Skinfaxi - 01.11.1960, Blaðsíða 22

118
SIÍINFAXI
um síðar rigndi yfir Naustabæinn spik-
lengjum, rengisflikkjum, kettæjum, inn-
yflatætingi og beinflisum, og hrosshófur
sentist inn um gluggann og beint í brúð-
kaupsmyndina af hjónunum, en gler-
augnahús úr látúni hentust á magann á
henni Möngu, svo aS hún tók andköf, baS-
aSi út höndum og datt á bossann á gólfiS.
„Komdu út manneskja,“ sagSi Pétur,
tók undir herSarnar á lienni og reisti
hana upp.“
Svo leiddust þau út og svipuSust um.
Þar sem hvalurinn liafSi veriS, gat aS
líta alldjúpa kvos — og hvergi sást Jói
gamli, hvergi sú jarpa, en kerran lá heima
í varpa og benti brotnum kjálka á lijónin
á hlaSinu. Um allt túniS, hlaSiS og engiS
milli Nausta og Mýrar — já auSvitaS líka
um MýrartúniS og MýrarhlaSiS -— var
stráS smátættu ketmeti og beinabrotum.
Og Pétur sagSi:
„Hann má eiga þaS, blessaSur karl-
fuglinn, aS jafnt mun vera skipt, enda
betra, úr þvi hann lofaSi þeim dökka
sjálfum sér og þeirri jörpu, ef honum
brygSust skiptin.“
„Hann dansar vist í Paradís, karltetr-
iS, á þessum jólum,“ sagSi Manga.
„Já — og sú jarpa — hún verSur þar
leidd aS stalli — líklega enginn rusti taS-
an af túninu þar i Paradís!“
„Jæja, þaS hafSi þá einhver gott af
hvalnum okkar, þó viS hefSum þaS ekki,“
svaraSi Manga.
. . . Svona var sagan sögS mér af trú-
verSugum manni, en hvort þiS rengiS
hann — eSa mig — um þaS eruS þiS vit-
anlcga sjálfráS. En víst og satt er þaS, aS
margt misjafnt hefur hlotizt í veröldinni
af ágirnd og öfund.
Góð uppskera
á akri ljóðlistarinnar
Frá DaviS Stefánssyni, hinu vinsæla og
alþýSlega listaskáldi, hefur komiS ný
ljóSabók á þessu hausti. Heitir hún I dög-
un og flytur sextíu kvæSi, sem ekki liafa
áSur veriS birt. SkáldiS varS 65 ára á
þessu ári, en ekki verSur séS, aS sá maS-
ur sé liálfsjötugur, sem yrkir þau IjóS,
sem í nýju bókinni eru. Er skáldinu jafn-
létt tungutak og áSur, lijartaS heitt sem
fyrr og liugurinn vökulli en nokkru sinni
um allt þaS, er þjóS skáldsins varSar
mestu máli.
Þá er og ljóSabók komin frá hendi GuS-
mundar skálds BöSvarssonar. Bókin heit-
ir Minn guS og þinn, og i henni eru tutl-
ugu og sjö kvæSi. Er eins um GuSmund
og DaviS, aS margt hnossgæti ljóSvina
er aS finna í hók lians.
Þessa dagana er aS koma ljóSabólc frá
Jóni úr Vör, og má þar góSs vænta, þvi
aS Jón er mjög vandvirkur og hagvirk-
ur og skáld gotl og alþýölegt, þótt ekki
fari hann gamlar brautir ríms og stnSla.
Loks er aS koma safn kvæSa Snorra
Hjartarsonar, liins mikla fagurkera. í því
eru engin ný kvæSi, en breytt mun bann
hafa sunnun hinum áSur kveSnu ljóS-
um sínum. NýjabragS er af formi Snorra,
en þó hefur liann í lieiSri forna ljóSerfS
um notkun stuSIa og höfuSstafa.
TiIvaliS er ungmennafélögum aS halda
ljóSakvöld í vetur, lesa upp úr þessum
fjórum bókum og ræSa um skáldin og
ljóSaform þeirra.