Skinfaxi - 01.02.1958, Blaðsíða 8

8
SKINFAXI
um listfenga og skemmtilega kveðskap
Gríms Thomsens.
BÆNDAGLÍMAN.
Sviðið — Forstofan á Bessastöðum.
Glíman er í þættinum látin fara fram á
afmælisdegi Gríms Thomsens, 15. maí
árið 1825. Á haksviði er snúinn stigi. Á
veggnum til vinstri við stigann hangir
skólabjalla. Til liægri er bókaskápur.
Stór kista stendur upp við vegginn. Þá
hangir á veggnum uppdráttur af Islandi.
P e r s ó n u r :
Jón Jónsson Lector scholæ.
Hallgrímur Scheving kennari.
Sveinbjörn Egilsson kennari.
Björn Gunnlaugsson kennari.
Þorgrímur Tómasson skólaráðs-
maður.
Ingibjörg Jónsdóttir kona skólaráðs-
manns.
Grímur Thomsen barn.
Skólasveinar :
Páll Tómasson.
Ólafur Pálsson.
Jón Árnason.
Geir Bachmann.
Bjarni Eggertsson.
Sigurður Tómasson.
Nokkrir fleiri ónafngreindir skóla-
sveinar.
Y e r m e n n :
Gestur Bjarnason — Glímu-Gestur.
Ketill hóndi í Kirkjuvogi.
4 aðrir ónafngreindir vermenn, sem
hér nefnast:
Ármann,
Baldur,
Davíð,
Einar.
Nokkrir fleiri vermenn.
Þegar tjaldið er dregið frá, er sviðið
autt, en þá kemur skólasveinn lilaup-
andi inn og upp í stigann og hringir
skólabjöllunni og kallar:
„Þeir koma, þeir koma.“ (Adsunt! Ad-
sunt!).
Nokkrir skólasveinar konxa hlaupandi
frá hægri.
Samtal — órói skólasveina, er þeir
koma inn i „forstofuna“ eftir að inspec-
tor cubiculi (umsjónarmaður svefnlofts)
hefur kallað: Þeir koxna! Þeir koma!
(Búnaður skólasveina: vaðmálsbuxur
girtar ofan í sokka, sem sumir eru rönd-
óttir. Klæddir eru þeir að ofan í mórauð-
ar eða svartar peysur. Sumir eru í stutt-
treyjum utan vfir vaðmálsskyrtum.
Nokkrir liafa trefla.)
Þegar skólasveinar hafa safnazt sam-
an í forstofunni, stígur einn þeirra, in-
speclor Coenaculi (umsjónarmaður
borðstofu), upp á kistuna, lítur alvar-
lega yfii- söfnuðinn og ávarpar hópinn:
„I nafni félagsskapar vors og samtaka
ávarpa ég yður. Alvörustund er fram
undan. Stefxxa nú hér að Bessastöðum
fræknir vermenn af Suðurnesjum með
sjálfan Glímu-Gest í fararbroddi, og' hafa
þær fréttir spurzt á undan þeim, að hann
lxafi fengið heljarmennið Ketil í Kirkju-
vogi með í atförina. Frá því er Glímu-
Gestur fór hér um á leið til sjóróðra og
vér bundum það í fastmæli við hann að
heyja við hann og aðra vermenn bænda-
glímu nú í vor, liöfum vér félagar stælt
líkama vorn með glímu, sundi og knatt-