín
á laugardögum með nýtt brauð og
við borðuðum saman með börnun-
um mínum, Maríu Rós og Aroni
Mána. Þau sakna þín mikið.
Við Maggi og börnin sendum
systkinum mínum, mökum þeirra,
börnum og barnabörnum innilegar
samúðarkveðjur.
Kristín Kristjánsdóttir.
Það er fallegt vetrarkvöld, jóla-
ljósin glitra í snjónum og nú er ég
sest niður til að skrifa kveðjuorð til
hennar Stínu minnar. Hún tengda-
manna hefur kvatt þetta jarðlíf.
Það bar brátt að andlátið hennar og
hún fékk að kveðja með reisn, um-
kringd mörgum af sínum nánustu.
Mér er það minnisstætt þegar við
hittumst fyrst haustið 1980. Eftir
að hafa heilsast sagði hún eitthvað
á þessa leið: „Mikið er þér kalt á
höndunum – blessuð komdu og fáðu
þér kaffi til að hlýja þér.“ Það varð
fyrsti kaffibollinn af mörgum sem
við áttum eftir að drekka saman og
yfir þeim var spjallað um allt milli
himins og jarðar. Hún var víðsýn
og greind kona, með mikla réttlæt-
iskennd.
Ég hefði ekki getað hugsað mér
betri tengdamóður því að hún var
ekki bara „hún tengdó“ – hún var
einnig mikil og góð vinkona mín,
sem ég gat alltaf leitað til. Ég veit
að ég tala fyrir hönd okkar allra í
fjölskyldunni þegar ég segi að hún
var okkur sannkölluð stoð og
stytta. Börnin hennar og þeirra
fjölskyldur voru henni allt. Ætíð
var hún boðin og búin til að aðstoða
okkur á allan hátt, fannst það alveg
sjálfsagt og ekki umtalsvert. Ást
hennar og umhyggja fyrir sínu fólki
sýndi sig best þegar hún var með
barnabörnunum. Hún skildi börn
mjög vel og átti auðvelt með að
setja sig í þeirra spor og hugar-
heim. Og alltaf hafði hún nægan
tíma fyrir ömmubörnin. Tíma til að
fara í sprellfjöruga leiki með þeim,
tíma til að lesa fyrir þau, nú eða að
spila við þau. Það er því engin furða
að hún var mikil uppáhaldsamma.
Þau elskuðu og virtu hana Stínu
ömmu, eins og þau gjarnan kölluðu
hana. Það er ég viss um að þau
munu aldrei gleyma þeirri virðingu
og ást sem þau bera til hennar.
Fyrir rúmum tuttugu árum varð
hún Stína og fjölskyldan öll fyrir
miklu áfalli. Eiginmaður hennar
Kristján Sigurðsson, hann Stjáni,
lést af slysförum. Það var henni
mikil raun. Þau höfðu verið afar
samrýnd hjón. En hún gafst ekki
upp. Nokkru síðar ákvað mín kona
að nú væri kominn tími til að taka
bílpróf – þá orðin fimmtíu og sex
ára gömul. Geri aðrir betur! Hún
vildi komast sinna ferða hjálpar-
laust, því hún var sjálfstæð kona
hún Stína, vildi geta bjargað sér
sjálf og vera ekki upp á aðra komin.
Hún tengdamamma var hæglát
kona, lítil og nett. Það var ekki
gauraganginum fyrir að fara í
hennar fasi. Ég man ekki til þess að
hafa nokkurn tíma séð hana flýta
sér. Hún vann sín verk hægt og
hljótt, fór þetta á þolinmæðinni og
seiglunni, en af hvoru tveggja átti
hún nóg. Og ekki skorti hana
kímnigáfuna. Það var ákaflega
gaman að verða vitni að því þegar
hún heyrði sagt frá einhverju sem
henni þótti skemmtilegt. Þá hló hún
svo innilega að tárin runnu niður
vanga hennar. Hún las mikið og það
var aldrei vandamál að finna gjöf
handa Stínu; „Blessuð, gefið þið
mér bara bók, ég á nóg af öllu öðru“
var svarið sem við fengum, þegar
spurt var hvað hún vildi nú fá í af-
mælis- eða jólagjöf. Hún tengda-
mamma bar sig ætíð vel og aldrei
heyrði ég hana kvarta. Hún var
einnig svo lánsöm að halda góðri
heilsu, bæði andlega og líkamlega,
þar til yfir lauk.
En nú er hún, svo snögglega, far-
in frá okkur. Hún Stína, sem var
öxullinn sem þessi fjölskylda sner-
ist um. Og það er ólýsanlegt tóma-
rúm og söknuður í hjarta okkar
sem stóðu henni næst. Hún var
okkur öllum svo undurgóð. Þar var
henni engin betri.
Með þessum orðum kveð ég þig í
bili, Stína mín, og hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Þín tengdadóttir,
Anna.
Amma mín var mér mjög góð. Ég
gat ég alltaf treyst á hana
og hún vildi nánast allt fyrir mig
gera. Þegar ég var lítill passaði hún
mig oft, hún las mikið fyrir mig, við
spiluðum saman og hún söng mig í
svefn.
Við fórum líka oft í göngutúra og
lékum okkur saman í garðinum
með frændum mínum og frænkum.
Alltaf fórum við í bakaríið í kaffinu
og keyptum okkur eitthvað gott.
Ég er Guðs, og Guð er minn,
Guði frá mig ekkert skilur.
Undir krossi frið ég finn,
föðurþel sitt Guð ei dylur.
Kærleiks vafinn er ég örmum,
einnig mitt í neyð og hörmum.
(Höf. ók.)
Ég sakna þín, elsku amma.
Jón Hjörtur
Kristín Þórðardóttir
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
fósturfaðir, afi og langafi,
EINAR JÓN HALLUR KRISTINSSON,
Suðurhólum 14,
lést mánudaginn 10. desember á líknardeild
Landakotspítala.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu fimmtudaginn
20. desember kl. 15.00.
Guðmunda Jónsdóttir,
Kristinn J. Einarsson, Aðalbjörg Sigurjónsdóttir,
Jón Einarsson, Sirivan Mekanipat,
Feldís H. Einarsdóttir, Gunnar Hilmarsson,
Álfheiður M.L. Einarsdóttir, Björn Björnsson,
Málfríður Kristinsdóttir,
Andri Már Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur vinur og frændi,
FRIÐJÓN GUÐMUNDSSON,
bóndi og veðurathugunarmaður
frá Sandi í Aðaldal,
lést í Dvalarheimilinu Hvammi á Húsavík aðfaranótt sunnudagsins
16. desember.
Aðstandendur.
✝
Móðir mín, amma og langamma,
ELISABETH VILHJÁLMSSON,
andaðist 11. desember sl. á Landspítalanum
í Fossvogi.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Guðrún Pedersen
og aðstandendur.
✝
Móðursystir okkar,
ÞORBJÖRG BJÖRNSDÓTTIR
frá Auðkúlu,
fv. bankastarfsmaður,
andaðist þriðjudaginn 11. desember.
Útför hennar verður gerð frá Dómkirkjunni fimmtu-
daginn 20. desember kl. 11.00.
Jarðsett verður í Selfosskirkjugarði.
Fyrir hönd annarra skyldmenna,
Guðrún Sigríður Þórarinsdóttir,
Björn Stefán Þórarinsson,
Kristín Þórarinsdóttir,
Ólafur Stefán Þórarinsson.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
SIGMUNDUR ÞRÁINN JÓNSSON,
lést 11. desember síðastliðinn.
Blóm og kransar vinsamlega afþökkuð en þeim
sem vilja minnast hans er bent á Sjúkrahúsið á
Egilsstöðum.
Útför verður gerð frá Egilsstaðakirkju þann
19. desember nk. kl. 14.00.
Ingveldur Anna Pálsdóttir,
Jón Þráinsson, Íris M. Þráinsdóttir,
Sigríður Sigmundsdóttir, Þór Ragnarsson,
Anna Birna Þráinsdóttir, Sigurður J. Jónsson,
Þórhalla Sigmundsdóttir, Þorgils Torfi Jónsson
og barnabörn.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Minningargreinar