Skinfaxi - 01.04.1914, Qupperneq 4

46
SKINFAXI
mundi bera sig best á jörð hans, og fyrir
garðyrkjumanninn að færa tréð, ef hann
sér að það getur ekki þrifist þar sem hann
gróðursetti það upphaílega, — svo eg taki
dæmi svipuð og höf. En aðalatriðið í
öllu þessu er það að breytingarnar séu
til bóta.
II.
Beinasti vegurinn tii að gera sér ljóst
hvort affarasælla mundi fyrir samband
U. M. F. I. þessar nýju tillögur, eða skipu-
lag það sem nú er, er sá, að gera sér
grein þess, hver er meginástæða, og megin-
hugsun þess að félögin hafa stofnað sam-
band, segir höf. Hér erum við sammála,
og langar mig nú til að gera grein fyrir
skoðun minni á þessu.
„Meginástæða" þess að samband U. M.
F. I. var stofnað hefir eílaust verið hinar
sameiginlegu hugsjónir félaganna, og sam-
eiginleg starfsemi fyrir þessar hugsjónir.
Þau hlutu að sjá það, að þar sem þau
öll voru bygð á sama grundvellinum, og
öll lifðu sama hugsjónalífinu, þá væri þeim
nauðsynlegt að standa í sem nánustu and-
ans sambandi, tii þess að geta sem best
hjálpast að því að halda þessum hugsjón-
um heilbrigðum og vakandi. Ennfremur
hlutu þau að sjá |)að, að þær hugsjónir
knúðu fram svo að segja sömu störfin hjá
þeim öllum, þá væri þeim einnig nauðsyn-
legt að starfa sem mest saman, til þess
að geta notið reynslu hvers annars og að-
stoðar, og eins til að koina nokkurskonar
heildarsamræmi á starfið.
Svo var sambandið stofnað, og var það
í upphafi eitt og óskiff fyrir alt landið, og
áttu í því að vera samtvinnaðir þessir
jneginþættir félags-skaparins; það átti að
vera hæði hugsjóna- og starfs-samband.
Nú þurfti ekki að ganga neinar grafgötur
til þess að sjá að þetta gat ekki staðist.
Sambandssvæðið var of stórt til þess að
öll félögin gætu árlega sent fulltrúa á eitt
sameiginlegt þing til að ráðstafa slörfum
þeirra eins og þurfti. Það var of stórt
til þess að nokkur stjórn hefði tök
á að ná til hinna einstöku félaga með
framkvæmdir sínar, og það var og er of-
stórt til þess að öll félög þess geti starfað
að einu íþróttamóti nema að nafninu til.
Það var m. ö. o. ofstórt til þess að geta
verið starfs-samband nema á pappírnum,
Þess vegna var því skift í 4 deildir, sem
kölluð eru fjórðungs-sambönd. En nú var
það líka auðséð, að stæðu fjórðungs-sam-
böndin alveg ein og óháð hvert öðru,
þá var hinu upphaflega hugsjónasambandi
ekki fyllilega borgið, með því að þá var
hætta á að þau einangruðust nokkuð, og
áhuginn dofnaði frekar, en ef öll félög
landsins stæðu í einni fylkingu.
Einnig var þá hætta á að ósamræmi
yrði í starfsemi hinna einstöku deilda, og
óhagræði var það líka að því leyti að þær
áttu allar nokkur sameiginleg mál, sem
betur voru komin öll hjá einni stjórn.
Ur þessu var svo bætt með því, að þær
stæðu allar í einu allsherjarsambandi; og
eftir eðli sínu á það aðallega að vera
hugsjónasamband en undirsamböndin
starfsambönd, þó að hvortveggja grípi
þar nokkuð inn í hitt.
Þetta að skifta starf-sambandinu í deild-
ir, var aðvitað hárrétt stefna. Þar ber
okkur ekki á milli. En við sem breyta
viljum, förum lengra og segjum: undir-
samböndin eru ehki enn orðin nógu mörg
— nógu smá — til þess að félög þeirra
geli starfað saman svo nokkru muni; þau
þurfa að minka frá því sem nú er. Aflur
segja hinir að stærðin sé svo mátuleg að
henni verði ekki breytt til batnaðar. Um
þetta er ágreiningurinn, svo hér er ein-
ungis um að ræða stigmun en ekki stefnu-
mun. Þó segir höf. að þetta sé „gagn-
stætt aðalhugsuninni með að stofna sam-
band því að samböndin eiga að vera sem
stærst“. En þetta getur ekki verið rétt.
Ef það væri skilyrðislaust, aðalhugsunin
að samböndin væru sem stærst, þá væri