Morgunblaðið - 13.02.2008, Blaðsíða 40

40 MIÐVIKUDAGUR 13. FEBRÚAR 2008 MORGUNBLAÐIÐ
/ ÁLFABAKKA / KRINGLUNNI
VIPSALURINNER BARA LÚXUS
ER STAÐSETTUR Í SAMBÍÓUNUM ÁLFABAKKA
O S C A R
®
T I L N E F N I N G A R
ÞAR Á MEÐAL
NO COUNTRY FOR OLD MEN kl. 5:30 - 8 - 10:30 B.i.16 ára
NO COUNTRY FOR OLD MEN kl.5:30 - 8 - 10:30 B.i.16 ára LÚXUS VIP
P.S. I LOVE YOU kl. 5:30 - 8 - 10:30
SWEENEY TODD kl. 5:30 - 8 - 10:30 B.i.16 ára
UNTRACEABLE kl. 10:30 B.i.16 ára
CHARLIE WILSON'S WAR kl. 8 B.i.12 ára
DEATH AT A FUNERAL kl. 6 - 8 B.i.7 ára
NATIONAL TREASURE 2 kl. 10:30 B.i.12 ára
TÖFRAPRINSESSAN m/ísl tali kl. 5:30 LEYFÐ
NO COUNTRY FOR OLD MEN kl. 5:40 - 8 - 10:30 B.i.16 ára
P.S. I LOVE YOU kl. 5:30 - 8 - 10:30 LEYFÐ
SWEENEY TODD kl. 10D B.i.16 ára DIGITAL
UNTRACEABLE kl. 8 B.i.16 ára
THE GAME PLAN kl. 5:40 LEYFÐ
SÝND Í ÁLFABAKKA, KRINGLUNNI OG SELFOSSISÝND Í ÁLFABAKKA, KRINGLUNNI OG AKUREYRI
eeee
„ Charlie Wilson’s War
er stórskemmtileg
og vönduð kvikmynd
- V.J.V., TOPP5.IS
„Myndin er meinfyndin“
„Philip Seymour Hoffman fer
á kostum í frábærri mynd“
- T.S.K. 24 STUNDIR
eeee
„Sérlega vel heppnað og
meinfyndið bandarískt
sjálfsháð...“
Ó.H.T., RÚV/Rás 2
SÝND Í ÁLFABAKKA OG SELFOSSISÝND Á AKUREYRI OG KEFLAVÍK
VERSLAÐU MIÐA Á NETINU Á
Eftir Jóhann Bjarna Kolbeinsson
jbk@mbl.is
„NAFNIÐ sjálft er bara nafn sem við
bjuggum til af því að við vissum ekki hvern-
ig við ættum að skilgreina þetta. Core þýðir
náttúrulega grunnur og weird þýðir skrít-
inn,“ segir Rósa Birgitta Ísfeld sem stendur
að svokölluðu Weirdcore kvöldi ásamt þeim
Bjössa Biogen og Tanyu Pollock á Organ í
kvöld. Á tónleikunum munu koma fram þeir
Ruxpin, Frank Murder og Biogen. „Við er-
um að reyna að skapa góðan vettvang fyrir
raftónlistarmenn að koma fram á, og þá er
ég ekki að tala um teknó eða elektrópopp,
heldur meira svona elektróník og ambient
tónlist,“ segir Rósa, en um fjórðu tón-
leikana í þessari röð er að ræða. Fyrstu
tónleikarnir fóru fram á Barnum, en að
sögn Rósu var ákveðið að flytja þá niður á
Organ. „Við viljum hafa gott hljóð, það er
svo mikilvægt á svona tónleikum og það er
allt til alls á Organ,“ útskýrir hún.
Gamlir í hettunni
Aðspurð segir Rósa það tilganginn með
kvöldinu að hefja raftónlistina til vegs og
virðingar. „Það er ekki beint mikið búið að
vera að gerast í raftónlist, það er að segja
annað en danstónlist. Þetta eru hins vegar
tónleikar þar sem hægt er að mæta og fá
sér bjór, og halla svo aftur augunum.“
Þeir sem koma fram á tónleikunum í
kvöld eiga það allir sameiginlegt að vera
nokkuð gamlir í hettunni í raftónlistinni.
„Þeir eru allir mjög klassískir í þessari
senu, en þeir ætla samt örugglega að sýna
einhverjar nýjar kúnstir. En þetta eru
menn sem eru búnir að vera að síðan á ní-
unda áratugnum, þótt þeir hafi kannski að-
allega verið á sjónarsviðinu á þeim tíunda.
Þeir eru allir vel kunnir þrátt fyrir að hafa
ekki verið að spila mjög mikið undanfarið.
Og mér finnst það gilda um mjög marga, að
þeir hafa ekki verið að spila mikið, en samt
alltaf verið að semja einhverja tónlist,“ seg-
ir Rósa.
Tónleikarnir hefjast kl. 21 í kvöld og að-
gangur er ókeypis. „Við höfum alveg efni á
því, enda erum við bara að reyna að bjóða
fólki upp á eitthvað gott. Þetta er fyrst og
fremst til þess,“ segir Rósa.
Skrítinn grunnur
Ruxpin, Frank Murder og Biogen koma fram á
Weirdcore-kvöldi á Organ í kvöld
Rósa Kemur elektrónískri tónlist á framfæri.
GEORGES Feydeau skrifaði Une
puce á l’oreille (Fló á skinni) fyrir
nákvæmlega hundrað árum, er
hann átti fimm ár í sextugt. Á
frönsku vísar titillinn til þess að
sá fræjum efasemda, þar sem að-
alkvenpersónan Raymonde Chand-
ebise (Saga Ringsted) sem grunar
mann sinn um framhjáhald, fær
vin sinn til að skrifa bréf sem ýtir
fléttunni af stað og heldur henni
gangandi nærri til loka verksins.
Íslenski titillinn, ef til vill með
jafnviðeigandi hætti, vísar til þess
sem er alltaf á iði eða fleygiferð.
Þótt heldur hafi verið litið niður á
Georges Feydeau á sínum tíma þá
er hann nú viðurkenndur sem einn
helsti hvatamaður farsaformsins.
Gísla Rúnari hefur farist afar
vel úr hendi að þýða leikverkið yf-
ir á íslensku og heimfæra það,
ekki einungis til Íslands, heldur
Akureyrar sérstaklega. Af þessu
leiðir að margar bestu línur verks-
ins (í þessari íslensku útgáfu þess)
vísa beint til Akureyrar og ljá
uppfærslunni beinlínis andrúms-
loft staðarins. Það er líka af nægu
að taka fyrir utanbæjarmenn sem
hafa húmor fyrir íslenskum fót-
bolta, stjórnmálum og jafnvel að
forseta lýðveldisins. Samt sem áð-
ur hefur það sína vankosti að
heimfæra hundrað ára gamlan
franskan ástarævintýrisfarsa yfir
á Ísland samtímans. Áhorfendur
þurfa til að mynda að gangast inn
á það að slíkar aðstæður gætu í
raun og veru orðið til í dag, þótt
þeir viti fullvel að sú er ekki raun-
in. Fyrir utan þá staðreynd að
nánast öll samskipti eiga sér stað í
gegnum tölvupóst og farsíma nú
til dags, en ekki í gegnum bréfa-
skriftir, þá má benda á aðrar hlið-
ar farsans sem eru ekki full-
komlega sannfærandi. Hótelið sem
má muna sinn fífil fegurri tilheyrir
þannig augljóslega fyrri tímum
(þrátt fyrir að vera tengt nær-
umhverfi sýningarinnar í þessu til-
felli). Og þótt gerð hafi verið til-
raun til að uppfæra mikið af
kynferðislegum undirtónum í
verkinu, þá er minna gefið í skyn
en í upprunalega textanum, fyndn-
in er orðin grófari og augljósari.
Að því sögðu, þá hló meirihluti
áhorfenda í gegnum allt verkið að
nánast öllu sem fram fór. Þetta
var að hluta til vegna þess að
verkið er svo vel skrifað að jafnvel
fólk sem hefur engan áhuga á
försum dregst inn í skemmtileg-
heitin, en ekki síður vegna þess að
tiltekinn hluti leikhópsins (Guðjón
Davíð Karlsson, Randver Þorláks-
son, Margrét Helga Jóhannsdóttir
og Árni Tryggvason) er svo frá-
bær í gamanleik að þeim tekst að
vekja hlátur í nánast hvaða upp-
færslu sem er.
Aðrir í hópnum standa þeim
ekki langt að baki, grínið hafi á
stundum liðið fyrir að vera sér-
staklega hlaðið kynþátta-
fordómum. Persónulega finnst
mér engin innbyggð fyndni í því
að hafa taílenskan eða pólskan
hreim, og þótt Gísli Rúnar haldi
sig tiltölulega nálægt upprunalega
textanum (þar sem afbrýðisami
elskhuginn er spænskur og kokk-
urinn daðrari) þá voru báðar þess-
ar persónur óþarflega ýktar og
nálægt því að misbjóða manni í ís-
lensku þýðingunni. Málhelti Jó-
hanns S. Ringsted (sem getur ekki
borið fram samhljóða) er einnig
hluti af upprunalega leikverkinu,
og vakti mikla kátínu meðal áhorf-
enda, en hér er þar að auki talað
til hans eins og einnig hann sé út-
lendingur sem mér fannst sömu-
leiðis óþægilegt. Þrátt fyrir það er
þetta eitt bitastæðasta hlutverk
verksins og Hallgrímur Ólafsson
gerir því frábær skil.
Leikstjórnin er góð og leikurinn
framúrskarandi yfir það heila,
þótt sumir leikaranna (sérstaklega
Tinna Lind, Valdimar Örn og
Viktor Már) þurfi að leggja aðeins
harðar að sér en hinir og njóti
minni hylli þar sem persónur
þeirra eru ekki jafn fyndnar. Ög-
unin var slík að stundum hafði ég
á tilfinningunni að jafnvel brand-
arar sem spruttu upp í hita leiks-
ins væru vel æfðir. Á heildina litið
hefur Fló á skinni samt sem áður
alla eiginleika kassastykkisins. Og
í samræmi við það virðist meira að
segja vera uppselt á nánast allar
þær sýningar sem fyrirhugaðar
eru. Mér kæmi ekki á óvart þótt
allir þeir Akureyringar sem njóta
þess að skellihlæja hafi ýmist þeg-
ar séð verkið eða pantað sér miða.
Hinir, sem hafa meira gaman af
fágaðra gríni, myndu ekki láta sjá
sig á farsa hvort eð er, ekki einu
sinni þótt hann sé frábærlega
skrifaður af sjálfum meistaranum
Feydeau.
Alltaf
á fullu
LEIKLIST
Leikfélag Akureyrar
Höfundur upprunalegs verks: Georges
Feydeau. Leikgerð, þýðing og staðfær-
ing: Gísli Rúnar Jónsson. Leikstjórn:
María Sigurðardóttir. Leikmynd og bún-
ingar: Snorri Freyr Hilmarsson. Lýsing:
Björn Bergsteinn Guðmundsson. Tónlist:
Sprengjuhöllin. Leikarar: Guðjón Davíð
Karlsson, Jóhannes Haukur Jóhann-
esson, Hallgrímur Ólafsson, Kristín Þóra
Haraldsdóttir, Viktor Már Bjarnason, Atli
Þór Albertsson, Linda Ásgeirsdóttir, Þrá-
inn Karlsson, Margrét Helga Jóhanns-
dóttir, Tinna Lind Gunnarsdóttir, Randver
Þorláksson, Valdimar Örn Flygering og
Aðalsteinn Bergdal.
Fló á skinni
Ljósmynd/Grímur Bjarnason
Farsi „Verkið er svo vel skrifað að jafnvel fólk sem hefur engan áhuga á
försum dregst inn í skemmtilegheitin.“
Martin Stephen Regal
BRESKA leikkonan Keira Knightl-
ey mun verja Valentínusardeg-
inum hér á landi, en kærasti henn-
ar Rupert Friend mun hafa komið
henni á óvart með því að bjóða
henni hingað.
„Það hljómar eins og þetta hafi
kostað heil ósköp. Ég held að
þetta hafi allt komið henni á
óvart. Hún var að minnsta kosti
mjög spennt,“ segir ónefndur vin-
ur leikkonunnar.
Þá segir hann kærustuparið
gera þó nokkuð af því að ferðast
til afvikinna staða til að vera í
friði saman.
Parið kynntist við tökur mynd-
arinnar Pride and Prejudice árið
2005 og mun Rupert hafa orðið
miður sín er Keira neitaði nýlega
að ganga með antíkhring sem
hann hafði keypt handa henni. Þá
lýsti hún því nýlega yfir að þau
hefðu ekki í hyggju að ganga í
hjónaband á næstunni.
Reuters
Rómantík Kærasti Keiru Knightley
býður henni til Íslands.
Knightley
kemur til
Íslands