Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.03.1911, Side 12

156
langa og stutta ull. A þeim er mikill verðmunur, því
langa ullin er notuð í fatnaði og önnur betri efni, en
hin í þau lakari.
Um þetta átti jeg tal við annan ullarnotanda, og sagði
hann, að með hag ullareiganda fyrir augum, þá Iegði
hann til, að löng og stutt ull væri ekki aðgreind, því
verðmunur milli þeirra væri mjög svo mikill, en ef þær
væru hafðar saman, þá fengizt hlutfallslega hærra verð,
því við kembinguna blandaðist mikið af stuttu ullinni
saman við þá lengri, svo ullin verður, þar af leiðandi,
að meiri notum, og kaupandinn getur greitt hærra verð.
Þessar ástæður virðast vera auðsæar, enda voru allir
sammála um flokkunina, og ullarkaupmaður sá, er fyrst
stakk upp á að aðgreina langa og stutta ull, fjell frá því,
og ritaði mjer brjef, tii þess að leiðrjetta þau fyrri um-
mæli sín.
Hvert á að senda ullina?
Þegar spurt er að því, hvert eigi að senda ullina, þá
er því fljótsvarað. F*að á að senda hana beint til Ame-
ríku (Boston).
Hvers vegna?
Vegna þess, að ullin er mest notuð þar, og óþarfi að
láta Englendinga, Dani eða Bjóðverja vera milligöngu-
menn í þeim efnum, svo sem nú er.
Þeim mun færri milliliðir, þeim mun meiri hagnaður.
En er það kleyft?
Um það átti jeg tal við kaupmenn í Boston og New-
York, og töldu þeir engin vandkvæði á því.
Norðmenn tíðka nú mjög slíkan flutning á ýmsum
vörum, og að vestan væri hægt að flytja hingað hveiti
og fl., er nægði í skipsfarm. Skip þetta ætti að koma t.
d. á fjórar hafnir hjer á landi. Þar ætti ullin að vera
tekin og flutt vestur.
Bezt væri að selja ullina þar á uppboði, þó ekki alla