Skinfaxi - 01.01.1932, Blaðsíða 14

14
SKINFAXI
Sambandið við fortíðina.
Opið bréf til ritstjóra Skinfaxa.
„Seint koma sumir, en koma þó.“ Það liefir dreg-
izt lengi, að taka til athugunar bréfkaflann þinn í
þessu merkilega afmælishefti Skinfaxa.
Eg var reyndar steinhættur við það, en svo kem-
ur Skinfaxahefti í sumar, með svolílilli viðhótar-
glaðningu til mín, — einskonar vasaútgáfu af þínu
langa og merkilega svari. Á ég þar við bréfkafla Ingi-
mars Jóhannessonar, sem þú segist birta mcð Bessa-
leyfi.
Þessi bréfkafli vakti mig til umhugsunar enn á
ný um deilumál okkar. Vil ég því nú, þegar suniar-
og liaustannir eru úti, taka það lil lítilsháttar athug-
unar, i því trausti, að ]iú ljáir eftirfarandi hugleið-
ingum rúm í Skinfaxa.
Ein meginhugsun gengur gegnum ritsmíð þína. Ut-
an um hana vefur þú allskonar líkingum og bolla-
leggingum, sem eg nenni ekki að rekja sundur og
rökræða liverja fyrir sig; það myndi eyða allt of
miklu af hinu dýrmæta rúmi Skinfaxa.
Þessi lmgsun, sem aðallega veldur ágreiningi okk-
ar, eða sem við lítum nokkuð mismunandi auguin á,
er sambandið við fortíðina, eða réttara sagt viðhorf
okkar nútíma-manna gagnvart liðna tímanum.
Þú segir: Við eigum að viðhalda sambandinu við
fortiðina, eftir því sem unnt er. Við eigum svo mikil
menningarverðmæti frá liðna tímanum, sem við eig-
um að iilúa að. Allt það gamla eigum við að virða,
af því að forfeður okkar liafa um það fjallað. Vila-
skuld niegum við leita að nýju og kynnast því, en
við megum hara ekki taka það fram yfir það gamla,