Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.03.1911, Síða 3

147
um ferð sína og erindisrekstur. Ritgerðin er prentuð í
12. árg. Andvara og tekur þar yfir meira én fjórar arkir.
Er ritgerðinni skift í 5 kafia þannig:
1. Ferðaskýrsla.
2. Meðferð á sauðfje til ullarbóta.
3. Ullarverkun.
4. Tóvara.
5. Tóvinnuvjelar.
í ritgerð þessari er mikill fróðleikur, enda munu menn
einkum hafa orðið þangað að sækja bendingar um bætta
ullarverkun á síðari^ tímum. Ahrifin komu, að nokkru,
fljótlega í Ijós. Það fór sumstaðar að vakna áhugi á mál-
inu, einkum á Norðurlandi, og nú er svo komið, sem
kunnugt er, að norðlenzk ull, þó harla misjöfn sje, er
verðhærri en ull frá öðrum hlutum landsins. Kaupfjelög-
in og einstöku kaupmenn fóru' að flokka ullina eptir
gæðum og gera á henni verðmun, án manngreinarálits.
Sem stendur niun ull frá Húsavík talin bezt ull frá fs-
landi. Má einkum þakka þetta samtökum sveitamanna
og verzlunarforstöðumönnunum.
í síðastliðin tvö ár hefir ull Kaupfjelags Pingeyinga
selst 5 aurum hærra, pundið, en önnur íslenzk ull. f*ó
smátt sje, er þetta svolítið í áttina. Fimm aura verð-
liækkun á hverju útfluttu ullarpundi nemur nálægt 100
þúsund krónum, og dregur fátækum um það, sem
minna er.
í þessum endurbótum, eins og mörgum öðrum, er
við raman reip að draga, þar sem skilningsskortur, kæru-
leysi og samtakavöntun ríkir enn hjá of mörgum fjár-
eigendum.
Enn má að miklu leyti heimfæra til nútímans það,
sem stendur í áðurnefndri ritgerð Kr. Jónassonar.
»Hver maður, sem er með fullu viti, hversu einfaldur
og ómenntaður sem hann kann að vera, hlýtur að sjá
það, að ómögulegt er, að vond vara haldist lengi í háu
11*