Morgunblaðið - 13.05.2008, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 13. MAÍ 2008 25
MINNINGAR
✝ Aðalheiður Frí-mannsdóttir
(Alla) Hjallabraut
33 í Hafnarfirði
fæddist 6. janúar
1923 á Tjarnarlandi
í Kálfshamarsvík ,
Skagahreppi, A-
Hún. Hún lést á St.
Jósefsspítala í Hafn-
arfirði að morgni
miðvikudagsins 30.
apríl sl.
Foreldrar hennar
voru Þóra Frí-
mannsdóttir, f.
1890, d. 1975, og Frímann Lár-
usson, f. 1886, d. 1942. Bróðir
hennar var Óskar, f. 1915, d. 1950,
og uppeldisbróðir Eðvarð Karl
Ragnarsson, f. 23.7. 1937.
Auk þess eignuðust Þóra og Frí-
mann þrjá drengi sem létust í
frumbernsku.
Aðalheiður ólst upp með for-
eldrum sínum í Kálfshamarsvík-
inni, á Skagaströnd og í Hallárdal
í Vindhælishreppi sem þá var.
Aðalheiður giftist Guðjóni Ing-
ólfssyni, f. 14.9. 1912, d. 22.10.
1993, frá Grund á Skagaströnd
hinn 9. apríl 1942 og hófu þau bú-
skap á Grund þar sem Guðjón bjó
ásamt móður sinni. Börn þeirra
eru: 1) Ármann Þór, f. 5.9. 1942,
kvæntur Jórunni Ólafsdóttur, f.
23.3. 1942, þeirra börn a) Óskar
Þór, f. 1965, maki Berglind Annie
Guðjónsdóttir, f. 1965, dætur
þeirra eru Arna Ósk og Sara Lind,
b)Hildur Aðalheiður, f. 1979, sam-
býlismaður Baldur Óli Sigurðsson,
f. 1975, og eiga þau Brynhildi
Laufey Marsibil, f. 1962, Sigríður
Júlía, f. 1964, og Birna, f. 1968,
Sigurðardætur. 5) Ólafur Valgeir,
f. 19.1. 1958, kvæntur Hönnu
Björk Guðjónsdóttur, f. 24.2. 1964,
synir þeirra eru a) Guðjón Heiðar,
f. 1997, og b) Bergur Ingi, f. 2000.
Sonur Ólafs frá fyrra hjónbandi er
Andri Már, f. 1981, maki Birna
Friðfinnsdóttir, f. 1980 og eiga
þau dótturina Katrínu Ingu, f.
2007. Fyrir átti Hanna Björk dótt-
urina Björgu Birgisdóttur, f. 1987.
6) Ingi Hafliði, f. 19.3. 1964,
kvæntur Æsu Hrólfsdóttur, f. 19.8.
1961. Börn Inga af fyrra hjóna-
bandi eru a) Dóra Björg, f. 1984 og
b) Ingvi Einar, f. 1987. Börn Æsu
af fyrra hjónabandi eru Brynja, f.
1983, Arna, f. 1988 og Hrólfur, f.
1991 Hjörleifsbörn.
Aðalheiður og Guðjón bjuggu á
Skagaströnd til ársins 1952 er þau
fluttu til Hafnarfjarðar, fyrst á
Vesturbrautina en lengst af
bjuggu þau á Hraunbrún 5, þar
sem þau höfðu byggt sér einbýlis-
hús, eða í nærri 30 ár. Síðustu árin
bjuggu þau á Hjallabraut 33.
Aðalheiður fékk sína barna-
skólagöngu eins og hún tíðkaðist á
fyrri hluta síðustu aldar en auk
þess var hún einn vetur í skóla hjá
Huldu Á. Stefánsdóttur á Þing-
eyrum. Auk heimilisstarfa vann
hún alltaf eitthvað úti, mismikið
frá einum tíma til annars, einkum
var það við fiskvinnslu, og í mörg
sumur tóku þau hjónin sig upp og
fluttu norður í land flest árin til
Siglufjarðar þar sem þau unnu í
síldarvinnslu. Árið 1970 réðst Að-
alheiður til starfa hjá Hafnarfjarð-
arbæ, á gæsluvöllum bæjarins, og
starfaði við það þar til hún lét af
störfum sakir aldurs 1993.
Útför Aðalheiðar fer fram í
Víðistaðakirkju í Hafnarfirði í
dag, 13. maí, kl. 13.
Kötlu, f. 2006, fyrir á
Baldur Daníel Frey f.
2002. 2) Lilja Bergey,
f. 196.10. 1944, gift
Árna Inga Guðjóns-
syni, f. 12.11. 1941,
þeirra synir a) Guð-
jón, f. 1963, maki
Hafdís Stefánsdóttir,
f. 1962, þeirra börn
eru Árni Stefán og
Hildur Rún, b) Magn-
ús, f. 1964, maki
Ragnheiður E. Ás-
mundsdóttir, f. 1967,
þeirra börn eru Lilja
Björg, Arnar Helgi, Ásdís Inga og
Magnús Fannar, c) Jónas, f. 1969,
maki Berglind Adda Halldórs-
dóttir, f. 1973, þeirra synir eru
Halldór Ingi og Kristófer Máni. 3)
Jóna Ósk, f. 26.7. 1948, fráskilin,
synir hennar með Stefáni B. Sig-
urðssyni eru a) Stefán Hafþór, f.
1968, maki Guðlaug Ingvarsdóttir,
f. 1968, þeirra börn eru Daníel
Bjarki, Kristín Sara og Sigurður
Ari, b) Sigurður Heiðar, f. 1968,
maki Klara Ægisdóttir, f. 1971,
þeirra börn Stefán Ægir og Helga
Kristín, c) Kristján Helgi, f. 1973.
4) Lárus Sólberg, f. 25.9. 1951,
kvæntur Guðrúnu Magnúsdóttur,
f. 15.6. 1945, þeirra börn a) Karen
Ósk, f. 1985, sambýlismaður Skúli
Thorarensen, f. 1980, sonur Kar-
enar er Mikael Lárus, b) Magnús
Guðjón, f. 1987. Dóttir Lárusar frá
fyrri sambúð er Þóra Björk, f.
1981, sambýlismaður hennar er
Gary Clarke, f. 1972, og eiga þau
soninn Daniel Eric. Dætur Guð-
rúnar frá fyrra hjónabandi eru
Elsku amma mín.
Ég finn engin orð til að lýsa því
hvernig mér líður núna. Söknuður-
inn stingur í gegnum hjartað mitt og
ég reyni stöðugt að minna mig á að
nú líði þér vel. Huggun mín er, að nú
heldur þú í höndina á afa og þið bros-
ið til okkar sem eftir sitjum. Ég er
svo stolt af því að hafa átt þig sem
ömmu. Ég er svo heppin að eiga allar
þessar yndislegu minningar um þig,
sem þjóta nú um huga minn dag og
nótt. Ég man svo vel eftir því þegar
ég var barn og fór á róló með þér. Þú
varst amma allra barna og stundum
kom það mér á óvart hvað þú þekktir
marga af vinum mínum. Það var ekki
óalgeng sjón að rekast á þig úti í
Samkaup eða í sjoppunni hjá Val og
ég heyri enn þegar þú segir: „Á
hvaða ferðalagi ert þú, ljúflingur?“
Ég mun aldrei gleyma hvað ég fann
til með þér þegar þú fótbrotnaðir.
Ég stóð og hélt í höndina á þér og
hver sársaukastuna sem þú gafst frá
þér nísti mig inn að beini. Það var
svo vont að sjá elsku ömmu mína
finna svona til. Minningar mínar af
þér eru svo greinilegar núna, ég get
næstum fundið höndina þína halda í
höndina mína, ég man að ég kyssti
þig tvisvar á ennið á mánudags-
kvöldið, ég man eftir brosinu þínu,
ég man þegar þú klappaðir mér á
kinnina, ég heyri röddina þína og ég
man eftir síðasta andardrætti þín-
um, ég trúði því varla að þetta væri
búið. Ég get ekki að því gert en ég er
rosalega eigingjörn, mig langar svo
mikið að sjá þig aftur, tala við þig,
hlusta á þig segja mér sögu og bara
að fá að segja þér hvað mér þótti of-
boðslega vænt um þig. Ég veit eig-
inlega ekki alveg hvernig ég á að tak-
ast á við þennan sársauka, það er
alltaf verið að segja við mig að nú líði
þér vel og að þú hefðir ekki viljað að
ég væri að gráta en ég get bara ekki
verið sterk, ég veit það líka að þú
hefðir tekið utan um mig og huggað
mig af því ég væri að gráta, þú varst
alltaf svo góð við mig.
Ég verð dálítinn tíma að venjast
því að geta ekki hringt í þig eða kom-
ið til þín og setið í eldhúsinu með
appelsín og súkkulaðirúsínur, en ég
held fast í minninguna um þig amma,
svo fast að ég get lokað augunum og
fundið nærveru þína. Ég hef lært
það á undanförnum dögum hvað við
eigum yndislega fjölskyldu, ég veit
að þú varst stolt af börnunum þínum,
ég er svo þakklát fyrir að eiga þau
að. Ég lofaði þér því að standa mig
vel í prófunum, ég ætla mér að
standa við það elsku amma, ég ætla
mér að standa á útskriftardaginn
minn og Magnúsar og minnast þín
með bros á vör.
Það er sárt að kveðja þig elsku,
hjartans amma mín, en ég kveð þig í
bili og veit að það verða fagnaðar-
fundir þegar við hittumst á ný.
Hvíldu í friði elsku, besta amma mín
og takk fyrir allar yndislegu stund-
irnar sem við áttum saman.
Þín
Karen Ósk, Skúli og
Mikael Lárus.
Elsku amma mín.
Ég held ég eigi ennþá eftir að átta
mig á að þú sért í alvörunni farin.
Mér finnst þetta svo óraunverulegt
að ég er búin að vera hálfdofin í
gegnum þetta allt saman. Ég býst
við að raunveruleikinn hellist yfir
mig þegar ég loksins klára prófin og
engin amma Alla til að hringja í og
kvarta yfir slæmu gengi eða gleðjast
yfir góðu gengi. Það virtist nú ekki
skipta þig neinu máli hvernig manni
gekk í prófunum, alltaf varstu jafn-
stolt.
Ég man vel eftir því þegar ég var
lítil stelpa og fékk iðulega að fara til
þín á róló þar sem þú varst að vinna
og þegar vinnudegi lauk gengum við
saman í fiskbúðina við Kirkjuveg og
keyptum nætursaltaða ýsu sem þú
svo eldaðir handa okkur afa. Mér
fannst líka best að borða hjá þér,
hvort sem það var fiskurinn, salt-
kjötið, gúllasið með mosuðu kartöfl-
unum eða hafragrauturinn á morgn-
ana. Það var alltaf skemmtilegt að
koma í heimsókn til þín og í ófá skipt-
in enduðu þær heimsóknir með næt-
urgistingu. Þá þótti mér mest spenn-
andi að velja mér náttkjól fyrir
nóttina og fá soðið vatn í glas á nátt-
borðið alveg eins og þú.
Þú varst afskaplega þolinmóð
gagnvart okkur krökkunum miðað
við leikina sem við fundum upp á
heima hjá þér á Hjallabrautinni. Við
Karen frænka gátum endalaust rót-
að í skápunum þínum, klætt okkur
upp í kjóla, sett á okkur slæður og
annað tilheyrandi og stálumst í vara-
litina þína. Þess á milli lékum við
okkur að því að fela einhvers konar
fjársjóði í bókahillunni þinni eða fór-
um út í búð fyrir þig en ósjaldan
græddum við eitthvað á því sjálfar.
Það eru ótrúlega margar minningar
sem koma upp í hugann þegar ég
hugsa til þín. Ég er þakklát fyrir að
hafa fengið tækifæri til að vera hjá
þér síðustu andartökin því þú varst
svo stór hluti af mínu lífi. Ég á eftir
að sakna þín mikið en ég veit að þér
líður vel við hliðina á afa núna. Guð
geymi þig elsku amma.
Dóra Björg.
Elsku amma Alla er dáin. Það er
sárt að þurfa að kveðja en hennar
tími var kominn og hún vissi sjálf að
hennar tími var að nálgast. Við höfð-
um oft rætt saman um dauðann og
hún kveið honum ekki. Hún var göm-
ul kona sem átti yndislega ævi. Hún
talaði oft um það hvað hún væri
heppin að eiga svona stóra og góða
fjölskyldu. Hún var alltaf svo stolt af
okkur öllum. Hún sparaði ekki hrós-
ið og hvatti okkur öll til dáða í því
sem við tókum okkur fyrir hendur.
Þegar ég hugsa til baka þá hrannast
upp minningar um ömmu og afa,
hversu gott það var að koma til
þeirra og hversu vel var alltaf tekið á
móti manni. Ein af fyrstu minning-
um mínum um ömmu er frá róló. Þar
vann hún í mörg ár og undi sér vel.
Hún elskaði börn og hugsaði um öll
börn eins og þau væru hennar eigin.
Ég var auðvitað á róló hjá ömmu og
vildi hvergi annars staðar vera. Ef
ég var sett á hverfisrólóinn þá grét
ég þar til mamma sótti mig. Ég var
mikið hjá ömmu og afa þegar ég var
lítil og undi mér vel, enda kölluð
prinsessan á bauninni sem er ekki
skrítið þar sem búið var að bíða eftir
að stúlkubarn fæddist í fjölskylduna
í 31 ár. Ég var fyrsta stúlkubarna-
barnið og nafna ömmu og naut góðs
af því.
Þegar ég kom til ömmu og afa var
dekrað við mann, við spiluðum oft
saman á spil og amma bakaði pönnu-
kökur handa mér og vinkonum mín-
um ef ég kom með þær í heimsókn,
pönnukökurnar hennar voru þær
bestu í bænum. Amma var góður
kokkur og á jóladag var öll hersingin
mætt í hangikjöt í hádeginu á
Hraunbrúnina, síðan var miðdegis-
kaffi með tilheyrandi hnallþórum og
svo var fyllt læri um kvöldið. Þetta
var alltaf alveg yndislegur dagur.
Nokkru eftir að þau fluttust upp á
Hjallabraut veiktist afi og dó stuttu
síðar. Það var mikill söknuður að
honum, enda hress og skemmtilegur
karl.
Amma hafði alltaf nóg fyrir stafni
og var alltaf fullt af fólki í kringum
hana. Jólahaldið hélst óbreytt þótt
amma og afi hefðu flutt og afi væri
dáinn. Á jólunum skiptumst við
barnabörnin á að koma og skreyta
jólatréð, enda mikilvægt að hafa það
vel skreytt ár hvert. Þegar ég var lít-
il sagðist ég alltaf ætla að verða ljós-
móðir, ömmu fannst það alveg frá-
bært. Hún studdi mig alltaf áfram í
náminu og var svo ánægð nú í haust
þegar ég loksins byrjaði í ljósmóð-
urfræðinni. Hún gat endalaust talað
um börn og barnsfæðingar og var
alltaf að spyrja hvað ég væri búin að
taka á móti mörgum börnum. Eins
var hún svo ánægð þegar Brynhildur
mín fæddist, haustið 2006, hún var
alltaf svo glöð þegar ég kom með
hana í heimsókn, andlit hennar geisl-
aði af gleði þegar hún sá hana. Bryn-
hildi þótti líka langamma mjög
skemmtileg og gat endalaust hlegið
þegar hún lét tennurnar í sér glamra
eins og hún hafði gert við öll smá-
börn í fjölskyldunni. Ég er svo glöð
og ánægð að hún hafi fengið að hitta
Brynhildi og hann Baldur minn, en
nú er amma búin að hitta afa aftur og
ég veit að þau munu vaka yfir okkur
og veita okkur styrk í lífinu. Minn-
ingin um ömmu Öllu mun lifa í hjört-
um okkar um ókomna tíð.
Hildur, Baldur, Brynhildur
og Daníel.
Að morgni 30. apríl lést Alla amma
85 ára að aldri. Það væri hægt að
eyða mörgum orðum um þessa ynd-
islegu konu sem skilað hefur sínu og
rúmlega það. Ég var svo heppinn að
fá að alast upp mikið hjá henni í
bernskunni á Þórólfsgötunni og róló-
vellinum þar sem hún vann í seinni
tíð. Þau eru ekki fá börnin sem hún
hefur umgengist í gegnum það starf
og oftar en ekki gekk hún undir
nafninu Alla amma hjá þessum börn-
um.
Átti maður það til að gorta sig af
því við hina krakkana að geta sagt að
hún væri amma mín en ekki þeirra.
Enn þann dag í dag er ég að hitta
fólk sem í dag er komið yfir fertugt
sem spyr um Öllu ömmu sem segir
manni það hvað hún átti mikið í þess-
um krökkum. Eftir hvern dag var
labbað í Vesturbæinn og húsverkin
tóku við því það gat verið mann-
margt á heimilinu, ekki bara hennar
tveir yngstu sem eftir voru heima því
oftar en ekki voru bræður mínir og
frændur mættir líka, 6-8 fjörugir
strákar, þá gat orðið ansi líflegt á
bænum.
Var hún nú ekki að skipta sér mik-
ið af því nema þegar boltinn fór af
stað í garðinum sem henni þótti
óendanlega vænt um og var hennar
griðastaður á sumrin. Oftar en ekki
lögðum við það á okkur að labba bæ-
inn enda á milli til að fá eitthvað í
gogginn hjá henni, þar gat maður
gengið að einhverju vísu í bakarofn-
inum þar sem hún geymdi alltaf það
góða, kökur, kleinur og fleira.
Þegar árin liðu og við frændur fór-
um að vinna hjá afa í bæjarútgerð-
inni þá fannst henni það sjálfsagður
hlutur að við kæmum með afa heim í
hádegismat þó svo að hún væri að
vinna fullan vinnudag, því svangur
maður er ekki góður starfskraftur
sagði hún við mig þegar ég spurði
hana af hverju hún vildi að ég kæmi
til hennar.
Ég held að ekki sé til það lýsing-
arorð um það hvað væntumþykjan til
fjölskyldunnar var mikil, sem sýnir
hvað systkinin og þeirra fjölskyldur
eru samrýndar að um er talað. Nú
síðast af starfsfólki Jósefsspítala.
Fyrsta spurning var alltaf, hvað er
að frétta af fjölskyldunni. Tók hún
oft nærri sér ef einhver veikindi voru
og veit ég fyrir víst að ef eitthvað al-
varlegt var að þá var lítið um svefn
hjá henni. Tók hún af mér loforð fyr-
ir rúmum 30 árum er ég var settur í
pössun til Öllu ömmu þar sem
mamma fór til Svíþjóðar að sjá um
heimilið fyrir systur sína sem glímdi
þá við veikindi, og sagði mér að hún
væri frekar þreytt þessa dagana sem
var ólíkt henni. Í mínu sakleysi
spurði ég af hverju sefurðu þá ekki
meira? Stóð ekki á svari, ég er að
hjálpa Jónu sagði hún. Svo fylgdi á
eftir, ég er að biðja fyrir henni. Þú
segir engum kom svo. Þetta er að-
eins brot af því sem hægt væri að
segja, restina ætla ég að eiga með
sjálfum mér.
Elsku Alla amma, nú ert þú komin
á þinn griðastað við hlið afa og þínu
stutta stríði er lokið. Söknuðurinn er
og verður alltaf til staðar, en minn-
ingin um yndislega ömmu fylgir mér
alla tíð.
Takk fyrir að leyfa mér að vera
svona stór hluti af þínu lífi.
Þinn vinur og dóttursonur,
Jónas.
Árið er 1972. Eða þar um bil. Það
er síðdegi. Ég sit í stiganum á Þór-
ólfsgötu 5. Ásamt bróður og frænd-
um. Horfi spenntur út um stóran
gluggann. Er að fylgjast með lítilli
og kvikri konu sem gengur niður
Hellisgötuna. Innkaupapokar í
hvorri hendi. En gangurinn samt
röskur. Og ákveðinn. Og andlitið
glaðlegt. Þetta er amma mín.
Elsku amma. Svona eru mínar
sterkustu minningar um þig frá
barnæsku. Komandi heim að loknum
vinnudegi með kvöldmatinn í pokun-
um og franskbrauð handa okkur
pjökkunum sem biðum spenntir og
glorhungraðir eftir þér. Spenntir því
þú áttir það til að lauma súkku-
laðiköllum handa okkur í pokana. Þá
var sælgæti ekki daglegt brauð. Og
svangir eftir langa útiveru dagsins.
Svo smurðir þú ofan í okkur heilu
franskbrauðin áður en þú fórst að
undirbúa kvöldmatinn. Og þá var
eftir að þvo og þrífa. Það var svo
sannarlega langur hjá þér vinnudag-
urinn en aldrei man ég eftir þér
kvarta undan því. Þú varst náttúr-
lega bara hörkukona þótt maður hafi
ekki áttað sig á því á þessum árum.
Ég man líka eftir endalausum leik
okkar með suðusúkkulaðið sem þú
faldir alltaf fyrir mér á ólíklegustu
stöðum og þóttist svo verða reið þeg-
ar ég fann það og fékk mér mola. Ég
man eftir kjötbollunum þínum sem
ég vildi hafa í öll mál og ekki síst
pönnukökunum. Þær bestu í heimi,
beint af pönnunni með sykri á. Og
manstu þegar ég reyndi alltaf að
plata þig í dyrasímann á Hjalla-
brautinni? Þú fattaðir það nú yfir-
leitt og kallaðir mig góðlátlega bjána
og bauðst svo upp á kók og súkku-
laðirúsínur.
En, elsku amma mín. Auðvitað
man ég samt fyrst og síðast eftir þér
sjálfri. Lítilli en með stórt hjarta.
Grannri en samt svo sterkri. Og dug-
legri, óskaplega duglegri. Og barn-
góð varstu með afbrigðum, um það
getur fjöldi fólks vitnað sem var á
róló með þér sem krakkar í gamla
daga og við barna- og barnabörn
nutum alltaf góðs af. Þú varst svo
sannarlega góð amma.
En nú er komið að leiðarlokum.
Það er erfitt að sætta sig við það því
mér finnst svo stutt síðan þú varst
við hestaheilsu og ég hélt þú ættir
nóg eftir þótt árin væru orðin mörg.
En ég veit þú varst sátt við þessi
endalok enda búin að eiga góða ævi
og koma upp stórri fjölskyldu sem
þú varst alltaf svo stolt af.
Elsku amma, takk fyrir allt og allt,
ég á eftir að sakna þín mikið.
Guðjón.
Nú er Alla langamma komin til
langafa. Okkur langar að þakka fyrir
þennan tíma sem við áttum saman.
Við vitum að þér líður betur núna.
Þú sagðir alltaf, þið eruð nú meiri
draumadrengirnir.
Kveðja, þínir draumadrengir
Halldór Ingi og Kristófer Máni.
Aðalheiður
Frímannsdóttir
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Þín langömmubörn,
Stefán Ægir og Helga Kristín.
HINSTA KVEÐJA