Skinfaxi - 01.01.1932, Blaðsíða 17

SKINFAXI
17
en með beiskju og harmi. En vi'ð eigum að gleyma
lienni, að svo miklu leyti, scm iiægt er að gleyma
leiðum endurminningum.
Tímamótin, sem allir stagast á, og sumir óttast eins
■og einhverja pest, eru ekki annað en það, að fólkið
vill rifa sig upp úr þessum aldalanga vesaldómi, en
reynslan á eftir að sýna, livort það getur það. Hitt
þarf engan að undra, þótt víða sé fálmandi tök og
að orkað geti tvímælis í einstökum tilfellum, hvort
•skipt sé um til hins betra. En nýtt er nýtt, og það
leysir hið gamla af hólmi, livort sem mönnum líkar
hetur eða verr. Það er lögmál, sem alstaðar ríkir
<og ekki verður á móti spyrnt.
I þessu sambandi vil eg endurtaka og undirstrika
þau ummæli, er féllu hjá mér í hinu fyrra hréfi, að
ungmennafélög eða stefna þeirra er ekki samrýman-
leg þeim hugsunarhætti, né þvi andlega andrúmslofti,
:sem íslenzk nútimaæska á við að búa. Það breytir
iengu, þólt þú eða aðrir ungmennafélagar komi
iog segi: Þétta andrúmsloft er ekki eins liollt og það,
•sem U.M.F. hafa upp á að bjóða. Þú lilýtur að liafa
•svo mikla lífsreynslu, að þú veizt, að það er næsta
tilgangslaust, að róa á móti straumi tímans og aldar-
andans. Maður ræður ekki við neitt, en sogast með
áður en varir. Svo lilýtur það einnig að verða um
ungmennafélagana. Eða hvernig mætti það ske, að
sú kynslóð, sem nú er að vaxa upp og her i hrjósti
östöðvandi eirðarleysi og andstyggð á öllu því sem
;gamalt er, léti gerast tákn og stórmerki i því, að
viðlialda þjóðlegum siðum?
Sannleikurinn er sá, að hugsjónir U. M. F. voru
gripnar beint út úr veruleikanum fyrir 25 árum, og
þótt þær hafi hrifið æsku ]iess tíma, ná þær ekki
inn að hjartarótum æskulýðsins nú. Eg geri t. d.
ráð fyrir, að glamuryrðin, sem Skinfaxi hirti eftir
Jóhannes .Tósc.fsson i afmælislieftinu, myndu liafa