Morgunblaðið - 13.02.2008, Qupperneq 27

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. FEBRÚAR 2008 27
stund með vinum og samstarfsfólki
fyrr og nú, en svo fór að þessi
kveðjustund varð jafnframt okkar
síðasta. Ég þakka vináttu og sam-
fylgd Páls og votta fjölskyldu og að-
standendum samúð mína.
Kristinn Andersen
Kynni okkar Páls hófust árið 1968
þegar ég þá nýkominn frá námi hóf
störf í hagdeild Pósts og síma sem
Páll veitti forstöðu. Ég starfaði und-
ir hans stjórn til loka ársins 1980
þegar hann lét af störfum og fór á
eftirlaun. Páll hafði hafið störf hjá
stofnuninni árið 1961 sem forstjóri
hagdeildar og tók árið 1976 við starfi
framkvæmdastjóra fjármálasviðs
sem hann gegndi til ársloka 1980.
Hann var þannig einn af fram-
kvæmdastjórum Pósts og síma í 20
ár sem þætti ekki lítið nú til dags.
Það var gott að vinna með Páli.
Hann var úrræðagóður og átti auð-
velt með að greina aðalatriði frá
aukaatriðum sem nauðsynlegt er við
stjórnun stórrar stofnunar. Hann
skildi vel þörf landsmanna fyrir öfl-
uga póst- og fjarskiptaþjónustu sem
er í eðli sínu þannig að hún býður
upp á stöðugar nýjungar og upp-
bygging hennar tekur því aldrei
enda. Sem fjármálastjóri Pósts og
síma í mörg ár lagði hann sitt af
mörkum til að fjármunir fengjust til
þeirra verkefna sem áhersla var
lögð á hverju sinni.
Páll átti gott með að umgangast
fólk og það kom sér vel fyrir yf-
irmann starfsmannamála hjá stórri
stofnun eins og Pósti og síma. Það
var ekki síst vegna þess hve hrein-
skiptinn og heiðarlegur hann var,
menn vissu alltaf hvar þeir höfðu
hann.
Sá tími sem ég starfaði með Páli
gaf mér mikið. Eftir að hann lét af
störfum vorum við í reglulegu sam-
bandi þótt nokkuð hafi dregið úr því
hin síðustu ár. Alltaf var ánægjulegt
að heyra í honum enda fylgdist hann
vel með því sem var að gerast í þjóð-
félaginu og hafði gjarnan skoðun á
hlutunum.
Ég þakka Páli samfylgdina og
sendi Guðrúnu og börnum þeirra
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Guðmundur Björnsson.
Góður vinur okkar er fallinn frá.
Páll Daníelsson kom mjög
snemma að störfum fyrir fyrirtæki
fjölskyldu okkar, Prentsmiðju Hafn-
arfjarðar, eða í kringum 1950. Sá
hann um bókhald og uppgjör fyr-
irtækisins allar götur til ársins 2003.
Þegar faðir okkar, Guðmundur
Ragnar, lést árið 1962, langt fyrir
aldur fram, reyndist Páll móður
okkar Steinunni, og Árna bróður
hennar, sem kom þá til starfa hjá
fyrirtækinu, stoð og stytta og er
vart hægt að sjá að þau hefðu getað
haldið rekstrinum áfram án hans
góðu leiðsagnar. Hann hafði yfir-
burða þekkingu á stöðu og starfsemi
Prentsmiðjunnar.
Páll var framúrskarandi talnag-
löggur maður og nákvæmur í öllu
sem að bókhaldi laut og vandvirkur
með afbrigðum.
Árið 1996 tókum við systur við
rekstri fjölskyldufyrirtækisins þeg-
ar móðir okkar hafði dregið sig í hlé
og Árni lét af störfum. Enn og aftur
reyndist Páll sá klettur sem gott var
að styðja sig við. Hann var okkur
sannur vinur og leiðbeinandi og að-
stoðaði okkur á alla lund og leysti
farsællega margvísleg verkefni sem
við bárum undir hann.
Páll var mjög skemmtilegur mað-
ur og frjór í hugsun fram á síðasta
dag og var gaman að ræða við hann
um málefni líðandi stundar. Hann
fylgdist vel með og hafði sterkar
skoðanir. Áttum við margar
skemmtilegar samræður um pólitík
og önnur mál sem hæst bar hverju
sinni þegar hann leit inn hjá okkur á
skrifstofunni í Prentsmiðjunni þeg-
ar hann gekk hjá. Skipti þá engu
máli hvort við vorum sammála eða
ekki, en eitt gátum við alltaf samein-
ast um, að vilja veg kvenna sem
mestan. Sýndi það vel víðsýni Páls.
Við kveðjum kæran vin með þakk-
læti og virðingu.
Guðrúnu, lífsförunaut Páls, börn-
um þeirra og fjölskyldunni allri
sendum við innilegar samúðarkveðj-
ur.
Ingibjörg, Guðrún og
Guðmundur Magnús.
Nú þegar Páll hefur kvatt fækkar
í hópi minna gömlu og traustu vina.
Kynni okkar voru orðin löng og
ánægjuleg. Við hittumst í Reykjavík
fyrir fimmtíu árum. Það var á fundi
sjálfstæðismanna. Strax urðum við
málkunnugir og fylgdumst hvor með
öðrum eftir það.
Við Páll vorum skoðunarbræður í
öllum málefnum hversdagsins. Við-
horf okkar til áfengis og fíkniefna
var skýrt, lítið menningargildi þótti
okkur samfara þessum eiturefnum.
Blóðsporin og fórnir eftir Bakkus
hvarvetna sýnilegar. Þegar Páll var
í Áfengisvarnaráði ríkisins reyndist
hann tillögubestur og næmur fyrir
hvaða leiðir væru árangursríkastar
gegn áfengisvandanum.Við Páll
Daníelsson störfuðum í langa tíð fyr-
ir Póst og síma, ég fyrir vestan,
hann fyrir sunnan. Þá reyndi á góð-
an samstarfsmann sem aldrei brást.
Páll var ætíð viðbragðsfljótur, ráða-
góður og athugull. Hann leysti
margan hnútinn með lipurð og af
ljúflyndi. Fyrir allt þetta stend ég í
þakkarskuld við Pál. Eftir að við
lukum störfum 70 ára gamlir héld-
um við vináttunni við, heimsóttum
hvor annan, rifjuðum upp gömul
kynni og slógum á létta strengi. Páll
átti auðvelt með að eygja það bros-
lega í lífinu. Það var mikið ánægju-
efni í hvert sinn að hitta Pál, þó ekki
væri nema að rétta honum höndina í
vináttuskyni. Fram á síðasta ár
heimsótti ég hann á Hrafnistu í
Hafnarfirði. Með þessum fáu þakk-
arorðum vil ég kveðja minn trúfasta
vin og óska honum velfarnaðar á
nýjum akri. Minningin um hann er
mér mikils virði og við hana orna ég
mér. Börnum Páls og fjölskyldu
sendi ég innilegar samúðarkveðjur.
Árni Helgason, Stykkishólmi.
Það er með söknuði að við sam-
herjar Pálls V. Daníelssonar í Sjálf-
stæðisflokknum í Hafnarfirði kveðj-
um hann, á 93. aldursári.
Sem ungur maður hóf Páll af-
skipti af stjórnmálum og gekk til liðs
við Sjálfstæðisflokkinn á fyrri hluta
síðustu aldar. Hann gegndi fjöl-
mörgum trúnaðarstöðum fyrir Sjálf-
stæðisflokkinn í Hafnarfirði, vann
ötullega að félagsstarfi sjálfstæðis-
fólks í bænum, starfaði í nefndum og
ráðum bæjarins og var þar kjörinn
bæjarfulltrúi.
Páll var virkur þátttakandi í
stjórnmálaumræðunni fram á síð-
asta dag. Hann lá ekki á skoðunum
sínum og hugmyndum til okkar bæj-
arfulltrúa Sjálfstæðisflokksins um
hvernig bæta mætti hag Hafnar-
fjarðarbæjar og íbúa hans.
Páll fylgdist grannt með viðburð-
um af vettvangi bæjarmála og þjóð-
mála og lét ekki þverrandi sjón aftra
sér frá að stinga niður penna og
leggja orð í belg um þau málefni sem
honum voru hugleikin.
Eftir Pál V. Daníelsson lifir minn-
ing um traustan samherja og góðan
vin. Eftirlifandi eiginkonu Páls,
Guðrúnu Jónsdóttur, börnum þeirra
og fjölskyldum, eru sendar innilegar
samúðarkveðjur.
Fyrir hönd Sjálfstæðisflokksins í
Hafnarfirði.
Haraldur Þór Ólason.
Þegar góðir og traustir vinir
kveðja kallar það fram góðar og
hlýjar endurminningar. Þessar
minningar eru dýrmætar vegna þess
að þær eru vitnisburður um góð og
gefandi samskipti manna á milli.
„Hver endurminning er svo hlý“ var
kveðið og sannlega má segja að sú
sýn sem lífið dregur upp af langri
samfylgd með Páli V. Daníelssyni sé
lýsandi dæmi um hversu gefandi það
er að eiga að góðan og traustan vin.
Á langri ævi kynntist Páll fjöl-
skrúðugum litbrigðum lífsins. Af
æðruleysi og með jafnvægi hugans
tókst hann á við það sem að höndum
bar. Hann sigraðist á hörðustu raun
og lét ekki bugast en naut jafnframt
lífsgleðinnar af hógværð og virð-
ingu.
Páll og eiginkona hans Guðrún
voru sem eitt. Löng samferð þeirra
bar til þess síðasta vott um mikla
gagnkvæma vináttu, virðingu og
væntumþykju. Þeim var umhugað
hvoru um annað eins og gjarnan er
farið hjá þeim sem finna samhljóm í
huga og hjarta, orði og gjörðum.
Með Páli er horfinn hugumstór
og heiðarlegur maður. Hann var
sannur í lífshlaupi sínu. Engum
duldust skoðanir hans og stefnu-
festa. Hann átti sín baráttumál og
eignaði þeim hugmyndir sínar og
vann þeim fylgi af einlægni og ósér-
hlífni. Einbeitni hans var einstök og
ekki lét hann hrekjast af leið. Póli-
tísk sannfæring hans stóð óhögguð í
gegnum áratugina; andstaða hans
gegn hvers konar vímuefnum er al-
þekkt; atvinnu- og afkomumál þjóð-
arinnar voru honum ofarlega í sinni
og gjör rétt, þol ei órétt voru ein-
kunnarorð sem áttu eðlislægan sess
í lífi hans.
Kæri vinur. Margs er að minnast
við ferðalok. Langt og farsælt ævi-
skeið er að baki. Kærar þakkir fyrir
sanna vináttu og tryggð. Við sáran
söknuð bætist þakklæti fyrir að hafa
kynnst þér. Megi himnafaðirinn al-
góði umvefja þig náð sinni og kær-
leika. Kæra Guðrún og fjölskylda.
Við sendum ykkur okkar dýpstu
samúðarkveðjur. Við vitum að með
Páli V. Daníelssyni hverfur til ann-
arra stranda traustur lífsförunautur,
faðir og afi. Minningin um hann verð-
ur um ókomin ár leiðarljós þeirra
sem unna heiðarleika og trú-
mennsku. Guð veri með ykkur.
Ellert Borgar og Erna.
Páll V. Daníelsson er fallinn frá.
Með honum er genginn einn af elstu
forystumönnum Sjálfstæðisflokks-
ins í Hafnarfirði.
Að þessu sinni verður ætt Páls
ekki rakin umfram það, að hann var
Húnvetningur, sem kom til Hafn-
arfjarðar um 1940. Páll var mikill at-
hafnamaður. Í Hafnarfirði beitti
hann sér fyrir stofnun dráttarbraut-
arinnar Drafnar og Byggingar-
félagsins Þórs hf. Hann var fram-
kvæmdastjóri beggja þessara
fyrirtækja. Síðar gerðist hann
starfsmaður og framkvæmdastjóri
sjálfstæðisfélaganna í Hafnarfirði. Á
þessum tíma var mikil útgáfa hjá
sjálfstæðismönnum í Hafnarfirði,
sem meðal annars var fólgin í útgáfu
blaðsins Hamars sem kom þá út
hálfsmánaðarlega nema um hásum-
arið. Því starfi gegndi Páll í sjö ár.
Þá dreif hann sig, í kringum fertugt,
í að ljúka námi og útskrifaðist sem
viðskiptafræðingur frá Háskóla Ís-
lands.
Leiðir Páls lágu síðan til Fram-
kvæmdabanka Íslands og Pósts- og
símamálastofnunar þar sem hann
gegndi veigamiklum störfum uns
hann hætti vegna aldurs.
Páll var einn af áhugasömustu
forystumönnum Sjálfstæðisflokks-
ins um áratuga skeið. Hann var
ósérhlífinn og óhemju vinnusamur.
Hann átti sæti í bæjarstjórn og bæj-
arráði. Eftir að hann hætti í bæj-
arstjórn var hann þó áfram vara-
maður og sat oft fundi.
Hann var m.a. formaður fræðslu-
ráðs Hafnarfjarðar og beitti sér þar
t.d. fyrir viðbyggingu Öldutúnsskóla
og Víðistaðaskóla.
Þá var hann formaður Fram, fé-
lags sjálfstæðismanna í Hafnarfirði,
og fulltrúaráðs sjálfstæðismanna í
Hafnarfirði.
Páll V. Daníelsson var einn af
bestu samstarfsmönnum mínum í
Sjálfstæðisflokknum og hann var
fljótur til ef flokkurinn þarfnaðist
hans.
Mörg góð ráð og hugmyndir þáði
ég frá honum í gegnum ótal símtöl.
Saman sátum við og spjölluðum yfir
kaffibollum og var Páll tíður gestur
á heimili mínu.
Nú þegar vegferð Páls vinar míns
lýkur hér vil ég nota tækifærið og
þakka honum vináttu og tryggð á
liðnum árum. Með Páli er genginn
mætur maður og góður vinur.
Við Sigríður sendum Guðrúnu,
börnum Páls og fjölskyldum þeirra
hugheilar samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Páls V. Daní-
elssonar.
Árni Grétar Finnsson.
Eyjólfur Jónsson
„sundkappi“ er geng-
inn yfir móðuna miklu. Réttara væri
þó að segja að hann hafi synt yfir
móðuna miklu en það er sú myndlík-
ing sem best á við um slíkan mann,
því sundið var hans sérgrein og sér-
stakt áhugamál enda sundmaður mik-
ill og góður. Eyjólfur var glæsimenni
sem eftir var tekið hvar sem hann fór,
jafnt á varðgöngum í miðbænum sem
á öðrum stöðum.
Ég er einn af þeim heppnu lög-
reglumönnum sem naut leiðsagnar
Eyjólfs við upphaf starfs míns í lög-
reglunni. Hann lagði manni ávallt
gott til í starfinu, og það er staðreynd
þegar sagt er að það að hafa kynnst
slíkum manni sem Eyjólfur var séu
forréttindi. Hann var ætíð tilbúinn til
þess að aðstoða bæði okkur nýliðana
og ekki síður borgarana. Hann var
maður sem neytti ekki kraftanna fyrr
en fullreynt var með orðin ein, en þá
var líka fokið í flest skjól þess sem af-
skipti voru höfð af. Eyjólfur var einn
af þeim mönnum sem kallaðir eru
„húmoristar“ og á því sviði naut hann
sín fullkomlega. Þar sem hann var var
sjaldan nein lognmolla, og oft var
maður á góðum stundum inni á stöð í
vafa hvort eitthvað sem hann aðhafð-
ist eða sagði væri glens eða eitthvað
sem maður átti að taka mark á. Þá lét
maður bara fljóta og sá svo til, og oft
var það besta lausnin því eftir
skamma stund gekk maður fram á
Eyjólf þar sem hann sat með kímnig-
lampa í augum, en þó svo saklaus sem
um nýfætt barn væri að ræða. Þetta
var ekki einskorðað við Eyjólf þó
þetta sé sagt hér því sem betur fer var
andinn á þessum tíma alveg einstak-
ur. Menn gripu hvert tækifæri sem
gafst til að gera einhverjum grikk en
alltaf var þess gætt að enginn sæti sár
eftir. En einkennilega oft var Eyjólf-
ur ekki fjarri því glensi.
Þegar hugsað er til baka er manni
efst í huga virðing og þakklæti til
þessa eðalmennis sem kenndi manni
svo marga hluta starfsins, sem maður
býr enn að. Ég man eftir atviki á
fyrstu árum mínum í lögreglunni þeg-
ar hann kom til mín með gamla bók
óinnbundna. Það sem sagt er í dag í
kiljuformi. Bók þessi var um lögregl-
una í Reykjavík, bók sem hann hafði
áður rætt við mig um. Mér fannst
bókin merkileg og fór að skoða hana.
Sá ég þá að fremst í henni var áritun
frá Eyjólfi þar sem þessi bók væri
gjöf til mín frá honum. Þetta lýsir
Eyjólfi vel, ekkert brambolt, heldur
gjöf rétt fram í hógværð og lítillæti.
Ekki veit ég hvað olli því að Eyjólfur
gaf mér þessa bók. Helst kemur mér í
huga að það hafi verið vegna fóstra
míns Pálma Jónssonar, sem hafði ver-
ið varðstjóri á einni vaktinni en var þá
fyrir nokkrum árum hættur störfum.
Bókin sú arna er mér afar kær.
Ég kveð Eyjólf með þakklæti í
huga og sorg því með Eyjólfi er geng-
inn drengur góður sem gaf frá sér
gleði og kátínu, en var fastur fyrir
þegar svo bar við.
Með þessum fátæklegu orðum vil
Eyjólfur Jónsson
✝ Eyjólfur Jóns-son fæddist í
Reykjavík 18. maí
1925. Hann lést á
heimili sinu í Ade-
laide í Ástralíu 29.
nóvember síðastlið-
inn og var útför
hans gerð ytra.
Minningarathöfn
um Eyjólf var í Bú-
staðakirkju 11. jan-
úar.
ég votta aðstandendum
öllum mína dýpstu
samúð, og megi Guð
styrkja ykkur í sárri
sorg.
Hörður
Jóhannesson.
Kveðja frá sjósunds-
nefnd Sund-
sambands Íslands
Eyjólfur Jónsson,
mesti sjósundskappi
Íslands, er fallinn frá.
Eyjólfur var fyrir-
mynd þeirra er hafa stundað sjó- og
vatnasund á Íslandi, flest hans afreka
hafa verið öðrum viðmið, bæði í vali á
sundleiðum og vegalengdum. Frum-
kvöðull var hann svo sannarlega, sér-
staklega þegar litið er til þess að á há-
tindi hans í sundinu var ekki mikil
sundkunnátta eða sundiðkun á land-
inu. Hvert sinn er Eyjólfur synti vakti
það mikla athygli og aðdáun, hann
hafði gríðarlegt kuldaþol en þekkti þó
sín takmörk mjög vel og undirbjó
sundið af kostgæfni. Of langt væri að
telja upp öll hans afrek hér í þessum
fáu orðum en þau er hægt að lesa um í
bók hans „Eyjólfur sundkappi“. Það
má segja að hans síðasta afrek á sviði
sjósunds hér heima hafi verið þegar
siglt var með bókina frá Ægisíðunni
yfir á Álftanes og forseta Íslands,
Ólafi Ragnari Grímssyni, afhent ein-
tak af bókinni. Hópur sjósundsmanna
synti boðsund honum til heiðurs, í
bátnum sem fylgdi sundmönnunum
sat hann stoltur um borð og fylgdist
með dóttursyni sínum og nafna synda
síðasta spölinn.
Við sem kynntumst Eyjólfi lítillega
skynjuðum að gott var að leita til hans
varðandi sjósund, ævinlega var hann
pollrólegur og yfirvegaður, þó var
stutt í smáglettni. Drangeyjarbikarn-
um hampaði hann ásamt nokkrum
öðrum sundmönnum og var viðstadd-
ur síðustu afhendingu á honum til
Kristins Magnússonar sjósund-
skappa úr Sundfélagi Hafnarfjarðar.
Við það tækifæri var öllum þeim sem
hampað höfðu bikarnum boðið að
vera viðstaddir og gladdi það Eyjólf
mjög mikið að hitta þessa sjósund-
skappa samankomna. Það er svo
sannarlega missir að mönnum eins og
Eyjólfi en segja má að hann hafi ef-
laust mótað þann mikla áhuga á sjó-
sundi sem nú er og eflaust hefði hann
ekki trúað sínum eigin augum að sjá
60 karla og konur stinga sér til sunds
á nýársdag, hver veit nema hann hafi
fylgst með?
Benedikt Hjartarson,
Birna Ólafsdóttir og
Hrafnkell Marinósson.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upp-
lýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er ekki
unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar