Skinfaxi - 01.04.1967, Blaðsíða 5

Guðbrandur á yngri árum
Skóli fullveidis-
baráttunnar
Rœtt vi8 Guðbrand Magnússon, óttrœðan ungmennafélaga
— Ungmennafélagshreyfingin og
stefnumál hennar urðu kjölfestan í
lífi mínu. Þessi hugsjónaeldur líf-
tryggði mann í æsku.
Á þessa leið mælir Guðbrandur
Magnússon áttræður, og enginn skyldi
efast um að líftrygging hans sé traust
í bezta skilningi. Þessi frumherji ung-
mennafélagshreyfingarinnar er enn í
dag ungur í anda, kvikur á fæti og
hress í orðræðum líkt og forðum, þeg-
ar hann var í eldlínunni í félagsmál-
um og stjórnmálum, alltaf hinn sí-
starfandi, glöggi og framsýni skipu-
leggjandi.
Guðbrandur fæddist 15. febrúar
1887 að Hömrum í Austur-Skaftafells-
sýslu en ólst upp á Seyðisfirði og nam
þar prentiðn.
Starfa Guðbrandar í félags-, menn-
ingar- og stjórnmálum sér víða staði.
Það tré, sem hann gróðursetti og hlúði
að síðan er orðið stórt og viðamikið,
og ein greinin á þessum meiði er Skin-
faxi, sem nú heimsótti þennan frum-
kvöðul sinn og lagði fyrir hann nokkr-
ar spurningar um starf ungmennafé-
laganna í árdaga hreyfingarinnar og
um álit hans á samtökunum í dag.
Ný félagshreyfing
— Hvernig komst þú í kynni við
ungmennafélögin, Guðbrandur?
— Eg kom til Akureyrar 18 ára
gamall árið 1905 að loknu prentnámi,
og það var þá, að mitt skyr fékk sinn
geril. Ég lenti strax í félagsskap þeirra
ungu manna, sem þá hugðu á stofnun
nýrra félagssamtaka. Þar voru þeir
Þórhallur Bjarnason og Jóhannes
Jósepsson í fararbroddi. Um áramót-
in stofnuðum við svo Ungmennafélag
Akureyrar, sem var fyrsta ungmenna-
félagið.
í marzmánuði 1906 kom ég svo til
Reykjavíkur, haldinn þeim fasta
ásetningi að stofna hér ungmennafé-
lag. Ég leitaði fulltingis og félagsskap-
ar ungs fólks, og áhuginn var nógur.
Einn sá fyrsti, sem ég leitaði til, var
Tryggvi Þórhallsson, sem þá var korn-
SKINFAXI
5