Lesbók Morgunblaðsins - 06.09.2008, Blaðsíða 9

þriðja og fjórða áratugnum birtust á skerm-
inum. Á meðan sagði djúp rödd sálfræðings á
bak við að leiðtogar fortíðarinnar skildu inntak
leyndarmálsins, og svo alþýðan gæti notið góðs
af því héldu þeir leyndarmálinu út af fyrir sig.
Það er eitthvað undarlegt við það að fólkið
sem stjórnaði heiminum þekkti lögmál leynd-
armálsins ólíkt alþýðunni, undarlegt að leynd-
armálið hélst varðveitt í lokuðum hringjum
fárra útvaldra yfir aldirnar, undarlegt að þótt
höfundur Leyndarmálsins Rhonda Byrne hafi
lekið því út í textaformi stjórnar enn eitt pró-
sent mannkyns níutíu og sex prósentum af auð-
æfum heimsins, undarlegt hvað hugmyndafræði
leyndarmálsins, kynnt af sölufulltrúum þess, er
lík hugmyndafræði galdranna, undarlegt hvað
framsetning leyndarmálsins í DVD-myndband-
inu er múgsefjandi, hvíslið í upphafinu, sem
minnir á særingar, og er svo reglulega end-
urtekið, undarlegt þegar vitnað er í gamla leið-
toga, gullkorn þeirra sett í samhengi við leynd-
armálið og hvísluð með þessari hvíslandi rödd,
undarlegt hvað leyndarmálið er sérlega vel til
þess fallið að þjóna mikilvægum dauðasyndum
mannsins, græðgi og losta, undarlegt hversu
mikil áhersla er lögð á að hinir óttaslegnu kalli
yfir sig meiri ótta, geti jafnvel kramist, og þeir
stóru og ríku, fólkið sem skilur inntak leynd-
armálsins, stækkar einfaldlega auð sinn, verður
stærra og sterkara.
Vissulega er til fólk sem notar leyndarmálið
til að óska öllum jarðarbúum hamingju og frið-
ar. Óhugnaðurinn tengist fyrst og síðast múg-
æsingunni í kringum leyndarmálið, ekki leynd-
armálinu sjálfu; ég sé satanisma alls staðar þar
sem múgæsing grípur um sig.
Andstætt því sem ég hafði búist við kolféll ég
fyrir leyndarmálinu. Dollaramerkið í augum
mínum speglaðist í skjá sjónvarpsins. Ég hafði
enga vírusvörn gegn múgæsingunni. Ég var
símalaus og fannst tilvalið að láta reyna á leynd-
armálið; hugsaði stöðugt um síma, hugsaði um
allar gerðir, afmarkaði svo leitina við hvítan 3G-
síma af gerðinni Nokia, hlustaði á ímyndaðar
raddir í ímynduðu talhólfinu, sendi ímynduð
sms, átti ímynduð samtöl við vini mína í gegnum
ímyndað símtól. Aðeins þremur dögum síðar fór
ég á kaffihús í miðbænum, og endaði óvænt inni
á snyrtingunni, því ég átti ekkert erindi þangað
inn. Þar sá ég að einhver hafði gleymt hvítum
síma við vaskinn. Við nánari athugun kom í ljós
að þetta var hvítur 3G Nokia. Undir venjulegum
kringumstæðum hefði ég skilað símanum fram í
afgreiðsluna, en tilviljunin var einum of einstök,
í alltof skemmtilega dulspekilegu samhengi við
óskir mínar. Auk þess var ég utan hættumarka,
laus við öryggismyndavélar og vitni – ekkert
vesen. Ég setti símann á silent, stakk honum í
vasann, var enga stund að réttlæta þjófnaðinn á
leiðinni út af kaffihúsinu.
Höfundur er rithöfundur.
armálsins, skrifaði meðal annars 100.000 $ á
dollaraseðil og límdi á vegg í svefnherbergi
sínu, svo upphæðin yrði það fyrsta sem hann
myndi hugsa um þegar hann risi á fætur. Ekk-
ert gerðist í heilan mánuð. En einn góðan veð-
urdag fer hann í sturtu, þar segist hann hafa
fengið hugljómun; það rifjaðist upp fyrir honum
að hann hafði skrifað bók. Við þá uppgötvun
skildi hann jafnframt að ef hann myndi selja
fjögur hundruð þúsund eintök af henni yrðu
heildartekjurnar af sölunni rúmir hundrað þús-
und dollarar.
Eins og þetta er kynnt í myndbandinu kemur
aldrei fram að hann hafi haft brennandi löngun
til að skrifa bókina, að hann hafi haft köllun,
ekki einu sinni minnst á það hvort bókin hafi átt
erindi við heiminn, eða minnst á titilinn, allt það
er aukaatriði miðað við atlögu hans að peninga-
fjárhæðinni, eins og bókin sé hjálpartæki til að
komast yfir auð, eða öllu heldur mælikvarði á
það hvort leyndarmálið virki.
Ég sá alltaf betur hvað múgæsingin í kring-
um þetta fyrirbæri grundvallaðist á elítisma,
sama áherslan á hið líkamlega, jafnmikið lagt
upp úr mikilvægi mannsins, að enginn sé ofar
honum; hann sé æðsti mælikvarði alheimsins,
sinn eigin guð, og geti nánast lagt undir sig
heiminn, í tilfelli leyndarmálsins, í krafti
skammtafræðinnar.
Hrollurinn magnaðist þegar svarthvítar
myndir af stórum gömlum verksmiðjum frá
»Fyrir viku heimsótti ég afa.
Hann hafði varla tíma til að
taka á móti mér því hann var of
niðursokkinn í Dr. Phil. Á
stofuborðinu blasti svo við
DVD-diskurinn af Leyndarmál-
inu. Það var þrengt að mér frá
öllum áttum, Dr. Phil og
Leyndarmálið, afi í hnotskurn.
Það var sannkallaður út-
sprengileiki tómleikans að sjá
Dr. Phil ráða fram úr vanda-
málum fólks. Áhorfendurnir
voru þrælslega ákafir að geðj-
ast honum, klöppuðu og fögn-
uðu eftir að sjónvarpsstjórinn
hafði komið með snjallar lausn-
ir, hlógu samkvæmt skipun.
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. SEPTEMBER 2008 9