Morgunblaðið - 02.04.2008, Síða 27

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 2. APRÍL 2008 27
var afar annt um. Óhætt er að segja
að málin hafi verið krufin til mergjar
frá hinum ýmsu hliðum. Ekki vorum
við alltaf sammála og fannst Þóru
viðmælandinn á stundum vera of
stífur og íhaldssamur. Hafði hún á
orði að ég þyrfti að læra að „láta mig
flæða“.
Mér hefur af og til orðið hugsað til
þessara heilræða Þóru og stundum
jafnvel haft þau í heiðri. Eitt er víst,
andi Þóru mun áfram flæða meðal
þeirra sem hana þekktu.
Ég votta ástvinum hennar samúð
mína. Sárt er að sakna en gott að
hafa átt.
Sigurjón Þórðarson.
Með sorg í hjarta kveðjum við í
dag ástkæra frænku okkar. Þyrmdi
yfir okkur nú á páskadag þegar við
heyrðum um fráfall hennar. Á slík-
um stundum vill rökkva fyrir sjón-
um manns en mikilvægt er að minn-
ast góðra hluta.
Í minningu okkar mun lifa bros
hennar bjarta og hlýtt hjarta.
Ástríðufullur listamaður og náttúru-
barn. Kenndi hún okkur að líta á
heiminn frá fleiri sjónarhornum en
sýn hennar einkenndist af ríkri rétt-
lætiskennd og náungakærleik.
Sérstaklega er okkur minnisstætt
hversu vænt henni þótti um fjöl-
skyldu sína og augastein sinn Egil
Þór.
Hver lítil stjarna, sem lýsir og hrapar,
er ljóð, sem himinninn sjálfur skapar.
Hvert lítið blóm, sem ljósinu safnar,
er ljóð um kjarnann, sem vex og dafnar.
Hvert lítið orð, sem lífinu fagnar,
er ljóð við sönginn, sem aldrei þagnar.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi)
Elsku Egill Þór, amma, Jón Þór
og Logi, við biðjum góðan Guð að
vera með ykkur öllum.
Blessuð sé minning hennar.
Ingimar, Brynhildur og Róbert.
Móðursystir okkar Unnur Kol-
brún, Jón Þór, Egill, systkini og aðr-
ir aðstandendur elskulegrar frænku
okkar Þóru: Hugur okkar er hjá
ykkur og biðjum við góðan almátt-
ugan Guð að leiða fjölskylduna og
hugga á þessum sorgartíma.
Sofi augu mín
vaki hjarta mitt,
horfi ég til Guðs míns.
Signdu mig sofandi
varðveittu mig vakandi,
lát mig í þínum friði sofa
og í eilífu ljósi vaka.
Amen.
(Gamalt bænavers)
Sigríður, Gunnhildur,
Hólmfríður og Kristín
Björg Knútsdætur.
Hver eru örlög lífsins, hver er til-
gangurinn með lífinu? Það koma
margar spurningar upp í hugann
þegar ég hugsa um að frænka mín
og nafna, hún Þóra, hafi kvatt þenn-
an heim.
Við bárum nafn ömmu okkar sem
var sterk kona og ég veit að hún
hefði verið stolt af okkur báðum. Ég
veit að hún amma Þóra mun umvefja
Þóru í hennar nýju heimkynnum.
Þóra var einstök stúlka, það bar
lítið á henni, hún var hljóð og afar
feimin. Hún var svo feimin að hún
kveið stundum fyrir að vakna á
morgnana.
Lífið er verkefni, verkefnin sem
okkur er ætlað að vinna úr eru okk-
ur miserfið og sum svo erfið að við
ráðum ekki við þau.
Elsku Nonni frændi, Unnur, Logi
og Egill, ég veit að minningin um
góða dóttur, systur og móður mun
styrkja ykkur í sorginni.
Stundin líður, tíminn tekur
toll af öllu hér,
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig,
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
(Hákon Aðalsteinsson)
Guðrún Þóra Hjaltadóttir.
✝ Lilja Vilmund-ardóttir fæddist
í Vestmannaeyjum
21. mars 1922. Hún
lést á Landakots-
spítala 25. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Vilmundur Frið-
riksson, f. 19. sept-
ember 1883, d. 20.
maí 1923, og Pálína
Þuríður Pálsdóttir,
f. 23. júlí 1890, d.
17. nóvember 1945.
Systkini Lilju eru
Karl, f. 6. des. 1909, d. 2. maí
1983, Kristinn Eyjólfur, f. 2. feb.
1911, d. 24. des. 1945, Skarphéð-
inn, f. 25. jan. 1912, d. 1971,
Laufey, f. 1. júní 1914, d. 21. feb.
1979, Unnur, f. 21. nóv. 1915,
Fjóla, f. 13. jan. 1917, d. 6. apr.
1998, Ingibergur, f. 15. okt. 1918,
d. 29. ág. 1986, og Jóhann, f. 24.
jan. 1921, d. 4. sept.
1995. Einnig eign-
uðust þau Vilmund-
ur og Þuríður börn-
in Rósu og Hannes
sem létust á barns-
aldri.
Lilja ólst upp í
Vestmannaeyjum
en fluttist til
Reykjavíkur 12 ára
og bjó þar.
Maki Lilju var
Jón Einar Breiðdal
Samúelsson múr-
arameistari, f. 8.
ágúst 1921, d. 1. maí 2002.
Einkasonur þeirra er Einar
Þór Jónsson, kvæntur Vilborgu
Ólafsdóttur. Börn þeirra eru
Ólafur, Lilja María og Anna
Kristín.
Lilja verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast tengdamóður minnar,
Lilju Vilmundardóttur, sem and-
aðist á Landakotsspítala að morgni
25. mars sl. eftir erfið veikindi.
Lilja var yngst 11 systkina,
barna Vilmundar Friðrikssonar og
Pálínu Þuríðar Pálsdóttur.
Lilja fæddist ásamt tvíburasyst-
ur sinni, Rósu Vilmundardóttur,
21. mars 1922 í Vestmannaeyjum.
Lífið tók ekki mjúkum höndum á
henni í byrjun því þeim tvíbura-
systrum var vart hugað líf og dó
Rósa nokkurra mánaða en smám
saman braggaðist Lilja og komst
til ágætrar heilsu. Hún var ætíð af-
ar stolt af uppruna sínum og átt-
högum í Vestmannaeyjum.
Hún minntist þess oft með stolti
hversu rík áhersla var lögð á
íþróttaiðkun barna í Vestmanna-
eyjum en þau systkinin æfðu
frjálsar íþróttir og handbolta hjá
Tý. Karl, eða Kalli bróðir eins og
Lilja kallaði hann alltaf, keppti fyr-
ir Íslands hönd í frjálsum á Ólymp-
íuleikunum í Berlín árið 1936. Eins
sagði hún okkur frá trúaruppeld-
inu sem þau systkinin fengu en
Þuríður móðir þeirra var mjög trú-
uð kona og tók barnahópinn sinn
oft í kirkju og á samkomur, þá að-
allega hjá Betel. Var Lilja upp frá
því mikill aðdáandi gospeltónlistar.
Ég kynnist Lilju og Jóni haustið
1984. Þau Jón og Lilja tóku mér
afar vel frá fyrstu stundu en við
Einar Þór einkabarn þeirra höfð-
um þá nýlega kynnst. Kynni okkar
Lilju urðu strax mjög náin og sér-
stakt trúnaðarsamband varð á milli
okkar og hélst það til æviloka
hennar. Stundum deildum við
Lilja, gjarnan um pólitík og ýmis
þjóðfélagsmál, og gaf hvorug eftir.
En að lokum sagði Lilja gjarnan:
„Jæja Bogga, nú fáum við okkur
kaffi.“
Lilja Vilmundardóttir var fríð
kona, svipurinn hreinn og ákveð-
inn. Hún var hlý í viðmóti og allri
framkomu, hreinskilin og skoðana-
föst. Hún var ákaflega ættrækin
og lét sig mjög skipta sitt fólk og
þess kjör. Hún var óspör á hrós og
barnabörnin hennar voru hennar
fjársjóður og yndi.
Við Einar og börn þökkum sér-
staklega starfsfólki 14 G á Land-
spítalanum fyrir einstaka umönnun
og starfsfólki á deild K-2 á Landa-
kotsspítala.
Að leiðarlokum þakka ég
tengdamóður minni góð kynni sem
aldrei bar skugga á. Ég kveð góða
konu og óska henni góðrar ferðar
og guð blessi hana.
Þín tengdadóttir,
Vilborg Ólafsdóttir.
Elsku amma, það var erfitt að
horfa á veikindi þín síðastliðna níu
mánuði. En nú vonum við að afi
Jón sé búinn að taka á móti þér og
þú sért komin á betri stað þar sem
þér líður vel. Þú varst aldrei þessi
dæmigerða amma heldur miklu
frekar eins og jafningi eða félagi.
Þú naust þess að spjalla við okk-
ur um lífið og tilveruna og uppá-
haldsumræðuefni þitt voru íþróttir
og ástin í allri sinni mynd. Þú
hvattir okkur til að stunda íþróttir
og þreyttist aldrei á að segja okkur
hvað við værum stórkostleg. Við
erum búin að setja upp mynd af
þér í herbergjum okkar og vitum
að þú munt vaka yfir okkur og
passa.
Við þökkum þér fyrir allt og við
munum aldrei gleyma þér og afa á
Kapló.
Hvíldu í friði og guð geymi þig.
Þín elskandi barnabörn,
Lilja María, Anna Kristín
og Ólafur Einarsbörn.
Elsku Lilla mín, ég trúi því nú
varla að þú sért farin en ég veit vel
og hugga mig við það að vita að þú
ert á góðum stað núna þar sem þér
líður vel.
Ég á eftir að sakna þess mikið
að eiga ekki færi á því að koma í
kaffi til þín og fá spádóma um
framtíðina, fá mér kex og osta með
þér og spjalla um lífið, tilveruna og
jú ekki má nú gleyma strákunum.
En ég mun geyma allar mínar
minningar um þessar stundir á
góðum stað í hjarta mínu.
Ég var nú ekki gömul þegar ég
skrópaði í fimleikatímunum og
kom frekar í kaffi til þín á Kapla-
skjólsveginn en fara á æfingu. Al-
veg frá því við vorum yngri við
systurnar vöndum við okkur á að
koma til þín í heimsókn og eyddum
góðum tímum með þér. Það var
alltaf svo notalegt að koma til þín á
Kaplaskjólsveginn og sitja úti í
garði í sólinni á sumrin með þér.
Það var nú ekki sjaldan sem við
fengum að fara í gengum fataskáp-
inn þinn og prófa allt saman og oft-
ar en ekki enduðum við á að fara
heim með nokkrar af þeim flíkum.
Öll þessi föt á ég enn og mun ávallt
varðveita, skærbleika sundbolinn
þinn, kjólana og græna kjólinn sem
hún amma Stína saumaði á þig sem
er mér mjög minnistæð gjöf.
Lilla mín, þú hefur verið mér
mjög kær og mjög mikilvæg per-
sóna á minni lífsleið og ég á eftir
að sakna þín sárt. Það er alltaf erf-
itt að kveðja einhvern og gera sér
grein fyrir því að maður eigi ekki
eftir að hitta þá persónu aftur en
ég veit að þú munt alltaf verða mér
við hlið og ég á eftir að geta leitað
til þín þegar ég vil.
Ég verð því ævinlega þakklát
fyrir að hafa fengið tækifæri til að
hafa notið samvista þinna í þessu
lífi, elsku Lilla mín. Takk fyrir að
bíða eftir okkur og gefa okkur færi
á að kveðja þig. Ég elska þig.
Þín
Sigríður Kristín
Sæmundsdóttir (Sirrý).
Fallin er frá hún frænka mín,
Lilja Vilmundardóttir eða Lilla
frænka eins og hún ávallt var
nefnd.
Þær voru ófáar stundirnar sem
ég eyddi hjá Lillu, bæði á Kapla-
skjólsveginum og á Aflagrandanum
eftir að hún fluttist þangað. Nær-
vera hennar var mér ómetanleg og
þegar hugsað er til hennar kemur
hlýja, gleði og síðast en ekki síst
vinátta upp í huga mér. Lilla var
nefnilega ekki aðeins frænka mín,
hún var líka ein af vinkonum mín-
um, ein þeirra sem hægt var að
ræða allt við. Hún sýndi öllu áhuga
sem ég tók mér fyrir hendur og
hafði ávallt mikinn áhuga á að
ræða slíka hluti.
Þegar litið er til baka og hug-
urinn látinn reika um allar okkar
stundir saman kemur margt upp í
huga mér. Ofarlega er minningin
um gömlu sláttuvélina á Kapla-
skjólsveginum. Á góðviðrisdögum
var gaman að fá að slá garðinn hjá
Lillu með þessu merka tæki og fá
svo svaladrykk að loknu verki. Þá
sátum við saman á veröndinni og
nutum þess saman að vera til.
Önnur minning er seta við eldhús-
borðið hennar Lillu en þar var
yndislegt að sitja með henni. Þar
drukkum við kaffi, borðuðum osta
og spjölluðum um gang lífsins, ást-
ina og annað sem var okkur hug-
leikið. Oftar en ekki greip Lilla
bollann minn, skellti honum á ofn-
inn og þegar hann þornaði spáði
hún um nánustu framtíð mína.
Lilla var yndisleg kona og gaf
sér ávallt tíma til að setjast niður
og heyra af því sem maður hafði
frá að segja.
Hún spilaði alltaf stórt hlutverk í
lífi mínu sem og systra minna. Ég
kveð hana með miklum söknuði í
hjarta og þakka henni fyrir allar
okkar yndislegu stundir saman.
Tilhugsunin um þær munu veita
mér hlýju.
Elsku Einar, Bogga, Óli, Lilja
María og Anna Kristín, ykkur
votta ég mína einlægu samúð.
Megi guðs englar vaka yfir ykkur
og veita ykkur styrk í ykkar sorg.
Íris Lind.
Lilla mín, það var alltaf jafn
gaman þegar við systurnar komum
til þín í kaffi, osta og spádóma.
Spádómarnir leiddu af sér mikið
spjall um ástina og hvað beið okk-
ar í framtíðinni. Þú hélst svo vel
utan um allt sem við vorum að
gera og sýndir áhuga á öllu því
sem við tókum okkur fyrir hendur.
Alla mína ævi hef ég lítið á þig
sem eina af mínum bestu vinkon-
um. Sama á hvaða aldri ég var tal-
aðirðu alltaf við mig eins og jafn-
aldra og hafðir gott lag á að láta
mér líða vel. Ég er svo rík af góð-
um minningum um þig og eru
nokkrar mér efst í huga; sumrin á
Kaplaskjólsvegi, kjöt í karrí sem
þér einni var lagið að gera, stóri
fataskápurinn og föstudagarnir
sem við tvær eyddum iðulega sam-
an. Mikið hlakkaði ég alltaf til að
vera búin snemma í skólanum á
föstudögum því þá gat ég komið til
þín og spjallað um vikuna á undan
og komandi daga. Ekki fannst mér
síðra að heyra sögurnar sem þú
unnir að segja mér um þig og fjöl-
skylduna þína. Man ég svo vel eftir
því hversu glöð þú varst þegar Óli
litli var að koma í heiminn, þvílík
gleði og tilhlökkun að fá fyrsta
ömmubarnið þitt. Við upplifðum
svo margt saman Lilla mín og erf-
itt að koma því öllu í orð hér. Það
að hafa þekkt þig hefur gert mig
að betri manneskju og á ég þér
margt að þakka og tek ég þig mér
til fyrirmyndar.
Elsku Lilla mín, mikið finnst
mér erfitt að kveðja þig en ég veit
að þú ert á betri stað núna. Alla
mína ævi hefur þú verið mér stoð,
hjálpað mér og gefið góð ráð og
það mun ég varðveita ævilangt.
Þegar mér verður hugsað til baka
um minningarnar um þig kemur
bros á vör og ylur í hjarta. Þín
Berta Björg.
Lilja Vilmundardóttir
✝
Bestu þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
ÞORSTEINN ÞORSTEINSSON,
Vesturvegi,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Heilbrigðisstofnun
Vestmannaeyja fyrir góða umönnun.
Kolbrún Þorsteinsdóttir, Sverrir Gunnlaugsson,
Kristín Þorsteinsdóttir, Óskar Árnason,
Eiríkur Þorsteinsson, Karen Sigurgeirsdóttir,
Gunnar Þorsteinsson, Erna Ottósdóttir,
Brynja Friðþórsdóttir,
afa- og langafabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
JÓNÍNA ÞORSTEINSDÓTTIR,
Ólafsvegi 19,
Ólafsfirði,
lést á sjúkradeild Hornbrekku, Ólafsfirði,
sunnudaginn 30. mars.
Útförin fer fram frá Ólafsfjarðarkirkju laugardaginn 5. apríl kl. 14.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vildu minnast hennar
er bent á að láta dvalarheimilið Hornbrekku njóta þess.
Sigurður Guðmundsson, Birna Friðgeirsdóttir,
Guðrún Guðmundsdóttir,
Gunnhildur Guðmundsdóttir,
börn og barnabörn.
✝
Bróðir minn,
KRISTJÁN GUÐMUNDSSON,
Skáldsstöðum,
lést á dvalarheimilinu Barmahlíð laugardaginn 29. mars.
Útför hans fer fram frá Reykhólakirkju laugardaginn 5. apríl kl. 11.00.
Ingibjörg Guðmundsdóttir.