Vikublaðið - 07.04.1997, Blaðsíða 5

7. apríl 1997
UiUDJD
r£
Larry Bell bls. 8
frumkvöðull minimalism-
ans á Kjarvalsstöðum
Leiklist bls. 6
Hugleikarinn
Sœvar Sigurgeirsson
Hvert á að fara bls. 8
Leikhús, söfn og fieira
Dans bls. 7
Nýtt íslenskt dansverk
frumsýnt ásamt þýsk-ís-
lensku samstarfsverkefni
Myndasögur bls. ó
Franski teiknarinn Jean
Antoine Posocco í spjalli
Kolya;
I iátlaus glæsíleiki
Tékkneska^myndin Kolya fékk á
dögunum Óskarsverðlaunin sem
besta erlenda myndin og ekki að
ósekju. Kolya er hrífandi og einlæg
saga af samskiptum miðaldra manns
epriíssio
í íslensKri málaralist
Blaðamaður Vikublaðsins brá sér í Gerðar-
safn fyrir helgina en þar voru þrír listamenn
að leggja síðustu hönd á sýningar sínar.
Listamaðurinn Helga Egilsdóttir sýnir tólf
olíumálverk á sýningunni en sérstaða henn-
ar innan íslenskrar málaralistar eru tölu-
verð. Það má eiginlega segja að Helga sé
sterkasti expressioníski málari íslenskrar
myndlistar í dag.
Það er mikilfengleg sýn sem blasir við áhorf-
skoðar mynd-
élguog
r verka ster
því glöggt sjá nokkurs konar framhald á
þeirri vinnu á sýningunni nú. Úr ættartölun-
um má lesa breytingar á búsetu og samféiagi
þjóðarinnar. Að sögn listakonunnar var
kveikjan að sýningunni rellar sem hún sá á
Þjóðminjasafninu en þeir eru prýddir
myndum úr lífi fyrirmanna. Hún segir ætt-
artölurnar hins vegar vera sagnfræði al-
mennings og með því að setja þær í mynd-
rænt form túlki hún í raun líf almennings á
fyrri tímurn.
Verk Sveins Björnssonar eru svo til sýning-
'andann. ái* í Austursal safnsins. Sveinn er löngu
Rússíbanar þykja óviðjafnanlegir
tónlistarmenn enda slógu þeir að-
sóknarmet í Listaklúbbi Leikhús-
kjallarans þar sem þeir héldu sína
fýrstu opinberu tónleika þann 3.
mars síðastliðinn. Vegna þess hve
margir urðu frá að hverfa hefur
verið ákveðið að endurtaka tón-
leikana í kvöld (mánudagskvöldið
7. apríl kl. 21.00).
Tónlist Rússíbananna kemur úr
ýmsum áttum en þar gætir stíl-
bragða frá Austur-Evrópu, fr-
landi, Klezmer og sígaunaáhrifa
auk þess sem stundum eru slegnir
suður-amerískir samba- og tang-
ótaktar.
Rússíbanarnir eru þeir Guðni
Franzson klarinetta, Daníel Þor-
steinsson harmoníkka, Einar
Kristján Einarsson gítar, Jón
Skuggi bassi og Kjartan Guðna-
Þar sem tðniist KíissiDanamta er
afar dansvæn munu þau Hany
Hadaya og Bryndís Halldórsdótt-
ir taka sporið og ekki þykir ólík-
legt að margir áhorfendur muni
láta hrífast með.
og ungs drengs sem hann situr uppi
með eftir að móðir drengsins stingur
af til Vestur-Þýskalands, burt frá
dauðahönd Rússa sem héldu landinu
í herkví. Aðalsöguhetjan er hinn
miðaldra Louka. Forhertur pipar-
sveinn og bóhem inn að beini. í
blankheitum sínum lætur hann
glepjast til að giftast, til málamynda,
rússneskri konu sem vili öðlast tékk-
óslavneskan ríkisborgararétt.
Drengurinn, Kolya, nær að bræða
hjarta hins forherta bóhems og á
milU þeirra myndast náið samhand.
Það sem gerir Kolya að þeirri há-
gæða mynd sem hun er, fyrir utan
góðan leik og skemmtilega umgjörð,
er að þarna er verið að segja á lát-
lausan hátt einfalda sögu úr mannlíf-
inu án þeirrar tilgerðar og væmni
sem einkennír bandarískar kvik-
myndir sem ol'tast eru yfírkeyrðar af
draumkenndri tilj>erð. Þetta er
mynd af sama kahberi og mynd
Wayne Wang, Smoke. Saga af
mannlegum samskiptum, sorgum og
sigrum þersónanna. Saga af mannlíf-
inu eins og það er í raun.
Beiskja hinnar stoltu menningar-
þjóðar sem byggir Tékkóslavíku í
garð Rússa gefúr Kolya mikið gildi.
Myndin lýsir vel þeim þunga sem
hernám Soyétmanna setti á austan-
tjaldsþjóðirnar og þá niðurlægingu
sem íbúar þeirra máttu þola þá
löngu og myrku áratngi sem her-
nániið stóð. Kolya er mynd sem alUr
unnendur góðra kvikmynda ættu að
sjá enda er hún kærkomin hvíld frá
einsleitum Hollywood klisjunum sem
tröllríða öllu.
GuIIfallegt umhverfí Tékkóslóvakíu
er glæsilegur og verðugur rammi
utan um Kolya og á sinn þátt í hug-
hrifura þeim sem myndin veldur hjá
áhorfendum. í bland við traustan
leik og gott handrit er Kolya af-
bragðsskemmtun og lifír í minning-
unni sem ein af betri myndum seinni
ára.
bgs
Expressionismi er ekki ríkjandi stefna í ís-
lenskri málaralist í dag og það á í raun telj-
ast einkennilegt hversu lítið íslenskir mynd-
listarmenn hafa leitað í smiðju expression-
ismans undanfarna áratugi. Þessi spurning
verður áieitin þegar maður virðir fyrir sér
myndirnar á sýningunni. Hið expressioníska
form virðist svo vel fallið til þess að túlka
kraftana í okkar norðlægu náttúru. Það
verður að leita til Færeyja til þess að fínna
jafnsterk áhrif expressionisma í nú
tímamvndlist og verður manni þá
helst hugsað til þeirra Ingálvs
av Reyni og Sámals Joensen
Mikines en þeir hafa báðir get-
ið sér heintsfrægðar fyrir mál-
verk sín og verk þeirra hafa
aukið vegsemd færeyskrar
málaralistar um heim allan.
Málverk Helgu eru máluð í
abstraktstfl en greinilegt er
að listamaðurinn sækir
myndefni sitt til íslenskrar
náttúru. Islensk veðrátta er
algeng í myndunum og þær
eru fullar af hreyfingu svo
það er sem blási úr öllum
áttu og það rigni og snjói í
mMl
sýningarinnar en þó er
eins og maður fái frekar á
tilfínninguna að horft sé
út um ramma eða kannski
glugga í myndunum.
Þetta á sérstaklega mynd-
irnar sem hafa skírskotun
til náttúrunnar. Nokkrar mynd-
anna eru þó sálrænni og innhverfari.
Helga notar mest jarðliti; svarta og gráa
liti. Áferð verkanna er öguð en krafturinn
svo mikill að það er sem honum haldi engin
bÖnd.
þekktur sem málari enda hefur hann verið
við þetta í rösk 40 ár. Að þessu sinni eru
verk Sveins olíumálverk máluð í abstraktstíl
sem hann hefur verið að þróa undanfarin
ár. Menn þekkja kannski Svein frekar fyrir
sjávarmyndir sínar og
fantasíur.
aþ
Á neðri hæð Listasafnsins er sýning Grétu
Mjallar Bjarnadóttur. Á sýningunni eru sex
ný verk listakonunnar, svokallaðar kopar-
ætingar, öll unnin á þessu ári.
Viðfangsefni Grétu Mjallar er allsérstakt en
hún tekur fyrir ættartölur. Áður hefur
listakonan unnið verk út frá æviminningum
gamals fólks og minningargreinum. Það má