Skinfaxi - 01.01.1932, Blaðsíða 7

SKINFAXI
7
aðrar, hvort viljið þið þá, að einstaklingurinn sé al-
inn uþp þannig, að hann hlýði samvizku sinni, eða
ættjörðinni?“
í Japan og í Rússlandi eru svörin enn sem fyrri
samliljóða: Þjóðin fyrst. Helgasta skylda einstak-
lingsins er að fórna scr fyrir ættjörðina eða félags-
heildina. Lönd, sem herjast fyrir sjálfstæði sinu eða
sameiningu, eru sömu skoðunar.
Þriðja spurningin var eftirfarandi:
„Eigum við að ala hörn okkar upp þannig, að þau
taki velferð þjóðar sinnar fram yfir allt annað, eða
ættu þau, í brýnustu nauðsyn, að kunna að fórna
liagsmunum þjóðar sinnar fyrir velferð allra annarra
þjóða hnattarins?“
Gandhi og Einstein eru ennþá sammála: Mann-
kynið fyrst. Nokkrir aðrir eru sömu skoðunar, en
þeir eru fáir. Lönd, sem hafa verið undirokuð (þó
ekki Indland), taka þjóðarliagsmunina fram yfir allt
annað. Einum Kínverjanna farast orð á þessa leið:
„Stórveldin, svo sem Japan, England og Erakkland,
geta aðliyllst alheimsstefnuna, en fyrir kraftlitla,
undirokaða þjóð, sem bcrst gegn hinum, á slík kenn-
ing enga stoð i veruleikanum.“
„Hvernig er litið á sögukennslu í hinum ýmsu lönd-
um? Hvort á þessi kennsla að vera þjóðernisleg og
hlutdræg, eða eins hlutlaus og hægl er? Á sögu-
kennslan aðeins að vera áhrifatæki, þ. e. a. s. tæki
til að þroska vissar tilfinningar og skapa ákveðið
andlegt viðhorf, eða á sagan að vera vísindi, eins
sönn mynd af veruleikanum og framast er unnt?“
Þannig hljóðaði l'jórða spurning Washburns.
Hér skiptast enn skoðanir.
Sumir segja: „Sannleikurinn er aðaltilgangur upp-
eldisins; röskum honum ekki i þeim tilgangi, að þjóna
einstökum stað eða tíma.“
Margir neita því, að liægt sé að kenna söguna al-