Morgunblaðið - 13.05.2008, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 13. MAÍ 2008 41
/ AKUREYRI / KEFLAVÍK / SELFOSSI
eeee
“Ein besta
gamanmynd
ársins”
- V.J.V.,
Topp5.is/FBL
-S.V., MBL
eeee
- 24 stundir
SÝND Í ÁLFABAKKA
það þarf alvöru karlmann
til að vera brúðarmeyja
eee
,,Hugljúf
og skemmtileg"
- V.J.V.,
Topp5.is/FBL
SÝND Í ÁLFABAKKA
IRON MAN kl. 8 - 10:30 B.i. 12 ára
THE HUNTING PARTY kl. 10 B.i. 12 ára
OVER HER DEAD BODY kl. 8 B.i. 7 ára
IRON MAN kl. 8 - 10:30 B.i. 12 ára
SUPERHERO MOVIE kl. 8 B.i. 12 ára
P2 kl. 10 B.i. 16 ára
SÝND MEÐ ÍSLENSKU TALI
SÝND Í ÁLFABAKKA SÝND Í SELFOSSI SÝND Á KEFLAVÍK SÝND Á KEFLAVÍK
IRON MAN kl. 8 - 10:30 B.i. 12 ára
DEFINITELY MABY kl. 8 LEYFÐ
DOOMSDAY kl. 10:20 B.i. 16 ára
SÝND Í KRINGLUNNI OG AKUREYRI
SÝND Í KRINGLUNNI OG AKUREYRI
SÝND Í SELFOSSI
Eftir Jóhann Bjarna Kolbeinsson
jbk@mbl.is
„ÞETTA hefur gengið alveg hrika-
lega vel, og verið hreint út sagt æð-
islegt,“ segir Örn Elías Guðmunds-
son, betur þekktur sem Mugison,
sem er ásamt hljómsveit sinni á tón-
leikaferðalagi um Kanada, þar sem
þeir félagar hita upp fyrir banda-
rísku rokksveitina Queens Of The
Stone Age.
Mugison var staddur á hóteli í
borginni Winnipeg þegar blaðamað-
ur náði tali af honum, en þar hituðu
þeir félagar upp fyrir QOTSA á mið-
vikudagskvöldið, og spiluðu svo á ís-
lensk-kanadísku hátíðinni Núna Now
þar í borg á fimmtudagskvöldið.
„Við höfum aðallega verið að spila í
einhverjum hokkíhöllum, sem hafa
verið svolítið eins og Laugardals-
höllin heima. En tvennir síðustu tón-
leikarnir hafa þó verið minni, í hálf-
gerðum leikhúsum. Það eru svona
1.500 manna hús, en hokkíhallirnar
hafa verið fjögur til fimm þúsund
manna hallir,“ segir Mugison, og
bætir því við að viðtökurnar hafi alls
staðar verið mjög góðar.
„Það kemur svo skemmtilegt fólk á
tónleika hjá Queens. Enda eru þeir
ekkert venjulegt rokkband, þeir spila
alls konar tónlist þannig að fólkið
sem kemur er alltaf til í okkur líka.
Þannig að við getum alveg tekið eitt-
hvert væmið drasl án þess að fólk fari
að kaupa sér bjór.“
Saskatoon og Blönduós
Aðspurður segir Mugison að sér
hafi meira að segja tekist að fá fólk til
að syngja með á tónleikunum. „Það
er alveg ótrúlegt hvað þetta fólk
nennir miklu, þetta er eins og að spila
fyrir Skota eða Akureyringa – það
eru allir til í að vera með. Ég fékk að
vísu pínulítinn aulahroll um daginn
þegar ég ætlaði að vera flottur og fá
alla til að syngja með í „Sweetest
Melody“. Ég byrjaði að öskra og var
að reyna að fá liðið með, en þá voru
bara svona fimm þrítugar stelpur til í
flipp,“ segir Mugison og hlær.
Kanadabúar eru þó sumir hverjir
farnir að þekkja tónlist Mugisons,
enda segir hann að lagið „Jesus Is A
Good Name To Moan“ hafi töluvert
verið spilað í útvarpi þar í landi.
Sjálfur hefur Mugison farið í nokkur
viðtöl, til dæmis í kanadíska rík-
isútvarpinu.
Þegar hann er spurður hvar bestu
tónleikarnir hafi farið fram þarf
Mugison ekki að hugsa sig tvisvar
um. „Við vorum langbestir á tón-
leikum í Saskatoon sem er bær svo-
lítið eins og Blönduós, bær sem ég
held að sé mikið keyrt í gegnum. Það
var svona eins og lítið „Nasa-gigg“
og við vorum í miklu stuði, enda
þekkjum við þá stemningu aðeins
betur, þar sem allir eru sveittir og
maður sér í augun á fólki. Í þessum
höllum er maður svo hátt uppi og sér
bara einhvern massa. Það er svo gott
að sjá almennilega svipinn á fólki. En
ég held að það séu bara okkar bestu
tónleikar hingað til yfirleitt.“
Gargar eins og stunginn grís
Eins og fram hefur komið er ferð
eins og þessi nokkuð kostnaðarsöm
fyrir Mugison og félaga, og ákváðu
þeir því að selja plötuna Mugiboogie
á tónleikum. „Svo lét ég líka gera
svona boli og hettupeysur, mér var
ráðlagt að gera það. En það voru
mistök, ég vil ráðleggja hljóm-
sveitum að sleppa svoleiðis rugli,“
segir Mugison og hlær.
En hvernig menn eru Josh
Homme og félagar í QOTSA?
„Þetta eru algjörir mega-töffarar
þótt þeir séu mjög fínir við okkur. Ég
hef hitað upp fyrir ýmsa og það hefur
sjaldan eða aldrei verið betra en
núna. Maður hefur til dæmis heyrt
frá fólki sem hefur hitað upp fyrir
Radiohead eða aðrar sveitir af þeirri
stærðargráðu, þar eru sett takmörk
á það hvað maður má fara hátt því
aðalsveitin verður að fara hæst. En
þeim er alveg skítsama. Svo stjanar
starfsfólkið þeirra líka við okkur,“
segir Mugison.
Hvað partístand eftir tónleika
varðar segir hann það vissulega til
staðar, þótt það verði kannski svolítið
þreytandi til lengdar. „Það eru alltaf
partí hjá Queens, enda settu þeir það
skilyrði að við mættum ekki vera
aumingjar. Þannig að við höfum svo-
lítið skipt því á milli okkar að fara í
partíin, ég hef til dæmis tvisvar feng-
ið að fara heim. Maður lætur sig bara
hverfa, enda verður maður að spara
röddina. Ég er náttúrlega að garga
eins og stunginn grís á öllum þessum
tónleikum, og þetta er líka stíf dag-
skrá,“ segir Mugison og bætir því við
að umdrædd partí séu ekkert sérlega
villt, þau standi yfir til svona eitt því
þá þurfi menn að leggja í hann á
næsta tónleikastað. „Þannig að þetta
er ekkert eins og í myndinni um Do-
ors, það eru engar allsberar konur og
það er ekki kókaín á öllum veggjum.“
Stórar rútur ferja hljómsveitirnar
á milli tónleikastaða á næturnar og
er um miklar vegalengdir að ræða,
enda Kanada næststærsta land í
heimi. Aðspurður segir Mugison þá
félaga sofa vært í rútunni. „Þetta er
bara eins og að vera úti á sjó. Það er
sama karlafýlan, svona klósettfýla
sem er einhver blanda af pungsvita
og ammoníaki.“
Stóísk ró
Þrátt fyrir að ferðin hafi að mestu
leyti gengið mjög vel hefur hún ekki
verið alveg áfallalaus. Þannig fóru öll
eintökin af Mugiboogie til dæmis til
rangrar borgar, og festust þar í tolli.
Ekkert varð því af sölu á þeim á
fyrstu tónleikunum. „Við vorum
meira að segja búnir að finna aðdá-
anda á MySpace sem var tilbúinn til
þess að keyra með þetta til okkar,
sem hefði verið einhver sólarhring-
skeyrsla. Við ætluðum að redda
henni baksviðspassa og einhverju
þannig, en þá var varningurinn kom-
inn í einhverja aðra borg og allt í
rugli. En þetta kom allt að lokum,“
segir Mugison, og bætir fleiri vand-
ræðasögum við. „Við vorum líka bún-
ir að gera samning við Fender-
fyrirtækið um kaup á græjum til að
eiga hérna í Norður-Ameríku, það er
nefnilega ódýrara en að leigja svona
græjur í þetta langan tíma. En þegar
við komum á fyrsta tónleikastaðinn
var ekkert komið og við fengum til-
kynningu um að það væri vika eða
jafnvel tíu dagar í þetta. En okkur
tókst að leigja kerfi sem kom til okk-
ar rétt fyrir tónleika.“
Og þá er ekki allt upptalið, því
Davíð Þór Jónsson hljómborðsleikari
týndist hreinlega á leiðinni á fyrstu
tónleikana. „Hann hoppaði óvart út
úr rútunni, hún fór af stað og enginn
virtist vita almennilega hvað var að
gerast. Hann var símalaus, pen-
ingalaus og mundi ekki símanúmerið
hjá neinum. En svo fimm mínútum
fyrir „sound-check“ gekk Davíð Þór
bara inn,“ segir Mugison sem virðist
ekki hafa fengið almennilega skýr-
ingu á því hvað hljóp í hljómborðs-
leikarann hans. „Hann er náttúrlega
djassari þannig að hann tekur öllu
svona með stóískri ró. Hann hafði
víst bara farið á kaffihús og þar var
hann týndur í sex tíma. Svo tókst
honum einhvern veginn að semja við
einhvern mann um að skutla sér,
þannig að þetta var mjög skrítið.“
Mugison og félagar koma til Ís-
lands 17. maí, en fara svo strax til
Lundúna til tónleikahalds 21. maí.
Áhugasömum er bent á heimasíðu
Mugisons þar sem finna má margt
skemmtilegt, til dæmis skrautleg
vídeó frá tónleikaferðalaginu í Kan-
ada.
Þegar hljómborðsleikarinn týndist
 Tónleikaferð Mugisons með Queens Of The Stone Age stendur yfir í Kanada  Hefur gengið vel
þrátt fyrir ýmis áföll  Davíð Þór Jónsson hvarf og missti næstum af fyrstu tónleikum ferðarinnar
Hinir fimm fræknu Mugison og meðlimir hljómsveitar hans stilla sér upp.
Monroe og Davíð Þór Ekki er vitað hvort myndin tengist hvarfi Davíðs.
Fjör Frá einum tónleikum Mugisons í ferðinni.
www.mugison.com