Skinfaxi - 01.01.1932, Blaðsíða 3

SIÍINFAXI
3
líklegast sýnist til alliliða vaxtar og þroska barn-
anna, livers um sig.
Ef lýsa ætti i einni setningu uppeldishugsjón þeirri,
er birtist í skólum og ritum Carletons Wasbburne,
þá yrði hún eitthvað 4 þessa leið: Uppeldisvísindin
í þjónustu Nýskólanna, til sívaxandi liamingju fyrir
börnin, þjóðfélagið og mannkynið.
En nú skal vikið að því, er vera skyldi aðalefni
þessarar greinar: Rannsókn, sem Wasbburne safn-
aði drögum til víðsvegar urn Európu og Asíu árið
1930—1931, á þvi, hvert stefni i uppeldismálum þjóð-
anna á yfirstandandi tíma. Tel eg rétlast, að láta
Wasliburne sjálfan hafa scm mest orðið, og tek því
upp frásögn úr ritgerð eftir bann, sem birtist í síð-
ustu október- og nóvembcrheftum tímaritsins „L’Ecole
Liberatrice“, sem gefið er út i París:
llannsókn þessi liófst á þann liátt, að Washburne
sendi fyirrspurnir til allra merkustu uppeldisfræð-
inga og heimspekinga Evrópu og Asíu. Tilganginn
með fyrirspurnunum munu menn skilja af eftirfar-
andi ummælum Wasliburnes:
„Þegar um uppeldi ræðir, er rétt að gera greinar-
mun á markmiðum og tækjum. Það er hlutverk lieim-
speki og innblásturs, að ákveða markmiðin, en um
tækin fjalla uppeldsvísindin.
Vér verðum að játa, að í flestum löndum er upp-
eldiði skipulagt, án þess að því sé sett skýr og ákveð-
in markmið, eða þá að markmiðin eru skilgreiud
með svo myrkum og almennum orðum, að þær skil-
greiuingar eru ónothæfar sem leiðarvisir fyrir upp-
eldisvísindin. En þrátt fyrir þelta liafa menn aldrei
mcð meiri ákal'a en einmitt nú, snúið sér til upp-
eldisins og krafizt af því úrlausna á mikilsverðustu
viðfangsefnum. Það virðist svo, sem mannkynið sé
smátt og smátt að vakna til meðvitundar um mögu-
leika sína til þess að skapa sjálfu sér örlög. Ilvort-