Skinfaxi - 01.02.1930, Blaðsíða 2

26
SKTNFAXI
Og hér, þegar rekur í raunirnar mest
og ráðþrotin vefjast um málefnin flest,
þá hygg ég að dugi’ okkur dæmi þitt bezt,
þú djúpúðga móða, við eldraunir fest.
Því reynslunnar djúpvitru gætni og gaum
og gjálifsins hvikulu sveipi og flaum,
og áhugans framsókn og æskunnar draum
vér öll saman skynjum í móðunnar straum.
En vitum vér æ liafa yfirhönd þó
liinn ásækna kraft, sem í djúpinu i)jó,
er dropunum þjappar og þokar að sjó,
því þar er það takmark, sem lindinni hló.
Sá kraftur, sem aldrei til kyrstöðu snýr,
er kallar og áminnir, hiklaus og skýr,
úr tómlátum sikjum og svifum hann knýr,
og seiðir í hljóm sinn þá þögn, er þar hýr.
Og æ befir köllun og áminning sú
frá árinnar strengleikum hljómað sem nú,
svo heit eins og elskan, svo lijartnæm sem trú,
svo hugglöð sem æskan, er reisir silt l)ú.
Þeim krafti, sem árstraum í farveg gat fellt
og frjómagn lians lætur við gjafverði selt
og skæðastri eldraun í skefjum þeim hélt,
að skýrasta gull varð í þyrnisveig smellt.
Þeim krafti, er sendir oss sólbráð og él,
er samfjötrar efnið og brýtur í mél,
og hnöttunum slöngvar — eg hús þetta fel
og hag okkar allra. Og lifið svo vel!
Indriði Þórkelsson.